Ik zocht een handig onopvallend tasje voor mijn nieuwe camera. Keek daarvoor naar Youtube, maar de echte (en bovendien dure) cameratasjes overtuigden me niet.
De clou zit hem er juist in dat ik het tasje altijd bij me wil kunnen dragen en dat dit niet moet opvallen en dat mensen zeker niet op het eerste gezicht moeten denken dat ik altijd met een camera op zak loop.
Ik had een smal langwerpig buideltje in gedachten met een lang hengsel dat ik kruiselings over mijn schouder kan dragen. Een ritsje of klepje vanboven, zodat ik de camera er soepeltjes in en uit kan laten glijden.
We gaan naar Torremolinos, toeristisch oord voor vele pensionados del norte. Overal is uitverkoop, want het hoogseizoen loopt te einde. Alsnog zie ik veel mensen in een korte broek en in de bekende, meestal gebroken witte kuitbroek. ‘Matador de pasion’, zeg ik tegen Ahmad (‘passion killer’).
In de derde Marokkaanse lederwarenwinkel vraagt de ijverige verkoper me direct wat ik zoek. ‘Ik zoek een klein tasje voor deze camera.’
De man laat me een tasje zien van achter zijn toonbank, een zacht leren bruin tasje met drie zwarte ritsjes, keurig afgewerkt en gevoerd. Model paspoortenbuideltje (zo een ding dat je onder je kleding kan verstoppen).
‘Deze verkoop ik veel’, zegt hij. ‘Tien euro. Geef de camera, dan laat ik zien hoe hij past.’ Ik geef de camera niet weg. ‘Ik ben bang dat het ritsje krast over mijn schermpje’, zeur ik. ‘Neenee’, zegt de man beslist. ‘Ik verkoop ze voortdurend voor telefoons en al dat soort zaken. Voel maar hoe zacht dit ritsje is en vergelijk het met de ijzeren rits van die koffer.’ Ik moet toegeven dat het een heel verschil is. Eigenlijk is het gewoon een fantastisch tasje. Precies wat ik in mijn hoofd had. Maar dit is de eerste winkel en misschien moet ik eerst nog even verder kijken.
‘We komen zo terug’, zeg ik. ‘Ik wil eerst nog even verder kijken’ ‘Nee’, dringt de man aan. ‘Neem deze. Hij is echt perfect. 8 Euro.’ ‘Ja, dat is goed’, zeg ik. ‘Maar ik wil ook nog even in andere winkels kijken en dan kom ik misschien terug.’ ‘7 Euro’. zegt de man en hij pakt het tasje al in. Eigenlijk houd ik niet van dit opdringerige gedrag, maar dan bedenk ik me dat 7 euro geen geld is voor zo een mooi en goed afgewerkt tasje. Het is bovendien wat ik in gedachten had. ‘Ok’, zeg ik dan en pak mijn portemonnee. ‘6 Euro zei je toch’, probeert Ahmad nog, maar daar trapt de man niet in. ‘Dat kan echt niet’, zegt hij beslist. Ik geef hem zijn 7 euro.
Later in de auto bekijk ik het mooie tasje nog eens goed. Zacht donkerbruin leer, in geometrisch gelijke stukjes aan elkaar genaaid. Met drie ritsjes en elk vakje is gevoerd met mooie stof. De draagriem is zacht voor de hals, vervaardigd van een zwart stevig lint en ook nog verstelbaar in lengte.
Ik denk aan al het werk dat gedaan is om dit tasje te maken. Eerst het wassen van het leer, een verschrikkelijk werk, uitgevoerd in een ondraaglijke stank. Dan het naaien van de stukjes leer in de vorm van een perfect vierkant tasje en vervolgens het plaatsen van de ritsjes en het voeren van elk vakje. Het is vakwerk en met precisie uitgevoerd. Hoeveel hebben de mensen verdiend voor hun bijdrage aan het tot stand komen van dit tasje voordat het in mijn gretige vingertjes terecht kwam voor een habbekrats. Dat moet veel te weinig zijn! Ik streel het  zachte leer van het tasje met mijn hand en ik voel enerzijds verdriet om de onrechtvaardigheid van dit alles en tegelijk ook dankbaarheid dat ik mag genieten van zo een mooi uitgevoerd exemplaar van een tasje. Mijn dank gaat uit naar de vaardige handen die hieraan gewerkt hebben.

Vannacht werd ik om een uur of 3 wakker om een plasje te doen. Vrij normaal voor mij. Meestal schuifel ik in donker weer terug mijn bed in en val vervolgens onmiddellijk weer in slaap. Maar dit keer niet. Ik bleef wakker. Tot een uurtje of 5.
Eigenlijk is dat helemaal niet zo erg. Ik heb het idee dat je toch wel uitrust als je in je bed ligt, ook al slaap je niet. Soms vraag ik me zelfs wel eens af of slapen en dromen wel altijd meer verkwikt dan met je ogen dicht liggen nadenken.
Ik voel me in ieder geval niet meer moe dan anders vandaag. Integendeel.
Wat ‘ging er allemaal door me heen’ vannacht? Een hele trein van gedachten, beginnend bij één van mijn oogappeltjes, met wie het niet zo goed gaat. Ik dacht een tijdje aan haar en besefte weer eens dat ik veel van haar houd, maar dat ik niet haar problemen voor haar kan verwijderen als een toverfee. De gedachte dat dit zou moeten kunnen heb ik al lang achter me gelaten. Ieder heeft recht op zijn/ haar levenslessen. Wat ik wel een geruststellende gedachte vond is dat ik haar hoe dan ook altijd zal helpen waar nodig en mogelijk en daarmee was dit onderwerp afgehandeld.
Daarna kwamen andere gedachten voorbij, zoals het uiterlijk van dit weblog dat ik veel te schril van kleur vond. Daar zou ik vandaag wat aan gaan doen. Dus…….onderwerp afgehandeld.
Toen ging ik nadenken over de zin van dit weblog en überhaupt de zin van het dingen delen met mensen in woord en beeld. Ik heb al lappen volgeschreven en nu besef ik dat dit de helft nog niet dekt van wat er werkelijk allemaal gebeurd is in mijn leven. Maar moet dat dan gedeeld worden? Wanneer is iets zinvol om te delen en wanneer niet? Wanneer heeft een ander iets aan een door mij opgeschreven ervaring of fotootje/ filmpje? Hoe meer ik daar over nadenk, hoe stiller ik word.
Al wat ik heb meegemaakt en nog meemaak is voor mij bedoeld. Het is mijn levensles. Zo hebben andere mensen ook hun ervaringen, die voor hen bedoeld zijn. Wat bezielt mij toch om mijn huis- tuin- en keukenervaringen te delen met anderen? Wat wil ik ermee bereiken?
Ik merk dat ik steeds minder behoefte heb om dingen te delen en steeds meer om eerder responsief te zijn voor wat er op me afkomt. Elke dag is een nieuw avontuur en schoonheid ligt voor mij in het simpele. Zodra je alles ontdoet van ambitie, verlangen, verwachtingen, oordelen, etc. blijft alleen de verwondering over, het kijken en luisteren en voelen naar wat is. Dat is voor mij nu belangrijk.
Het afleggen van veel ballast zoals dingen moeten of wensen voor mezelf is me al aardig gelukt. Maar wat er nog lang niet uit is bij mij is het oordelen. Vrijwel alles dat voor mijn ogen of oren of andere zintuigen komt beoordeel ik nog te veel. Het is er helemaal ingesleten. Een soort innerlijke rechter die met een geheven vingertje alles van commentaar voorziet. Dat eigenwijze rechtertje wil ik nu tot de orde roepen. Ok, ik mag mezelf gerust met een kritisch oog bekijken (graag zelfs en juist o zo noodzakelijk!), maar……..(zeg ik tegen mezelf): Laat de wereld om me heen zijn zoals die is. Kijk ernaar zonder oordeel en met compassie. Dat geeft zoveel meer rust en vrede 🙂

Vandaag was het voor zowel Ahmad als voor mij niets dan stress met de pc.
Terwijl Ahmad zat te zweten met ingewikkelde databaseproblemen die te maken hebben met zijn binnenkort te lanceren ingewikkelde website, zat ik te klooien met video-bewerkingsprogramma’s.
Ik zal jullie de details van onze ellende besparen.
Ahmad kon na een dag zuchten eindelijk zeggen dat hij het ingewikkelde laatste probleem van zijn website had opgelost. Hij heeft er twee maanden op zitten zwoegen, maar binnenkort kan zijn virtuele bibliotheek over de geschiedenis van Andalusië in de ether geslingerd worden. Ik zal de link geven wanneer deze gereed is.
Ik moest tot mijn ellende afscheid nemen van het mooie programma VideoPad Video Editor. Het was niet gratis zoals ze beloofd hadden op de downloadpagina. Het was een gratis demo.
Windows Moviemaker werkt bij mij niet. Ik kan er prima videos in bewerken, maar het ‘editen’ van de films lukt niet. Ik kreeg 5 keer een zwart beeld. Na het programma verwijderd en opnieuw geïnstalleerd te hebben en te hebben gezien dat het probleem niet over ging gaf ik het op.
En toen kwam Ahmad de cracker. Hij crackte voor mij een weliswaar wat oudere maar toch wel bruikbare versie van VideoPad Video Editor. Op mijn gehackte windows 7 ultimate bewerkte ik vandaag met dit gecrackte programma de zelfde filmclips als in het vorige filmpje.
Ik ben tevreden over de helderheid. Zie in dat het gewenst is dat ik rustiger beweeg met de nieuwe camera. Moet er nog achter komen hoe ik met dit programma een titel kan geven aan mijn films. Maar voorlopig blijf ik werken met dit gecrackte programma.
Als er mensen zijn die suggesties hebben voor andere videobewerkingssoftware die gratis is dan wel betaalbaar en niet te ingewikkeld voor mijn tere brein, dan hoor ik het graag!
https://youtu.be/izz6xq0EX-E

Ik ben er eigenlijk een keer toevallig mee begonnen, toen ik ineens opmerkte hoe een gordijn in mijn huis in Nederland danste. Dat wilde ik vastleggen. Bij dans hoort natuurlijk ook muziek en dus voegde ik er audio aan toe. Daarna was ik niet meer te houden. Ik ging het steeds leuker vinden filmpjes te maken en daar audio bij te zoeken.
Toen veranderde ik van websitehost en merkte dat de nieuwe host mij een stuk minder schijfruimte gaf voor mijn weblogs. Ik zat bij een gemiddeld pakket al ver boven mijn schijfruimte en moest over naar de large-versie, wat een stuk duurder is. Nu heb ik nog wat schijfruimte over, maar ik ben zo bang geworden voor schijfoverschrijding dat ik bijna geen foto’s meer durf te plaatsen. En dat veroorzaakte weer dat ik nog enthousiaster aan het filmen sloeg. Omdat filmpjes bekeken kunnen worden via een link naar Youtube en dus geen schijfruimte kosten.
Ik werd zo enthousiast dat ik zelfs ging denken dat ik een betere camera nodig had om betere filmpjes te kunnen maken. Voor wie eigenlijk? Geen idee, want ik heb inmiddels begrepen dat maar weinigen mijn filmpjes bekijken.
De nieuwe camera heb ik nu en ik ben een paar dagen bezig geweest met het uitzoeken welk formaat het handigst is om de filmpjes mee op te nemen en te verwerken Dat blijkt MP4 te zijn. Het beste programma om de filmpjes te verwerken is VideoPad Video Editor. Vanuit dit programma kan ik ze direct uploaden naar Youtube, zodat ik mijn pc niet hoef te belasten met filmpjes die veel schijfruimte innemen.
Allemaal dik voor mekaar dus. Maar…..ik heb gemerkt dat de kwaliteit van het filmpje dat ik maakte met mijn nieuwe camera niet bijzonder verschilt van die van mijn oude samsung. Sterker nog, ik verbeeld me dat de samsung meer ‘ziel’ had dat mijn nieuwe camera. Misschien is het een kwestie van wennen en beter afstellen en gewoon beter filmen, want ik moet toegeven dat mijn eerste filmpje met de nieuwe niet veel soeps is.
Ik ga stug door, maar begin ook steeds meer in te zien dat bepaalde dingen die ik zie meer vragen om een foto en bepaalde gebeurtenissen meer om een film. Gelukkig kan ik de camera voor beide gebruiken en heb ik bovendien naast mijn nieuwe camera nog twee prima camera’s tot mijn beschikking. Aan het materiaal zal het dus niet hoeven liggen 😉
https://youtu.be/e9BR4mrktq0

Ben nog even doorgegaan met pc activiteiten. Ik had nog maar weinig schijfruimte over en begreep nooit hoe dat kwam. Ik ben niet iemand die links en rechts dingen downloadt.
Maar toen ben ik in gedachten de geschiedenis van mijn laptop nagegaan. Ik heb deze aanvankelijk in 2008 gekocht voor Ahmad, toen hij naar Nederland kwam. Hij schreef graag en dus wilde ik hem verrassen met een mooi apparaat om op te kunnen schrijven, zijn eigen pc. Omdat de pc lekker moest zijn om op te werken, kocht ik een megasize laptop met een groot beeldscherm.
Ahmad heeft er een tijd op gewerkt, maar vond het uiteindelijk niet prettig dat alle programma’s in het Nederlands waren. Dus kocht hij in Spanje zijn eigen laptop, een veel lichter en handzamer ding. Ik nam de grote pc toen van hem over. Zijn bestanden heb ik nooit gewist. In 2012 crashte mijn vista software en werd voor mij windows 7 geïnstalleerd. Ik moest daarvoor eerst aangeven welke data bewaard dienden te blijven. Die werden weer netjes op de nieuwe windowsversie gezet. Toen ik ging werken op de nieuwe windows durfde ik nooit mijn oude data te wissen. Stel je voor als ik iets belangrijks zou verliezen. Iets dat met de besturing te maken heeft, weet ik veel.
Vandaag heb ik alsnog alle oude data verwijderd, nadat ik ze eerst netjes gekopieerd had naar de externe schijf (voor het geval dat er iets belangrijks mocht gaan ontbreken). Ik bespaarde daarmee maar liefst 47,9 gigabyte.
Mijn pc weet niet wat hem overkomt. Hij gaat snel als een trein. En ik heb weer schijfruimte over. Zucht van verlichting.
Intussen is het buiten prachtig weer. Wij zitten hier nog steeds achter ons laptopjes als twee gekke mieren. Ik vind het nu wel welletjes. Tijd voor wat anders!

Tot een uur of 2 in de nacht waren Ahmad en ik bezig met het zoeken naar oplossingen voor de nieuwe mededeling die ik kreeg na terugkeer naar windows 7 ultimate. Ik kreeg weliswaar al mijn ikoontjes op mijn desktop en mijn bestanden en programma’s terug, maar mijn achtergrondscherm was zwart en in de rechterbenedenhoek stond met kleine lettertjes de enge mededeling: Build 7601 Dit exemplaar van Windows is niet legitiem.
Ja, dat zou best kunnen, denk ik. Ik had oorspronkelijk vista op mijn laptop en toen deze crashte in 2012 zette een vriendelijke winkelier er mijn huidige windows 7 versie op. De laptop liep daarna als een goed geoliede trein.
Tot ik met mijn windows 7 ultimate met mijn stomme kop naar windows 10 ging upgraden en daarna weer terug wilde. Toen detecteerde microsoft de illegatliteit van mijn windowsversie. Welke code ik ook intoetste, het hielp allemaal niet, want de code op mijn laptop behoort natuurlijk bij mijn destijds wel legale windows vista.
Uitgeput gingen we slapen en alweer om 5 uur was ik wakker, denkend aan mogelijke oplossingen. Ik voelde er niets voor afscheid te moeten nemen van mijn huidige windows 7 versie met alle heerlijke programma’s die ik daarin inmiddels geïnstalleerd heb. Zoals o.a. een waarschijnlijk eveneens illegale versie van microsoft office, die de winkelier me ook geheel gratis erbij deed toen ik bij hem mijn laptop liet oplappen.
Ik besloot op internet naar oplossingen te gaan zoeken (zolang ik nog beeld zou hebben op mijn illegale windows). Immers voor alles zijn progammaatjes en oplossingen. Kwestie van zoeken. Ik merkte al gauw dat ik niet de enige ben met deze melding. Er zullen er inmiddels nu wel duizenden zijn. Mensen die argeloos ervoor hebben gekozen te upgraden naar windows 10 en daarvan zijn teruggekomen. Immers zij geven je bij installatie de garantie dat je gewoon nog terug kunt als het niet bevalt! Dat kan ook, maar dan hebben zij wel inmiddels een mogelijkheid gecreëerd om mensen te betrappen op illegale software. Al googlend kom ik erachter dat er tegenwoordig zelfs nieuwe pc’s en laptops verkocht worden met illegale software.
Er worden veel oplossingen voor het probleem van de niet legitieme windowsversie gegeven, de één nog ingewikkelder dan de ander. Tot ik stuit op de video van deze jongen die laat zien hoe je het probleem in 2 minuten kan oplossen. Mochten er mensen zijn die ook met dit probleem zitten, dan gun ik jullie deze link die het leven van mijn windows 7 gered heeft. Hier is hij: hoe activeer ik mijn niet legitieme windows
Ik heb het hier getoonde toegepast en ben weer helemaal gelukkig. Heb mijn windows weer terug en niet meer de build 7601 popup. Ik krijg zelfs weer de popups van Microsoft of ik windows 10 wil downloaden, een ander teken dat ik nu weer bij de ‘legitieme gebruikers’ behoor. Ik trap er niet meer in. Eén zo een ‘hack’tische dag is voldoende!

Al een tijd lang popt er een venster op, telkens als ik mijn laptop net heb aangezet. Of ik windows 10 wil installeren, helemaal gratis. Ik vertrouw het niet en telkens klik ik het schermpje weg.
Gisteren vertelt Ahmad me dat hij windows 10 toch maar aan het installeren is. Het is gratis en blijft gratis, heeft hij gezien, en hij wil nu toch graag proberen of het bevalt, want je kunt altijd terug. Het lijkt hem wel goed te bevallen. Het lijkt op het eerste gezicht sneller te werken dan zijn zijn oude windows 7. Dan word ik enthousiast en kan niet wachten windows 10 ook te downloaden. Mij kunnen programma’s niet snel genoeg werken!
Het installeren duurt heel lang, waarbij telkens de pc aan en uitgaat en vanzelf weer opstart. Ik moet allerlei programma’s updaten. Dat blijkt, als ik windows 10 eindelijk geïnstalleerd heb. Zo ook mijn windows moviemaker. Ik zeg: ‘ok, update maar’ tegen mijn pc en die zegt dan weer: ‘nou, dan moet je het hele programma windows essentials downloaden, want daar is windows moviemaker een onderdeel van’. ‘Vooruit dan maar’, zeg ik en laat de pc het gigaprogramma installeren.
Als alles klaar is ben ik helemaal niet blij. Mijn pc is niet meer van mij, lijkt het. Ik krijg een raar startprogramma in de linker onderhoek met ongevraagde nieuwsbeelden. Waaruit bestaat dat windows eseentials programma nu eigenlijk. Vooral uit commerciële onderdelen, zie ik. Je kan films kopen en tv-programma’s. Je foto’s worden voor je ge-upload in een galerij. Ik heb al Picasa als fotobewerkingsprogramma en dat zet mijn foto’s ook prachtig in galerijen.Een agenda en een mailprogramma. Wat moet ik daarmee? Dat heb ik toch al.
Ik wil dit allemaal niet! Ik kijk of ik onderdelen van het programma kan verwijderen. Dat kan, maar dat geldt alleen voor de onderdelen die ik juist wel aardig vind, zoals het weerbericht en het nieuws. De commerciële onderdelen van het programma (de winkel, zal ik maar zeggen) kan je niet verwijderen.
Karamba! Kan ik dan het hele programma windos essentials verwijderen? Jawel, als je met windows 7 of 8 werkt. Maar niet als je windows 10 hebt.
Ai! Ik wil uit deze nachtmerrie! Mijn toch al niet zo grote harde schijf is nu met 10 gigabites nog voller geladen en mijn pc werkt trager dan ooit! Ik wil mijn vertrouwde en gebruikersvriendelijk scherm terug. Dit werkt niet! Wat een onnodig gecompliceerde en trage windowsversie. Deze is niet voor de gebruiker, maar voor de aanbieder ontworpen! Die bekogelt me met ongewenste aanbiedingen nu en er zijn ongevraagd programma-onderdelen geïnstalleerd die ik helemaal niet heb willen installeren.
Ik wil mijn windows 7 terug! Kan dat? Ja, dat kan, lees ik in google, maar dan moet ik wel binnen een maand daartoe besluiten. Nou, ik weet het al, hoor. Ik wil terug! En snel!
Ik zet de stappen die zijn aangeven in de instructie van google. ‘Het kan even duren’, wordt er gedreigd. ‘Kan me niet bommen!’ zeg ik. Als ik maar uit deze windows 10- ellende kom. Het duurt nog geen 5 minuten of ik heb mijn oude windows 7 terug. Even maken ze me bang. ‘Mogelijk bent u slachtoffer van illegale software’, wordt er gewaarschuwd. Ja, dat klopt. Deze windows 7 is destijds op mijn pc gezet, toen mijn vista niet meer werkte. Ik ben even bang dat ik alles  nu kwijt ben, maar zie dan alle vertrouwde ikoontjes en mijn achtergrondfoto’s weer verschijnen. Gelukkig.
Ik krijg nu wel steeds de waarschuwing dat mijn software mogelijk niet legaal is. Geen idee hoe die te legaliseren. Komt tijd komt raad…..
We zijn er wel zo ongeveer een dag mee zoet geweest!

Altijd alleen maar met je gat op het strand zitten kan vervelen. Vooral omdat de temperatuur wat lager is. Met een windje en een zonnetje is het op het balkon minstens zo lekker. We hebben ons terrasje opgefleurd met typisch Andalusische plantenbakjes. Daarin hebben wij nepbloemen gezet, zo goed nagemaakt dat een bij er even intrapt en aan de bloemen komt snuffelen. Maar al gauw heeft de bij in de gaten dat er niets te halen valt. Helaas kunnen we geen echte bloemen en planten verzorgen hier, omdat we telkens weer weggaan voor een aantal maanden
De mooie heldere lucht nodigt vandaag uit voor een wandeling op de berg waarop wij uitkijken. De weinige wandelpaden die er in onze omgeving zijn hebben wij bijna allemaal al bewandeld. Maar de natuur is telkens weer anders bij steeds een andere lichtval en de tochtjes gaan ons niet vervelen.
Het is weekend en wij zijn niet de enige wandelaars. Ook zien we veel fietsers. Fietsen is hier meer een sport dan een transport. De jagers in het gebied vlak naast het wandelpad zijn flink bezig met knallen. Ze schieten niet op echte dieren, vertelt Ahmad, maar op een soort schijven. Het is, denk ik, net zoiets als kleiduiven schieten. Maar het lawaai is wel voldoende om elk diertje op de vlucht te jagen. We horen dan ook niet één vogel fluiten en de enige twee dieren die we op weg zien zijn twee verschillende soorten wormen. Ach ja, wie het kleine niet eert…….
Mijn oude videocameraatje blijkt niet erg geschikt voor landelijke vergezichten. Daarom ook maar wat foto’s ertussendoor…..Het blijft gebroddel in de marge.

mijn nieuwe camera de sony RX 100 III
Adviesprijs 800 piek en in NL het goedkoopst te verkrijgen voor 739 euro. Hij is naar mij onderweg tegen betaling van slechts 582,99.
Ik kan mijn bestelling die ik deed bij ‘eglobal central’ in Spanje volgen via een door hen aan mij gegeven bestelnummer. Tot mijn verrassing zag ik dat de camera uit Nederland komt. Hij is voor me ingepakt in Amsterdam en daarna getransporteerd naar Barcelona. Daar is hij nu en vandaar zal hij helemaal naar Andalusië afreizen om in mijn gretige vingertjes terecht te komen.
Het is toch ongelooflijk dat ik een camera die in Nederland voor 739 euro of meer verkocht wordt hier kan krijgen voor bijna 150 euro minder! Hoe kan dat, als je het transport en de eventuele invoerrechten incalculeert? Zo zal Spanje altijd achter blijven bij een land als Nederland in rijkdom. Maar ik heb er geluk mee.
Ik laat jullie weten wanneer mijn eerste filmpje met de nieuwe camera in elkaar geknutseld is. Voorlopig doe ik het nog met de oude samsung compactcamera.

Wachtend op de komst van mijn nieuwe camera besef ik dat mijn leven voortkabbelt zonder dat ik bijster veel presteer. Opnieuw maak ik een knullig filmpje, terwijl ik met schaamte besef dat anderen veel nuttiger bezig zijn op Youtube. Men maakt instructiefilmpjes waarin wordt uitgelegd hoe iets moet bijvoorbeeld. Een kapster maakt met haar telefoon filmpjes over hoe je je haar kan doen. Haar filmpjes gaan de hele wereld over. Zij heeft mensen wat te bieden
Ik doe uitsluitend dingen waar niemand iets aan heeft en toch voel ik me zo heerlijk. Als de vogels. Ze maaien niet ze oogsten niet en ze denken niet aan de dag van morgen. Zo wil ik me voelen.
Ik kijk op ‘NPO gemist’ naar programma’s die bijvoorbeeld gaan over mensen die op jonge leeftijd, terwijl ze nog kinderen thuis hebben, ongeneeslijk ziek zijn geworden. Zij stoppen alvast dingen in een doos die voor hun kinderen belangrijk zijn om naar te kijken als ze er straks niet meer zijn. Die dingen zijn vaak heel simpel. Mensen die tot voor kort nog ambities hadden om van alles te bereiken in hun leven merken nu dat ze alles los moeten laten, omdat er geen toekomst voor hen meer is. Ze genieten van het leven en nemen dit zoals het komt van dag tot dag. Zonder uitzondering zeggen ze dat ze eigenlijk nog nooit eerder zo gelukkig waren (ondanks hun ellendige ziekte), omdat ze nu van elk moment genieten. Ook de mensen in hun omgeving zeggen blij te zijn met de veel intensievere ervaringen die ze samen beleven. Dat herken ik. Ook ik wil het leven ook nemen zoals het komt en van elk moment het beste maken. Daarmee heb ik mijn handen eigenlijk wel vol. Meer zin kan ik niet aan het leven geven dat me nog rest en dat hoeft voor mij ook niet.
Hier weer een knullig filmpje. Ik kon helaas de muziek erbij niet inkorten. Waarschijnlijk is het liedje beveiligd tegen gekken als ik die erin willen knippen. Jammer. Daarom heb ik het hondje aan het begin en de kat aan het eind gezet. Ter opvulling. Het hondje en de kat gaan, net als ik, ook mee met de flow en denken en verwachten verder niets………
Wat betreft Torremolinos. Het is een toeristische plaats. Het hoogseizoen is op zijn retour. De winkeliers van de souvernirshops proberen voor de winter nog wat waren te verkopen. Torremolinos heeft een mooier strand dan Benalmadena, maar zowel Ahmad als ik geven toch de voorkeur aan ons vertrouwde strandje in Benalmadena. We gingen voor een koffertje naar Torremolinos en hebben een mooi exemplaar gevonden.