Gedicht van Ibn Arabi

Solo, con el Amado,
Escúchame, mi amor
Soy la verdad del universo,
El centro de las circunferencias,
Soy el principio y el constituyente,
El poder iniciado entre los cielos y la Tierra.
Creé la percepción en ti para que puedas percibirme,
Tus percepciones se hacen realidad, sólo si pudieras percibirme.
Pero no puedes percibirme a través de ti mismo,
No puedes verme a través de tus propios ojos,
Sólo a través de mis ojos, puedes verme a ti Mí y a ti mismo.
Mi amor:
¿Cuántas veces te he llamado?
Y no te has enterado.
¿Cuántas veces me he revelado a ti a través de mis signos?
Y no te diste cuenta.
En la fragancia de las flores, y no lo sentiste.
En todas las formas de provisiones en la Tierra,
En el agradable sabor de los alimentos en la Tierra,
Y no saboreaste conscientemente.
En la frescura del agua cristalina
Y la brisa matutina en tu piel,
Y no te despertaste.
Para ti el éxtasis de percibirme
está mas allá de los placeres.
Busca la felicidad en Mí
Que está mucho más allá de todas las felicidades.
Una vez me conozcas,
Me preferirás a todas las preferencias.
Soy la Belleza absoluta,
Soy el misericordioso,
Ámame, sólo a Mí,
Ámate en Mí,
Sólo en Mí.
Confía en Mí,
Nada ni nadie está más cerca de ti que Yo.
Otros te aman por sus propios propósitos, pero,
Yo Te amo por ti mismo.
Cuando te das cuenta de que te estás acercando a Mí,
De hecho, Me estás descubriendo en ti.
Estoy más cerca de ti que de ti mismo,
Más cerca de ti que tus respiraciones,
Y más en tu interior que tu alma.
¿En qué formas de la creación,
Podrías encontrar el amor tan Real como el del Creador?
Amor, ven hacia Mí para la Unión.
Conmigo, puedes eliminar los caminos de la separación.
Mano a mano, llega a la Verdad,
Y la verdad será el eterno juez de esta Unión.

Geschreven door Ibn Arabi

Vertaling in het Nederlands:

Alleen, met de Geliefde,
Luister naar mij, mijn lief
Ik ben de Waarheid van het universum,
Het Middelpunt van de cirkels,
Ik ben het Begin en de Component,
De kracht die ontstaat tussen de hemel en de aarde.
Ik heb het waarnemingsvermogen in jou geschapen, zodat jij Mij kunt waarnemen,
Jouw waarnemingen worden pas werkelijkheid als je Mij zou kunnen waarnemen.
Maar je kunt mij niet door middel van jezelf waarnemen,
Je kunt Mij niet door je eigen ogen zien,
Alleen door Mijn ogen kun je Mij en jezelf zien.
Mijn lief,
Hoe vaak heb Ik je geroepen?
En dat heb je niet gemerkt.
Hoe vaak heb Ik mij al aan jou geopenbaard door middel van Mijn tekens?
En je hebt het niet gemerkt.
In de geur van de bloemen, en je proefde het niet.
In alle vormen van voorzieningen op aarde,
In de aangename smaak van voedsel op aarde,
En je proefde niet bewust.
In de frisheid van het kristalheldere water
En de ochtendbries op je huid,
En je werd niet wakker.
Voor jou zal de extase van het waarnemen van Mij
meer waard zijn dan andere genoegens.
Zoek geluk in Mij
Dat gaat ver boven alle geluk.
Als je Mij eenmaal kent,
Zal je Mij boven alle voorkeuren verkiezen.
Ik ben Absolute Schoonheid,
Ik ben de Barmhartige,
Hou van Mij, alleen van Mij,
Heb jezelf lief in Mij,
Alleen in Mij.
Vertrouw op Mij,
Niets en niemand is dichter bij jou dan Ik.
Anderen houden van je om hun eigen redenen, maar
Ik hou van jou om wie je bent.
Als je beseft dat je dichter bij Mij komt, ontdek je in feite je Mij in jezelf.
Ik ben dichter bij jou dan jij bij jezelf,
Dichter bij je dan je ademhaling,
En meer in jou dan alleen je ziel.
In welke scheppingsvormen,
Kan jeliefde vinden die net zo echt is als die van de Schepper?
Lief, kom tot Mij voor eenheid.
Samen met mij kan je de paden van scheiding elimineren.
Hand in hand, bereik je de Waarheid,
En de Waarheid zal eeuwig over deze Unie oordelen.

Adviezen uit het boek Spiritual Discourses door Shaikh Nazim al Haqqani (moge zijn nobele ziel voor altijd bij Allah zijn)

blauwdruifje

Uit de Koran de schuingedrukte tekst:

He will prosper who purifies himself, and remembers the name of his Lord and then he prays (lxxxvii: 14-15)

Know ye all, that the life of this world is but play and amusement, pomp and mutual boasting and multiplying (in rivalry) among yourselves, riches and children (lvii: 20)

Om vrede in je hart te vinden en toegang te krijgen tot het paradijs, zowel hier als na de dood moet je vier karaktereigenschappen zien te overwinnen en dat zijn koppigheid, trots, jaloezie en woede. Dit zijn alle eigenschappen van Shaitan (de duivel), ook wel Iblis genoemd. Als je te veel houdt van deze materiële wereld zul je er nooit in slagen deze karaktereigenschappen uit je gedrag te verwijderen. En je kan dit ook niet alleen, maar alleen met behulp van Allah en door je eigen machteloosheid in te zien. En dus altijd bescherming te zoeken tegen de fluisteringen van Shaitan en je toevlucht te zoeken bij Allah/God.

For man was created weak (iv: 28)

Ik ben blij dat ik zoveel boeken heb staan in mijn huis, die oceanen van kennis bevatten en niet in de laatste plaats de Heilige Koran zelf. Het zijn oceanen waar ik elke dag in kan duiken. Het zijn voor mij boeken waarbij alle andere literatuur verbleekt.

Fijn om weer in Den Haag te zijn

Voel me als een vis in het water. Toch anders dan in Spanje. Daar is Ahmad de verantwoordelijke voor al het reilen en zeilen en loop ik met hem mee. Hier ben ik meer thuis en ben ik ook de chauffeur. Heel fijn om dicht bij mijn kinderen te zijn en ik geniet zeer van mijn buurt en mijn tuintje hier. Het is of nieuwe energie vrijkomt. Ook Ahmad is blij, omdat hij hier weer kan tuinieren.

Vandaag hadden we voor het eerst tijd voor een ochtendwandeling in de Uithof.

Het zwanenechtpaar heeft weer een nest op dezelfde plek
Loslopende ossen, dus wel een beetje oppassen.

15 Jaar getrouwd voor de Nederlandse wet

Dat was op 29 oktober 2009. We vieren het niet, maar stonden er daarnet tijdens de koffie wel even bij stil.

Het was een eenvoudige plechtigheid met een gezamenlijke lunch in een restaurantje in Kijkduin erna. We trouwden in Loosduinen en we hadden het geluk dat we een wat oudere huwelijksambtenaar troffen. Hij maakte er zich niet met een snel praatje vanaf, maar wist de aandacht van de aanwezigen vast te houden met mooie woorden, die heel gemeend klonken. Hij vertelde na afloop van de plechtigheid dat hij in zijn jonge jaren nog had meegevochten tegen het bewind van Franco, wat Ahmad natuurlijk heel leuk vond om te horen.

Het was die dag heel mooi zacht weer zonder een zuchtje wind in Kijkduin, wat zeldzaam is voor die tijd van het jaar aan zee. We waren met alleen maar familie, dat wil zeggen wij en mijn (klein)kinderen) en één vriendin, die zichzelf had uitgenodigd. Het was heel genoeglijk. Ik had toen nog maar drie kleinkinderen, die toen nog klein waren, respectievelijk 12, 4 en 2 jaar oud. Kijkduin was in dat jaar nog gemoedelijk en gezellig met de vele restaurantjes die uitkeken op de zee en het plein met daarop een muziekpodium, een klimtoren en een draaimolen. Omdat het onze trouwdag was mochten de kleintjes herhaaldelijk in de draaimolen van de uitbater. Het was een mooie dag en tot op heden zijn we nog steeds in onze wittebroodsweken. We zagen er toen wel anders uit dan nu en de kleintjes zijn groot geworden.

De neefjes 2 en 4 jaar
de neefjes 17 en 19 jaar

Zoals het moet gaan,

Zo verliep het. Ik had het eten op tijd klaar en al in de middag kwam mijn jongste zoon met zijn gezin en konden we gezellig bijkletsen, terwijl mijn zoon met de jongste aan het bouwen was met het lego waarmee hij vroeger speelde. De zusjes die ruim vier jaar in leeftijd schelen speelden ook even buiten in de tuin en ze hielden zich ieder afzonderlijk bezig. De jongste met fantasiespel met het oude speelgoed van mijn kinderen. De oudste vooral met tekenen, haar favoriete hobby. Zij is daar heel goed in en ik kijk graag naar wat ze steeds verzint.

Ahmad maakte deze foto vanuit zijn stoel via het raam. Door de droogbloemen op de vensterbank heeft de foto een mooie herfstige sfeer gekregen..

Bij het droog koken en op smaak maken van de rijst werd ik door mijn zoon en schoondochter geholpen en het kwam goed uit dat het eten daarna in twee etappes verliep, zodat een ieder aan tafel kon eten. Rond 6 uur de eerst ronde met mijn twee jongste kinderen en gezin en daarna mijn oudste dochter, die wat later kwam met 5 personen. Als ik in de keuken was hoorde ik het vrolijke geklets van mijn kinderen en kleinkinderen, waarvan ik heel blij word. De kleinkinderen waren superlief en speelden samen en met hun nichtje. Een favoriete plek om zich terug te trekken voor mijn kleinkinderen is het tweepersoonsbed in de logeerkamer, waar ze onder het dekbed achterover leunen met hun tablets.

Na het eten bleef iedereen lekker lang zitten. Mijn oudste dochter had haar twee hondjes meegenomen. Zij had me vooraf verteld niet lang te kunnen blijven om het jongste hondje niet te overprikkelen. Maar ze had ook een bench meegenomen, zodat het schattige wollige beestje af en toe kon slapen. Zij en haar man praatten over Lio (zo heet de toy-poedel) alsof het een baby was. ‘Hij was slim en rustig, was na een paar dagen al zindelijk en hij sliep nu al de hele nacht door!’ Ook vertelden ze dat ze heel goed hadden nagedacht over de aanschaf van een tweede hondje. Zoals je ook goed kan nadenken over het al dan niet op de wereld zetten van een baby. Al met al was het supergezellig om zo met elkaar te zitten in mijn woonkamer. Het paste gewoon!

O ja, en waar ik een beetje verlegen van werd is dat mijn kinderen deze gelegenheid hadden aangepakt om mijn verjaardag, die pas over een dikke week zal plaatsvinden, te vieren. Dat was totaal niet mijn bedoeling. Dus ze kwamen weer met geschenken. Pfff. Ik merkte dat ik me in die situatie niet goed een houding wist aan te nemen. Ging niet iedereen langs om ze te kussen als bedankje, maar ik deed dat wel met woorden en daarna via de app.

Gisteren en vandaag heb ik me bezig gehouden met het schoon poetsen van mijn huis. Als je dat met overgave doet, dan zie je ineens elk vlekkie. Ik ben tevreden over het resultaat. Rest nog het inpakken van de koffertjes, de auto een volledige wasbeurt geven en voltanken en dan morgen gaan…..! Mijn jongste zoon brengt ons zoals gebruikelijk naar het vliegveld.

Afscheidsetentje

Al eerder kookte ik voor al mijn kinderen, kleinkinderen en geliefden. Ik verwachtte toen16 mensen, maar uiteindelijk waren het er maar 10 omdat een groot deel niet kon komen wegens vakantie of late dienst op werk. Het was toen op een zomeravond en ik had genoeg plaats, als je mijn tuin en woonkamer samen rekende met elk een flink aantal zitplaatsen. Het was een mooie avond met zacht weer en iedereen zat in de tuin, wat beregezellig was.

Nu heb ik ze morgen weer uitgenodigd voor een afscheidsetentje voor ons vertrek naar Spanje. Dit keer rekende ik aanvankelijk op minder mensen, omdat twee kleinkinderen ook toevallig dit weekend jarig zijn en dat misschien elders willen vieren. Maar gisteren vernam ik dat niet iedereen, maar toch een groot deel van de familie gaat komen! Ik verwacht morgen 14 (en misschien 16) personen en een hondje. Dit keer is er geen uitbreidingsmogelijkheid naar de tuin vanwege de lage temperatuur, dus dat wordt proppen in mijn knibbe knabbe kneuter huis. Maar ik heb er wel zin in en ben vandaag nog wat boodschappen gaan doen om de hoeveelheid eten te kunnen vergroten. Morgen is het kookdag voor mij en daarna genieten van het gezelschap van mijn nageslacht en aanverwanten. Ik ben blij dat ik dit nog kan doen. Ahmad zal een salade maken en Pakistaanse thee. Ik hoop dat iedereen het lekker vindt, want ik maak maar één gerecht dat ik verdeel over twee grote pannen. ‘Of ze het wel lekker zullen vinden’ is iets dat ik me vooraf altijd afvraag en dat maakt het voor mij een beetje spannend.

‘Positive vibes’

Vandaag kwam een jonge Nederlandse vriend van Ahmad (Tariq), woonachtig in Hoorn, bij ons op de koffie. Hij kwam een tweede boek brengen dat hij geschreven heeft en waarin Ahmad voorkomt. Een flinke tijd terug kwam hij al bij ons op bezoek om het enorme boek te presenteren dat hij toen had geschreven. Dat was een boek over mensen die woonden in het noorden van Marokko en van wie de voorouders in de tijd van de inquisitie uit Andalusië hadden moeten vluchten. Het waren verhalen van een aantal families met daarbij foto’s. Ook is van hun verhaal een documentairefilm gemaakt die we nadien hebben gezien in het filmhuis in Den Haag. De film is ook vertoond in verschillende steden in Andalusië. Zie ook twee eerdere posts in dit weblog

Tariq kwam nu een boek brengen dat hij heeft laten drukken zonder BSN-nummer, compleet met heel veel mooie foto’s, voor mensen die hij kent. In het boek beschrijft hij zijn kennismaking met Andalusië als 20 jarige jongeman en zijn reizen door Andalusië daarna. Het is niet alleen een beschrijving van zijn reizen, maar ook van de innerlijke reis die daarmee gepaard ging en die zijn bekering tot de islam tot gevolg had. In het boek komt ook Ahmad voor en daarom kwam hij een exemplaar van het boek aan Ahmad schenken. Het boek is in het Nederlands geschreven en dus helaas niet in de gedrukte versie voor Ahmad te lezen, maar Tariq gaat het ook in pdf versie verspreiden, zodat iedereen gratis kennis kan nemen van zijn verhaal. Ahmad kan het dan ook lezen met de google vertaalmachine.

Het is altijd heel leuk om met Tariq te praten, die zowel Nederlands als Spaans spreekt, wat voor mij en Ahmad natuurlijk fantastisch is. Het is een man met heel goede intenties en veel positieve ideeën die enorm inspireren. Het bestuderen van Andalusië en de geschiedenis is voor Tariq, evenals voor Ahmad, een hobby naast hun eigenlijk beroep. Tariq heef een stichting in het leven geroepen die werkt met jongeren met problemen van diverse aard. Dat is zijn eigenlijke werk dat hij met veel inzet doet. Een man naar mijn hart. Iedere ontmoeting met hem (en zijn gezin) geeft ons positieve ‘vibes’. Hij wil ons in de winter opzoeken in Alhaurin de la Torre met zijn gezin.

Partir es morir un poco

Afscheid van het wonen hier, van mijn kinderen en kleinkinderen en van onze wandelingetjes in de Uithof. Volgende week dinsdag gaan we weer naar Alhaurin de la Torre, maar eerst heb ik zaterdag a.s. mijn kinderen uitgenodigd om te komen eten bij mij. Ik verwacht van het totale aantal van mijn nageslacht 11 tot 13 personen en een hondje. Niet iedereen kan komen. Het wordt toch een beetje proppen in mijn woonkamer, maar dat zal gezellig zijn.

Gelukkig is mijn verkoudheid aan het verdwijnen.

Ja, dat is liefde

Jaren was ik niet meer verkouden. Ik zag om me heen tal van mensen snotteren en kuchen en prees me gelukkig dat het vieze virusje mij al zoveel jaren (misschien wel 20?) niet meer te pakken kreeg.

Maar toen ik laatst met de tram naar de stad was gegaan voelde ik nadien een verkoudheid opkomen. In mijn overmoed dacht ik nog dat ik deze kon negeren en gewoon kon blijven doen of er niks aan de hand was. En dat leek in het begin ook zo, want bij mij settelde het virus zich in mijn lichaam met de snelheid van een moeilijk opstartende diesel.

De eerste week voelde ik wel dat mijn hoofd vol watten leek te zitten, maar snot en slijm bleven voor alsnog uit. De tweede week begon mijn neus af en toe dicht te zitten en voelde ik me iets beroerder.

Vrijdag fietste ik naar de kapper in de frisse ochtendwind zonder dasje en ik fietste weer naar huis met natte haren. Dat was de genadeklap! Daarna had ik een zware nacht, waarin ik probeerde zo min mogelijk te hoesten om het schatje naast me niet wakker te maken. Dat lukt niet en hij stond ineens naast mijn bed met een thee van eucalyptusblaadjes met honing. Dat hielp niet en ook de Juanola-wiebertjes uit Spanje hielden de kriebel niet tegen.

Gisteren besloot ik eraan toe te geven en mezelf ‘ziek te melden’. Ik ging in bed liggen met mijn e-reader en sliep af en toe. Vannacht was het weer hoesten geblazen. Ineens stond mijn liefste naast mijn bed met een halve ui. ‘Ruik hier even aan,’ zei hij zachtjes en daarna legde hij de halve ui op mijn nachtkastje.

Het is niet fijn om ziek te zijn, maar de dingen die Ahmad voor mij doet als ik ergens last van heb ontroeren mij zo. Voor mij is dat LIEFDE 💖. Het belangrijkste in het leven….

‘Oh, what a bad hairday’ 😧

Laatst stond ik wat te verschikken aan een schilderijtje, wat Ahmad de gelegenheid gaf mij goed van achteren te bekijken. ‘Jouw haar is wel heel lang van achteren,’ zei hij. ‘Hoezo, dat valt toch wel mee?’ reageerde ik. Ik dacht dat mijn haar nog wel leuk zat, omdat ik het in de regel alleen zie van voren. ‘Je moet maar eens kijken in de spiegel van achteren,’ drong Ahmad aan. ‘Het is echt wel lang nu.’

Ahmad en ik hebben niet snel commentaar op elkaars voorkomen. ‘We zien elkaar graag’, om met de Belgen te spreken. Dus dat hij nu wat zegt over mijn haar moet ik niet te licht opvatten, weet ik. Ik kijk in de spiegel met een achteruitkijkspiegeltje en dan zie ik wat Ahmad bedoelt. Ik zie een paar lange slierten rood haar op mijn rug bengelen, een lelijk gezicht, vooral als je een witte trui aan hebt. Foute boel dus. Als ik nou een dikke bos krullen had, dan kon ik wel een lekker vachtje op mijn achterhoofd laten staan, maar deze slierten zijn zóóóó onflatteus!

Dus dat betekent snel Petra bellen. Ze heeft me geknipt. Kort en pittig! Nu nog dezelfde fiets en hetzelfde jack als Ahmad. Lekker sportief.