Via matomo analytics spiek ik stiekem hoeveel mensen mijn site bezoeken. Het zijn er weinig. Ik heb een paar trouwe terugkerende bezoekers, van wie ik niet iedereen ken. Soms ben ik nieuwsgierig wie de onbekende bezoekers zijn. Zelden reageren mensen op mijn stukjes. Veel mensen belanden bij vergissing op mijn site en verlaten deze alweer na 0 seconden. Dat is niet erg bemoedigend, maar toch schrijf ik door, omdat ik er zelf ‘goesting’ in heb. Het is mijn ‘lief dagboek’.

Vandaag zag ik dat iemand mijn digitale versie van Mercy Oceans (te vinden in de pagina’s) had gedownload. Dat doet me ongelooflijk plezier. Het was een werk om de oude verfomfaaide boekwerkjes te digitaliseren, maar ik deed het met liefde. En nu zie ik dat iemand de drie delen heeft gedownload en geconverteerd in epub. Ik ben blij dat mijn werk niet voor niets is geweest en ik hoop dat deze lezer er veel aan zal hebben.

En zo bedenk ik me dat hoe weinig mensen mij ook lezen, het voor mij al genoeg is dat een enkeling er wat aan heeft. En zelf heb ik er genoeg aan om door te gaan met het schrijven van af en toe een stukje. Net als met schilderen.

Fijne zondag, mensen. Be good ♥