Categorie archieven: Geen categorie

Oplossing voor ongewenste gasten

Geplaatst op door
Beantwoorden

Herhaaldelijk wordt men in onze buurt gewaarschuwd: ‘Gooi geen brood en voedselresten voor de vogels’. Het lokt ongedierte aan, zoals ziekteverwekkende ratten. Maar mensen blijven voedsel gooien. Soms hele stokbroden of een klodder rijst. Het wordt gelukkig wel al minder, omdat het nu toch lijkt door te dringen tot de bewoners.

In sommige culturen wordt het gezien als slecht om brood in de vuilnisbak te werpen. De oplossing voor dit probleem lijkt mij het brood gewoon zelf op te eten, tot het laatste korstje. Maar voor degenen die dat niet willen, zijn er in de buurt containers geplaatst om het brood in te werpen, zodat het hergebruikt kan worden als voedsel voor (ik gok) varkens. Want het is algemeen bekend dat brood helemaal niet goed is voor de meeste dieren en in het bijzonder vogels. Je kan de broodcontainer niet missen, ook voor degene die niet kan lezen. De container heeft de vorm van een boterham (weliswaar een Hollandse snee brood, maar brood is brood). Toch zijn er nog altijd genoeg mensen die de gang naar de container met hun zak oud brood te veel moeite vinden en hun hompen brood gewoon van hun balkons werpen.

Wij deden een paar weken terug ongewild mee aan het verspreiden van de rattenplaag door een containertje met pindanootjes in een boom te hangen in de tuin. De door kieskeurige mezen weggeworpen pinda’s vonden op de grond gretig aftrek bij een stel mollige bruine ratten. Toen we die beesten door ons tuin zagen stiefelen, besloten we het vogelvoer weg te halen.

Maar wat was het saai zonder de vogeltjes, die nootjes en andere versnaperingen kwamen eten. Vindingrijke Ahmad bedacht een oplossing. Met een beetje hulp van mij. Maar het uitvoerende werk deed hij.

De pinda’s die de meesjes niet eten vallen in de schotel onder de notencontainer en worden opgepikt door mussen en roodborstjes of af en toe een brutale papegaai. Maar de ratten kunnen er niet bij.

Schandpaal

Geplaatst op door
Beantwoorden

‘Vroegah’ werden mensen die uit de toon vielen of iets verkeerds hadden gedaan op het marktplein afgestraft. Ze werden voor het oog van iedereen terechtgesteld of ze werden in het schandblok vastgezet. De bevolking kon dan haar frustratie uitleven op de aldus tentoongestelde. Men mocht schelden en vrijelijk gooien met rotte tomaten, eieren en andere onfrisse zaken. Het werd gezien als het ‘verdiende loon’ van deze ‘onverlaat’.

Nu gebeurt dat nog steeds, maar het marktplein is veelal virtueel. Op twitter, instagram en andere sites kunnen mensen naar hartenlust schelden en dreigen. Dikwijls onder een pseudoniem, want dat is wel zo veilig voor de agressor.

We zijn niets veranderd. Nog steeds veroordelen mensen andere mensen. Zonder enig medeleven.

Schilderijtje oppimpen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Mijn broer maakte tijdens zijn leven eenmaal een reis naar Indonesië, waar hij geboren is. Daar kocht hij een aantal schilderijen. Dat waren ‘lopende band schilderijen’ zoals die in de regel gemaakt worden voor toeristen. Op zo een schilderij zie je dan vaak een huisje of een vissersboot of een plantage, met op de achtergrond bergen. Het zijn wel echte schilderijen, op canvas geschilderd, maar de kleuren doen vaak wat onnatuurlijk aan. Mijn broer vond deze schilderijen kennelijk mooi genoeg om ze helemaal mee te sjouwen naar Nederland.

Na zijn dood nam ik de schilderijen in mijn huis. Het was voor mij een aandenken aan mijn lieve broer, maar echt mooi vond ik de schilderijen niet.

Afgelopen week kreeg ik het idee om een van de schilderijen over te schilderen. Dan zou ik ook direct een lijst hebben, wat altijd meegenomen is. Ik bedekte het hele schilderij met een turquoise onderlaag, zeer verdund. Toen zag ik dat de achtergrond van het schilderij met die vervaging van de kleuren best mooi was om als achtergrond te dienen voor een schilderij dat ik van plan was te maken.

Ik ben zelf blij met het resultaat. De man en de kinderen minder dan ik. Zij worden steeds kritischer op mijn werk ?. Maar ik ben er blij mee. ‘It’s my house and I hang on the wall what I want to.’

Hij was een paar jaar geleden in Thailand ? (44 x 31 0lieverf)

Ongenode gasten

Geplaatst op door
Beantwoorden

Wij vinden het leuk om vogeltjes te lokken naar onze tuin door middel van versnaperingen. Maar dat geldt vooral voor de kleinere soorten, zoals meesjes, mussen, roodborstjes. enzovoort. Ook de bonte specht is welkom. Maar papegaaien, duiven, kraaien en eksters zien we minder graag. Ze eten ons te veel, vernielen te veel planten en poepen te veel op onze tuinmeubels en ramen. We zijn dus wel selectief in onze ‘vrijgevigheid’. Met veel moeite heb ik nu voederkooitjes gevonden, waar alleen de kleinere gevederde vriendjes en ook de bonte spechten (met hun spitse snavels) bij kunnen.

Maar wat gebeurt er nu. De meesjes zijn erg kritisch wat betreft het voer dat zij lusten en heel kwistig met het naar beneden werpen van nootjes die niet door de keuring komen. Daar komen dan weer duiven op af, die dan in de aarde rondscharrelen, op zoek naar restjes voer. Dat is wel o.k.

Maar wat zag ik vandaag tot mijn schrik? Een bruine rat, die rondscharrelde onder de boom, op zoek naar de vogelvoer-restanten die kennelijk voldoende voor handen zijn. En even later……twéé ratten, die allebei ook nog in de boom klommen. Ja, maar dat is niet de bedoeling!

We hebben het vogelvoer nu maar weggehaald, want zo is er geen plezier aan te beleven. We hebben geen behoefte aan een rattenplaag. Het spijt me voor de vogeltjes. Ik zie ze rondfladderen in onze tuin, zoekend naar de nootjes en zaadjes, die er niet meer zijn.

Jullie verpesten het voor de vogeltjes en voor ons ☹

Lastige klant

Geplaatst op door
4

Laatst had ik een ontstoken ooglid. Dat is nu over. Maar al een flinke tijd heb ik last van datzelfde rechteroog. Het voelt als een druk binnenin de oogbal. Ik besloot naar Specsavers te gaan voor een oogmeting. Sinds ik aan staar ben geopereerd, ben ik niet meer bijziend, maar mijn ogen zijn wel astigmatisch gebleven (dat wil zeggen dat mijn hoornvlies raar gevormd is, niet zoals het hoort, bol, maar als een elips gevormd. Daardoor heb ik moeite met focussen). Ik heb om dat te corrigeren een bril voor veraf en een bril voor dichtbij. Daarnaast heb ik natuurlijk de leesbrilsterkte nodig, die hoort bij een oud mens zoals ik.

Ik besloot naar Specsavers te gaan voor controle van mijn brilsterktes. Misschien was mijn rechteroog wel oververmoeid door verkeerde brillen.

Mijn ogen werden gemeten op de bekende wijze. De vertebril was nog wel goed, maar een kwart puntje te zwak in het linkeroog. Ik besloot dat nog maar even zo te laten, omdat mijn zicht met twee ogen alsnog 120 % is.

Thuis gekomen bleef ik last houden van dat rechteroog. Daarom had ik vandaag weer een afspraak met Specsavers. Waren ze niet vergeten mijn ogen van dicht bij te testen? Ik dacht van wel, omdat ik niets had moeten lezen met glazen voor mijn neus. Maar dat bleek dus toch wel zo te zijn. We hebben dat gemeten ‘met de stok’, werd me verteld. Dan lijkt het net of je nog steeds in de verte zit te kijken, maar het is eigenlijk een meting van het zicht van dichtbij. Huh? Dat wist ik niet. Maar was mijn leesbrilsterkte niet erg veranderd dan? Dat wisten ze niet, omdat ik mijn leesbril toen niet had meegenomen en die gegevens niet in hun digitale systeem staan, maar alleen in het archief.

Nu had ik mijn leesbril wel bij me. Ze gingen de bril even ‘doorlichten’ en kijken of de sterkte die ik nu nodig heb erg veranderd was. Dat was zo. En behoorlijk.

Ik mocht een nieuw montuur uitzoeken. De oude bril was volgens hen niet geschikt voor nieuwe glazen. Ik zocht een ander montuur. Maar het zat me nog steeds niet helemaal lekker. ‘Ik weet helemaal niet wat voor glazen jullie me nu geven,’ zeurde ik. ‘Ik heb niet door die glazen iets mogen lezen. Stel dat ik straks de bril heb en dat ik er helemaal niet goed door kijk. Ik wil de glazen eerst graag op mijn neus hebben om te weten wat ik krijg.’ ‘We hebben eigenlijk nooit klachten,’ probeerde de opticien (V) nog, maar ze liep wel braaf naar achter. Ik keek om me heen en zag andere mensen zitten, schaapachtig voor zich uit kijkend. Hadden zij wel een blind vertrouwen in de brillenexperts? De opticien kwam teug met een constructie met voorzetglazen en een leeskarton. Ik keek even door de glazen en zag dat het heerlijk was. Voor de zekerheid vergeleek ik nog even het leesvoer met mijn oude bril en zag dat het dan een stuk minder helder was, vooral van dichterbij.

Nu was ik overtuigd en blij met mijn nieuwe te bestellen leesbril. ‘Wantrouwig ben ik, hè,’ zei ik tegen de aardige opticien. Maar ik was tevreden en zij was waarschijnlijk opgelucht. We namen heel vriendelijk afscheid. 12 Juli is de bril klaar. Ik hoop dat de nieuwe bril een oplossing gaat zijn voor mijn pijnlijke rechteroog.

Matomo analytics

Geplaatst op door
Beantwoorden

Via matomo analytics spiek ik stiekem hoeveel mensen mijn site bezoeken. Het zijn er weinig. Ik heb een paar trouwe terugkerende bezoekers, van wie ik niet iedereen ken. Soms ben ik nieuwsgierig wie de onbekende bezoekers zijn. Zelden reageren mensen op mijn stukjes. Veel mensen belanden bij vergissing op mijn site en verlaten deze alweer na 0 seconden. Dat is niet erg bemoedigend, maar toch schrijf ik door, omdat ik er zelf ‘goesting’ in heb. Het is mijn ‘lief dagboek’.

Vandaag zag ik dat iemand mijn digitale versie van Mercy Oceans (te vinden in de pagina’s) had gedownload. Dat doet me ongelooflijk plezier. Het was een werk om de oude verfomfaaide boekwerkjes te digitaliseren, maar ik deed het met liefde. En nu zie ik dat iemand de drie delen heeft gedownload en geconverteerd in epub. Ik ben blij dat mijn werk niet voor niets is geweest en ik hoop dat deze lezer er veel aan zal hebben.

En zo bedenk ik me dat hoe weinig mensen mij ook lezen, het voor mij al genoeg is dat een enkeling er wat aan heeft. En zelf heb ik er genoeg aan om door te gaan met het schrijven van af en toe een stukje. Net als met schilderen.

Fijne zondag, mensen. Be good ♥

Dromen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Men zegt dat dromen je veel kunnen vertellen over je onderbewuste. Gedachten, ervaringen en neigingen waarvan je je overdag niet bewust bent. Door naar je dromen te kijken, kan je veel over jezelf te weten komen. De beste droomuitlegger ben je dan zelf, naar mijn idee. Ik geloof niet zo in van die boeken met zogenaamde droominterpretaties. Water betekent dan dit en lucht dat, vallen zou weer wat anders betekenen, enzovoort.

Ik droom meestal onzin, die ik al vergeten ben op het moment dat ik wakker word. Dat vind ik jammer, want droommateriaal interesseert me mateloos en het frustreert me dat ik me zelden een droom kan herinneren. Maar daarop zijn uitzonderingen. Gisteren en eergisteren kreeg ik zowaar een droom die ik me bij het wakker worden helder kon herinneren.

Dromen van een ander zijn zelden interessant, als ze verteld worden aan degene die er niets mee te maken heeft. Dus als ik mijn dromen hier ga vertellen zal het voor de lezer van dit weblog waarschijnlijk niet boeiend zijn. Maar ik ga de dromen hier toch vertellen, omdat ik ze zelf graag wil onthouden. Wie ze niet lezen wil, kan nu afhaken. Hier komen de dromen:

Droom 1 (twee nachten geleden): Iemand komt met een tijdschrift en zegt dat ik het moet lezen, omdat mijn naam erin voorkomt. Ik sla het blad open en kom inderdaad mijn voor- en achternaam tegen. Ik lees dat ik op nummer 5 sta op de ranglijst van goede moeders. Ik ben nieuwsgierig naar welke maatstaven men heeft aangelegd om deze rangorde (van al dan niet goede moeder) te bepalen. Dus ik wil het hele artikel gaan lezen, maar dan wordt ik wakker gemaakt door de man naast me, die nu naast ons bed staat. Hij wil dat ik opsta, omdat hij zin heeft om samen te gaan ontbijten. Ik wil niet wakker worden. Ik wil eerst het artikel lezen om erachter te komen wat die maatstaven waren. Ik blijf nog even liggen met mijn ogen dicht en wil de droom afmaken om antwoord te krijgen op mijn vraag. Maar dan besef ik dat ik mezelf daarmee voor de gek houd, omdat ik nu al wakker ben. Het antwoord op mijn vraag zal er niet komen. Ik vertel Ahmad later wat er gebeurde met mij, toen hij me wekte. ‘Je wilde zeker weten waarom je niet nummer 1 was,’ lacht hij. Maar nee, dat was het niet eens. Ik wilde weten wat mensen verstaan onder een goede moeder en hoe ze dat kunnen bepalen. Het thema bleef me een beetje bezig houden de hele verdere dag, maar het antwoord wilde niet komen. Toevallig zei een dochter die dag tegen me dat ik ‘een goede moeder ben’. Maar ik zei daarop dat ik mijn best heb gedaan, maar ook fouten heb gemaakt.

Droom 2 (gisternacht): Ik droom dat ik thuis kom en dat ik alle buitendeuren van mijn huis zie openstaan. Ik vind dat vreemd en vraag me af of ik mijn sleutel ergens heb laten slingeren, maar ik zie dat deze nog in mijn zak zit. Ik ga naar binnen en dan zie ik dat mijn hele huis leeg is. Alles wat erin stond is weg. Alle kamers zijn leeg en gek genoeg hebben al deze kamers een vloer met witte plavuizen (iets wat ik helemaal niet heb in mijn huis). Het doet voor mij wel schoon en opgeruimd aan, al die leegte. Het enige wat er nog is, zijn de matrassen van de bedden, die nu op de grond liggen met daarop dekens en kussens zonder lakens. Ik besef dat ik nu echt alles kwijt ben, ook mijn foto’s van vroeger en mijn laptop en tablet. Maar het geeft me ook een zekere rust. Ik bedenk me dat ik nu gewoon weg kan gaan zonder iets te hoeven meesjouwen.

Toevallig proberen we vandaag ons gigantische bed te verschuiven, om daaronder te kunnen stofzuigen. We verwijderen de matrassen op het enorme bed met veel moeite en sjouwen deze naar een andere kamer. Dan blijkt dat het onderstel van het bed alsnog heel zwaar is om te verschuiven. ‘Dat wordt nog wat, als we ooit moeten verhuizen,’ zeg ik. En: ‘het moet zwaar geweest zijn voor de monteurs die dit bed zijn komen plaatsen’.

Huisvlijt

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vandaag ben ik een beetje trots op wat ik gedaan heb aan ‘naaikunst’. Ik had een jurk besteld via internet, die helemaal uit China kwam. Het zou een jurk zijn met een zogeheten midi-lengte, maar het bleek aan mijn kleine en tengere lijf een maxijurk te zijn. Ik leek een beetje op een ‘wannabe’ prinses op leeftijd in de jurk. Ook was hij wat wijd in te taille, terwijl het toch een S was. Ik durfde XS niet te bestellen, wetend dat de Chinese vrouw zo mogelijk nog kleiner en tengerder is dan ik. Maar de jurk viel dus vrij groot uit en kwam bijna tot mijn enkels, wat bot gezegd geen porem was. Terugsturen naar China leek me geen optie en dus besloot ik hem in te korten.

Dat kan je laten doen in een naai-atelier. Er zijn daar genoeg van in ons Haagje. Maar ik heb niet voor niets een mooie naaimachine staan in mijn trapkast, geërfd van mijn moeder. Zij was een heel goede naaister. Maakte veel kleren zelf.

Ikzelf ben iemand die alles een beetje kan, maar nergens een pro in ben. Ik kan fietsen repareren, dingen in huis repareren, tuinieren en nog veel meer praktische zaken, die ik noodgedwongen lange tijd zelf moest opknappen. Ik ben graag bezig met mijn handen. Als kind en jong mens wilde ik alles leren: breien, naaien, borduren, haken, weven, macramé tassen knopen, ceintuurs en armbanden weven met kleine kralen. Ik heb het allemaal gedaan met overgave en zelfs in opdracht voor winkels voor een armzalig stukloon. Mijn ouders waren ook knutselaars en zelfdoeners en waarschijnlijk heeft dat mijn broer en mij gestimuleerd om ook graag dingen te maken met onze handen.

Dus ik haalde de naaimachine uit de kast, die daar al een aantal jaren stof aan het vangen was. Jaren geleden naaide ik daar nog gordijnen op en andere zaken, zoals kussenhoezen. Maar nu wist ik niet eens meer hoe de draad ook al weer door de oogjes moest en hoe ik moest spoelen. Een gebruiksaanwijzing heeft deze oude maar nog degelijke machine niet meer. Dus ik moest er al doende achter komen hoe alles ook alweer moest. Gelukkig werd ik daarbij door niemand gestoord. Ahmad was buiten zijn eigen ding aan het doen. Een lijst zagen voor een schilderij van mij. Wat een nijvere oudjes toch!

Het was een zeer wijde rok van zeer dunne soepele en glibberige stof. Erg lastig om te zomen. Er kwam geen eind aan. Af en toe liep de machine vast en er waren momenten dat ik het even niet zag zitten en overwoog de jurk gewoon in de vuilnisbak te gooien. Maar iets in mij zorgde ervoor dat ik doorzette. Ik heb dan altijd de gedachte: ‘als een ander het kan, waarom ik dan niet’. Waar een wil is, is een weg, zoiets. Dus ik moedigde mezelf aan niet op te geven. En na de gedane inspanning kwam het einde in zicht.

De jurk is iets korter geworden dan midi. Hij valt net iets over de knie. De afgeknipte strook stof gebruik ik als een ceintuur met een nonchalante knoop opzij, zodat het niet opvalt dat de taille iets te los zit. De man naast me vond het mooi en hij vond dat ik het netjes gedaan had. Ik was blij dat ik had doorgezet. Morgen lekker weer schilderen.

Weg bij Ziggo

Geplaatst op door
Beantwoorden

Jaren was ik trouwe klant van ZIggo. Niet erg rendabel voor mij, aangezien ik een groot deel van het jaar niet van mijn abonnement profiteerde. En dat werd alleen maar minder en minder. Want ik kijk geen tv. Ik stream programma’s die ik wil zien via NL Ziet, wat in heel Europa werkt. De 80+ tv kanalen die ZIggo biedt worden door mij niet bekeken.

Al een paar jaar bel ik ZIggo en vraag ik of zij niet een abonnement op alleen internet kunnen bieden. Dat was lange tijd niet zo. Er is sinds kort wel zoiets, maar dat abonnement is alsnog duur en daarbij blijf je internet gebruiken via de kabel. Ook wordt nog steeds tv geboden, zij het beperkt. Maar ik hoef geen kabel-tv!

Dus nam ik een drastisch besluit. Overstappen naar ‘internet thuis’ via T Mobile. Veel goedkoper, maar ook riskant. ‘Dat gaat misschien een teleurstelling zijn, ma,’ waarschuwde mijn zoon. ‘Want je hebt geen glasvezel en dat internet gaat via je telefoonaansluiting. Dat kan heel vervelend zijn. Misschien is het traag en en gaat het ergernis veroorzaken.’

Ik besloot het er toch op te wagen. Internet is voor mij belangrijk, maar ook weer niet van levensbelang. Als het langzaam zou zijn of af en toe zou haperen, dan zou ik daarmee kunnen leven.

Vandaag kreeg ik een bericht van T Mobile dat ik de door hun geleverde modem kon aansluiten, omdat het abonnement vandaag ingaat. Bij de modem zat een stekker met kabel voor de telefoonuitgang en een kabel voor in het stopcontact. Ik verkeerde nog even in spanning of mijn vaste telefoonaansluiting nog wel zou werken. Al tientallen jaren heb ik geen vaste telefoon meer. Hij werkte nog naar behoren. En het internet is fantastisch. Even goed als dat van ZIggo via de kabel. Adios ZIggo. Dit is een afscheid. Jullie service was goed en ik had verder nooit klachten over jullie producten, maar hier scheiden onze wegen, omdat ik geen tv-kijker ben. De modem van ZIggo heb ik al ingepakt om deze terug te sturen. Van het tv kastje profiteer ik nog een week. Om af en toe voetbal te kijken. Daarna wordt het streamen.