Categorie archieven: General

Dromen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Men zegt dat dromen je veel kunnen vertellen over je onderbewuste. Gedachten, ervaringen en neigingen waarvan je je overdag niet bewust bent. Door naar je dromen te kijken, kan je veel over jezelf te weten komen. De beste droomuitlegger ben je dan zelf, naar mijn idee. Ik geloof niet zo in van die boeken met zogenaamde droominterpretaties. Water betekent dan dit en lucht dat, vallen zou weer wat anders betekenen, enzovoort.

Ik droom meestal onzin, die ik al vergeten ben op het moment dat ik wakker word. Dat vind ik jammer, want droommateriaal interesseert me mateloos en het frustreert me dat ik me zelden een droom kan herinneren. Maar daarop zijn uitzonderingen. Gisteren en eergisteren kreeg ik zowaar een droom die ik me bij het wakker worden helder kon herinneren.

Dromen van een ander zijn zelden interessant, als ze verteld worden aan degene die er niets mee te maken heeft. Dus als ik mijn dromen hier ga vertellen zal het voor de lezer van dit weblog waarschijnlijk niet boeiend zijn. Maar ik ga de dromen hier toch vertellen, omdat ik ze zelf graag wil onthouden. Wie ze niet lezen wil, kan nu afhaken. Hier komen de dromen:

Droom 1 (twee nachten geleden): Iemand komt met een tijdschrift en zegt dat ik het moet lezen, omdat mijn naam erin voorkomt. Ik sla het blad open en kom inderdaad mijn voor- en achternaam tegen. Ik lees dat ik op nummer 5 sta op de ranglijst van goede moeders. Ik ben nieuwsgierig naar welke maatstaven men heeft aangelegd om deze rangorde (van al dan niet goede moeder) te bepalen. Dus ik wil het hele artikel gaan lezen, maar dan wordt ik wakker gemaakt door de man naast me, die nu naast ons bed staat. Hij wil dat ik opsta, omdat hij zin heeft om samen te gaan ontbijten. Ik wil niet wakker worden. Ik wil eerst het artikel lezen om erachter te komen wat die maatstaven waren. Ik blijf nog even liggen met mijn ogen dicht en wil de droom afmaken om antwoord te krijgen op mijn vraag. Maar dan besef ik dat ik mezelf daarmee voor de gek houd, omdat ik nu al wakker ben. Het antwoord op mijn vraag zal er niet komen. Ik vertel Ahmad later wat er gebeurde met mij, toen hij me wekte. ‘Je wilde zeker weten waarom je niet nummer 1 was,’ lacht hij. Maar nee, dat was het niet eens. Ik wilde weten wat mensen verstaan onder een goede moeder en hoe ze dat kunnen bepalen. Het thema bleef me een beetje bezig houden de hele verdere dag, maar het antwoord wilde niet komen. Toevallig zei een dochter die dag tegen me dat ik ‘een goede moeder ben’. Maar ik zei daarop dat ik mijn best heb gedaan, maar ook fouten heb gemaakt.

Droom 2 (gisternacht): Ik droom dat ik thuis kom en dat ik alle buitendeuren van mijn huis zie openstaan. Ik vind dat vreemd en vraag me af of ik mijn sleutel ergens heb laten slingeren, maar ik zie dat deze nog in mijn zak zit. Ik ga naar binnen en dan zie ik dat mijn hele huis leeg is. Alles wat erin stond is weg. Alle kamers zijn leeg en gek genoeg hebben al deze kamers een vloer met witte plavuizen (iets wat ik helemaal niet heb in mijn huis). Het doet voor mij wel schoon en opgeruimd aan, al die leegte. Het enige wat er nog is, zijn de matrassen van de bedden, die nu op de grond liggen met daarop dekens en kussens zonder lakens. Ik besef dat ik nu echt alles kwijt ben, ook mijn foto’s van vroeger en mijn laptop en tablet. Maar het geeft me ook een zekere rust. Ik bedenk me dat ik nu gewoon weg kan gaan zonder iets te hoeven meesjouwen.

Toevallig proberen we vandaag ons gigantische bed te verschuiven, om daaronder te kunnen stofzuigen. We verwijderen de matrassen op het enorme bed met veel moeite en sjouwen deze naar een andere kamer. Dan blijkt dat het onderstel van het bed alsnog heel zwaar is om te verschuiven. ‘Dat wordt nog wat, als we ooit moeten verhuizen,’ zeg ik. En: ‘het moet zwaar geweest zijn voor de monteurs die dit bed zijn komen plaatsen’.

Huisvlijt

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vandaag ben ik een beetje trots op wat ik gedaan heb aan ‘naaikunst’. Ik had een jurk besteld via internet, die helemaal uit China kwam. Het zou een jurk zijn met een zogeheten midi-lengte, maar het bleek aan mijn kleine en tengere lijf een maxijurk te zijn. Ik leek een beetje op een ‘wannabe’ prinses op leeftijd in de jurk. Ook was hij wat wijd in te taille, terwijl het toch een S was. Ik durfde XS niet te bestellen, wetend dat de Chinese vrouw zo mogelijk nog kleiner en tengerder is dan ik. Maar de jurk viel dus vrij groot uit en kwam bijna tot mijn enkels, wat bot gezegd geen porem was. Terugsturen naar China leek me geen optie en dus besloot ik hem in te korten.

Dat kan je laten doen in een naai-atelier. Er zijn daar genoeg van in ons Haagje. Maar ik heb niet voor niets een mooie naaimachine staan in mijn trapkast, geërfd van mijn moeder. Zij was een heel goede naaister. Maakte veel kleren zelf.

Ikzelf ben iemand die alles een beetje kan, maar nergens een pro in ben. Ik kan fietsen repareren, dingen in huis repareren, tuinieren en nog veel meer praktische zaken, die ik noodgedwongen lange tijd zelf moest opknappen. Ik ben graag bezig met mijn handen. Als kind en jong mens wilde ik alles leren: breien, naaien, borduren, haken, weven, macramé tassen knopen, ceintuurs en armbanden weven met kleine kralen. Ik heb het allemaal gedaan met overgave en zelfs in opdracht voor winkels voor een armzalig stukloon. Mijn ouders waren ook knutselaars en zelfdoeners en waarschijnlijk heeft dat mijn broer en mij gestimuleerd om ook graag dingen te maken met onze handen.

Dus ik haalde de naaimachine uit de kast, die daar al een aantal jaren stof aan het vangen was. Jaren geleden naaide ik daar nog gordijnen op en andere zaken, zoals kussenhoezen. Maar nu wist ik niet eens meer hoe de draad ook al weer door de oogjes moest en hoe ik moest spoelen. Een gebruiksaanwijzing heeft deze oude maar nog degelijke machine niet meer. Dus ik moest er al doende achter komen hoe alles ook alweer moest. Gelukkig werd ik daarbij door niemand gestoord. Ahmad was buiten zijn eigen ding aan het doen. Een lijst zagen voor een schilderij van mij. Wat een nijvere oudjes toch!

Het was een zeer wijde rok van zeer dunne soepele en glibberige stof. Erg lastig om te zomen. Er kwam geen eind aan. Af en toe liep de machine vast en er waren momenten dat ik het even niet zag zitten en overwoog de jurk gewoon in de vuilnisbak te gooien. Maar iets in mij zorgde ervoor dat ik doorzette. Ik heb dan altijd de gedachte: ‘als een ander het kan, waarom ik dan niet’. Waar een wil is, is een weg, zoiets. Dus ik moedigde mezelf aan niet op te geven. En na de gedane inspanning kwam het einde in zicht.

De jurk is iets korter geworden dan midi. Hij valt net iets over de knie. De afgeknipte strook stof gebruik ik als een ceintuur met een nonchalante knoop opzij, zodat het niet opvalt dat de taille iets te los zit. De man naast me vond het mooi en hij vond dat ik het netjes gedaan had. Ik was blij dat ik had doorgezet. Morgen lekker weer schilderen.

Weg bij Ziggo

Geplaatst op door
Beantwoorden

Jaren was ik trouwe klant van ZIggo. Niet erg rendabel voor mij, aangezien ik een groot deel van het jaar niet van mijn abonnement profiteerde. En dat werd alleen maar minder en minder. Want ik kijk geen tv. Ik stream programma’s die ik wil zien via NL Ziet, wat in heel Europa werkt. De 80+ tv kanalen die ZIggo biedt worden door mij niet bekeken.

Al een paar jaar bel ik ZIggo en vraag ik of zij niet een abonnement op alleen internet kunnen bieden. Dat was lange tijd niet zo. Er is sinds kort wel zoiets, maar dat abonnement is alsnog duur en daarbij blijf je internet gebruiken via de kabel. Ook wordt nog steeds tv geboden, zij het beperkt. Maar ik hoef geen kabel-tv!

Dus nam ik een drastisch besluit. Overstappen naar ‘internet thuis’ via T Mobile. Veel goedkoper, maar ook riskant. ‘Dat gaat misschien een teleurstelling zijn, ma,’ waarschuwde mijn zoon. ‘Want je hebt geen glasvezel en dat internet gaat via je telefoonaansluiting. Dat kan heel vervelend zijn. Misschien is het traag en en gaat het ergernis veroorzaken.’

Ik besloot het er toch op te wagen. Internet is voor mij belangrijk, maar ook weer niet van levensbelang. Als het langzaam zou zijn of af en toe zou haperen, dan zou ik daarmee kunnen leven.

Vandaag kreeg ik een bericht van T Mobile dat ik de door hun geleverde modem kon aansluiten, omdat het abonnement vandaag ingaat. Bij de modem zat een stekker met kabel voor de telefoonuitgang en een kabel voor in het stopcontact. Ik verkeerde nog even in spanning of mijn vaste telefoonaansluiting nog wel zou werken. Al tientallen jaren heb ik geen vaste telefoon meer. Hij werkte nog naar behoren. En het internet is fantastisch. Even goed als dat van ZIggo via de kabel. Adios ZIggo. Dit is een afscheid. Jullie service was goed en ik had verder nooit klachten over jullie producten, maar hier scheiden onze wegen, omdat ik geen tv-kijker ben. De modem van ZIggo heb ik al ingepakt om deze terug te sturen. Van het tv kastje profiteer ik nog een week. Om af en toe voetbal te kijken. Daarna wordt het streamen.

Tropenrooster

Geplaatst op door
Beantwoorden

Terwijl de man in mijn leven in de warmte van de afgelopen dagen nog bezig is met timmeren en het ontwerp van tiffany raamdecoraties voor drie ramen, doe ik eigenlijk alleen het hoognodige. Ik blijf trouw mijn 10 kilometer dagelijks fietsen, maar ik kijk daarbij niet meer naar Netfix en dat soort sites. Ik bekijk nu video’s op YouTube die ik interessant vind. Dat waren de afgelopen dagen deze video’s:

Een aanrader voor misschien ook de lezer?

Hebbeding

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik ben zeer matig in mijn wensen en uitgaven. Wij eten lekker, doch eenvoudig. Alles bereid met verse ingrediënten en met zo min mogelijk toevoegingen. Ons eten is altijd heerlijk en wij vinden het niet erg om twee of drie keer hetzelfde te eten. Lekker makkelijk ook. En goedkoop. Wij drinken en roken niet en drinken geen limonade en frisdranken. Snoepen nauwelijks. Aan kleding geven we weinig uit. Ik heb nog kleding van jaren terug en koop zelden wat nieuws. Ahmad idem dito.

Maar wat betreft apparaten kan ik wel een hebberd zijn. Ik heb twee supersnelle gamelaptops, een dure camera en telefoon en een auto die een maat groter en luxer is dan ik van plan was te kopen. Ik geniet van deze dingen. Elke dag.

Zoals verteld, fiets ik dagelijks op mijn hometrainer en dan kijk ik intussen Netflix o.i.d. Dat deed ik tot voor kort op mijn telefoon. Eveneens keek ik YouTube tutorials op mijn telefoon en nieuws en nog veel meer. Toen ik laatst die oogontsteking kreeg, dacht ik: ‘Zou het niet fijn zijn om die dingen te bekijken op een tablet, in plaats van op het kleinere scherm van mijn telefoon?’

Dus ik ging zoeken op internet naar een tablet en vond er een van mijn geliefde merk Samsung. Ongeveer 200 piek. Ik stuurde de link naar mijn jongste zoon, de superverkoper en ooit ‘samsung ambassador’. ‘Is deze tablet o.k.?’ Uiteraard was deze niet goed genoeg voor mij, vond de zoon die me ook een paar jaar geleden de duurdere en luxere auto aansmeerde (Ik heb daar geen spijt van. Geniet van de betere motor van deze auto en de grotere kofferbak en nog veel meer. Ik vind hem ook nog prachtig om te zien). Ik had een A tablet uitgekozen. ‘Dat is ‘budget’.’ Als ik een echte goede wilde hebben, dan moest ik de S7 nemen. Die was drie keer zo duur. Maar ik zou daar ook meer dan drie keer zoveel plezier van hebben. ‘Gun dat jezelf toch, ma.’

Ik bestelde de S7 en kon daarbij profiteren van een tijdelijke aanbieding van een gratis toetsenbordcover daarbij ter waarde van 199 euro. Dat is meegenomen toch? De tablet is nu in huis en inderdaad kijkt het fijn op zo een groter scherm. Ik moet nog wennen aan de luxe van dit ding. De man naast me is ook enthousiast geworden en bestelde er ook een. De helft goedkoper, de S6. En ook maar direct dezelfde draadloze koptelefoon, die ik ook al een tijd heb. Hij houdt, net als ik, ook wel van een apparaatje op zijn tijd. In zijn geval om PDF bestanden lekker rustig te kunnen lezen. Dus hebberig zijn wij ook weleens.

Rotte vis

Geplaatst op door
2

Mijn buurvrouw van 86 jaar had wel zin in een lekkerbekje van de visboer op de markt in Wateringen. ‘Ze zijn erg goed,’ vertelde ze me. Ze hebben volgens haar ook een winkel in Wateringen.

Dus ik ging vorige week op de woensdag vroeg in de ochtend voor haar naar de markt voor dat visje. En ook voor mezelf voor een BH zonder beugels en knellende bandjes, een soort sport-BH. Ideaal, dames! Als je zo een BH draagt, wil je geen andere meer.

Ik bestelde de vis en was blij dat er geen lange rij voor de kraam stond, zoals dat wel het geval is rond 12.00 uur, als de mensen trek krijgen in een vis.

‘Kruiden of geen kruiden?, vroeg de verkoopster met een nors gezicht. Het verbaasde me dat ze dat direct vroeg. Normaal gesproken wordt de vis eerst gebakken en moet je daarop wachten en vraagt men als de vis klaar is of je er kruiden op wil. Maar goed. Ik bestelde de kruiden erbij en kreeg de vis, ingepakt in een papieren zakje. Het rook niet naar gebakken vis, maar het zakje was wel warm.

Lang verhaal kort. Mijn buurvrouw at het visje bij haar aardappeltjes en sla en vond het visje er al vrij taai en droog uitzien. Bij de staart zag ze een zwart vel. Dat beviel haar niet, maar tegelijkertijd dacht ze nog: ‘Misschien ben ik te kieskeurig’. Ze at een deel van de vis. En kort erna werd ze erg misselijk en moest zij overgeven. Al haar eten kwam eruit. Voor iemand met een kwetsbare gezondheid als de hare kan dit fataal zijn.

Een paar dagen later kocht ik twee lekkerbekken voor mij en de man naast me in een viswinkel in mijn buurt. De vis werd vers gebakken, terwijl ik erop wachtte en even later kreeg ik een papieren verpakking, waaruit nog een stuk van de vers gebakken vis stak. Het rook sterk naar gebakken vis en het papier was zeer warm (niet magnetronwarm!).

Wij aten de heerlijke vis, waarbij ik frites had gebakken van verse aardappelen. En intussen voelde ik woede opkomen naar de visboer op de markt in Wateringen. Wat een miserabele verkooptechniek is dat om vissen van een dag ervoor te slijten aan niets vermoedende klanten!

Vandaag was het weer woensdag. Ik besloot weer naar die markt te gaan voor nog twee BH’s en om even te praten met de visboer. Ik wachtte netjes mijn beurt af in de korte rij die voor de viskraam stond. Toen ik aan de beurt was, zei ik dat ik alleen iets wilde zeggen. Dat ik de vorige week een vis had gekocht bij hun op ongeveer dezelfde tijd in ochtend als vandaag en dat die vis voor een bijna 90-jarige dame was, die daar heel erg ziek van is geworden.

Er werd niet doorgevraagd naar wat er dan gebeurd was met de oude dame. Nee, direct werd me gezegd dat ik loog en dat ik hun niet zomaar mocht beschuldigen. Zowel door de man als de vrouw achter de balie (een echtpaar) werd ik hard toegeroepen dat ik loog. Ik zei rustig: ‘Ik lieg niet. Die mevrouw werd ziek na het eten van de vis en ik denk dat jullie me een al eerder gebakken vis hebben gegeven, want hij was ook meteen klaar.’ Er stond nog een klant mee te luisteren. De winkelier zei nogmaals dat ik aan het liegen was. En daarna dat ik voortaan dan maar lekker niet meer moest komen. ‘Dat zal ik zeker niet doen,’ zei ik. En daarna op luidere toon: ‘Maar doe dit niet nog eens!’ Ik stond te trillen op mijn benen van woede en liep daarna snel naar mijn fiets. Thuis belde ik de buurvrouw om te vertellen wat er gebeurd was op de markt. ‘Wacht maar,’ zei ze. ‘Ik laat mijn vlees altijd bezorgen bij een keurslager in Wateringen en hem ga ik het ook vertellen.’ ‘Ja, vertel het maar aan wie het horen wil,’ zei ik. Laat heel Wateringen het maar weten.

Twee keer geprikt

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dat het zo een euforisch gevoel zou geven had ik niet verwacht. Het zijn maar vaccinaties, maar wel vaccinaties die deuren openen voor mensen. Ahmad moest eigenlijk pas donderdag, maar omdat we alle papieren bij ons hadden en er kennelijk genoeg ruimte was, mocht hij ook direct zijn prikje krijgen. We hadden weer een heel leuke en vrolijke prikdame, die pijnloos het naaldje bij ons ieder naar binnen bracht. Even later zaten we met een aantal anderen het kwartiertje wachttijd uit. We voelden ons als twee scholieren die zojuist hun examen hadden behaald en nu de wijde wereld in konden trekken met ons diploma. De dame had ons verzekerd dat we zelfs al met dit papiertje, waarop stond dat we twee vaccinaties hadden gehad, nu alle Europese grenzen over konden.

Dus blij reden we weer naar huis.

Met mijn rechteroog gaat het wat beter. Nu heb ik een kleine infectie in mijn rechtermondhoek. Een algehele malaise over rechts dus en slapjes voel ik me nog wel. Maar dat is (nog) niet van de prik. Ach ja, het gestel wordt ouder.

Krishnamurti

Geplaatst op door
3

Mijn broer was, net als ik, een spiritueel zoeker. Beiden opgegroeid in een atheïstisch gezin, zochten wij ieder op onze eigen manier naar spiritualiteit. Ik werd, na een lange zoektocht, uiteindelijk moslim. Mijn hele omgeving minachtte mijn keuze voor deze in haar ogen ‘achterlijke’ godsdienst. Met name mijn ouders zagen mijn keuze om in een god te geloven als een teken van zwakte. Een naïeve keuze van iemand, die het leven kennelijk niet aan kon zonder god.

Mijn broer werd niet gelovig, zoals ik. Maar hij heeft nooit iets lelijks gezegd over mijn keuze. Hij was sowieso niet iemand die slecht sprak over een ander of een oordeel gaf over mensen. Ik herinner me de laatste keer dat ik hem opzocht in zijn bescheiden onderkomen in het kraakpand op de van Asch van Wijckskade 1 in Utrecht. Het is ook de laatste keer dat ik hem levend zag. Enkele maanden later zou hij sterven op een missie voor het Rode Kruis in Grozny.

Het was een heel fijn samenzijn met hem, waarin we over van alles en nog wat praatten. Ik vertelde hem enthousiast over mijn geloof en hij luisterde met belangstelling zonder oordeel en hij vertelde over een spiritueel leraar, genaamd Krishnamurti. Hij was weg van de leringen van deze intelligente denker.

Ik heb later geprobeerd te begrijppen waarom mijn broer zo enthousiast was over de lessen van deze denker door boeken van Krishnamurti te lezen. De boeken waren voor mij moeilijk te lezen en raakten me niet in de vorm van droge letters op papier.

Maar nu trof ik laatst op YouYube een kanaal aan met allemaal video’s van Krishnamurti. Daar zie je de (nu al een tijd overleden) wijze man aan het woord in interviews en lezingen. Op die manier komt datgene wat Krishnamurti te vertellen heeft meer bij mij binnen. Krishnamurti gelooft niet in een god. Hij ziet het concept god als bedacht door mensen en daarom niet als heilig. Maar hij ontkent heiligheid niet. Ik vind het interessant om naar deze man te luisteren, die geen antwoorden geeft, maar vooral vragen stelt, zodat een ieder zelf op onderzoek kan gaan naar antwoorden. Hij benadrukt het belang van zoeken naar waarheid door te kijken naar wat is, zonder oordeel of invulling van wat het zou kunnen of moeten zijn.

Ik ben nog een beetje ziekjes, De oogontsteking maakt me over de hele linie slap en zonder energie. Daarom kijk ik nu een film over het leven van Krishnamurti. Misschien ook interessant voor de lezer van dit weblog om te bekijken op een stille dag.

Drammen om antibiotica

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het begon in een ooghoek. Ik voelde wat irritatie op het bovenste ooglid van mijn rechteroog in de hoek aan de buitenkant. Ik besteedde er niet veel aandacht aan. Het zou vast vanzelf wel overgaan. Maar dat deed het niet. In de loop van een week werd de pijn erger en erger en gisteren werd ik wakker met een rechteroog met een dik en rood bovenooglid en ook onder mijn oog zat een zak.

Ik besloot nu maar de dokter te bellen. Aangezien ik maandag a.s. ook al naar de GGD moet voor mijn tweede coronaprik. Men zegt dat je daar best wat ziekjes van kan worden en dat in combinatie met zo een pijnlijk oog lijkt me helemaal geen pretje.

Ik kreeg de assistente aan de lijn, die me vroeg een foto te sturen van het zere oog via de app. Zij zou de foto dan aan de dokter laten zien en me er later over terugbellen. Dat deed ze ook en wat ik te horen kreeg is dat het erop leek dat ik een ooglidinfectie had en de remedie daartegen was: af en toe bedekken met een warme kompres in de vorm van een schoon lapje. En bij de apotheek lag een zalfje voor me klaar dat ik ’s nachts in mijn oog moest aanbrengen.

Ik ging blij het zalfje halen, verwachtend dat het een genezend zalfje was. Dat was het niet. Het was een zalfje tegen droge ogen. Ik heb helemaal geen droog oog. Integendeel, door de pijn ’s nachts word ik betraand wakker. Maar goed. Ik wilde het wel proberen met dit zalfje waarin ik weinig vertrouwen had en ook bedekte ik een aantal malen het zere oog met een warm washandje, zoals voorgeschreven.

Ik bracht voor het slapen gaan braaf de voorgeschreven crème aan in mijn oog. Om drie uur in de nacht werd ik wakker met een stekende pijn rond mijn oog en dat trok naar de hele helft van mijn gezicht. Karamba.

Ik had een afspraak om vandaag naar mijn dochter te rijden, maar die zei ik af. Ik belde zo snel dit kon opnieuw de huisarts. Ik wilde nu dat een dokter naar mijn oog keek.

Dat gebeurde om 10 uur vanmorgen. Ik kreeg een dokter in opleiding. Mocht ze mij opnemen met een camera voor leerdoeleinden? Dat mocht ze van mij. Weer wilde ze me afschepen met het verhaal dat ik mijn oog warm moest maken en de talgkliertjes moest masseren, het oog reinigen met babyshampoo en meer van dat. Als het dan na twee weken niet over was, dan zou ik kunnen terugkomen. Daar wilde ik niet op wachten. Ik heb geen geïrriteerd droog oog, zoals dat in de beschrijving staat. Ik heb hevige pijn rond en achter mijn oog en ik geloof niet dat dit zomaar over gaat door wat warmte en schoonmaken. Ik wil antibiotica. ‘Maar die worden pas gegeven als niets anders helpt,’ was het antwoord. Ik zei heel beslist dat ik al een tijd loop met deze infectie, die alleen maar erger is geworden en dat ik intuïtief aanvoel dat ik meer nodig heb dan schoonmaken en warmtekompressen om van deze pijn af te komen.

Ik blijf drammen en dan belt de leerling-dokter een oogspecialist en legt het probleem voor. Die zegt dat ze mij de antibioticazalf mag voorschrijven, gezien de beschrijving van mijn klachten. Ik haal opgelucht adem, terwijl zij het recept verzendt naar mijn apotheek.

‘Ik heb wel zitten drammen, hè,’ zeg ik tegen haar aan het einde van het consult. Ze moet er wel wat om lachen. Blij fiets ik naar de apotheek, intussen denkend aan mensen die minder assertief zijn en die volledig vertrouwen op wat de dokter zegt en niet opkomen voor wat ze voelen nodig te hebben.