Toen ik vandaag ging zoeken naar een mogelijk betere versie met vertaling van de 99 namen van Allah stuitte ik op een mooi pdf bestand dat een ieder die geïnteresseerd is kan downloaden naar zijn of haar e-reader: ´99 druppels´ geheten. Hierin wordt onder andere een heldere uitleg gegeven van de heilige namen van Allah. Ik heb het nog niet zelf gelezen, maar heb het bestand dankbaar gedownload om het te gaan lezen op mijn e-reader. Ik zag al dat dit mooie zorgvuldige werk van een Naqhsbandi murid (leerling) onder andere verder nog een verzameling omvat van sohbets (lezingen) van Sheikh Nazim al Qubrusi. Voor de belangstellende lezer zal ik de link hier delen en ook in mijn pagina´s zetten.
Allah heeft 99 namen die bij de moslim bekend zijn. Sommige van die namen zijn te vinden in de Koran en andere zijn bekend geworden vanuit de overleveringen uit het leven van de profeet, de hadith. Volgens heiligen zijn er veel meer schone namen van Allah, die wij niet kennen. Elke naam beschrijft een eigenschap van Allah, een Entiteit die wij niet kunnen kennen, maar die zich openbaart in Zijn Schepping (en de wonderlijke perfectie daarvan) en in het hart van ons mensen.
99 eigenschappen van Allah swt
1. الله Allaah (Allah – Degene Die het verdient om aanbeden te worden)
2. الأحَد al-Ah’ad (de Enige, de Unieke)
3. الأعْلَى al-A’laa (de Allerhoogste)
4. الأكْرَم al-Akram (de Meest Vrijgevige)
5. الإله al-Ilaah (de God, Degene Die alleen het verdient om aanbeden te worden)
6. الأوَّل al-Awwal (de Eerste)
7. الآخِر al-Aakhir (de Laatste)
8. الظاهِر adhz-Dhzaahir (de Hoogste)
9. البَاطِن al-Baatin (de Meest Nabije)
10. البارِئ al-Baarie-e (de Voortbrenger)
11. البَرّ al-Barr (de Zorgzame, de Bron van alle Goedheid)
12. البَصِير al-Basier (de Alziende)
13. التَّوَّاب at-Tawwaab (de Berouwaanvaardende, Degene Die Zijn dienaren leidt naar het berouw tonen en Die hun berouw aanvaardt)
14. الجَبَّار al-Djabbaar (de Onderwerper)
15. الحافِظ al-H’aafidhz (de Waker, de Beschermer)
16. الحَسِيب al-H’asieb (de Toereikende en Beoordelaar)
17. الحَفِيظ al-H’afiedhz (de Waker)
18. الحَفِيُّ al-H’afiyy (de Goedgezinde, de Zachtmoedige)
19. الحقّ al-H’aqq (de Ware)
20. المُبِين al-Moebien (de Verduidelijker)
21. الحَكِيم al-H’akiem (de Alwijze) of al-H’aakim (de Alwijze)
22. الحَلِيم al-H’aliem (de Meest Verdraagzame)
23. الحَمِيد al-H’amied (de Prijzenswaardige)
24. الحَيّ al-H’ayy (de Eeuwig Levende)
25. القَيُّوم al-Qayyoem (de Zelfbestaande, de Onderhouder)
26. الخَبِير al-Khabier (de Alwetende omtrent subtiele zaken)
27. الخَالِق al-Khaaliq (de Schepper)
28. الخَلاّق al-Khallaaq (de Schepper Die voortdurend schept)
29. الرَّؤُوف ar-Ra-oef (de Meest Vriendelijke en Genadevolle)
30. الرَّحْمَان ar-Rah’maan (de Meest Barmhartige)
31. الرَّحِيم ar-Rah’iem (de Meest Genadevolle)
32. الرَّزَّاق ar-Razzaaq (de voortdurende Schenker van veelvuldige voorzieningen)
33. الرَّقِيب ar-Raqieb (de Toezichthouder)
34. السّلام as-Salaam (Degene Die vrij is van enige tekortkoming, de Bron van Vrede en Perfectie)
35. السَّمِيع as-Samie’ (de Alhorende)
36. الشَاكِر ash-Shaakir (Degene Die het meest blijk geeft van waardering)
37. لشَّكُور ash-Shakoer (Degene Die het meest bereid is om te waarderen)
38. الشَّهِيد ash-Shahied (de Getuige)
39. الصَّمَد as–Samad (de Volmaakte, de Onafhankelijke Heer, Degene van Wie al het geschapene afhankelijk is)
40. العَالِم al-‘Aalim (de Kenner van het onwaarneembare en het waarneembare)
41. العَزِيز al-‘Aziez (de Almachtige, Degene Wiens Macht verheven is)
42. العَظِيم al-‘Adhziem (de Bezitter van Grootheid)
43. العَفُوّ al-‘Afoeww (de Schenker van Vergiffenis, Degene die keer op keer vergeeft)
44. العَلِيم al-‘Aliem (de Alwetende)
45. العَلِيّ al-‘Aliyy (de Allerhoogste)
46. الغَفَّار al-Ghaffaar (de Meest Vergevensgezinde)
47. الغَفُور al-Ghafoer (de Meest Vergevensgezinde)
48. الغَنِيّ al-Ghaniyy (de Zelfvoorzienende, de Onafhankelijke, de Behoefteloze)
49. الفَتَّاح al-Fattaah’ (de Rechter en de Opperste Opener Die de waarheid onderscheidt van de valsheid)
50. القَادِر al-Qaadir (de Machtige)
51. القَاهِر al-Qaahir (de Onderwerper)
52. القُدُّوس al-Qoeddoes (de Allerheiligste, de Pure en Perfecte)
53. القَدِير al-Qadier (de Almachtige)
54. القَرِيب al-Qarieb (de Nabije, Degene Die dicht bij Zijn dienaren is)
55. القَوِيّ al-Qawiyy (de Sterke, met Perfecte Kracht)
56. القَهَّار al-Qahhaar (de Onderwerper en de Meest Machtige)
57. الكَبِير al-Kabier (de Bezitter van Grootheid, de Onvergelijkbare Grote)
58. الكَرِيم al-Kariem (de Vrijgevige)
59. اللَّطِيف al-Latief (de Meest subtiele in Kennis en de Zorgzame)
60. المُؤمِن al-Moe-emin (de Schenker van veiligheid, de Ware en Betrouwbare)
61. المُتَعَالِي al-Moeta’aalie (de Meest Verhevene)
62. المُتَكَبِّر al-Moetakabbir (de Majestueuze)
63. المَتِين al-Matien (de Sterke)
64. المُجِيب al-Moedjieb (de Verhorende, de Gehoorgevende)
65. المَجِيد al-Madjied (de Glorierijke)
66. المُحِيط al-Moeh’iet (de Alles Omringende)
67. المُصَوِّر al-Moesawwir (de Vormgever)
68. المُقْتَدِر al-Moeqtadir (de Almachtige)
69. المُقِيت al-Moeqiet (de Almachtige Getuige en Voorziener)
70. المَلِك al-Malik (de Koning)
71. المَلِيك al-Maliek (de Almachtige Koning)
72. المَولَى al-Mawlaa (de Heer, Helper en Beschermer)
73. المُهَيْمِن al-Moehaymin (de Getuige over Zijn schepping)
74. النَّصِير an-Nasier (de Helper)
75. الوَاحِد al-Waah’id (de Unieke, de Ene)
76. الوَارِث al-Waarith (de Erfgenaam)
77. الوَاسِع al-Waasi’ (de Alomvattende)
78. الوَدُود al-Wadoed (de Liefdevolle)
79. الوَكِيل al-Wakiel (de Vertrouweling, de Beste Rangschikker)
80. الوَلِيّ al-Waliyy (de Beschermer, de Helper)
81. الوَهَّاب al-Wahhaab (de veelvuldige Schenker)
Vanuit de Soennah van de boodschapper van Allah (salallaahoe ‘alayhie wa sellem):
82. الرَّبّ ar-Rabb (de Heer en Opvoeder)
83. الجَمِيل al-Djamiel (de Mooie)
84. الجَوَاد al-Djawaad (de Gulle)
85. الحَكَم al-H’akam (de Rechter)
86. الحَيِّي al-H’ayyie (Degene Die Bescheiden is)
87. الرَّفِيق ar-Rafieq (de Vriendelijke)
88. السُّبُّوح as-Soebboeh’ (de Perfecte)
89. السَّيِّد as-Sayyid (de Heer en Meester)
90. الشَّافِي ash-Shaafie (Degene Die geneest)
91. الطَّيِّب at–Tayyib (de Goede, de Pure)
92. القابِض al-Qaabid (de Onthouder, de Beperker)
93. البَاسِط al-Baasit (de Vrijgevige, de Schenker van overvloedige voorziening)
94. المُقَدِّم al-Moeqaddim (Degene Die Bevordert)
95. المُؤَخِّر al-Moe-akhkhir (Degene Die Uitstelt)
96. المُحْسِن al-Moeh’sin (de Welwillende)
97. المُعْطِي al-Moe’tie (de Schenker)
98. المَنَّان al-Mannaan (de Weldoener, de Liefdadige Schenker van giften)
99. الوِتْر al-Witr (de Enige, Degene Die geen partner heeft noch iemand zoals Hem)
In een vorig stukje schreef ik over de zinloosheid van veel gedachten en emoties die in ons kunnen opkomen. Gedachten en emoties die ons niets goeds opleveren en zelfs schadelijk kunnen zijn voor ons eigen lichaam of voor anderen. Ik bedacht toen dat je de gedachtestroom in je hoofd nooit zal kunnen stoppen maar dat je deze wel kan beschouwen en onderwerpen aan onderzoek. Dan kan je onderscheid maken tussen de gedachten die van nut zijn en de gedachten die dat niet zijn.
De laatste tijd heb ik veel pijntjes in mijn lichaam. Soms kan ik daarvan niet slapen. De pijntjes kunnen mijn gedachten zo gaan beheersen dat ik me er druk om ga maken. Ik merk dat dit vooral het geval is nu ik wat ouder ben. In mijn jonge jaren had ik er een groot vertrouwen in dat pijn meestal tijdelijk was en vanzelf wel zou overgaan in mijn verder gezonde lichaam. Maar als oudje betrap ik mij erop dat ik me veel meer zorgen maak bij pijn. ´Het zal toch niet dit zijn of dat?´ Soms ga ik zoeken op internet waarvan de pijn een symptoom zou kunnen zijn en daar word ik dan in de regel niet wijzer van en zeker niet geruster. Ik denk zelfs dat al dat aandacht geven aan elk pijntje, dat begint te grenzen aan hypochondrie, alleen maar meer pijn veroorzaakt, met name in mijn overgevoelige darmen.
Vannacht nam ik de proef op de som, toen ik weer eens niet kon slapen van pijn. Ik herhaalde simpelweg de naam Allah in mijn gedachten en voelde mijn lichaam zich ontspannen. Sterker nog, er kwamen gedachten voorbij die ik als zinvol kon beschouwen en ik begreep ineens dat bepaalde gedachten, ja zelfs de boeken die ik nu aan het lezen ben niet goed zijn voor mij en letterlijk mijn lichamelijk welzijn negatief beïnvloeden. Ik bleef Allah Allah herhalen (zonder geluid) en voelde me steeds beter. Mijn buikpijn zakte, mijn heuppijn verdween, mijn slapende voet ontspande zich. Het voelde aan als een wonder. Het bracht me in een bijna euforische toestand. Vandaag blijf ik het merken. Ik blijf voor mezelf ´Allah´ herhalen (al vergeet ik het ook af en toe) en merk dat ik vandaag tot veel actie ben gekomen. De boeken die niet goed voor me zijn ga ik verwijderen van mijn e-reader. Ik heb weer zin om te schilderen. Ik schrijf nu dit stukje om mijn ontdekking te delen.
De tasbih (gebedsketting) heeft 99 kralen
Mijn moeder vertelde me ooit dat ik als baby niet veel huilde. Soms was ik zo lang stil, dat ze ging kijken of ik nog wel leefde. Dan zag ze mij met open ogen liggen kijken zonder dat ik kennelijk wat nodig had. Maar als ik huilde, zei ze, dan klonk dit altijd als ´Ala….ala….ala´. Kennelijk zocht ik al als baby mijn toevlucht bij Allah. Zo valt nu voor mij alles op zijn plek. Een moslim kan Allah aanroepen bij al Zijn verheven namen, maar de naam ´Allah´ draagt alle goede en troostrijke eigenschappen van Allah in zich en is dus de meest omvattende aanroep. Zoals Fatiha (het openingshoofdstuk van de heilige Koran) de hele Koran vertegenwoordigt. De Fatiha is een smeekbede om leiding en de rest van de Koran is uitleg van hoe de leiding te volgen. Zoals de eerste verzen van de tweede sura (hoofdstuk) zeggen:
Alif. Lam. Mim.
This is the Scripture whereof there is no doubt, a guidance unto those who ward off (evil).
Islam is naseeha (advies) en bedoeld voor degene die het advies wil volgen.
In mijn stukje van gisteren kan ik de indruk hebben gegeven dat ik het zielig voor mezelf vind hoe mijn leven verlopen is. Maar dat is niet zo, hoewel ik om sommige dingen wel kan huilen af en toe. Maar het leven bestaat uit huilen en lachen. Er zijn mooie dingen die gebeuren en minder leuke of mooie. Maar het belangrijkste is dat ik er vrede mee heb. Ik heb altijd een soort grondvertrouwen gehad dat dingen gaan zoals ze moeten gaan en dat het uiteindelijk goed komt, als mijn eigen intenties maar goed zijn.
Mijn leermeester Sheikh Nazim zegt: ´het is niet goed om tegen de wil van Allah in te gaan´. ´Wrong method´ noemt hij dat. Het is een zinloze vraag om je af te vragen waarom iets jou zou moeten overkomen. Het feit dat iets je overkomt is een gegeven en het enige wat van belang is hoe je daarmee omgaat. Je kunt het je voorstellen als dat je je bevindt op een groot schip met een aantal medereizigers. Je kan ontevreden zijn met de richting waarop het schip vaart, maar dat heeft geen enkel nut. Als je van het schip afspringt ben je verloren. Het beste is dus om mee te blijven varen en binnen de omstandigheden waarin je zit er het beste van proberen te maken. Dat heb ik altijd gedaan. En hoewel ik vaak bang was en verdriet had en soms geen uitweg zag, heb ik gemerkt dat ik altijd op een goed moment werd geholpen. Dat was soms door mensen of door een onverwachte wending van het lot. Je kan het benoemen zoals je wil, maar telkens als ik dacht dat er geen uitweg was kwam daar onverwacht toch een uitweg uit een benarde situatie. Ik noem dat de macht van het hogere, het ongeziene en ik noem dat Allah. Dus het is goed om in elke situatie niet te zeggen ´waarom?´ (zinloze vraag), maar om te zeggen al-hamd-ul-Illah (alle lof komt toe aan Allah). Ik dank Allah voor alles wat mij overkomt en mij overkomen is. Het is de weg die Allah voor mij bestemd heeft en nog steeds bestemt. Het is aan mij om mij op die weg zo goed mogelijk te gedragen en mijn wil zoveel mogelijk in overeenstemming te brengen met wat Allah van mij verlangt. Dat is niet gemakkelijk, omdat mijn ego van alles kan willen wat niet in overeenstemming is met wat Allah van mij wil. Maar ik weet dat ik alleen gelukkig kan zijn en vrede kan hebben in mijn hart als ik mijn best doe een goede dienaar te zijn van Allah.
Bovenstaande mag raar en veel te braaf klinken en als ´niet meer van deze tijd´, waarin gepropageerd wordt dat je vooral moet doen waar je op elk moment zin in hebt en wat je goed dunkt. Dit noemt men vrijheid, maar voor mij is dat schijnvrijheid. Echte vrijheid is in de pas lopen met wat Allah van mij verlangt ofwel zoals de I Tjing het verwoordt met de kosmische wetten. Je kan daar als klein schepsel op deze wereld niet tegenin gaan zonder dat dit nare consequenties heeft. Dus ik doe gewoon mijn best en accepteer mijn leven hoe het is gegaan en zal gaan.
Gisteren heb ik me weer verdiept in het boek I Tjing.
In de vertaling van Richard Wilhelm bestaat de I Tjing uit drie delen, waarvan het eerste boek het eigenlijke orakelboek is, ‘de Tekst’ geheten. De twee laatste delen bestaan uit een uitleg van de wijsheid achter de I Tjing (voor zover die in woorden te vatten is). Het tweede boek ‘het Materiaal’ bevat een beschrijving en uitleg van de tekens. Het derde boek ‘de Commentaren’ lijkt een herhaling van het eerste deel, maar is een tweede versie van het orakelboek met de 64 tekenen, aangevuld met commentaren, waarvan er een groot aantal van Confucius zijn.
De oorsprong van de I Tjing dateert uit 3000 voor Christus. Het is één van de weinige boeken die niet vernietigd zijn gedurende al die jaren. Wel is er een uitbreiding gekomen. Was het eerst alleen een voorspellend boek, later werd eraan toegevoegd hoe men als gewaarschuwd mens het lot kon veranderen. Alles berust op het principe dat er wetten zijn die de kosmos beheersen en dat die zijn weerslag hebben op al het leven op aarde. Een mens is daarbij uniek in die zin dat hij een keuze heeft om zijn denken en handelen aan te passen aan de wetten in de kosmos en niet tegen die wetten in te gaan. De keuzes die de mens maakt bepalen heil of onheil.
Het is een boek met een heel ingewikkelde materie die het resultaat is van het denken van grote denkers en wijzen. Het is voor de doorsnee mens moeilijk te begrijpen hoe het kan dat het toeval zoveel betekenis kan hebben. Zelfs een grote wijze als Confucius was gedurende zijn leven nog niet klaar met het werkelijk doorgronden van de I Tjing. Hij heeft eens gezegd dat hij een half leven meer zou willen leven om de I Tjing beter te leren begrijpen.
Tja, en wie ben ik dan om me te verdiepen in dit boek en te trachten er wat van te leren. De eerste keer dat ik me verdiepte in de laatste twee delen van de I Tjing was dat lui liggend op de tuinbank en ik snapte er eigenlijk geen jota van. Gisteren deed ik een nieuwe poging, ditmaal liggend op de bank in de huiskamer. Bepaalde beschrijvingen van het materiaal (de tekens) gingen iets meer voor me leven, maar alsnog bleef het grootste deel voor mij vaag. Maar de universele wijsheid achter dit boek blijft aan me trekken.
Wat ik heel frappant vind is dat de mens die wordt weergegeven in de lijnen van het hexagram als de middelste twee lijnen tussen de plaatsen van hemel en aarde wordt gezien als ‘edele’ die handelt uit liefde en rechtvaardigheid.
Laten dit nu net de deugden zijn die in alle godsdiensten worden geprezen als belangrijk! Als kind begreep ik al dat er wetten zijn, ik noemde ze kosmische wetten. Ga je tegen die wetten in, dan voelt dat niet goed en luister je naar die wetten (door te luisteren naar de zachte stem van je geweten) dan voel je je goed en in harmonie met je omgeving. Althans zo ervoer ik dat. Ik kon dat nooit een naam geven en zocht overal naar theorieën, filosofieën of geloven die deze gedachtengang bevestigden.
Uiteindelijk kwam ik terecht bij de Islam. Islam betekent letterlijk ‘overgave’. En dat wil zeggen overgave aan de Wil van Allah. Wat is Allah? Wij kunnen Allah niet kennen. Het zijn de wetten van de kosmos, waarover de I Tjing spreekt. In alle geloven wordt gepredikt dat je je moet schikken naar de wetten, die in elk geloof gesteld worden. Dat kunnen de 10 geboden van Mozes zijn of andere voorschriften die in andere geloven meer nadruk krijgen. Feit is dat alle geloven een afspiegeling zijn van de noodzaak voor de mens om zich in harmonie te weten met de wetten in de kosmos op elk moment. En geen moment is hetzelfde, maar alles verandert voortdurend en dus ook de eisen die op elk moment aan de mens gesteld worden. De I Tjing gaat ervanuit dat de mens handelt vanuit liefde en rechtvaardigheid en, naar ik aanneem, de diverse geloven ook. Alle profeten waren waarschuwers, die de mensheid wezen op het belang van ‘Adab‘, goed of nobel gedrag.
Dat helaas veel geloven zich hebben ontwikkeld tot onverdraagzame bolwerken, waar geen welwillend oog meer is voor andere geloven en waar men de overeenkomst tussen alle geloven volledig negeert, maar daarentegen de nadruk legt op de superioriteit van de eigen rituelen, is jammer. Want in wezen is het doel van elk geloof en ook datgene wat wordt aangeraden in de I Tjing het volgende:
Dat men zijn handelen naar beste kunnen in harmonie brengt met de kosmische wetten van elk moment en dat men dit doet vanuit liefde en rechtvaardigheid.
Gisteren was het weer zover. Het begin van de Semana Santa is aangebroken. Hier in Alhaurin de la Torre is het eerst beeld (in Spanje zegt men ´imagen´) dat door de straten wordt gedragen la borriquita. Het is Jezus op een ezeltje met aan zijn zijde een vrouwfiguur (ik denk Maria Magdalena). Het beeld wordt door de broeders en zusters van de hermandad weggedragen vanuit de plek waar het de rest van het jaar veilig binnen blijft achter brede, hoge deuren. De dragers lopen met hun loodzware last door de straat die grenst aan ons doodlopende straatje, elk jaar weer op vrijdag.
Deze traditie gaat de mensen hier nooit vervelen. Elk jaar opnieuw poetsen mensen de gevels van hun huizen en wordt ook de straat, waarlangs de stoet voorbij zal trekken, schoongemaakt. Veel mensen geven zelfs hun gevels een extra verfje vanwege deze heilige week en overal hangen fluwelen doeken voor de ramen en vanaf de balkons. De ramen worden omlijst met palmtakken. Mensen uit de omtrek snellen toe in hun mooiste kleding om niets te missen van het spektakel. Als de imagenes voorbij komen wordt er eerbiedig geklapt en zelfs hier en daar een traantje weggepinkt. Mensen zijn oprecht ontroerd.
Christenen en Katholieken geloven in Jezus als martelaar, die gefolterd en gekruisigd zou zijn om te boeten voor de zonden die de mensheid tekens weer begaat. Jezus, de vredelievende profeet, die predikte dat je, als iemand je sloeg op één wang, dat je dan de andere wang diende toe te keren. Zijn laatste woorden zouden zijn geweest: ´O God, vergeef deze mensen, want zij weten niet wat zij doen´.
In de Islam wordt niet geloofd dat het Jezus was die werd gekruisigd, maar dat het een ander was die de gestalte van Jezus had aangenomen. Jezus is volgens de Koran door God/Allah ten hemel opgenomen en zal ooit wederkeren op aarde. (Degene die de gestalte van Jezus kreeg en in de plaats van Jezus gekruisigd is zou Judas kunnen zijn. Judas was degene die Jezus verraadde voordat de haan drie maal gekraaid had. Maar dat is mijn eigen interpretatie)
157 And because of their saying: We slew the Messiah, Jesus son of Mary, Allah’s messenger – they slew him not nor crucified him, but it appeared so unto them; and lo! those who disagree concerning it are in doubt thereof; they have no knowledge thereof save pursuit of a conjecture; they slew him not for certain. 158 But Allah took him up unto Himself. Allah was ever Mighty, Wise. (Verzen uit sura 4, An Nisa, vertaling van Marmaduke Pickthall)
Hoewel ik de vergevingsgezinde woorden van Jezus voor zijn sterven, zoals opgetekend door de bijbel, prachtig vind en ontroerend, ben ik blij met de versie in het andere heilige boek, de Koran, het boek dat kwam na de bijbel.
Hoe zou het kunnen dat Allah een zo groot profeet als Jezus liet afslachten? Wat voor een voorbeeld zou dat zijn? Hoe kan het zijn dat mensen werkelijk geloven dat een ander opdraait voor hun zonden? Ik geloof dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen daden.
Gisteren had ik het over de troost die je kan zoeken in je geloof. En dat ik weet dat niet iedereen gelooft in God, profeten, heilige boeken, engelen en een leven na de dood. Mijn opvoeders geloofden daarin ook niet en ik ben opgegroeid in een omgeving waarin het geloof wel af en toe ter sprake kwam, maar waarin dan direct gezegd werd dat geloven voor de dommen en zwakkeren onder ons is. Mijn broer en ik werden daarentegen wel op streng katholieke en protestante scholen geplaatst, waarschijnlijk door omstandigheden ingegeven. Maar dat was niet opdat we iets zouden opsteken van de deze gelovige invloeden. Er werden herhaaldelijk grappen gemaakt door mijn ouders, grappen en opmerkingen waarin zij de figuur van dominee, pater, priester of paus belachelijk maakten.
Ondanks dat sprak ik als kind al met God als ik alleen in mijn bed lag. Het gaf mij troost om mijn diepste gedachten, twijfels en verdriet geluidloos aan God te vertellen. Ik vond geen steun bij mijn beide ouders, was integendeel bang voor met name mijn stiefvader, tot wie ik nooit rechtstreeks het woord durfde te richten. De enige bij wie ik onvoorwaardelijke liefde voelde, die ik bij mijn ouders en het beetje familie dat we verder hadden nooit voelde, was mijn broer. Maar hoewel hij bijna twee jaar ouder was dan ik, voelde ik meer dat ik hem moest beschermen tegen narigheid van de buitenwereld dan ik me door hem beschermd voelde. Hij betekende alles voor me en ik deed alles wat hij van me vroeg.
Door vele verhuizingen moest ik op elke school opnieuw wennen en opnieuw vriendschappen sluiten. Op school en bij het buiten spelen voelde ik me altijd gewaardeerd en geliefd, op de enkele keren na dat ik in de steek werd gelaten of verraden. Dat zijn normale dingen die voorkomen in het leven van kinderen.
Maar zoals ik al zei, voor troost en een luisterend oor, als ik wilde vertellen over mijn diepste angsten, verdriet, woede en twijfels, moest ik bij God zijn, want er was voor mij geen ander luisterend oor. Ik voelde me onder mensen van kinds af aan onbegrepen en hield naar buiten de schijn op dat ik uit net zo een normaal gezin kwam als andere kinderen. Ik hemelde zelfs mijn ouders op als zeer moderne vrijgevochten mensen.
In mijn puberteit zocht ik naar geloven of levensfilosofieën waarin ik mijn geloof kon plaatsen maar ik herkende mezelf niet in de geloven en filosofieën die ik tegenkwam op mijn zoektocht. Tot ik op mijn 27e de Koran las in een mooie Engelse vertaling. Ik weet niet waarom ik ineens zeker was dat ik me moest bekeren tot de islam en wat me zo ontroerde in de Koran.
Zoals bekend is neemt een moslim aan dat de Koran direct is opgetekend uit de woorden van Allah, die sprak tot de heilige profeet Mohammed wanneer deze in trance ging. Daaraan wordt door anderen dan getwijfeld, omdat het moeilijk voor te stellen is dat er telkens schrijvers klaarstonden om de woorden die kwamen uit de mond van onze heilige profeet, die analfabeet was, op te tekenen. Hoe kan het zijn dat alle suras in dit heilige boek bewaard zijn in de oorspronkelijke woorden, zoals uitgesproken door de profeet over een periode van 23 jaar? Het is een mysterie, maar zeker is dat dit boek nooit veranderd is over de jaren maar dat de oorspronkelijke Arabische tekst onveranderlijk is gebleven en met zulke woorden geschreven en zo poëtisch dat deze gemakkelijk in heel zijn lengte gememoriseerd kan worden door talloze mensen op de wereld.
Wat mij ontroerde is dat Allah herhaaldelijk in de Koran letterlijk het woord richt tot de profeet en dat zijn in de regel woorden van troost voor de profeet Mohammed, die alleen maar het goede wilde voor de hele mensheid.
Ik maakte als volwassene domme keuzes, waarschijnlijk omdat ik dacht dat ik niet beter verdiende. Ik heb daarover al eerder verteld in dit weblog. Evenals trouwens wat ik hierboven beschrijf.
Een belangrijk moment in mijn leven was het moment dat ik in aanraking kwam met de Naghsbandi Sufi Tariqat (n.b. tariqat betekent ´weg´) tijdens de jaarwisseling 1995/1996. Door de lessen van Sheikh Nazim leerde ik meer dan ik geleerd had tijdens mijn hele studie psychologie. Alle opgedane ervaring in mijn leven kon ik ineens in een bepaald licht zien. Jarenlang profiteerde ik van elke gelegenheid om de lessen letterlijk uit de mond van sheikh Nazim te vernemen tijdens de heilige maanden ramadan, toen hij nog in staat was naar Engeland of Duitsland te reizen om deze maanden met zijn leerlingen door te brengen. Later ging ik herhaaldelijk naar zijn woonplaats Levke in Cyprus om daar van hem te leren. Ook las ik alles wat ik aan boeken kon vinden over zijn lessen, die weer teruggaan naar zijn leermeester Sheikh Abdullah ad Daghestani.
Er zijn een aantal dingen die ik daarvan altijd heb onthouden en die mij telkens wanneer ik gebeurtenissen moeilijk vind steun bieden.
In het verleden heb ik herhaaldelijk in penibele omstandigheden verkeerd. Ik was op een zeker moment wanhopig, omdat ik niet wist hoe me te bevrijden uit de situatie waarin ik terecht was gekomen met mijn vier kinderen. Ik zag geen uitweg. Ik dacht dat ik voor altijd ongelukkig en angstig zou verder leven. Toch kwam er een uitweg. Nu ben ik gelukkig en leef ik zonder angst. De enige zorg die ik heb is dat het goed zal blijven gaan met mijn kinderen, die ieder nu hun eigen leven leiden en die ik niet meer kan beschermen voor wat dan ook.
Ik weet dat alles verandert en niets hetzelfde blijft. Er zijn momenten van pijn en ongeluk en er zijn momenten van geluk en pijnloosheid in het leven. Ik weet dat er een einde komt aan beide. Ik weet dus ook dat het geluk dat ik nu beleef samen met Ahmad niet voor altijd zal duren. We gaan een keer dood en de dood komt niet altijd zonder lijdensweg. Niemand weet wat de toekomst brengt en dat is maar goed ook, want anders zouden we ons daar druk om maken.
Ik denk dan aan de woorden van grandsheikh Abdullah ad Daghestani. Hij zei (in mijn woorden naverteld): ´Wees als een boom die zomer en winter groen blijft, bij regen, zon, sneeuw, vorst en stormen. Blijf altijd dankbaar en zeg nooit ´waarom?´. Alles is zoals het moet zijn en wat je overkomt is voor jou bestemd. Zeg alleen: alhamdulillah.
Door de tijden heen zijn er 124.000 profeten verschenen. Grote bekenden onder hen zijn Adam, Abraham (Ibrahim), Moses (Musa) en Jezus (Isa), vrede zij met hun allen. Sommige van de profeten hebben ons heilige boeken nagelaten, waarin goede raad staat en waarvan sommige verhalen letterlijk en andere overdrachtelijk gelezen moeten worden. Mohammed was de laatste profeet en meer zullen er niet komen.
Wel zijn er in alle tijden 124.000 heiligen op de wereld. Dit zijn de mensen met licht, de troostbrengers, de mensen die ons tot voorbeeld zijn door middel van hun vreedzame en perfecte manier van leven. Heiligen zijn niet altijd duidelijk zichtbaar. Het kan elke toevallige voorbijganger zijn, een zwerver misschien. Het zijn de mensen die we soms op cruciale momenten in ons leven ontmoeten en die om een onverklaarbare reden een sleutel blijken te hebben die een deur voor ons opent die voorheen gesloten was en ons helpt op ons verdere levenspad.
En wij mensen cirkelen om deze heiligen en profeten heen als insecten om een lamp. Want wij zijn niet perfect en de meeste van ons zijn beschadigd door erfelijkheid of door het leven. We lopen rond met een rugzak vol ballast en om uiteenlopende redenen maken we op individueel niveau en op grote schaal fouten, waardoor we elkaar en onze natuurlijke omgeving beschadigen.
Ik weet dat er mensen zijn die niet geloven in God noch profeten. Maar toch zoeken ook deze mensen troost en verlichting in vriendschap, liefde of spirituele steun op wat voor wijze dan ook. Steeds meer gaan mensen nu praten over hun innerlijk en wat hen overkomen is. Dat zie je in boeken die verschijnen en in series. Mensen worden opener. We zijn mensen en in staat tot reflectie en dat maakt dat we antwoorden zoeken op levensvragen.
Ik vind het mooi om te zien dat er steeds meer boeken verschijnen die tippen aan deze diepere laag in onszelf, de ziel ,die zich niet laat afschepen met tijdelijke genoegens en cadeautjes, maar die zoekt naar innerlijke rust.
Een paar dagen geleden heb ik mijn hele weblog kunnen opslaan in een PDF document met behulp van de plugin ´print my blog´. Daarna dacht ik erover mijn weblog helemaal van internet te halen, te meer omdat ik zag dat het door niemand meer bezocht werd. Ik miste het schrijven in het weblog niet, maar voelde het ´niet meer hoeven schrijven´ eerder als een bevrijding. Maar toen ik inlogde bij Strato en op het punt stond om mijn account en domein op te zeggen kon ik het niet. Ik besefte dat ik er nog niet aan toe was om mijn weblog te missen.
Wel blijft het zo dat ik steeds minder weet wát te schrijven. Ik voel me qua opinie en hoe ik denk over het leven een vreemde eend in de bijt, zoals ik dat ook al voelde in mijn jonge jaren. Is het dan wel verstandig om je gevoelens en gedachten te delen met lezers die je waarschijnlijk toch niet begrijpen of zelfs afwijzend staan tegenover je gedachten? Men zegt dat we leven in een democratisch land. Daarin zou het zo moeten zijn dat elke mening zijn recht van bestaan heeft en dat mensen tolerant staan tegenover elkaar en tegenover meningen die afwijken van de hunne. Dat idee heb ik niet. Integendeel heb ik het idee dat ik nu moet oppassen voor mijn woorden. Alles kan tegen me gebruikt woorden. Zo een sfeer heerst er nu. Dat remt mij enorm in mijn uitingen.
Laatst keek ik een paar talkshows terug op NLZiet. Dit om een beetje voeling te houden met wat mensen voorgeschoteld krijgen op de TV. Om de beurt mocht iemand zijn kennis of mening aangaande een actualiteit vertellen aan de talkshow-host. Ik kreeg daarbij sterk het gevoel dat er al een gemeenschappelijk standpunt was in de groep en dat de spreker die aan de beurt was moest oppassen binnen de lijntjes van dat gemeenschappelijke standpunt te blijven met zijn of haar woorden. Ik zag overwegend zure gezichten. Sommigen keken naar de ander of ze deze rauw lustten, maar dat non-verbale gedrag werd uiteraard niet in woorden getoond. Het maakte me triest. Ik besefte dat ik niets miste met het nooit kijken naar talkshows. Liever kijk ik naar interviews die worden gedaan door goede interviewers.
Waarin wijk ik af van de gangbare standpunten? Ik denk wat betreft mijn geloof. Het is al lange tijd voor veel mensen niet meer ´cool´ om te geloven in een Schepper. En dat terwijl het geloof in een Schepper voor mij het belangrijkste is en de leidraad voor mijn leven vanaf mijn vroegste jeugd, ook al waren mijn ouders atheïst. Zonder dat geloof had ik mijn leven niet kunnen leiden zoals ik dat gedaan heb, ondanks alle tegenslag. Ook nu put ik kracht uit mijn geloof en voor mij is het onvoorstelbaar dat mensen denken alles aan te kunnen zonder geloof. Ik denk dat dit maakt dat ik me een vreemde eend voel tussen mensen die denken dat alles maakbaar is tot het bittere einde.
Ik ben weer gaan lezen in de Koran en in boeken met de levenslessen van Sheikh Nazim (die ik alle in mijn e-reader heb overgezet). Daarin te lezen geeft mij veel vrede en steun. Een vrede die ik niet kan putten uit de ellende die heerst op veel plekken op de wereld en de reacties van mensen daarop.
Ik denk dat iedereen wel ergens in gelooft. Voor de één is dat de democratie, voor de ander de vrijheid van het individu, of de kracht van het succes als je er zelf maar in gelooft en goed je best doet, enz. Ik geloof in Allah/God, de Barmhartige en Vergevingsgezinde.
Eens vroeg een trouwe moslim aan de profeet vzmh wat hij moest doen om dichter bij Allah te komen. De profeet antwoordde: ´Wees niet boos´. ´Maar ik ben niet boos,´ sprak de man hierop. ´Ik wil alleen maar weten hoe ik dichter bij Allah kan komen en een betere moslim kan zijn.´ ´Wees niet boos,´ zei de profeet nogmaals en dit zelfde herhaalde zich voor de derde keer. De man had niet begrepen wat de profeet hem wilde duidelijk maken. Om dichter bij Allah te komen moet je in staat zijn je woede te beheersen, één van de moeilijkste dingen voor de mens, die geneigd is tot reageren met woede op gebeurtenissen, beledigingen, valse beschuldigingen enz.
Grandscheikh Abdullah ad Daghestani zei tijdens zijn leven dat teneinde een stapje dichter bij Allah te komen, cq je iman (geloof) te versterken, je minstens 40 dagen niet boos moet worden. Dan zou je een stapje verder zijn in je iman. En na nog eens 40 dagen niet boos zijn zou je nog een stapje verder komen, enz. Bij een aanval van woede evenwel, zonder dat je daarvoor achteraf vergiffenis vraagt aan Allah, zou je geloof een flink aantal stappen kelderen. Hij gaf ook het advies nooit langer dan drie dagen boos te blijven.
Beheersing van woede en geduld zijn veel geprezen deugden in zowel de islam als het soefisme. Er is een soefiverhaal over een soefiwijze die al een heel stuk gevorderd was op de weg naar nabijheid met de Geliefde (de Schepper, Allah). Hij werd dan ook alom gerespecteerd als een wijs en verlicht man. Hij was al jaren niet meer boos geweest. Op een bepaald moment kwam hij terecht in een streek waar men nog niet van hem gehoord had. Iemand vroeg hem of hij moslim was. Hierop ontstak de man in grote woede. ´Kan je dat niet aan me zien?´ brulde hij. ´Zie je niet hoe ik erbij loop, met mijn tulband en mijn staf? Weet je niet hoe bekend ik ben in het gebied waarvandaan ik kom?´ Hierop kelderde hij een flink aantal stappen in zijn iman. Zijn nafs (ego) had hem in zijn greep gekregen. Zijn arrogantie en ijdelheid verleidden hem tot deze woedeaanval.
Het nafs (ego) ligt overal op de loer om ons te strikken en veroorzaakt foute intenties en reacties. Het nafs doet zich voor als onze beste vriendje, een knuffelbaar diertje dat gekoesterd moet worden. Maar in werkelijkheid is het een stinkend monster.
Sheikh Nazim zei ooit dat als je in staat zou zijn om het ware gezicht van je nafs te zien, dat je dan dagen niet zou kunnen eten of slapen van walging. Je grootste vijand is je nafs. En de grootste jihad of strijd (Jihad ul Akbar) is de strijd tegen je eigen nafs. Onze vijand moeten we niet buiten onszelf zoeken maar binnenin onszelf. Als iedereen dat zou doen, dan was er vrede in de wereld.
Sheikh Nazim zei ook: als je je nafs onder controle hebt gekregen dan berijd je deze als een gevleugeld paard. Maar als je je nafs de controle laat overnemen over je ziel en je gedrag dan draag je het monster op je rug en loop je ermee te sjouwen. Verder raadt hij je aan om als je boos bent naar je gezicht in de spiegel te kijken. Dan kijk je het monster in de ogen.
Ahmad vond dit gedicht op YouTube en toen ik het bekeek rolden de tranen over mijn wangen van herkenning en ontroering. Omdat ik het graag wilde delen met mensen die geen Spaans spreken heb ik de video gedownload en daarna voorzien van een Nederlandse ondertiteling.
Reza Fattahi
De video in zijn origineel is te zien op een YouTube kanaal genaamd The Two Worlds. Als je daar een kijkje neemt zie je dat er meer mooie video´s te zien zijn. Bovendien heeft de maker, Reza Fattahi, ook een website met mooie blogs. Hij heeft een boek uitgegeven op Amazon in drie talen met de titel ´The Two Worlds´.
