Zo verliep het. Ik had het eten op tijd klaar en al in de middag kwam mijn jongste zoon met zijn gezin en konden we gezellig bijkletsen, terwijl mijn zoon met de jongste aan het bouwen was met het lego waarmee hij vroeger speelde. De zusjes die ruim vier jaar in leeftijd schelen speelden ook even buiten in de tuin en ze hielden zich ieder afzonderlijk bezig. De jongste met fantasiespel met het oude speelgoed van mijn kinderen. De oudste vooral met tekenen, haar favoriete hobby. Zij is daar heel goed in en ik kijk graag naar wat ze steeds verzint.

Bij het droog koken en op smaak maken van de rijst werd ik door mijn zoon en schoondochter geholpen en het kwam goed uit dat het eten daarna in twee etappes verliep, zodat een ieder aan tafel kon eten. Rond 6 uur de eerst ronde met mijn twee jongste kinderen en gezin en daarna mijn oudste dochter, die wat later kwam met 5 personen. Als ik in de keuken was hoorde ik het vrolijke geklets van mijn kinderen en kleinkinderen, waarvan ik heel blij word. De kleinkinderen waren superlief en speelden samen en met hun nichtje. Een favoriete plek om zich terug te trekken voor mijn kleinkinderen is het tweepersoonsbed in de logeerkamer, waar ze onder het dekbed achterover leunen met hun tablets.

Na het eten bleef iedereen lekker lang zitten. Mijn oudste dochter had haar twee hondjes meegenomen. Zij had me vooraf verteld niet lang te kunnen blijven om het jongste hondje niet te overprikkelen. Maar ze had ook een bench meegenomen, zodat het schattige wollige beestje af en toe kon slapen. Zij en haar man praatten over Lio (zo heet de toy-poedel) alsof het een baby was. ‘Hij was slim en rustig, was na een paar dagen al zindelijk en hij sliep nu al de hele nacht door!’ Ook vertelden ze dat ze heel goed hadden nagedacht over de aanschaf van een tweede hondje. Zoals je ook goed kan nadenken over het al dan niet op de wereld zetten van een baby. Al met al was het supergezellig om zo met elkaar te zitten in mijn woonkamer. Het paste gewoon!

O ja, en waar ik een beetje verlegen van werd is dat mijn kinderen deze gelegenheid hadden aangepakt om mijn verjaardag, die pas over een dikke week zal plaatsvinden, te vieren. Dat was totaal niet mijn bedoeling. Dus ze kwamen weer met geschenken. Pfff. Ik merkte dat ik me in die situatie niet goed een houding wist aan te nemen. Ging niet iedereen langs om ze te kussen als bedankje, maar ik deed dat wel met woorden en daarna via de app.

Gisteren en vandaag heb ik me bezig gehouden met het schoon poetsen van mijn huis. Als je dat met overgave doet, dan zie je ineens elk vlekkie. Ik ben tevreden over het resultaat. Rest nog het inpakken van de koffertjes, de auto een volledige wasbeurt geven en voltanken en dan morgen gaan…..! Mijn jongste zoon brengt ons zoals gebruikelijk naar het vliegveld.