Dat zijn heilige overleveringen uit het leven van de profeet sws, te weten uitspraken die door de Almachtige rechtstreeks aan de profeet sws zijn geopenbaard. Daarnaast zijn er ook tal van andere overleveringen uit het leven van de profeet sws.  Dat zijn adviezen en zijn voorbeeld betreffende allerlei facetten van het leven. Boekwerken vol, waarvan de beroemdste de werken van Al-Buchari zijn. Belangrijkste bron van heilige kennis is daarnaast de koran. Uit al deze kennis is de sharia ontstaan.
Alhamdulillah, dankzij mijn tweede man heb ik mezelf Arabisch leren lezen en kan ik nu de koran reciteren. Dat kwam door zijn voorbeeld en ook heb ik aan hem te danken dat ik ben gaan sporten. Samen met hem ging ik rennen en fitnessen en nu doe ik dus alleen nog aerobics met hart en ziel, maar dat laatste nu even niet tijdens de ramadan. Ik ben inmiddels gescheiden van deze man, maar zo zie je maar weer: niemand ontmoet je eigenlijk zomaar en voor niets. Iedereen in je leven draagt iets bij aan je verdere ontwikkelingsverloop. We zijn allemaal reizigers in tijd en ruimte en kunnen elke dag leren.
Twee hadith qudsi:
(Al-Boechari) “Ik ben zoals Mijn dienaar denkt dat ik ben. Ik ben bij hem als hij Mij noemt. Als hij Mij in zichzelf noemt, dan noem Ik hem in Mijzelf, als hij Mij in een gemeenschap noemt, dan noem Ik hem in een gemeenschap, die beter is. Als hij zich een handbreedte naar Mij toe wendt, dan wendt Ik Mij een armlengte naar hem toe, en als hij zich een armlengte naar Mij toewendt, dan wendt Ik Mij met de wijdte van uitgespreide armen naar hem toe. En als hij naar Mij toe komt lopen, dan kom Ik naar hem toe rennen.”
(Al-Buchari) : “Het vasten is voor Mij en Ik geef er een beloning voor. (Een man/vrouw) geeft zijn seksuele genot, zijn eten en drinken voor Mij op. Vasten is als een schild, en degene die vast heeft twee genoegens: een genoegen als hij zijn vasten verbreekt en een genoegen als hij zijn Heer ontmoet. De verandering van adem uit de mond van een vastende is volgens Allah’s maatstaf beter dan de geur van muskus.”
Vandaag is het de eerste dag van ramadan 2012. Ramadan mubarik aan iedereen die vast. Ahmad en ik zijn vandaag ook begonnen. Alhamdulillah dat we dit kunnen doen.
Tot zover (het is 2.45 uur) voel ik mij goed. Ahmad en ik werken niet en dus kan ik mij toeleggen op koran lezen (elke dag een 30e deel) en genieten van de vrijheid om geen koffie te hoeven zetten, te eten en af te wassen. Tijd te over voor andere dingen….Heb alleen een smaak in mijn mond die doet vermoeden dat deze niet naar violen ruikt. Dus mondje dicht.

Zo belangrijk is dit om te onthouden en zo gemakkelijk ook om te vergeten.
Eens vroeg een man aan de profeet sws: “Wat moet ik doen om een goede mumin (gelovige) te zijn/ cq een goed mens”. De profeet sws antwoordde: “Wees niet boos”. “Ok”, dacht de man, “ik ben ook niet boos” en weer vroeg hij het zelfde: “Wat moet ik doen…..” Nogmaals antwoordde de profeet: “Wees niet boos”. Toen de man het voor de derde keer vroeg gaf de profeet sws nog een keer hetzelfde antwoord. Toen begreep de man wat bedoeld werd. Als je goed wilt zijn, in de zin van acceptabel voor Allah swta, dan moet je niet boos worden..
Waarom is dat zo belangrijk? Als iemand boos is, dan heeft hij zichzelf niet meer in de hand. Hij kan dingen doen en zeggen waarvan hij later spijt krijgt. Op het moment van boosheid kan je niet meer helder denken en zijn je hoofd en hart afgesloten voor goede inspiratie. Shaitan berijdt je op dat moment. Shaitan heeft de teugels van je nafs (ego) in handen en raast door je bloed. Wat is je nafs? Het zijn zij al je egoïstische wensen en neigingen. Als je daarnaar luistert, dan wordt je nafs als een monster, dat zwaar om je nek hangt, cq op je rug zit. Maar regeer jijzelf over je nafs, dan is je nafs als een burak (een gevleugeld paard). Je kan je burak berijden en kan er overal mee komen, op schitterende plaatsen, die je zelf niet zou bedenken. Plaatsen die alleen Allah kent. Inspiraties die van Allah komen bereiken je en bepalen je handelen. Dat gebeurt als je je boosheid kan beheersen. “Slik de boosheid in als een bitter stukje. Heb geduld. Ander (smakelijker) voedsel zal volgen”, is het advies van soefi-heiligen.
Een goed advies voor alle mensen, maar hoe kan het dan dat ik, die zo graag me verdiep in alles wat met soefisme te maken heeft, het zo gemakkelijk kan vergeten?
Vandaag gingen we weer naar Hengelo. Om takken te kappen, die te laag over het gras hingen en ik mocht het gras maaien. “Waarom vind jij dat zo leuk om te doen?”, vroeg Ahmad mij. Tja, daar zit een berg emotie aan vast. Ten eerste zit ik al graag achter het stuur van welk vehikel ook, maar het zitten op de grasmaaier heeft voor mij associaties met een tijd waarin ik me beschermd voelde en dacht dat ik geliefd was door mijn stiefvader. Na mijn moeders overlijden had hij mij een jaar lang heel hard nodig. Elk weekend ging ik naar hem toe om hem te helpen met de tuin en in huis. Het leek echt of hij van me hield en ik voelde me zo geborgen. Ik had dus toch een vader, al was het een stief-. Zittend op die grasmaaier voelde ik me zo zorgeloos en zo dicht bij die vader, die me op zulke momenten toelachte. Tot zijn nicht bij hem ging inwonen. Ik had nota bene zelf de verzoening met zijn familie tot stand gebracht. Toen veranderde hij van de ene dag op de andere. Ik heb drie jaar niets van hem gehoord en moest via via vernemen dat hij overleden was en al gecremeerd.
Dat was in 2011, hetzelfde jaar dat ik mijn werk verloor en moest horen dat mijn stiefvader met zijn nicht al het vermogen van mijn moeder als vruchtgebruiker had laten verdwijnen in drie jaar. Toen is boosheid bij mij binnengeslopen. Boosheid op mijn werkgever, die mij en mijn collega’s als geheel ontsloeg, zonder stichtingbreed te kijken of niet eigenlijk anderen moesten plaatsmaken voor ons. Omdat wij nooit voor subsidiegeld hadden gewerkt, maar altijd gewerkt hadden met offertes en dus een aparte adminstratie hadden gevoerd binnen de stichting werden wij als geheel ontslagen, alsof wij ineens niet meer bij die stichting hoorden, voor wie wij jaren geld hadden verdiend. Als dank hiervoor werden we als een vuilniszak aan de kant gezet. Het geld van mijn moeder was verdwenen en mijn kinderen en ik zaten met een eerder al afbetaald huis, waar nu een gigahypotheek op gezet was.
Ik voelde me verraden door mijn ex-werkgever en door mijn stiefvader, die dus kennelijk maar één jaar van mij gehouden heeft (omdat hij toen niemand had, die naar hem omkeek). Ik heb dat niet echt verwerkt, maar een beetje zitten opkroppen. Daardoor werd ik stiekem sjagerijnig. En dat uitte ik door onvrede te tonen aangaande heel veel dingen, als een grote, Godvergeten wijsneus.
Maar ik ben het zure zat. Als ik mijn werk en het geld waarop mijn kinderen en ik recht hadden moest verliezen, dan is dat enkel gebeurd omdat Allah dat zo wilde. Ik had werkelijk niets kunnen doen om dit te voorkomen. Ik heb geen ruzie getrapt op mijn werk, maar alleen maar mijn best gedaan. Ook mijn stiefvader heb ik na mijn moeders dood het beste van mezelf gegeven. Ik hoef geen spijt te hebben van wat ik gedaan heb. Dat ik hem weer zich liet verzoenen met zijn familie was alleen omdat ik hem dat gunde. Dat hij weer liefde kon delen met zijn broer en zijn echte zoon die hij jaren nooit meer had gezien. Ik had er geen vermoeden van dat zijn familie vervolgens mij zou gaan negeren, omdat ik naar hun mening geen echt kind was van mijn stiefvader en dus geen recht had erbij te horen. Ik kan daar niets aan doen. Ook niet aan het feit dat het geld verdwenen is. Daarom wil ik het loslaten.
Allah is zoveel belangrijker. Ik wil weer het positieve zien en het negatieve (waaraan ik toch niets kan veranderen) vergeten. Er is genoeg om blij mee te zijn en ik ben mijn eigen arrogante, sjagerijnige, oordelende persoon van het afgelopen jaar zat. Weg ermee!
Alhamdullillah, donderdag of vrijdag begint de ramadan. Een maand van bezinning en vergeving van zonden. Moge Allah mij genade schenken en me vullen met zijn heilige inspiratie. Soebhan-Allah, Sultan Allah wa la ilaha il-Allah wa’l Illah il’ hamd.

Ik ga ze niet meer schrijven, de klagerige sjagerijnige stukjes over hoe de islam miskend of gehaat wordt. Het heeft geen zin en er zijn zoveel ergere dingen in het nieuws waarover ik me kan opwinden. En ben ik degene die daar dan commentaar op moet geven? Nee. Om veel redenen niet, maar een belangrijke reden is dat ik lui ben in het me verdiepen in media. Ik lees meestal niet veel meer dan de koppen van het nieuws en ik neem niet de moeite om te zoeken naar wat er allemaal geschreven of gezegd wordt over een bepaald onderwerp in diverse media. Ik houd me bij wat me zoal toevallig ter ore of onder ogen komt en dat is meer dan genoeg en ik trek me het meeste te veel aan. Maar veranderen kan ik toch niets, ook al schreeuw ik nog zo hard. En naast alle pijn, honger, onderdrukking, uitbuiting en wreedheid is er ook nog altijd schoonheid, liefde, dapperheid en zachtheid. En dat zijn de dingen die naar het licht leiden en blij maken.
Ik heb eigenlijk altijd bekend gestaan als iemand die overal het positieve ziet. Daarom past het geween en geklaag over dingen die ik toch niet kan veranderen niet bij mij. Toen ik vroeger nog werkte met groepen langdurig werklozen, waren er altijd mensen in die groepen die de sfeer naar het negatieve wilden trekken. “Het heeft voor ons allemaal geen zin. Niemand geeft ons werk. We hebben hier echt niets aan, enz..” En het was ook echt zo dat veel van deze mensen kampten met schulden, een slechte gezondheid en/ of trauma’s uit een ellendig verleden. Wie was ik dan om hun de “sunny side of life” te willen laten zien.
Toch gebeurde het dat juist de grootste negatievelingen uiteindelijke de trouwste bezoekers van de groep werden, die het jammer vonden als het vakantie was. En dat bereikte ik niet door met ze mee te klagen. Juist niet. Het ging erom hoe je, gegeven de situatie zoals die nu eenmaal was, toch een plek daarin kon vinden die bij jou paste.
En daar gaat het eigenlijk nog steeds om: je eigen plek te bepalen temidden van alles om je heen, het mooie, het lelijke, de stilte en de storm.
Gisteren zag ik op het nieuws mensen die waren afgeslacht in een dorp in Syrië. Men wist niet of dit gedaan was door het Syrische leger of door de rebellen (hoe verward moet de situatie dan zijn….). Een groot aantal slachtoffers was al gestorven, maar één van man lag op het punt van sterven. Men vroeg hem of hij nog wat wilde zeggen. “Zorg goed voor mijn moeder”, zei hij, “Ik houd van haar”. Dan schiet ik vol van ontroering. Hij zei niet: “Die en die klootzakken hebben dit gedaan”. Nee, daar was hij niet mee bezig. Hij dacht aan zijn moeder, die achter bleef en van wie hij hield. Wilde dat zij goed verzorgd werd. Moge zijn ziel rusten in vrede en moge zijn moeder kracht krijgen bij het dragen van haar verlies.
De profeet Mohammed sws heeft gzegd dat er een tijd zal komen dat het vasthouden van je geloof moeilijker zal zijn dan het vasthouden van een hete kool in je handen. Volgens mij zitten we nu in die tijd. Daarom zeg ik tegen mezelf: “Stop met het je druk maken over wat anderen vinden en geloven”. Ik heb het druk genoeg met het vasthouden van “die hete kool” in mijn handen.

Vandaag weer even gekeken hoe wij moslims in het nieuws verschijnen of niet verschijnen. Gisteren, of was het eergisteren (?), kwam nog voluit het knaapje van sharia 4 holland in het nieuws. Heel Nederland moest nog een keer luisteren hoe deze in hemdjurk gestoken jongeman Geert uitmaakte voor “hond van de romeinen”. De “khalifa’s” (hoe durft hij hun gedresseerde papegaaien zo te noemen) zouden hier wel raad mee weten en hij durfde vrijpostig een bedreiging te uiten namens deze “khalifa”s”. Hij heeft zichzelf hiermee “beroemd” gemaakt en een boete gescoord plus voorwaardelijke gevangenisstraf. Fijn dat heel Nederland hiervan op de hoogte werd gesteld met nog een keer de onsmakelijke details van zijn uitspraken. “Goed” voor de opinievorming ten aanzien van moslims!
Vandaag is te lezen dat in Duitsland nu officieel het wetsvoorstel is aangenomen dat jongetjes niet langer besneden mogen worden volgens de wet, omdat dit in strijd zou zijn met het recht op zelfbeschikking van minderjarigen. Vervolgens werd de reactie van de joodse bevolking van Duitsland beschreven. De Spaanse kranten schrijven dat de joodse gemeenschap dit verbod beschrijft als de ergste aanval tegen de joodse gemeenschap sinds de holocaust. Over wat het betekent voor de moslimgemeenschap wordt in deze berichtgeving niet gerept. Evenmin als in Nederland. Op nieuws.nl moet ik echt even zoeken naar berichtgeving over dit punt, omdat het kennelijk niet wordt gezien als belangrijk nieuws bij ons, hoewel we in Nederland vrij dichtbij een identiek verbod op besnijdenis zitten. Maar misschien juist daarom. Laat de Nederlanders nog even slapen. Maar ook in Nederland wordt niet gerept over de reactie van de Duitse moslimgemeenschap op deze nieuwe wetgeving. Alleen wordt vermeld dat de rabijnen hun geloofsgemeenschap hebben aangespoord om zich niets aan te trekken van deze wet en gewoon door te gaan met het besnijden van hun baby-jongens. “Wees niet bevreesd”, was hun advies.
Wat wel belangrijk genoeg is voor nieuws.nl om te vermelden is dat er in Den Haag meer politie zal patrouilleren in de avonden tijdens de ramadan, die begint omstreeks 20 juli 2012. Er wordt een vergelijking getrokken met koninginnenacht en voetbalwedstrijden, waarbij ook altijd meer politie wordt ingezet. Het doet mijn wenkbrouwen rijzen. Waarin ligt dan die gelijkenis tussen bijvoorbeeld de koninginnenacht, waarin mensen van kroeg naar kroeg trekken gedurende de hele nacht en straalbezopen op straat lopen en de ramadan. Mensen gaan tegen 22.00 uur eten na een dag vasten en zoeken daarbij hun familie op of gaan naar de moskee voor de tarawie-gebeden. Zijn er ook blowende jongeren op straat? Het zou best kunnnen, maar vast niet meer dan anders. En ja, het is in bepaalde buurten een komen en gaan van families met tassen en pannen met eten. Dat zal een overlast geven! Misschien staan er wat auto’s dubbel geparkeerd. Dat krijg je als er weinig parkeergelegenheid is in buurten waarin iedereen een auto heeft.
Maar je weet natuurlijk nooit. Misschien laat sharia 4 zich weer horen tijdens de ramadan en zorgt voor nieuwe rellen. Of ze worden uitgelokt. Zoals in Berlijn, waar radicale anti-moslims van plan zijn op 18 juli a.s. voor radicale moskeeën te gaan posten met in hun hand de beroemd geworden cartoon van profeet Mohammed sws. “Dat zal die radicale moslims zeker uit hun tent lokken”, zeggen deze molimhaters. Ze verheugen zich al op de confrontatie.
Waar gaan we heen? Where is the love?

Sport is voor mij meer dan het trainen van het lichaam en daarin steeds weer grenzen verleggen en zo de conditie verbeteren. Het is een vorm van meditatie. Of ik nu dansbewegingen maak in een warming up of oefeningen doe om spieren te versterken, ik doe het met 100 % inzet en concentratie. En daarin zit voor mij de meditatie. Soms moet je even “uit je lichaam gaan” om een oefening vol te houden. Soms heb ik mijn verbeelding nodig. “Als ik de oefening niet volhoud, val ik in een bad met piranna’s (of iets dergelijks)”. De geest is net zo belangrijk als het lichaam. Er is een samenwerking tussen die twee, waardoor vooruitgang ontstaat. Een stille overwinning waarbij niemand staat te juichen. Dat hoeft ook niet. De cool down en rust na afloop is de beloning.
Leve de sport, ik gun het iedereen.

Het neemt steeds meer toe, de islamhaat. In Nederland, in België, in Duitsland, Frankrijk. Ik weet niet hoe het in de andere landen is. Wat ik wel zie, zijn de talrijke hatelijke stukken over de islam die nu geschreven worden in kranten en opiniebladen en nog erger, de reacties op deze artikelen door mensen (meestal onder pseudoniemen). Waar komt die haat toch vandaan?
Al jaren wordt er in Nederland ritueel geslacht en jongetjes worden besneden in de joodse en islamitische gemeenschap. Enkele jaren geleden werd de besnijdenis uit het ziekenfondspakket gehaald en de ouders moeten die nu zelf bekostigen (€300). Ok, daar is mee te leven, ook al is het een beetje vreemd als je je realiseert dat abortus, IVF en geslachtsverandering wel vergoed worden. Maar goed, wellicht is het zo dat wie hier geloven wil, dat ook maar in zijn portemonnee dient te voelen.
Maar nu gaan er ook al stemmen op om het ritueel slachten en de besnijdenis te gaan verbieden. Dit onder het mom van bescherming van de rechten van dier en minderjarig kind. Kennelijk maakte men zich daar eeuwenlang niet druk om, maar nu plotseling wel. Vreemd is dat, als je deze plotselinge drukte om dieren- en kinderwelzijn plaatst naast wat er verder plaatsvindt in de westerse wereld. Het belang van de gezondheid van milieu, mens en dier is verder geheel ondergeschikt gemaakt aan economische belangen, maar die hebben kennelijk meer recht van bestaan dan religieuze voorschriften. Niemand vecht deze belangen aan. De banken heersen over ons en niemand protesteert daartegen.
Maar plotseling trekt de Nederlandse burger het zich aan hoe de dieren aan hun eind komen (een snelle dood, waar bij het dier de halsslagader wordt doorgesneden met een vlijmscherp mes, waardoor bewusteloosheid snel intreedt, waarna het dier doodbloedt vs een “verdoving” d.m.v. een spies dwars door de hersens van het dier, hetgeen wordt gezien als minder pijnlijk/ traumatisch-?-). Daarnaast maken burgers zich ineens druk om het voorhuidje van jongetjes, die niet eens tot hun eigen gezin behoren. Plaatsvervangend zien zij het als een traumatische ervaring voor het jongetje, waarna deze “voor het leven verminkt” zou zijn. Enkele chirurgen durven zelfs vergelijkingen te trekken met vrouwenbesnijdenis (NB voorgeschreven in geen enkel geloof en gelukkig verboden!) en noemen die in sommige gevallen minder traumatisch en verminkend dan de jongensbesnijdenis (!). Door wie worden deze “geneesheren” betaald om zulke onzin te beweren?
Naast deze twee gevoelige geloofspunten, waarop de islam en het jodendom nu regelrecht worden aangevallen doen er talloze indianenverhalen de ronde over de inhoud van de koran en de vermeende twijfelachtige levenswandel van onze geliefde profeet Mohammed sws. Als de moslim zich hierdoor pijnlijk beledigd voelt, omdat voor ons Mohammed het grote voorbeeld is van hoe de mens hoort te zijn, dan wordt hem verweten dat hij geen “gevoel voor humor heeft” en zich zielig heeft laten indoctrineren door een heel erg foute ideologie. Het allernieuwste is de islam niet langer te willen zien als een geloof, maar deze te willen afdoen als een “ideologie”, die gesticht zou zijn door een “gewelddadige tiran”. Astagfirrullah.
Sommige vinden het een belediging dat de moslim ook Jezus als een profeet erkent, naast alle andere profeten met als laatste Mohammed sws. Hoe durven wij Jezus te vergelijken met Mohammed, wordt dan gezegd. Jezus zou vredelievend zijn en de profeet Mohammed juist niet.
Mohammed sws was zeer vreedzaam, net als alle andere profeten. Alle profeten hadden tijdens hun leven te maken met ongelovigen die hen uitlachten en probeerden te pijnigen op alle mogelijke manieren.
Nu is het mode om postuum onze geliefde profeet Mohammed sws te beledigen. O, als mensen wisten over wie ze het hadden en wie zij op zo lage wijze durven te bespotten en vernederen en met welk heilig boek zij te maken hebben, de koran. Dan zouden ze voelen wat vele moslims en ik voelen en hiermee niet langer doorgaan. Als je niet weet waarover je praat, zeg dan liever niets.
Men zegt dat Wilders veel minder invloed heeft op ons Nederlanders dan hij zou willen. Misschien is dat ook wel zo in politiek opzicht. Maar wat betreft het gif van zijn ideeën over islam en moslims, merk ik dat dit overal doorheen sijpelt. Ook mensen die beweren dat zij zeker geen pvv-stemmers zijn hebben zich het “gedachtengoed” van Wilders en Hirshi Ali eigen gemaakt. Bij gebrek aan een andere referentie (in de media is het Wilders vs extreme lieden als Sharia-4 en……. verder niets) hebben mensen kritiekloos de “korankennis” van Wilders overgenomen als “bron van kennis over de islam”. Moslims, anders dan de salafisten en wahabis die zoveel in het nieuws komen, nemen niet de moeite hun geloof te verdedigen en als zij dat al doen worden zij genadeloos afgebrand door zogenaamde “onafhankelijke denkers”. Tolerantie en democratie zijn ver te zoeken, als het gaat om het accepteren van onze islamitische medeburger. Gebrek aan kennis over islam en onwil deze kennis te vergaren is daarvan oorzaak nummer één.

http://saltanat.org/videopage.php?id=4371&name=2012-07-08_en_BanuIsrail.mp4
http://saltanat-transcriptions.s3.amazonaws.com/english/2012-07-08_en_BanuIsrail.pdf

Dat is in het algemeen zo, maar in mijn geval niet, raar genoeg. Al mijn hele leven zoek ik mensen die anders zijn dan ik. Toen ik klein was en mijn moeder zich nogal liet voorstaan op haar goede afkomst (wat dat ook moge zijn) had ik de neiging me daar tegen af te zetten en zocht ik juist die kinderen op als vriendjes en vriendinnetjes die arm waren en veel eenvoudiger wat betreft thuissituatie.
Ook tijdens mijn jonge jaren later zocht ik vaak mensen en situaties op die voor mij anders waren of nog onbekend. Soms zocht ik expres situaties op die ik eng vond om ervan te leren.
Verder was ik bang voor gehandicapten. Ik vond het verschrikkelijk om naar te kijken en zo onrechtvaardig. Al vanaf dat ik klein was had ik dat en natuurlijk werd juist overal mijn aandacht getrokken door die ene gehandicapte in de menigte of die ene man met maar één been op het strand, enzovoort. Na het zien van zoiets kon ik nachts niet slapen, zo akelig vond ik het. Daarom ging ik tijdens mijn studie juist werken als vrijwilliger in een vakantiekamp voor lichamelijk gehandicapten en later in een inrichting voor geestelijk gehandicapte kinderen. Dit om mijn angst te overwinnen.
Ik studeerde psychologie, maar toen ik net was afgestudeerd begon ik een relatie met een analfabeet uit het grensgebied van Pakistan/ Afghanistan. Met hem trouwde ik en kreeg ik vijf kinderen. Dat was nu niet direct een man van mijn soort. Ik sloeg alle waarschuwingen van omstanders in de wind, met alle consequenties vandien.
Ik werd moslim en was daar zelf heel blij mee. Wilde dit blijde nieuws delen met mijn ouders en hoopte dat zij net zo blij zouden zijn als ik, maar dat bleek niet zo te zijn. Hoewel beiden zijn opgegroeid in Indonesië en de islam dus heel goed hebben leren kennen en zij zelfs enkele gewoonten hadden overgenomen van moslims, zoals de lichamelijke hygiëne, waren zij absoluut niet blij. De islam associeerden zij met arme mensen die hooguit konden opklimmen tot het niveau van bediende. Wij in het verlichte westen wisten wel beter.
Ik was teleurgesteld en heb 30 jaar erna mijn mond verder gehouden over mijn geloof, omdat ik wist dat het voor Nederlanders onbegrijpelijk was dat een afgestudeerd academicus zich vrijwillig zou kunnen bekeren tot de islam (die ook in 1977 al als achterlijk werd gezien).
De laatste tijd kom ik met mijn geloof “uit de kast”, omdat ik na 34 jaar zelfstudie veel weet van islam en meen dat de afkeer van mensen tegen deze godsdienst voor een groot deel berust op onwetendheid. Ik wil graag een “brug” zijn, omdat ik Nederlander ben én moslim.
16 Jaar geleden (na 16 jaar eenzaamheid als Nederlandse moslim) heb ik een groep gevonden “van mijn soort”, de leerlingen (murids) van de Naqhsbandi Tariqat (een sufiweg). In hun midden word ik enthousiast opgenomen. Er zijn wekelijkse bijeenkomsten, waar ik naartoe kan als ik dat wil. Ook heb ik vier jaar geleden een man gevonden “van mijn soort”, al moest die helemaal uit Andalusië komen van het platteland van Arahal. Gek genoeg.
In plaats van in die voor mij veilige omgeving te blijven zoek ik weer mensen buiten mijn soort! Nu heb ik ervoor gekozen vrijwillig werk te doen voor een christelijke organisatie.  Omdat ik vind dat we veel meer gemeen hebben dan verschillen. Maar zij vinden mij “van een andere soort” en dat laten ze me langzaamaan merken.
Waarom maak ik het mezelf zo moeilijk. Waarom blijf ik niet gewoon bij mijn soort. Waarom zoek ik steeds het vreemde op? Omdat ik blijf denken: “We hebben toch allemaal een hart? Daarin kunnen we elkaar toch vinden?”

Het duurt niet lang meer voordat de moslims wereldwijd weer gaan vasten. Als het goed is zal de heilige maand ramadan dit jaar beginnen op 20 juli 2012 volgens de christelijke jaartelling. Elk jaar schuift de ramadan 11 dagen naar voren, omdat het islamitische jaar korter is dan het christelijke jaar. In het islamitische jaar begint elke nieuwe maand met een nieuwe maan. Daarom is het dan ook niet helemaal zeker wanneer dit jaar precies de ramadan begint. Dat ligt aan het moment waarop de nieuwe maan te zien zal zijn. Uiteraard is dit ook nog verschillend op verschillende plaatsen op de wereldbol. Zo kan het zijn dat de ramadan voor sommige bevolkingsgroepen een dag eerder begint dan voor andere. “Wij murids” (= leerlingen, wat eigenlijk een te groot woord voor ons is. Laten we zeggen liefhebbers) van de Naqhsbandi tariqat beginen altijd op de dag dat de eerste moslim ter wereld begint met vasten en dat is meestal een dag eerder dan de andere moslims in Nederland.
Het maakt niet uit wanneer je begint. Moeilijk wordt het toch wel. Het scheelt nogal of je vast in de wintermaanden of in de zomermaanden. In de winter kun je soms stoppen met eten in de ochtend om 6.50 uur en mag je in de avond al weer eten om 16.38 uur (dat was bijvoorbeeld op 1 januari zo). Maar op 20 juli is het: stoppen met eten om 3.38 uur en weer gaan eten om 21.52 uur. Dat is heel wat langer.
Toen ik net moslim was, vond de ramadan ook plaats in de zomer. De eerste keer dat ik vastte was in 1979. Ik rookte toen nog sigaretten en het vasten was daardoor toen extra moeilijk voor mij. Vooral omdat ik het ook nog alleen deed. Mijn toenmalige echtgenoot vastte niet mee. Het viel me zwaar. Waarschijnlijk was ik de hele dag vooral duizelig door het missen van een sigaret. Ik brak mijn vasten dan ook met een kop thee en een sigaret als ik eindelijk weer mocht eten.
Gelukkig rook ik al 26 jaar niet meer. Dat scheelt veel. Het is voor de mensen die verslaafd zijn aan iets, sigaret of koffie of wat dan, ook veel moeilijker dan voor de mensen die dat niet zijn.
De islam is ontstaan in Saoudi Arabië en daar is de tijd van zonsopgang tot zonsondergang in zomer of winter niet zo verschillend van elkaar als in het noorden. Nu zijn er veel moslims die vanuit zuidelijke landen zijn verhuisd naar het noorden en ook zijn er veel “nieuwe moslims”, die oorspronkelijk uit noordelijke landen komen. En hier in het noorden heb je dus wel te maken met die grote verschillen in tijden van vasten in zomer en winter.
Wat ik me wel eens afvraag is wat een moslim moet doen die in het gebied woont waar het in de winter altijd donker is en in de zomer altijd licht. Daar heb ik nog nooit een antwoord op gehad van een islamgeleerde. De vraag is ook: zijn er wel moslims in dat gebied. Maar het zou toch best kunnen.
Het is een vraag die af en toe in me opkomt, maar ik wil mijn hoofd er ook niet over breken. Voorlopig bereid ik me voor op de ramadan die komen gaat, hier in Nederland, inshallah.
Het vreemd van deze maand is altijd, dat ik er van tevoren altijd een beetje tegenop zie. Het gemis van een bakje koffie in de ochtend, het holle gevoel in je maag, het slappe gevoel in je hoofd en benen soms. Dat “ertegenop zien” is vooral in de tijd van tevoren, terwijl als de maand eenmaal begonnen is het allemaal erg blijkt mee te vallen. Het lijkt wel of Allah je erdoorheen helpt. En op het moment dat de maand ten einde loopt krijg ik altijd een heel weemoedig gevoel dat het alweer afgelopen is. Een mooie maand, waarin ik heel veel moois heb gevoeld en meegemaakt zonder dat ik begrijp hoe dat kan. En nee, dat zit hem bij mij niet in de gezellig met familie doorgebrachte avonden aan uitgebreide tafels. Want die heb ik niet en nooit gehad. Het is iets spiritueels waar ik met mijn kleine verstand niet bij kan. “De duivel is even vastgeketend in deze maand en valt de vastenden niet lastig”, zegt men wel eens. Met name in het laatste deel van de maand ramadan. Zou dat het kunnen zijn? Allah weet het.

Ik heb een abonnement op het weblog http://www.republiekallochtonie.nl/. Daarin staan allerlei actualiteiten en meningen te lezen aangaande “allochtonen”, een benaming die overigens op zich veelvuldig ter discussie gesteld wordt en terecht. Dikwijls komt ook de islam als gosdsdienst daar ter sprake. In de meest recente artikelen zelfs veelvuldig, want onder andere Hirshi Ali heeft weer van zich laten spreken en daarvoor zelfs een prijs in de wacht gesleept. Zij blijft zich voor het karretje spannen van islamofoben en verspreidt haar olie op het vuur nu wereldwijd. Ook heeft iemand een openhartig boek geschreven over het opgroeien in een Marokkaanse gemeenschap met al zijn eigenaardigheden.
In al deze artikelen en ook in de reacties daarop bepeur ik steeds een gebrek aan onderscheid tussen cultuur en religie, in dit geval de islam. De islam is een inmiddels 1433 jaar oude godsdienst en alles wat men erover moet weten staat beschreven in de koran (het voor ons heilige boek) en hadith (overleveringen die zijn opgetekend uit getuigenissen van mensen die hebben geleefd met de profeet sws).
Om werkelijk alles te weten over islam kan men zich zijn hele leven blijven verdiepen, want de islam is als een oceaan, onuitputtelijk. Toch zijn de voorschriften van wat wel of niet moet en mag vrij duidelijk en helder opgetekend in de Koran, een boek waaraan voor de moslim geen twijfel is. De koran is oorspronkelijk opgetekend in het Arabisch en er is sindsdien nooit ook maar één letter veranderd. De koran is vertaald in alle wereldtalen. In die vertaling zijn wel wat verschillen te ontdekken, want bepaalde Arabische woorden hebben meerdere betekenissen en de vertaling is dan ook niet overal en in alle versies dezelfde. Zo kunnen er weleens misverstanden ontstaan over bepaalde woorden, die grote gevolgen kunnen hebben. Maar daarover wil ik hier niet uitwijden. In grote lijnen zijn de voorschriften over wenselijk en onwenselijk gedrag van de mens duidelijk genoeg en voor de gemiddelde moslim(a) die daar kennis van neemt ruim voldoende als leiddraad voor zijn/ haar leven.
Helaas is het zo dat weinig mensen de koran werkelijk gelezen hebben. Dat geldt zeker voor niet-moslims, maar helaas ook nog altijd voor moslims. Eerder schreef ik hier al een artikel over. En dat ik dat jammer vind, omdat met name moslims zichzelf op die manier onnodig onwetend houden. Hun mening over hun eigen godsdienst is dan niet gebaseerd op wat zijzelf werkelijk weten van de islam, maar op wat zij opvangen uit “horen zeggen” en wat zij zien in hun eigen omgeving. Die omgeving wordt niet alleen bepaald door de islam als godsdienst, maar daarnaast door culturele overlevering. Voeg daar nog bij dat veel moslims in Nederland opgroeien tussen twee culturen, die van hun (voor)ouders en de westerse cultuur en men kan zich voorstellen dat zonder kennis van het basisboek, de Koran, de verwarring groot kan zijn.
Voor niet-moslims is het nog moeilijker om iets te begrijpen van deze godsdienst, die zich momenteel zo duidelijk manifesteert in ons platte land, met name in de randstad. Begrijpelijk is dat een niet-moslim de koran niet kent en dus zijn/haar oordeel baseert op wat hij/zij om zich heen ziet in het gedrag, de gewoonten en de uitspraken van de moslims om zich heen. Daarnaast op wat er te lezen valt in de media. Als de moslims zelf het onderscheid niet kennen tussen hun cultuur en hun godsdienst, hoe kunnen wij dan verwachten dat de niet-moslim dat verschil wel ziet.
Zo zijn er veel culturele uitwassen, die ten onrechte worden toegeschreven aan de islam als godsdienst. Helaas zijn er zelden moslims die de moeite nemen dit recht te zetten.
Een voorbeeld is vrouwenonderdrukking en mishandeling. Door sommigen moslim-mannen wordt dit goedgepraat “vanuit de islam” door foutieve interpretatie van één woordje in de koran, dat vertaald kan worden als “geselen”, maar evengoed als “gemeenschap hebben” en nog een tiental andere woorden. Het is bekend dat de profeet vsm (ons voorbeeld bij elke twijfel) nooit een vrouw heeft geslagen.
Een ander voorbeeld is de vrouwenbesnijdenis. Deze wordt niet voorgeschreven in de koran. Wel de mannenbesnijdenis, die al werd voorgeschreven ten tijde van Abraham, die dan ook de eerste was die zichzelf besneedt, zodra hij vernam dat dit een voorschrift was van God. Van alle voorschriften uit de islam is later wetenschappelijk aangetoond dat ze goed zijn voor de gezondheid van de mens, voor het milieu, enz. Zo ook de besnijdenis voor mannen, waarbij alleen de voorhuid wordt verwijderd. Het is gezond uit hygiënisch standpunt en zou ook het seksuele genot verhogen. De vouwenbesnijdenis daarentegen is een gruwelpraktijk die nergens in de islam wordt voorgeschreven. Het is een verwijdering van de clitoris en dikwijls daarnaast het bijna dichtnaaien van de schaamlippen. Doel ervan is het seksuele gevoel van de vrouw te vernietigen (opdat zij niet kan zondigen). Het is bewezen ongezond voor de vrouw. Zij kan nauwelijks plassen en elke menstruatie is een martelgang, omdat het bloed niet goed kan wegvloeien. Sommige vrouwen worden ziek van de ontstekingen die zij daardoor oplopen en enkelen sterven er zelfs aan. Bij het huwelijk heeft de echtgenoot het recht op ruwe wijze de veel te kleine opening te penetreren. Het is een gewoonte, die on-islamitisch is en cultuurbepaald. Maar ook van deze barbaarse gewoonte krijgt de islam de schuld.
Een ander voorbeeld is het stenigen van overspelige vrouwen. Dit staat niet in de koran en het is een gewoonte die zowel in sommige moslimculturen als christenculturen nog voorkomt.
Verder de “familie-eer”. Vaak genoeg lezen wij stukjes in kranten over meisjes en vrouwen die vermoord worden of op andere gruwelijke manieren gestraft worden om de familie-eer te redden. Dit wordt gedaan door mensen uit angst voor het oordeel van andere mensen en heeft niets te maken met de islam. Immers in de islam doe je dingen om Allah te dienen en niet om een goede indruk te maken bij andere mensen.
Het gooien van bommen en andere extreme gedragingen “in naam van Allah” verdienen ook niet het predikaat islamitsch. Deze moeten gezien worden als politieke daden van enkele extreme gelijkhebbers, die de naam van Allah hierbij misbruiken. Het doden van Allah’s schepselen is verboden in de islam en mag alleen in extreme gevallen uit zelfbverdediging. Mensen die spreken over een “heilige oorlog” als ze deze afschuwelijkheden begaan hebben geen idee wat de werkelijke jihad (heilige oorlog) is. Er zijn twee soorten jihad: de jihad ul akbar (de grootste heilige oorlog) is de jihad ul nafs (de oorlog tegen je eigen ego). De andere jihad moet nog komen.