Mijn broer maakte tijdens zijn leven eenmaal een reis naar Indonesië, waar hij geboren is. Daar kocht hij een aantal schilderijen. Dat waren ‘lopende band schilderijen’ zoals die in de regel gemaakt worden voor toeristen. Op zo een schilderij zie je dan vaak een huisje of een vissersboot of een plantage, met op de achtergrond bergen. Het zijn wel echte schilderijen, op canvas geschilderd, maar de kleuren doen vaak wat onnatuurlijk aan. Mijn broer vond deze schilderijen kennelijk mooi genoeg om ze helemaal mee te sjouwen naar Nederland.

Na zijn dood nam ik de schilderijen in mijn huis. Het was voor mij een aandenken aan mijn lieve broer, maar echt mooi vond ik de schilderijen niet.

Afgelopen week kreeg ik het idee om een van de schilderijen over te schilderen. Dan zou ik ook direct een lijst hebben, wat altijd meegenomen is. Ik bedekte het hele schilderij met een turquoise onderlaag, zeer verdund. Toen zag ik dat de achtergrond van het schilderij met die vervaging van de kleuren best mooi was om als achtergrond te dienen voor een schilderij dat ik van plan was te maken.

Ik ben zelf blij met het resultaat. De man en de kinderen minder dan ik. Zij worden steeds kritischer op mijn werk ?. Maar ik ben er blij mee. ‘It’s my house and I hang on the wall what I want to.’