Categorie archieven: Uncategorized

Rust vinden

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ahmad en ik zijn nu bijna 16 jaar samen. In het begin van deze periode werkte ik nog en was Ahmad bezig met een cursus Nederlands. Als ik van mijn werk kwam rond drie uur in de middag stond het door Ahmad klaargemaakte warme eten al klaar en ‘s avonds aten we nog eens warm. Allengs kregen we een ritme, gebaseerd op de mediterraanse gewoonten van eten en drinken, waarbij een goede verdeling ontstond tussen ons wat betreft wie er kookte en wat er gegeten werd.

Vanaf mijn 62e had ik geen werk meer en waren we de hele dag samen en op mijn 65e jaar ging ik met vervroegd pensioen. We verveelden ons nooit en waren altijd wel bezig met een projectje, hetzij samen hetzij ieder voor zich. We kregen hobbies die we nooit eerder hadden. Ik kon me uitleven in dit weblog, dankzij het feit dat Ahmad verstand had van het opzetten van een website en Ahmad ontdekte dat hij het leuk vond om met zijn handen dingen te vervaardigen. Ik begon aarzelend met tekenen, eerst nog alleen in zwart wit en met een simpel HB potlood en later begon ik met olieverf te penselen. Ahmad deed aanvankelijk aan pyrografie, maar vond later tiffany toch leuker. We gingen ook regelmatig op reis. Wat waren we lekker bezig. We voelden ons nog altijd nuttig.

Ahmad heeft heel wat mooie dingen gemaakt van glas en ik heb veel schilderijen gemaakt, voor mezelf en voor anderen. Ik heb ook nu nog altijd wel een canvas dat ik aan het beschilderen ben. Op dit moment is dat een pauw, maar hoe mooier het weer is, hoe minder ik achter de schildersezel te vinden ben. Sowieso schilder ik in de regel maar een half uur achter elkaar. Als ik net bij mijn doek sta zie ik duidelijk wat ik moet doen, maar na een half uur is die flow weg en moet ik weglopen bij het schilderij om niks te verpesten. Zo hiphop ik af en toe aan het schilderij voorbij, maar alleen bij slecht weer. Anders ben ik liever buiten met een boek. Ahmad is helemaal gestopt met zijn cristales. Hij heeft al zoveel gemaakt. Vrijwel iedereen, ikzelf incluis, is voorzien van één of meerdere mooie glas in lood werken van hem. Ik heb zowel hier als in Spanje veel schilderijen hangen van mijn eigen hand en mijn kinderen hebben ook allemaal wel een tekening of schilderij en zelfs verdere familie en vrienden hebben een schilderij. Ik zou van nu af kunnen werken in opdracht, maar dat deed ik eerder en dat is me slecht bevallen. Ik moest het doen met slechte foto’s via whatsapp en maakte ook de fout met de opdrachtgever te overleggen tijdens het proces. Dan kon het gebeuren dat ik een gezicht al had geschilderd, maar dat de opdrachtgever me vroeg of ik het hoofd hog wat meer kon laten overhellen of draaien of dat die hand op de schouder van de partner kon rusten, enzovoort. Onmogelijke eisen. Dus dat vind ik heel onprettig werken.

De laatste tijd doen Ahmad en ik weinig, behalve het wandelen met de twee oppashondjes en af en toe sporten op de hometrainers. Een groot deel van de dag kan je ons luierend zien liggen op de tuinbank met onze e-readers. We genieten wel van deze rust, maar moeten er erg aan wennen. Gisteren liet ik me ontvallen tegen Ahmad dat ik in de ochtend steeds meer moeite heb met fris en fruitig wakker te worden. Ik voel me na een hele nacht slapen soms alsof ik veel te weinig rust heb gehad en sta dan op met een hoofd vol watten. Na een grote bak koffie en de eerste wandeling met de hondjes trekt dat wel bij en voel ik me iets fitter, maar ook weer niet dat ik de energie door mijn lijf voel stromen. Ik beken dat ik soms denk dat als ik in mijn slaap zou overlijden ik dat niet erg zou vinden. Natuurlijk kan ik verder leven en besef ik dat ik me gelukkig mag prijzen gezond en wel oud te zijn, maar echt heel lollig vind ik het nu ook weer niet. Ik voel me een ‘inutil’ (nogal nutteloos) en heb moeite dat van mezelf te accepteren. Ahmad heeft dat gevoel ook vaak, bekent hij. Maar we besluiten dat dit is ‘lo que hai’ (wat er is). We moeten er het beste van maken.

‘Aangezien je de windrichting niet kunt veranderen, moet je leren de zeilen bij te stellen‘, (een citaat van James Dean). Ik zeg dit citaat hardop tegen Ahmad en hij knikt. We moeten de zeilen bijstellen. Dat wil zeggen: accepteren dat ons energiepeil niet meer zo hoog ligt als vroeger en zelfs als de energie die we nog maar enkele jaren geleden volop hadden. En accepteren dat er niet meer zoveel van ons verwacht wordt, dat we ‘inutiles’ zijn. We zijn zo gewend nuttig te willen zijn voor anderen, dat het voor ons nu soms moeilijk is te accepteren dat we er ook gewoon mogen zijn, zonder die nuttigheidsdrang. Dat we mogen genieten van elk moment dat we leven. Het lijkt soms wel of we het onszelf niet gunnen om er zomaar te zijn. We moeten die rust nog zien te vinden en niet langer stiekem maar openlijk genieten van deze vrijheid.

Vakanties

Geplaatst op door
Beantwoorden

Drie van mijn kinderen zijn momenteel met vakantie en ik leef vanhier met ze mee. Zij zijn in tegenstelling tot mij, niet gewend veel met vakantie te gaan in hun jeugd en dat zij daarvan nu wel kunnen genieten en bovendien op een luxe manier gun ik ze van harte. Zij hebben dat allen te danken aan hun harde werken gedurende de rest van het jaar. Gisteren was mijn oudste dochter even bij me tussen twee reizen door. Ze kwam vrijdag terug van een vakantie met haar (al wat grotere) kinderen en ging vandaag opnieuw weg voor twee weken met haar man. Een soort tweede honeymoon, lekker met zijn tweetjes. Het feit dat al mijn kinderen totaal niet verwend zijn en oprecht kunnen genieten van reizen naar nieuwe mooie plekjes op de wereld en dat nog met heel hun hart weten te waarderen stemt mij heel gelukkig.

Veel kinderen groeien nu op in grotere luxe dan mijn kinderen gewend waren en de vraag is ten eerste of zijzelf in staat zullen zijn ditzelfde niveau van luxe te betalen als zij zelfstandig hun leven gaan leiden en ten tweede of zij de luxe die ze nu ervaren niet als te vanzelfsprekend ervaren en er het bijzondere niet meer van inzien. Maar dat is van latere zorg. Mijn moeder is een goed voorbeeld van een rijkeluismeisje dat opgroeide met bediendes, maar dat zich in haar leven als echtgenote in Nederland heel goed wist aan te passen en zich ontpopte als een zeer handige huisvrouw die heerlijk kon koken en bovendien zelf kleding kon naaien. Zij nam genoegen met de Spartaanse vakanties, kamperend aan een ijskoude beek in de wildernis van Noorwegen en andere ruige plekken, terwijl ze eigenlijk veel meer hield van een zonnetje op haar bolletje.

Mijn broer en ik hadden ook te dealen met dit soort vakanties, hoewel ik moet zeggen dat we ook weleens gingen naar een camping aan een of andere kust, waar je ‘s avonds kon dansen in de disco op het strand en verliefd kon worden op een andere jonge badgast. Dat waren voor ons natuurlijk de leukere vakanties, een stuk heerlijker dan met zware bergschoenen wandelen in de Alpen. Maar al met al mogen wij blij zijn dat wij al vanaf jonge leeftijd elk jaar een maand lang naar een land ver weg gingen, wat toen nog niet gebruikelijk was voor alle gezinnen. Het waren nooit luxe vakanties, maar we leerden veel.

Ook toen ik al uit huis was gaf ik er de voorkeur aan om met weinig geld al liftend door Europa te reizen en op die manier beleefde ik de nodige avonturen met mijn vriendje. Op mijn 21e jaar ging ik in mijn eentje met de boot heen en terug naar Suriname en ook dat was een belevenis. In 1977 boekte een trip voor mezelf alleen naar Las Palmas, toen ik mijn bul behaald had. Ik zat in dat jaar voor een prikkie in een zeer luxe hotel met een grote kamer en suite, vlakbij het strand en ik werd twee maal per dag bediend door obers in het zwart. Dat soort luxe kost nu, denk ik, 900 euro per nacht, maar in die tijd wist men die prijzen nog niet te berekenen op Gran Canaria. Ik bezocht met mijn eerste man Pakistan twee keer voor lange tijd. Het was eigenlijk meer daar even wonen met schoonfamilie en mijn kinderen. En ik bezocht met mijn tweede man Syrië, Jordanië en tenslotte Medina en Mecca. Nog later Cyprus, Turkije en Tunesië. Met Ahmad heb ik veel van Spanje gezien en van Portugal. Ik ben een beetje uitgereisd. Mijn zoon zegt vaak: ‘Ma, waarom ga je niet lekker naar Thailand?’ Gewoon, omdat het kan.

Maar zowel Ahmad als ik hebben daar niet echt goesting in. We zijn gelukkig in ons miniparadijsje hier met de bloemetjes en de hondjes. Plaatsvervangend leef ik mee met mijn kinderen en voel ik een lichte reiskoorts terugkomen, maar tegelijk bedenk ik dat het voor mij niet echt hoeft. In Spanje wordt door de bevolking op veel plaatsen gedemonstreerd tegen het massatoerisme daar. De toeristen maken zichzelf wijs dat zij ‘goed werk’ doen door hun geld daar uit te geven. Maar de werkelijkheid is dat degenen die het hardste werken in de toeristenindustrie er het minste aan verdienen. De boodschappen, de huizen en alle vaste lasten worden daarentegen wel steeds onbetaalbaarder voor de doorsnee burger, omdat de prijzen worden opgeschroefd. Het is rendabeler om een huis tijdelijk te verhuren aan een toerist dan het te verhuren aan een mede-inwoner. Om maar niet te spreken over de vervuiling die de enorme massahotels uitstoten en de aanslag die gepleegd wordt op het toch al grote watertekort. Ahmad is nog drastischer dan ik. Hij wil niet meer in zo een hotel, hoewel hij moet toegeven dat hotel Barcelo in Isla Canela een geweldige ervaring was. Wij gingen daar twee keer heen. Als ik nu zou vragen of we er weer eens heen konden zou hij dat zeker voor mij over hebben, maar ik zie ervan af. Het was daar heerlijk, maar ik vind het even leuk om een nachtje in een hotel ergens in de natuur te overnachten voor een nachtje en daar lekker te wandelen in de omgeving. Of thuisblijven kan ook. Het geluk zit in jezelf en je neemt het overal mee naartoe.

I Tjing

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik verdiep me in de wijsheid die besloten ligt in Yin en Yang, het ontvangende en het scheppende, de aarde en de hemel en de combinaties daarvan in trigrammen en hexagrammen. De Hemel (sterk, scheppend), de Aarde (toegewijd, ontvangend), het Opwindende (bewegend, de donder), het Onpeilbare (gevaarlijk, het water), het Stilhouden (rustend, de berg), het Zachtmoedige (indringend, de wind), Het Zich Hechtende (lichtend, het vuur), het Blijmoedige (vrolijk, het meer).

Ik keek al in het boek vanaf dat ik een jaar of 25 was, maar met niet zoveel diepgaande interesse als dat ik dat nu ben gaan doen, sinds ik het boek opnieuw heb aangeschaft.

Al als klein kind ervoer ik dat er een ritme zat in gebeurtenissen, dat ik niet kon verklaren maar wel voelde als vanzelfsprekend. Ik kon dat niet uitleggen aan anderen, want daar was ik nog veel te klein voor. Ik beschouwde het als mijn geheim, iets tussen mij en God, een geheim dat ik met niemand deelde, temeer daar mijn ouders helemaal niet geloofden in een God.

Toen ik de Koran had gelezen en me daarna bekeerde tot de islam dacht ik dat de I Tjing, het boek dat ik tot dan toe had geraadpleegd als een soort orakelboek, in strijd was met het geloof waartoe ik me bekeerd had. Ik deed het boek weg, maar de I Tjing is geen waarzeggerij-boek, zoals Tarotkaarten en dergelijke methoden. De I Tjing is een 3000 jaar oud boek waarin op elk moment een situatie wordt geschetst die aangeeft hoe degene die het boek raadpleegt zich verhoudt tot de kosmische wetten van het moment. De 64 hexagrammen geven een beeld met daarbij een eeuwenoud oordeel daarover, een beschrijving van de situatie en hoe wel of niet te handelen. Ook de combinatie van gebroken en hele lijnen geven een beeld weer dat door degene die ernaar kijkt een steeds duidelijker woordeloos maar intuïtief wel te begrijpen verhaal oplevert. De trigrammen en de hexagrammen met daarbij de eventueel veranderende lijnen en de kerntrigrammen kunnen op één vraag een diepgaand antwoord geven dat door de vraagsteller zelf het beste verstaan wordt. Dat is te vergelijken met dromen en de interpretatie daarvan. Degene die droomt kan het beste zijn eigen dromen duiden. Boeken die zogenaamd dromen en de symbolen daarin verklaren zijn eigenlijk lang niet zo nuttig als het inzicht van de dromer zelf. Datzelfde geldt voor de I Tjing. Hoe meer je met het boek bezig bent en je verdiept in de gedachte erachter, hoe meer je eruit kan halen.

Ik kom er nu achter dat er veel meer in de I Tjing zit dan ik besefte als 25-jarige. Ik dacht toen dat deze zeer oude leer die op kosmische wetten gebaseerd is misschien in strijd was met een religie waarin een Schepper centraal staat. Maar nu merk ik dat de wetten van de I Tjing precies de wetten zijn die in de natuur gelden en die te maken hebben met alles wat voortdurende verandert, zoals de seizoenen. En dat de raad die je uit dit boek kan distilleren niets te maken heeft met waarzeggerij, maar wel met goede raad om in harmonie te zijn met de universele wetten die gelden in het universum. Kosmische wetten, die naar mijn idee niet toevallig zijn maar op elk moment een betekenis hebben die heel serieus genomen moet worden.

De profeet Mohammed (vzmh) heeft ooit gezegd dat het goed is om je hele leven te willen blijven studeren, ‘al moet je er helemaal voor naar China gaan’. Kennelijk gaat dat voor mij letterlijk op. Ieder zijn interesse. Voor de één is het een diepgaande studie van de planten- en insectenwereld, zoals voor Ahmad. Neem nog een kijkje in zijn mooie weblog. Het is een aanrader voor natuurvrienden. Voor de ander, zoals deze psycholoog, is het interesse in de onzichtbare wereld om ons heen die ons innerlijk diepgaand beïnvloedt, al hebben wij daar door het drukke leven van alledag vaak geen erg in of we hebben geen tijd om daar aandacht aan te besteden. Die tijd heb ik op dit moment wel en ook de interesse. Dus dat betekent voor mij stapje voor stapje me verder verdiepen in de I Tjing, in het Nederlands vertaald vanuit de Duitse vertaling door Richard Wilhelm, die dit boek na een jarenlange studie met zijn leermeester Lau Nan Siuan uit China in 1923 de westerse wereld instuurde. Daarnaast maak ik gebruik van het e-boek ‘de I Tjing stap voor stap’ van Harmen Mesker, die sinds 30 jaar de I Tjing heeft bestudeerd en ook de Chinese taal machtig is. Deze schrijver legt in zijn boek uit wat hoe je het beste deze studie van de I Tjing kan aanpakken door je stap voor stap daarin te begeleiden.

Misschien heb ik anderen kunnen enthousiasmeren om zich net als ik te gaan verdiepen in de I Tjing.

Technische hoogstandjes

Geplaatst op door
2

Al een tijd heb ik dit weblog. Een weblog vergt onderhoud, zoals het updaten van de wordpress versie en de plugins. Dat kan ik wel bijhouden.

Maar al een tijdje kreeg ik in het commentaar over de status van mijn weblog de opmerking dat er een aantal dingen voor verbetering vatbaar waren om onder andere de snelheid van het weblog te verbeteren. Ik heb die opmerkingen lang genegeerd, maar gisteren besloot ik er toch wat aan te doen.

Ik moest nodig wat doen aan MySQL, volgens het commentaar op de status van mijn database. Voor mij is dat even duidelijk als dat gezegd zou worden dat ik wat zou moeten doen aan mijn ‘abakadabra’. Ik zou daarvoor contact moeten opnemen met mijn webhost.

Helaas kon ik dat dit keer niet overlaten aan mijn webmaster Ahmad. Het contact met Strato zou natuurlijk niet in het Spaans kunnen verlopen. Ik logde in in Strato en belde het nummer naar hun helpcentrum. Ik kreeg een heel lieve geduldige jongedame aan de lijn die mij helemaal door het ingewikkelde proces van het updaten van de database loodste. Het was een lange weg, waarbij ik (heel eng) in het programmeerprogramma allerlei dingen moest aanklikken. Er moest een nieuwe database aangemaakt worden en die moest ik voorzien van een nieuw wachtwoord. Vervolgens moest ik in de inhoud van de oude database exporteren naar de nieuwe database en de oude database verwijderen. Dankzij het feit dat de persoon aan de andere kant van de telefoonverbinding zo deskundig was en zo geduldig lukte het om dit hele proces te voltooien. Ik kon haar wel omhelzen.

Er was nog een probleempje. Een andere opmerking over de status van mijn weblog was dat ik een ‘persistent cache’ moest hebben, eveneens om de snelheid van het weblog te bevorderen. Ik had daarover niets aan Ahmad gevraagd, maar gewoon een plugin gedownload die de cache telkens kon legen. Maar dat hielp niet. Ik bleef persistent die opmerking zien dat mij een persistent cache werd geadviseerd. Kennelijk was mijn cache plugin niet persistent genoeg.

Nu Ahmad zelf een weblog heeft is hij wat meer betrokken bij het wel en wee van het mijne. Hij wees me er vandaag op dat ik als onderdeel mijn plugin WP-optimize al cache heb zitten. Maar ik moet daarin wel wat verschikken aan de instellingen daarvan. Hij deed het voor me. Alle afbeeldingen in mijn weblog blijken gecomprimeerd te kunnen worden, wat natuurlijk heel veel ruimte bespaart. Nu is mijn weblog zo schoon als een net gewassen babybilletje. De lezer kan er al racend doorheen

Nog meer elektronica

Geplaatst op door
Beantwoorden

Nog meer hebbedingen!

In plaats van een tv abonnement heb ik alleen internet en gebruik ik om tv te kijken de applicatie NLZiet. Via deze applicatie kan ik zowel in Nederland als in Spanje tv kijken, zowel direct als terugkijkend.

Maar een tijd terug alweer is die NLZiet app vernieuwd en sindsdien is deze niet meer compatibel met elke smart tv. Voor de Samsung exemplaren geldt dat alleen op Samsung tv’s van na 2016 de NLZiet app geopend kan worden. Dat kan niet op de stokoude smart tv die ik erfde van mijn vader.

Ahmad en ik willen graag samen een paar voetbalwedstrijden kijken. Dat is één van de weinige soorten programma’s die wij samen kunnen zien zonder taalbarrière. Voorlopig zullen we dat doen via een HDMI verbinding naar mijn laptop. Maar op den duur vind ik wel onhandig om altijd zo naar NLZiet te moeten kijken,

Dus is het tijd voor een nieuwe TV. In zulke gevallen raadpleeg ik mijn zoon, die mij altijd goede adviezen kan geven over dit soort aankopen. Met zijn hulp kocht ik mijn auto, een tablet en nu ook weer een telefoon.

Hij adviseerde mij (uiteraard, want niets is goed genoeg voor zijn moedertje) de duurste optie. Met het beste beeld en geluid. Ik ben zelf ook wat gaan rondneuzen en ben er eigenlijk al uit welke tv in combinatie met soundbar ik wil kopen. Toch wacht ik nog op zijn goedkeuring. Kwestie van een gebrek aan vertrouwen in mijn eigen oordeelsvermogen, terwijl ik eigenlijk al heel zeker ben van mijn keus.

Kijken wat hij ervan vindt. Ik kan hem nog niet bereiken. Jonge mensen hebben het ook in het weekend druk.

Hoekjes en gaatjes.

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ons internet via de koperen kabel zal binnenkort worden vervangen door glasvezel. Je ontkomt er niet aan.

Ik kreeg een mail van Odido dat ik kon overstappen en recht had op een gratis monteur. Daar besloot ik gebruik van te maken, want het einde van dat koper is sowieso in zicht.

Ik kreeg uit vele hoeken advies en commentaar. Ik zou een stopcontact in mijn meterkast moeten hebben, wat er nu niet in zit. Dit bleek te kloppen. Een stopcontact in de meterkast is nodig. Ook werd er beweerd dat ik daar zelf voor zou moeten zorgen. En mij werd met stelligheid verteld dat vanaf nu iedereen zijn modem in de meterkast moet hebben staan.

Karamba, ik wil helemaal geen modem in mijn meterkast, maar ik wil hem op de vertrouwde plek in de woonkamer, waar de modem via kabels nu verbonden is met onze laptops en de smart tv.

Op internet werd ik niet wijzer. Ik las wat op allerlei forums van mensen die aan het klooien waren met dat stopcontact en die modem. Veel ontevreden klanten, zowel bij KPN als bij Odido.

Ik besloot Odido gewoon te gaan bellen en vernam dat de monteur het stopcontact in de meterkast voor mij zal aanleggen. Bovendien kan ik kiezen of ik de modem in de meterkast wil of ergens anders. Dat moet natuurlijk wel praktisch te verwezenlijken zijn voor de monteur doordat er een duidelijke route is langs plinten e.d. waarlangs de kabel gelegd kan worden. Het is ook van belang te weten dat de monteur niet mag boren in je muren.

Ahmad bedacht een route via de meterkast door een aantal muren heen, de kortste en veiligste route voor de kabel. Je wilt natuurlijk niet dat de kabel met voeten betreden wordt langs drempels van deuren e.d.

Gisteren boorde Ahmad 4 gaten. Wat zou ik beginnen zonder deze man? Daarna ging ik al poetsend en opruimend achter hem aan en kwam in hoeken en gaten waar ik zelden kom, zoals de meterkast zelf. Ik wist dat daar nog veel meuk stond en dat was ook zo en dat alles onder een laag stof en spinnenwebben. Ik had lange tijd niet goed in die kast gekeken, omdat de rotzooi die erin stond (het meeste nog van mijn ex en niets ervan van mij) me tegenstond. Er stonden op de door de vorige bewoner aangebrachte plankjes een tiental plastic flessen met autoshampoo. Ik ben zuinig, maar zelf mijn auto wassen met de hand doe ik niet. Heel veel grote vaten met koelvloeistof, carwax, een trekhaak, oude scharnieren en spijkers en dat alles onder een vette laag stof. We gooiden een vuilniszak vol weg en wat nog bruikbaar was spoelde ik onder de kraan, zodat het er niet meer zo verschrikkelijk verwaarloosd uitzag maar fris en nieuw. De meterkast kreeg een poetsbeurt, evenals mijn trapkast. Wat een rommel en stof ook daar in hoekjes! En tenslotte achter mijn ‘secretaire’ (sorry voor het bekakte woord, maar zo heet dat massieve ding nu eenmaal) maakte ik ook schoon.

Wat voelden wij ons voldaan. Ahmad had pijn in zijn armen van het boren door de bakstenen muren en ik had spijt dat ik had schoongemaakt op mijn nieuwe beige schoenen. In het heetst van de strijd vergeet je wat je aan hebt en maak je schoenen of kleding vies. Ahmad komt er ook weleens achter dat hij heeft staan tuinieren op zijn huisslippers. Maar dat mag hem de pret niet drukken.

Maandag komt de monteur. Ik ben trots dat wij alles zo goed hebben voorbereid voor hem.

Storebay is o.k.

Geplaatst op door
Beantwoorden

Althans voor mij. Toen ik het pakket bestelde kreeg ik al het bericht dat het pakket een verzendtijd zou hebben van ongeveer twee weken en dat is ook precies zo gegaan.

Het pakket moest wel een lange weg afleggen via een binnenlandse vlucht in China en vervolgens een internationale vlucht vanuit China naar Nederland.

Yuntrack hield me op de hoogte via hun trackingnummer

Ik wist niet wat ik in het pakket zou gaan aantreffen na de slechte ervaring met Moluvo.nl. Ik was blij verrast toen het pakket het product bleek te bevatten dat ik besteld had, een fluffy warm vest.

Lekker warm, licht en zacht. Lijk op Pino maar dat geeft niet.

Ooit zag ik in een documentaire over China hoe mensen ver van hun dorp woonden en werkten in naaiateliers, waar zij vele uren achter de naaimachine moesten doorwerken om geld te kunnen sturen naar hun familie.

Slavernij is niet iets dat alleen in het verleden bestond maar bestaat ook in deze tijd. Alle confectie, ook die van de duurdere merken wordt vervaardigd in landen als China, Vietnam, Bangladesh, Pakistan, Tunesië, enzovoort. Datzelfde geldt ook voor veel andere producten.

Ik draag mijn vest met respect voor de handen die het vervaardigd hebben. Ik weet dat ik niets kan doen aan deze misstand die geldt voor zoveel producten als sportschoenen, telefoons en meer dan je kan bedenken. Niets is eerlijk als het gaat om productie en wie daarvoor hard moeten werken en wie daaraan onevenredig veel verdienen.

Het enige dat ik eraan kan doen is niet veel kopen en me te beperken tot alleen datgene wat ik nodig heb. Veel kan lang mee en ik gooi geen dingen weg die niet kapot zijn. Als het kan repareer ik dingen die wel kapot zijn in plaats van nieuwe te kopen.

Ik ben blij met mijn nieuwe warme vest dat heel welkom is op frisse dagen als vandaag.

Loslaten

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het is een woord dat veel gebezigd wordt door hulpverleners, al dan niet professioneel. Mensen die in de rouw zitten, problemen hebben, stress ervaren om wat voor reden dan ook: ‘laat het los’. Alsof een probleem, verlangen of gevoel iets is dat je in je knuistje houdt en dat je dus ook zou kunnen ‘loslaten’. ‘Laat datgene dat een last voor je is wegvliegen als een vogel in de lucht om nooit meer terug te keren.’

Vanmorgen, tijdens onze wandeling in de Uithof, zei Ahmad dat het wandelen in de natuur en het zien van de vogels en andere dieren hem veel rust geeft. Zij hebben geen andere zorgen dan het zoeken naar hun dagelijkse kostje en het voeren van hun kuikens. Geen andere zorgen dan zich te verbergen voor hun natuurlijke vijanden en te zoeken naar voedsel. Ze denken niet aan de dag van morgen. Geen hypotheken, geen ideeën over dit of dat. “Ja, precies,’ zeg ik. “Ze zijn onschuldig en ze zijn niet vals. Hebben geen dubbele agenda’s. In de bijbel staat al dat je je een voorbeeld kan nemen aan de vogels (‘Zij maaien niet en zij oogsten niet’). ‘Ja,’ zegt Ahmad, ‘zo oud is die wijsheid al’.

We mijmeren verder. Mensen willen van alles, de één dit en de ander dat. ‘Er is zoveel geschreven door professoren en filosofen. Er zijn zoveel theorieën over het leven, maar intussen gaat het leven gewoon zijn gang zonder zich iets aan te trekken van al die wijsheden,’ zegt Ahmad.

Vanmorgen, na het ochtendgebed, lag ik even wakker en dacht na over mijn huidige geestesgesteldheid. Dat ik me niks voor de geest kan halen wat ik nu heel belangrijk vind, geen doel, geen wens. En toen dacht ik terug aan vroeger en vroeg ik me af hoe dat voorheen was, toen ik jonger was en meer energie had. Toen was er veel dat moest. Zoals studeren, werken, zorgen voor mijn kinderen. Dat vulde mijn leven, zodat ik niet veel ruimte over had voor wensen.

En nu voel ik mijn lichaam zwakker worden en mijn energiepeil daalt. Gelukkig hoef ik niet meer zoveel. Mijn kinderen redden zich uitstekend en het enige wat wij moeten doen is onszelf in leven houden en leven van dag tot dag. Ik wil ook niets anders. Ik heb geen ‘bucketlist’. Het enige wat ik wil is een rustig leven. Het is alsof, zonder dat ik daar moeite voor doe, ik alles heb losgelaten en niets voor mij heel belangrijk is, behalve liefde voor mijn omgeving en de mensen die ik ontmoet.

Ik zeg tegen Ahmad; ‘Soms lees ik of hoor ik mensen zeggen dat mensen die zo leven als wij, zonder wensen of doelen in hun leven, eigenlijk al ‘dood’ zijn terwijl ze nog leven’. Het voelt ook soms als een leegte als je niets meer wil en het beangstigt zelfs een beetje. Maar dan denk ik ook aan wat soefi’s en andere wijzen hierover zeggen. ‘Je moet ‘sterven voordat je sterft’ om in contact te komen met je ziel. De ziel wil alleen met God zijn of zoals sommigen zeggen ‘in harmonie met de kosmos’. Dat kan niet als je verblind wordt door allerlei wensen en ambities die te maken hebben met het eindige leven op deze wereld.’

Het enige dat overblijft, met weglating van al het andere, is liefde.

Minder minder

Geplaatst op door
2

Toen we nog in Spanje zaten en op de weerberichten zagen dat het in Nederland veel had geregend deze winter, verwachtten wij hier in het voorjaar een stralend groene omgeving aan te treffen met veel planten, bloemen, vogels, enzovoort. Groen is het hier wel, maar qua flora en fauna zien we dat er veel anders is dan het vorige jaar.

Wat opvalt is dat er helemaal geen vogels afkomen op het door ons opgehangen vogelvoer. Het kan zijn dat de vogels voldoende ander voer vinden in de natuurlijke leefomgeving, maar wij zien ze ook niet rondscharrelen op de aarde in onze tuin, wat vorig jaar wel het geval was. We zagen toen vogels van allerlei soort, maar nu is het doodstil in de tuin. Het is een beetje beklemmend. Zelfs duiven zijn er minder. Alleen kraaien en meeuwen zien we en dat zijn er ook minder dan andere jaren. Minder eenden, ook de minder grotere soorten eenden en ganzen.

Vanmorgen, tijdens een wandeling in de Uithof, hoorden we wel wat vogels fluiten, maar zagen we daar weinig van en ook zagen we minder watervogels.

Ik heb geen idee wat de oorzaak daarvan is. Zou het kunnen komen door bestrijdingsmiddelen of door de vogelgriep die nog steeds heerst? De natuur is aan het veranderen, overal op de wereld en het weer ook. 😢

Gelukkig is pappa zwaan er wel
En ook mamma zwaan

Nog een loodgieters verhaal

Geplaatst op door
4

Dit verhaal behoeft een inleiding.

Van kinds af aan ben ik opgevoed met een reinigingsgewoonte die met name voorkomt bij moslims. Mijn moeder leerde ons dat wij na de grote boodschap ons poepgaatje moesten wassen met water. En dat gebeurde met een fles, die gevuld met water altijd naast de WC klaarstond en die je ook altijd moest bijvullen na gebruik.

Hoe kwam mijn moeder aan deze gewoonte, die ook gedeeld werd door mijn stiefvader? Dat kwam door haar jeugd in het vroegere Nederlands Indië. Zij groeide, zoals ik al eerder vertelde, op met bedienden die ze vaker zag dan haar eigen moeder. Die bedienden waren moslim en leerden haar te ‘tjebbokken’. Dat is je billen na de grote boodschap wassen met water.

En zo kwam deze gewoonte ook bij mij en mijn broer terecht. Voor ons was dat heel gewoon en voor ons was het ondenkbaar dat iemand na de boodschap alleen met papier zich kon reinigen.

Ook tijdens mijn eerste huwelijk en tot op heden bleef ik die gewoonte houden. In Pakistan hadden ze geen fles naast de WC staan maar een zogenaamde ‘lota’ (zo spreek je het uit in het Urdu, maar ik zie het woord nergens in Google staan). Dat is een soort gieter zonder handvat van aluminium.

En later in Nederland gebruikt ik altijd een gieter met handvat. In Spanje hebben we een bidet en op veel plaatsen waar ik kwam in moslimlanden, zoals Mecca, hebben ze een douche met een kraankop die naast de WC aan de muur bevestigd is.

Om het een lang verhaal kort te maken. Sinds vandaag ben ik ook in het bezit van zo een doucheslang met kraankop. Daar hebben we wat moeite voor moeten doen. De slang hebben we gekocht in Spanje en de hulpstukken om het ding te bevestigen en aan te sluiten op de waterleiding hebben we hier gekocht.

Voor de hulpstukken kon ik niet bij Hornbach of Gamma terecht, maar moest ik naar een speciaalzaak voor loodgietersonderdelen, genaamd Verploegen. Ik reed er met samengeknepen billetjes van de zenuwen heen met mijn waggie. Wat ben ik toch een bangerd geworden in het verkeer, vooral voor rijden in de binnenstad en op plekken die ik niet ken. Op de hoofdweg heb ik daar veel minder last van.

Ik vond het rustgevend om deze katten te zien in een zijstraatje waar ik mijn auto parkeerde om naar Verploegen te gaan

Maar het is gelukt en op de terugweg wist ik ook nog de Aldi aan te doen voor enkele zakken biologische potgrond. Opgelucht kwam ik thuis. Mijn lieve klusjesman is de douchekraan nu aan het bevestigen in ons toilet. Wat een luxe.