Vrijdag hoop ik 71 jaar te worden. Dat is iets om blij mee te zijn. Niet iedereen is het gegeven om deze leeftijd te bereiken.

Ik heb nooit veel op gehad met het vieren van verjaardagen in de vorm van feestjes. Iemand uitnodigen voor mijn verjaardag maakt me verlegen. Het is voor een ander toch niet zo een ´big deal´ dat ik toevallig verjaar? En ik wil ook helemaal geen cadeautjes. Dat vind ik zo geforceerd. Waar heb ik dat aan verdiend? Ik nodig liever mensen zomaar uit voor het eten ofzo en dat hoeft helemaal niet vanwege een speciale gelegenheid te zijn.

Ik los het feit dat ik geen verjaardagen van mezelf wil vieren al jaren op door hier te zijn, als ik jarig ben. Hier weet geen hond dat ik jarig ben, behalve mijn lieverd.

We zijn dit jaar van plan mijn verjaardag te vieren met een hotelbezoek in een landelijk gebied. We hebben voor de nacht voorafgaand aan mijn verjaardag een hotel gereserveerd, waar we al een paar jaar geleden een oogje op hadden. Toen liepen we erlangs.

We hadden dat jaar gereserveerd in een ander, minder rustiek gelegen hotel. Maar we genoten wel heel erg van de wandeling die we daar maakten langs een pad waarlangs vroeger een treinrails had gelegen. Het voordeel was dat het een gemakkelijke wandeling was zonder al te steile hellingen of los liggende rotsblokken en stenen. En de omringende natuur was schitterend. Die wandeling willen we graag overdoen. En dat hopen we dus te doen donderdag en vrijdag a.s.

We boffen dit jaar overigens heel erg met het weer. We hebben al vanaf onze aankomst hier dagelijks zonneschijn. Ik zit hier overdag nog steeds in een korte broek met een sportBH. En we eten veel op ons terras. Het is gewoon zeldzaam heerlijk om hier nu te zijn. Dat geluk hadden we niet zo vaak eerdere jaren, want niet elke herfst is het zulk mooi en rustig weer.