Dingen repareren en zelf maken of weggooien en nieuwe kopen

Een tijd terug alweer schaften wij voor onszelf twee hele goede hoofdkussens aan. Zacht, maar ook veerkrachtig en met een verantwoorde ergonomsiche vomgeving. Het kussen slaapt heerlijk, maar het model is zo dat een ‘normale’ kussensloop er niet omheen past. Die is te wijd en lubbert aan de zijkanten van het kussen. Passende slopen zijn niet te vinden.

Nu bezit ik meer dan genoeg kussenslopen, nog aangevuld met slopen en lakensets uit het huis van wijlen mijn moeder. Maar allemaal te wijd voor de kussens.

Ik besloot de kussenslopen te gaan ‘vermaken’, zoals dat ouderwets heet. Gewoon een stuk wegknippen aan de zijkant en daarna dichtnaaien. Omdat mijn naaimachine al een tijd niet meer functioneert deed ik dat vandaag gewoon met de hand. Met naald en garen en geduld.

Zoals ik heel gelukkig ben als ik een verfkwast in mijn handen heb, zo kan ik ook genieten van zo een werkje als dit knip- en naaldwerk. Intussen passeerden gedachten en herinneringen in mijn hoofd. Zo herinnerde ik me de broeken van mijn kinderen toen deze nog klein waren. Vrijwel altijd kwamen er binnen de kortste keren gaten in de knieën en die ‘repareerde’ ik dan door er een leuke figuur op te naaien. Ook maillots repareerde ik als er gaten in zaten. Als een knoop ontbrak, dan zette ik er een nieuwe op. Vroeger kreeg je, als je een kledingstuk kocht, daarbij een extra knoop of zelfs een draadje garen in een pastic mapje, zodat je het kledingstuk desgewenst kon repareren. Maar ik bezat zelf ook garen in diverse kleuren en een hele pot met knopen.

Dat zie ik nu niet meer, kleding die zorgvuldig genaaid is en dingetjes bevat als een extra knoop of op zijn minst een klein koordje, zodat het niet valt van een hangertje . Kleding lijkt gemaakt te worden voor kortdurend gebruik. Het is nu normaal voor mensen om minstens elke maand een paar of een heleboel kledingstukken te kopen. Ik ben zo een zultje dat nog kleding van 20 jaar terug in haar kast heeft liggen. Als iets niet tot de draad versleten is doe ik het niet weg.

Maar nu even terugkomend op die kapotte broeken van mijn kinderen. Ik zie nu geen kinderen met scheuren in hun broek. Dat krijg je ook niet van gamen en op je telefoon zitten. Maar het grappige is dat je wel volwassenen ziet met gescheurde spijkerbroeken. De enorme scheuren waar de rafels nog aan hangen zijn geen teken van armoede. Die broeken zijn nog prijzig ook, net als broeken met rafels van onderen, alsof de man of vrouw in het naai-atelier geen tijd had om er een zoompje onder te naaien. Vroeger was iemand met gerafelde pijpen een prototype van een vagebond, maar nu is het gewoon chique.

Zulke gedachten gingen door mijn hoofd. Ach ja, ik houd van handwerk, wat het ook mag zijn. En ik houd van zorgvuldig genaaide kledingstukken. Niet van raffelwerk. Of rafels. Ik zal er verder mijn waffel over houden

Weer een schilderij

Toen ik lang geleden eindelijk een huis kreeg aangeboden na een verblijf van 7 maanden in een opvanghuis ging ik wat kringloopwinkels langs voor meubels. Mijn oog viel toen ook op een paar schilderijen van landschappen en daarvan kocht ik er een stel. Ik ben altijd gek op schilderijen geweest zonder te weten dat ik ooit zelf zou gaan schilderen. Ik zag ook een groot schilderij van een vrouw met een kindje op de arm en dat raakte mijn hart. Ze stond op een berg naar beneden te kijken met een wat trieste blik. Het ruwe landschap op het schilderij deed me denken aan de bergen in Ebottabad in Pakistan, waar ik een tijd woonde met mijn toen nog kleine kinderen. Het schilderij was een reproductie en de eigenaar van de winkel bood me dit schilderij gratis aan, omdat ik al twee echte schilderrijen had gekocht.

De twee schilderijen van de landschappen zijn in de loop der jaren al lang verdwenen uit mijn huis, maar de vrouw met het kindje (een Palestijnse vluchteling, zoals ik later las op de achterkant van het schilderij) hangt al 32 jaar op een prominente plek in mijn woonkamer. Het schilderij raakte me, omdat ik mezelf erin herkende (ooit op de vlucht voor een gevaarlijke echtgenoot). De laatste jaren begin ik steeds meer in te zien dat dit beeld van mezelf al lang niet meer klopt. Mijn leven heeft een positieve wending genomen sinds ik ben gaan wonen in mijn dierbare Den Haag en ik voel me al lang niet meer die eenzame vrouw.

Daarom maakte ik een ander schilderij dat dit schilderij moet vervangen. Als voorbeeld nam ik deze foto van Printerest, die me aantrok omdat het meisje wordt afgebeeld in een vredige pose.

Ik maakte er een schilderij van dat wel wat afwijkt van het originele plaatje.

“ochtenddauw” (olieverf 54 x 71)

Het is een vrolijker beeld dan de Palestijnse vluchteling. Maar die reproductie krijgt alsnog wel een plekje in mijn huis, al is het niet meer in de woonkamer. Ik zal nooit vergeten uit welke situatie ik ooit ben bevrijd.

Genieten van de tuin

Ik kan lang op de tuinbank zitten en alleen maar kijken naar wat er allemaal gebeurt. Insectjes die af en aan vliegen, vogels die komen eten en drinken of een bad nemen. Vandaag gebeurde er zo snel iets dat ik me pas later realiseerde wat het was. Ik zag een middelgrote bruine vogel een duikvlucht nemen naar de aarde onder de voederkooitjes. Daarna vloog de vogel er als een speer vandoor. Ahmad zag de vogel ook wegvliegen en hij zag dat de vogel een meesje in de klauwen had.

Het moet een sperwer zijn geweest. Het is voor het eerst dat ik dat vandaag zag in mijn tuin. Het is de natuur. Vogels eten en worden gegeten. Maar gelukkig loopt het niet voor alle meesjes zo af.

Minder variëteit in bloeiende planten en minder vogels

Dat zagen we vorig jaar en dit jaar nog meer. We zien alleen maar de wat sterkere invasieve soort qua planten. Ook zijn er minder vogels, vooral de kleinere soorten zien we minder. Toch zien we ook dit jaar dat de vogels die er nog wel zijn hun best doen om te overleven. Ze bouwen hun nest en proberen hun jongen heelhuids groot te brengen. Harde werkers zijn het 💖.

Gedicht van Ibn Arabi

Solo, con el Amado,
Escúchame, mi amor
Soy la verdad del universo,
El centro de las circunferencias,
Soy el principio y el constituyente,
El poder iniciado entre los cielos y la Tierra.
Creé la percepción en ti para que puedas percibirme,
Tus percepciones se hacen realidad, sólo si pudieras percibirme.
Pero no puedes percibirme a través de ti mismo,
No puedes verme a través de tus propios ojos,
Sólo a través de mis ojos, puedes verme a ti Mí y a ti mismo.
Mi amor:
¿Cuántas veces te he llamado?
Y no te has enterado.
¿Cuántas veces me he revelado a ti a través de mis signos?
Y no te diste cuenta.
En la fragancia de las flores, y no lo sentiste.
En todas las formas de provisiones en la Tierra,
En el agradable sabor de los alimentos en la Tierra,
Y no saboreaste conscientemente.
En la frescura del agua cristalina
Y la brisa matutina en tu piel,
Y no te despertaste.
Para ti el éxtasis de percibirme
está mas allá de los placeres.
Busca la felicidad en Mí
Que está mucho más allá de todas las felicidades.
Una vez me conozcas,
Me preferirás a todas las preferencias.
Soy la Belleza absoluta,
Soy el misericordioso,
Ámame, sólo a Mí,
Ámate en Mí,
Sólo en Mí.
Confía en Mí,
Nada ni nadie está más cerca de ti que Yo.
Otros te aman por sus propios propósitos, pero,
Yo Te amo por ti mismo.
Cuando te das cuenta de que te estás acercando a Mí,
De hecho, Me estás descubriendo en ti.
Estoy más cerca de ti que de ti mismo,
Más cerca de ti que tus respiraciones,
Y más en tu interior que tu alma.
¿En qué formas de la creación,
Podrías encontrar el amor tan Real como el del Creador?
Amor, ven hacia Mí para la Unión.
Conmigo, puedes eliminar los caminos de la separación.
Mano a mano, llega a la Verdad,
Y la verdad será el eterno juez de esta Unión.

Geschreven door Ibn Arabi

Vertaling in het Nederlands:

Alleen, met de Geliefde,
Luister naar mij, mijn lief
Ik ben de Waarheid van het universum,
Het Middelpunt van de cirkels,
Ik ben het Begin en de Component,
De kracht die ontstaat tussen de hemel en de aarde.
Ik heb het waarnemingsvermogen in jou geschapen, zodat jij Mij kunt waarnemen,
Jouw waarnemingen worden pas werkelijkheid als je Mij zou kunnen waarnemen.
Maar je kunt mij niet door middel van jezelf waarnemen,
Je kunt Mij niet door je eigen ogen zien,
Alleen door Mijn ogen kun je Mij en jezelf zien.
Mijn lief,
Hoe vaak heb Ik je geroepen?
En dat heb je niet gemerkt.
Hoe vaak heb Ik mij al aan jou geopenbaard door middel van Mijn tekens?
En je hebt het niet gemerkt.
In de geur van de bloemen, en je rook het niet.
In alle vormen van voorzieningen op aarde,
In de aangename smaak van voedsel op aarde,
En je proefde niet bewust.
In de frisheid van het kristalheldere water
En de ochtendbries op je huid,
En je werd niet wakker.
Voor jou zal de extase van het waarnemen van Mij
meer waard zijn dan andere genoegens.
Zoek geluk in Mij
Dat gaat ver boven alle geluk.
Als je Mij eenmaal kent,
Zal je Mij boven alle voorkeuren verkiezen.
Ik ben Absolute Schoonheid,
Ik ben de Barmhartige,
Hou van Mij, alleen van Mij,
Heb jezelf lief in Mij,
Alleen in Mij.
Vertrouw op Mij,
Niets en niemand is dichter bij jou dan Ik.
Anderen houden van je om hun eigen redenen, maar
Ik hou van jou om wie je bent.
Als je beseft dat je dichter bij Mij komt, ontdek je in feite je Mij in jezelf.
Ik ben dichter bij jou dan jij bij jezelf,
Dichter bij je dan je ademhaling,
En meer in jou dan alleen je ziel.
In welke scheppingsvormen,
Kan je liefde vinden die net zo echt is als die van de Schepper?
Lief, kom tot Mij voor eenheid.
Samen met mij kan je de paden van scheidingswanden elimineren.
Hand in hand, bereik je de Waarheid,
En de Waarheid zal eeuwig over deze Unie oordelen.

Adviezen uit het boek Spiritual Discourses door Shaikh Nazim al Haqqani (moge zijn nobele ziel voor altijd bij Allah zijn)

blauwdruifje

Uit de Koran de schuingedrukte tekst:

He will prosper who purifies himself, and remembers the name of his Lord and then he prays (lxxxvii: 14-15)

Know ye all, that the life of this world is but play and amusement, pomp and mutual boasting and multiplying (in rivalry) among yourselves, riches and children (lvii: 20)

Om vrede in je hart te vinden en toegang te krijgen tot het paradijs, zowel hier als na de dood moet je vier karaktereigenschappen zien te overwinnen en dat zijn koppigheid, trots, jaloezie en woede. Dit zijn alle eigenschappen van Shaitan (de duivel), ook wel Iblis genoemd. Als je te veel houdt van deze materiële wereld zul je er nooit in slagen deze karaktereigenschappen uit je gedrag te verwijderen. En je kan dit ook niet alleen, maar alleen met behulp van Allah en door je eigen machteloosheid in te zien. En dus altijd bescherming te zoeken tegen de fluisteringen van Shaitan en je toevlucht te zoeken bij Allah/God.

For man was created weak (iv: 28)

Ik ben blij dat ik zoveel boeken heb staan in mijn huis, die oceanen van kennis bevatten en niet in de laatste plaats de Heilige Koran zelf. Het zijn oceanen waar ik elke dag in kan duiken. Het zijn voor mij boeken waarbij alle andere literatuur verbleekt.

Fijn om weer in Den Haag te zijn

Voel me als een vis in het water. Toch anders dan in Spanje. Daar is Ahmad de verantwoordelijke voor al het reilen en zeilen en loop ik met hem mee. Hier ben ik meer thuis en ben ik ook de chauffeur. Heel fijn om dicht bij mijn kinderen te zijn en ik geniet zeer van mijn buurt en mijn tuintje hier. Het is of nieuwe energie vrijkomt. Ook Ahmad is blij, omdat hij hier weer kan tuinieren.

Vandaag hadden we voor het eerst tijd voor een ochtendwandeling in de Uithof.

Het zwanenechtpaar heeft weer een nest op dezelfde plek
Loslopende ossen, dus wel een beetje oppassen.

15 Jaar getrouwd voor de Nederlandse wet

Dat was op 29 oktober 2009. We vieren het niet, maar stonden er daarnet tijdens de koffie wel even bij stil.

Het was een eenvoudige plechtigheid met een gezamenlijke lunch in een restaurantje in Kijkduin erna. We trouwden in Loosduinen en we hadden het geluk dat we een wat oudere huwelijksambtenaar troffen. Hij maakte er zich niet met een snel praatje vanaf, maar wist de aandacht van de aanwezigen vast te houden met mooie woorden, die heel gemeend klonken. Hij vertelde na afloop van de plechtigheid dat hij in zijn jonge jaren nog had meegevochten tegen het bewind van Franco, wat Ahmad natuurlijk heel leuk vond om te horen.

Het was die dag heel mooi zacht weer zonder een zuchtje wind in Kijkduin, wat zeldzaam is voor die tijd van het jaar aan zee. We waren met alleen maar familie, dat wil zeggen wij en mijn (klein)kinderen) en één vriendin, die zichzelf had uitgenodigd. Het was heel genoeglijk. Ik had toen nog maar drie kleinkinderen, die toen nog klein waren, respectievelijk 12, 4 en 2 jaar oud. Kijkduin was in dat jaar nog gemoedelijk en gezellig met de vele restaurantjes die uitkeken op de zee en het plein met daarop een muziekpodium, een klimtoren en een draaimolen. Omdat het onze trouwdag was mochten de kleintjes herhaaldelijk in de draaimolen van de uitbater. Het was een mooie dag en tot op heden zijn we nog steeds in onze wittebroodsweken. We zagen er toen wel anders uit dan nu en de kleintjes zijn groot geworden.

De neefjes 2 en 4 jaar
de neefjes 17 en 19 jaar

Zoals het moet gaan,

Zo verliep het. Ik had het eten op tijd klaar en al in de middag kwam mijn jongste zoon met zijn gezin en konden we gezellig bijkletsen, terwijl mijn zoon met de jongste aan het bouwen was met het lego waarmee hij vroeger speelde. De zusjes die ruim vier jaar in leeftijd schelen speelden ook even buiten in de tuin en ze hielden zich ieder afzonderlijk bezig. De jongste met fantasiespel met het oude speelgoed van mijn kinderen. De oudste vooral met tekenen, haar favoriete hobby. Zij is daar heel goed in en ik kijk graag naar wat ze steeds verzint.

Ahmad maakte deze foto vanuit zijn stoel via het raam. Door de droogbloemen op de vensterbank heeft de foto een mooie herfstige sfeer gekregen..

Bij het droog koken en op smaak maken van de rijst werd ik door mijn zoon en schoondochter geholpen en het kwam goed uit dat het eten daarna in twee etappes verliep, zodat een ieder aan tafel kon eten. Rond 6 uur de eerst ronde met mijn twee jongste kinderen en gezin en daarna mijn oudste dochter, die wat later kwam met 5 personen. Als ik in de keuken was hoorde ik het vrolijke geklets van mijn kinderen en kleinkinderen, waarvan ik heel blij word. De kleinkinderen waren superlief en speelden samen en met hun nichtje. Een favoriete plek om zich terug te trekken voor mijn kleinkinderen is het tweepersoonsbed in de logeerkamer, waar ze onder het dekbed achterover leunen met hun tablets.

Na het eten bleef iedereen lekker lang zitten. Mijn oudste dochter had haar twee hondjes meegenomen. Zij had me vooraf verteld niet lang te kunnen blijven om het jongste hondje niet te overprikkelen. Maar ze had ook een bench meegenomen, zodat het schattige wollige beestje af en toe kon slapen. Zij en haar man praatten over Lio (zo heet de toy-poedel) alsof het een baby was. ‘Hij was slim en rustig, was na een paar dagen al zindelijk en hij sliep nu al de hele nacht door!’ Ook vertelden ze dat ze heel goed hadden nagedacht over de aanschaf van een tweede hondje. Zoals je ook goed kan nadenken over het al dan niet op de wereld zetten van een baby. Al met al was het supergezellig om zo met elkaar te zitten in mijn woonkamer. Het paste gewoon!

O ja, en waar ik een beetje verlegen van werd is dat mijn kinderen deze gelegenheid hadden aangepakt om mijn verjaardag, die pas over een dikke week zal plaatsvinden, te vieren. Dat was totaal niet mijn bedoeling. Dus ze kwamen weer met geschenken. Pfff. Ik merkte dat ik me in die situatie niet goed een houding wist aan te nemen. Ging niet iedereen langs om ze te kussen als bedankje, maar ik deed dat wel met woorden en daarna via de app.

Gisteren en vandaag heb ik me bezig gehouden met het schoon poetsen van mijn huis. Als je dat met overgave doet, dan zie je ineens elk vlekkie. Ik ben tevreden over het resultaat. Rest nog het inpakken van de koffertjes, de auto een volledige wasbeurt geven en voltanken en dan morgen gaan…..! Mijn jongste zoon brengt ons zoals gebruikelijk naar het vliegveld.

Afscheidsetentje

Al eerder kookte ik voor al mijn kinderen, kleinkinderen en geliefden. Ik verwachtte toen16 mensen, maar uiteindelijk waren het er maar 10 omdat een groot deel niet kon komen wegens vakantie of late dienst op werk. Het was toen op een zomeravond en ik had genoeg plaats, als je mijn tuin en woonkamer samen rekende met elk een flink aantal zitplaatsen. Het was een mooie avond met zacht weer en iedereen zat in de tuin, wat beregezellig was.

Nu heb ik ze morgen weer uitgenodigd voor een afscheidsetentje voor ons vertrek naar Spanje. Dit keer rekende ik aanvankelijk op minder mensen, omdat twee kleinkinderen ook toevallig dit weekend jarig zijn en dat misschien elders willen vieren. Maar gisteren vernam ik dat niet iedereen, maar toch een groot deel van de familie gaat komen! Ik verwacht morgen 14 (en misschien 16) personen en een hondje. Dit keer is er geen uitbreidingsmogelijkheid naar de tuin vanwege de lage temperatuur, dus dat wordt proppen in mijn knibbe knabbe kneuter huis. Maar ik heb er wel zin in en ben vandaag nog wat boodschappen gaan doen om de hoeveelheid eten te kunnen vergroten. Morgen is het kookdag voor mij en daarna genieten van het gezelschap van mijn nageslacht en aanverwanten. Ik ben blij dat ik dit nog kan doen. Ahmad zal een salade maken en Pakistaanse thee. Ik hoop dat iedereen het lekker vindt, want ik maak maar één gerecht dat ik verdeel over twee grote pannen. ‘Of ze het wel lekker zullen vinden’ is iets dat ik me vooraf altijd afvraag en dat maakt het voor mij een beetje spannend.