Categorie archieven: Ons leven in Andalusië

De heenreis naar Zuheros

Geplaatst op door
2

Die verliep goed op een paar hindernissen na en een tragische botsing onderweg.

We gingen niet rechtstreeks naar de plaats van bestemming, maar maakten een omweg. Dat was omdat Ahmad op de heenweg membrillo wilde inslaan, rechtstreeks van de fabriek. Crema de membrillo is een soort mousse, gemaakt van een vrucht, genaamd membrillo (kweepeer) . Hier in Spanje wordt deze vrucht verwerkt tot een dikke mousse en deze wordt vaak gegeten in combinatie met kaas.

Wij eten dagelijks bij het avondeten schapenkaas met membrillo als toetje.

Na wat omzwervingen bereikten we onze vertrouwde leverancier van membrillo. We kochten direct maar zes dozen met zes pakjes membrillo.

Dat we via een omweg San Lorenzo bereikten kwam doordat we eerst naar een andere leverancier reden, die we nog niet kenden. Ahmad wilde eens wat anders proberen. Dat bleek geen succes, want deze in een trieste achterbuurt gelegen leverancier leverde niet aan particulieren, maar alleen aan bedrijven. Gelukkig was San Lorenzo niet ver ervandaan, maar de weg erheen bleek geen zegen te hebben voor ons en een in het bijzonder voor een hond.

Op een tweebaans weggetje met tweerichtingsverkeer zag ik ineens vanaf mijn plek naast de bestuurder een bruine hond tevoorschijn komen uit de bosjes. De hond leek mijn richting op te kijken, maar liep alsnog zomaar de weg op. Ik slaakte een gil, maar Ahmad kon niet meer remmen. Het gebeurde te plotseling. We hoorden een doffe klap. Ahmad zag vervolgens in zijn achteruitkijkspiegel de hond de weg over rennen naar de overkant en verder het veld in. Het dier had dus een flinke klap gehad, maar was niet onder de wielen gekomen. Hij kon nog lopen.

We waren er allebei stil van en ik kon het lieve koppie van de slanke bruine hond een tijdlang niet vergeten. Ik hoop dat het dier snel is thuisgekomen en dat zijn eigenaar heeft gezien dat hij gewond was en hem heeft laten nakijken door een dierenarts. Toen we bij aankomst de auto nakeken, zagen we wat haartjes van de hond op onze bumper en de (plastic) bumper was een beetje ontzet, maar ik kon hem zo weer terugduwen. Ik hoop dat de bumper enigszins heeft meegeveerd en de klap meeviel voor de hond.

Dit ongeval legde een domper op het begin van onze vakantie. Ik vroeg me nog een tijd af waar de hond is heengerend en of hij wel een baasje of vrouwtje heeft die hem verzorgt. De ervaring leert dat hier dit type honden gebruikt worden voor de jacht en vervolgens worden afgedankt en aan hun lot overgelaten. ?

Beelden van ons reisje

Geplaatst op door
2

Zoals jullie zien op het filmpje, mooi samengesteld door Ahmad met foto´s gemaakt door ons allebei (sommige foto´s van mij bleken toch bruikbaar), waren er veel katten in het hotel. Wij vonden dat heel gezellig, vooral omdat ze zich heel decoratief opstelden, direct de eerste dag al.

Ook vond ik het leuk om elke dag langs de schapen en geiten te lopen, die pal naast onze route in een grote groep bij elkaar waren op een stukje grond. De eigenaar van de dieren vertelde ons dat hij er al een tijd niet op uittrekt met zijn kudde. De natuur is zo kurkdroog, dat er niets meer te eten is voor zijn dieren. Ze worden elke dag binnen in de stal gevoerd .

Het viel ons natuurlijk ook op dat de natuur veel droger was dan de vorige keer dat wij deze route wandelden, want dat was in het voorjaar. Er waren toen veel wilde bloemetjes te zien en alles oogde groener.

Ik zag wel, net als de vorige keer, een hop vliegen, die Ahmad helaas niet zag. Daar word ik altijd blij van. Het was een heerlijke vakantie, met als enige minpuntje het eten. Hoe chique het hotel ook was, het eten viel ons weer tegen. We hebben kennelijk een verwende smaak. We waren blij weer thuis te zijn en zelf te kunnen koken ?. Op dit moment ruik ik de heerijke puchero (soep), die Ahmad aan het klaarmaken is.

Museum

Geplaatst op door
Beantwoorden
Eén van de weinige foto´s die ik wel mooi vind van mezelf

Ik ben niet zo een museum fanaat en Ahmad ook niet. Maar Ahmad houdt veel van geschiedenis en daarom had hij veel zin om het museum in Zuheros te bezoeken, wat we deden op de tweede dag.

Het museum bestaat uit drie onderdelen. Je hebt het oudheidkundig gedeelte in één gebouw, het gedeelte met gebruiksvoorwerpen uit de laatste eeuwen in een een ander pand en je hebt een gedeelte waarbij je in de kasteelruïne kan binnengaan en daarin de trappen kan beklimmen tot in de toren. Laatstgenoemde activiteit gaf schitterende doorkijkjes en vergezichten.

Ahmad was helemaal enthousiast over het museum met de gebruiksvoorwerpen van vroeger. Er was daar dan ook veel te zien over oude ambachten en interieurs, maar vooral ook de voorwerpen die werden gebruikt in de landbouw. Veel van die voorwerpen heeft hijzelf gebruikt, toen hij met zijn vader en andere familie op het land werkte. Hij begon daarover enthousiast te vertellen. Ik hoorde dat wat sullig aan, omdat ik niet alles begreep wat hij uitlegde, maar ik vond het heel leuk om zijn enthousiasme te zien en het het jeugdsentiment dat bij hem bovenkwam.

Hij maakte als eerste filmpje een filmpje van het museum met de gebruiksvoorwerpen.

Ahmad is de fotograaf

Geplaatst op door
Beantwoorden
Onze stralende fotograaf ?

De vakantie was heerlijk. We waren in feite niet in Doña Mencía, want dat is een stukje verderop. Ons hotel lag dichtbij de heuvel waarop het dorp Zuheros zich bevindt. Het is een heel mooi dorpje met wegen die steil omhoog en omlaag gaan. We zijn daar vanuit het hotel tweemaal naartoe gewandeld. De klim en de afdaling waren dermate steil, dat we er na twee keer die wandeling een beetje spierpijn aan overhielden in onze dijen en kuiten.

Ahmad en ik maakten allebei foto´s. Net bekeek ik de mijne en die van hem en constateerde dat die van hem een stuk beter waren dan die van mij. Ik weet niet wat me bezielde, maar veel van mijn foto´s zijn te haastig geschoten en soms onscherp en bewogen. Een flink aantal kan zo de prullenbak in. Maar die van Ahmad zijn juweeltjes en geven goed de mooie sfeer en schoonheid weer. Hij zal ook de video´s maken dit keer.

Ik zal wel een klein filmpje delen van wat filmclipjes die ik maakte van de reis erheen. Die reis was ook al voorpret en ik kon filmen, omdat ik niet reed op de heenweg. Verder zal ik enkele foto´s plaatsen die wel gelukt zijn. We hebben keus genoeg.

Bijna jarig

Geplaatst op door
1

Vrijdag hoop ik 71 jaar te worden. Dat is iets om blij mee te zijn. Niet iedereen is het gegeven om deze leeftijd te bereiken.

Ik heb nooit veel op gehad met het vieren van verjaardagen in de vorm van feestjes. Iemand uitnodigen voor mijn verjaardag maakt me verlegen. Het is voor een ander toch niet zo een ´big deal´ dat ik toevallig verjaar? En ik wil ook helemaal geen cadeautjes. Dat vind ik zo geforceerd. Waar heb ik dat aan verdiend? Ik nodig liever mensen zomaar uit voor het eten ofzo en dat hoeft helemaal niet vanwege een speciale gelegenheid te zijn.

Ik los het feit dat ik geen verjaardagen van mezelf wil vieren al jaren op door hier te zijn, als ik jarig ben. Hier weet geen hond dat ik jarig ben, behalve mijn lieverd.

We zijn dit jaar van plan mijn verjaardag te vieren met een hotelbezoek in een landelijk gebied. We hebben voor de nacht voorafgaand aan mijn verjaardag een hotel gereserveerd, waar we al een paar jaar geleden een oogje op hadden. Toen liepen we erlangs.

een foto van ons bezoek in 2019, met op de achtergrond het hotel waar we nu geboekt hebben.

We hadden dat jaar gereserveerd in een ander, minder rustiek gelegen hotel. Maar we genoten wel heel erg van de wandeling die we daar maakten langs een pad waarlangs vroeger een treinrails had gelegen. Het voordeel was dat het een gemakkelijke wandeling was zonder al te steile hellingen of los liggende rotsblokken en stenen. En de omringende natuur was schitterend. Die wandeling willen we graag overdoen. En dat hopen we dus te doen donderdag en vrijdag a.s.

We boffen dit jaar overigens heel erg met het weer. We hebben al vanaf onze aankomst hier dagelijks zonneschijn. Ik zit hier overdag nog steeds in een korte broek met een sportBH. En we eten veel op ons terras. Het is gewoon zeldzaam heerlijk om hier nu te zijn. Dat geluk hadden we niet zo vaak eerdere jaren, want niet elke herfst is het zulk mooi en rustig weer.

filmpje van de wandeling in 2019 voor de liefhebber om opnieuw te bekijjken

Houdini is verhuisd

Geplaatst op door
2

Vanmorgen, onderweg met ons boodschappenkarretje richting Mercadona, kwamen we Miguel tegen op zijn driewielige motor. Hij vertelde ons dat zijn buurvrouw, het baasje van Houdini, verhuisd is met haar katten. Het dakhuisje naast hem wordt nu gehuurd door een echtpaar.

Houdini, ik ga hem toch missen?

Dus we gaan Houdini hier niet meer zien ?. Dat is aan de ene kant jammer, want het was zo een ondeugend schatje, maar aan de andere kant een zegen. Want we hoeven nu niet meer elke avond de hor af te schermen met een kartonnen plaat, zodat Houdini niet kan binnendringen in ons huis en overal op en af springt, als wij nietsvermoedend liggen te slapen.

Ook kan Ahmad een nieuwe hor plaatsen in de terrasdeur, zonder angst voor eventuele nieuwe schade.

De zes katten van Miguel zien we ook niet meer zoveel. Behalve deze twee, die veel met elkaar optrekken en er in de nacht samen op uit gaan op het dak. Terwijl ik de was binnenhaalde, werd ik strak in de gaten gehouden door deze twee:

Altijd gezellig ?

Die mooie, lieve langbenige hond en die witte duiven?

Geplaatst op door
2
Vage opname, geknipt uit filmpje

Wie is die mooie lieve grote lobbes, die ook rondliep op het terrein, waar Zoraida woont. Het is een hond die bij hun is aan komen lopen. Het dier was achtergelaten door de vorige eigenaars en verkeerde in slechte staat, broodmager, vol met beestjes. Hij had een kapotte heup en liep mank. Ze brachten het dier naar een hondenopvang, waar hij werd geopereerd aan de heup en de beestjes verwijderd werden. Vervolgens was er geen nieuwe eigenaar voor de hond. Zoraida en Ali hebben het op zich genomen om de hond bij zich te houden tot zich een nieuwe eigenaar aandient. Er is een Duits echtpaar dat belangstelling heeft getoond. Zij zullen het dier wellicht naar Duitsland transporteren.

Ik hoop eigenlijk dat dit niet zal doorgaan. Het is een lieve lobbes, die de kippen met rust laat. Alleen achter de katten gaat hij wel graag aan, maar die weten uit de buurt te blijven en leven toch hoofdzakelijk ´s nachts en slapen overdag in een veilig hoekje. Het enige nadeel van dit lieve dier is dat hij erg aanhankelijk is en de neiging heeft om je te likken en te besnuffelen. Alsof hij zijn dankbaarheid toont dat hij weer een tehuis heeft.

En de witte duiven zijn gekweekt door Ali. Hij is begonnen met een koppeltje van twee duiven, maar nu zijn het er inmiddels 50. Toen ik vroeg of hij de duiven ook mee gaat nemen bij een toekomstige verhuizing zei hij dat hij ze misschien wel gaat opeten. De grappenmaker. Hij is heel lief voor dieren en planten. Je ziet de hond ook veel bij hem en de duiven komen op zijn hand, maar niet bij vreemden.

Bezoek aan Sara, kleindochter van Ahmad

Geplaatst op door
Beantwoorden

We kwamen uitgeput thuis, want het is toch bijna 500 km rijden heen en terug. Ik reed het grootste deel, omdat ik rijden leuker vind dan ernaast zitten. Het was heerlijk om weer in de campo te zijn en te genieten van dat kleine hummeltje en de twee liefhebbende ouders.

Slecht nieuws is wel dat zij hun moestuin moeten opgeven, want op de plek van de moestuin gaat gebouwd worden. Er komt daar een woning waarin de vriend en collega van Ali gaat wonen met zijn gezin.

Zoraida is huurder van het huis dat ze nu bewonen. Het ligt in een mooi gebied, waarop de eigenaar ook vakantiewoningen heeft staan voor toeristen die de landelijke rust zoeken. Zoraida heeft niets te vertellen over het land dat rond haar woning ligt. Maar dit is een reden te meer om te willen verhuizen naar een stuk land met een huisje erop dat wel helemaal van haar en Ali zal zijn. Ze zijn er naarstig naar op zoek en gaan zaterdag al een terrein met boerderij bezichtigen. Ze willen nu haast maken met de verhuizing. Vooral omdat de woning die ze nu bewonen in de winter erg koud is en zij de haard niet zullen kunnen aansteken vanwege de baby, omdat de ventilatie en afvoer van deze haard niet afdoende is.

Daarnaast kampen ze met een verstopte afvoer in hun keuken die niet op te lossen is, tenzij de hele keuken wordt weggehaald en er onder de stenen vloer gewerkt kan worden. Er staat nu een grote emmer onder de wasbak, die ze telkens moeten legen. Ik vind het een prestatie dat zij zo leven met een baby. Ik kreeg flashbacks van het kraakpand dat ik vroeger bewoonde in mijn studententijd en was bij thuiskomst blij met de luxe van ons optrekje hier.