De zoon van Ahmad komt vandaag

Ismaël is om 11 uur al geland op het vliegveld van Malaga en kwam uit Turkije, waar hij was voor zijn werk als ingenieur bij de Formule 1. Hierna zal het Amerika worden. Die jongen (binnenkort 31 jaar) reist wat af. Dat is de reden waarom hij tot op heden geen relatie in stand kon houden. Een meisje moet kunnen accepteren dat hij er een groot deel van de tijd niet is.

Maar nu heeft hij toch weer een nieuwe liefde, een ex-collega van zijn zus (lerares op een middelbare school), die nu woont en werkt in Tarifa. Zij heeft hem opgehaald van het vliegveld en daarna zouden ze ´even´ langs de Ikea gaan.

Ze komen bij ons eten. Ik maakte één van onze favoriete gerechten, Javaanse kip met boontjes en rijst. Het eten is klaar. Laat ze maar komen. Ik hoop dat het ze zal smaken.

Ismaël is even oud als mijn jongste zoon en ik weet dat hij, als hij bij binnenkomst het eten ruikt, gaat zeggen dat hij snel wil eten. Dat is gedrag wat ook wel bij mijn jongste past. ? Kinderen, en vooral jongens, zijn smulsmurfen.

Ikzelf houd er ook van als het eten klaar is, wanneer mensen mij uitnodigen voor het eten. Ik weet nog dat ik een keer met Ahmad iemand hier opzocht, die ons te eten had gevraagd. Ik had al trek bij binnenkomst en er was nog niets klaar. Ze bleef maar kletsen over politiek. En ik dacht alleen maar: wanneer gaat ze eindelijk koken. ?

Ze zijn net weggegaan. Het was heel gezellig met de lovebirds?

Het lied cara al sol

Hoe Spanjolistisch wil je het hebben?

Het lied ´Cara al Sol´ is een fascistisch lied dat stamt uit de tijd van Franco. Toen Ahmad klein was moest hij het lied elke ochtend voor het begin van de lessen zingen op school, terwijl de kinderen militaristisch stonden opgesteld met de arm schuin omhoog en intussen de Spaanse vlag werd gehesen. En ook voor het verlaten van de school werd het lied gezongen, terwijl de vlag werd neergelaten.

En als je niet in een perfecte linie stond, dan kon je een klap van de meester verwachten.

Veel Spanjaarden werden soms wel tot 20 jaar na de oorlog opgesloten in strafkampen omdat ze andersdenkend waren en hebben onder barre omstandigheden dwangarbeid verricht. Er heerste honger in Spanje tot ver na de oorlog en dat kan verklaren waarom de oudere Spanjaarden klein van stuk zijn en niet zo goed gegroeid als hun kinderen en kleinkinderen.

Zondag

Spannender wordt het niet vandaag. Ahmad en ik kijken allebei naar een vijfdelige documentaire over Franco op Netflix, met de titel ´die Wahrheit über Franco´.

Franco leeft niet meer, maar in de harten van de mensen in Spanje leeft zijn ruim dertigjarig schrikbewind nog voort. Voor sommige Spanjaarden is hij een held, maar voor verder bijna iedereen een postuum gevreesd man. De mentaliteit die hij tentoonspreidde is nog niet verdwenen en ik heb het idee dat dit een grote reden is voor het conformisme van de bevolking hier. De gardia civil is nog altijd een militaire politiemacht, die gebruikt wordt om de inwoners in het gareel te houden, samen met de katholieke kerk.

Dat dit vandaag de dag nog het geval is mag blijken uit onderstaand artikel:

https://www.lasexta.com/noticias/sociedad/absuelven-guardias-civiles-acusados-obligar-clientes-bar-meterse-balas-boca-cantar-cara-sol_201910165da6d58a0cf28254e6379481.html

Churros

Zo worden churros gebakken

We waren eigenlijk van plan om hier vaak op een terras ons tweede kopje koffie te drinken, met als versnapering daarbij churros. Maar tot op de dag van vandaag is het daar niet van gekomen. Misschien omdat het hier nu nog warm is en churros meer iets zijn om te eten als het wat frisser is, te vergelijken met oliebollen. Hoofdbestanddelen zijn meel, vet en suiker.

We eten wel ijsjes, elke dag een klein ijsje op een stokje uit de diepvries. En onze koffie en maaltijden gebruiken we op ons eigen terras. Genieten! ?

Día de la Hispanidad

Dinsdag 12 oktober is het weer zover. Dan is het weer de dag dat men gedenkt hoe Columbus Amerika ´veroverde´. Je kan ook zeggen: de dag dat de Spanjaarden Amerika binnendrongen. Ahmad plaatste daarover een artikel in zijn weblog. En nog één. En nog één.

Voor wie niet het geduld heeft deze artikelen te lezen, volsta ik met deze cartoontekening.

´We komen cultuur, opvoeding en vooruitgang brengen.´ ´En waarvoor dient het zwaard, meester?´

Eerder in dit weblog liet ik zien dat mensen op deze nationale feestdag hier in de rij stonden in hun beste kleren om de Spaanse vlag te mogen kussen. Ik weet niet of dat feestje ook doorgaat in deze Coronatijd, die nog niet voorbij is. Maar zeker is wel dat nu al op veel plaatsen de kleuren van de Spaanse vlag in het oog vallen. Veel Andalusiërs zijn ´Spaansgezind´, omdat dit nu eenmaal zo hoort.

Waar eerder de zelfgemaakte lappen hingen als zonwering in de hete zomer, hangen nu paraplu´s in de kleuren van de Spaanse vlag.

Ik zag ook ergens langs de weg in het voorbijgaan een bloemperk in de Spaanse tweekleur, maar kon dat zo snel niet vastleggen.

Zeker is dat de mensen gaan genieten van een ´puente´ (een lang weekend). Aangezien de dinsdag een officiële vrije dag is, wordt de maandag ook niet gewerkt.

Voor dit katje maakt het allemaal niet uit en voor ons ook niet. ?

Flamenco in de woonkamer

Vanmorgen stuurde de zus van Ahmad een klein filmpje van haar kleindochter Lucia, die nu 17 jaar is. Zij zingt daarin een stukje flamenco. Ahmad vind het niet zo geweldig. Ik, als Nederlandse, vind het wel mooi en knap. Wij kunnen dit in Nederland moeilijk nadoen. De flamenco zit de Andalusiërs in het bloed, zowel wat betreft ritme, dans als muzikaliteit. Ik begrijp de flamenco niet goed en houd niet altijd van het bijzonder dramatische en theatrale ervan. Maar dit liedje vind ik leuk klinken en knap gedaan door deze amateur. Ik heb het verborgen op YouTube gezet om het met de lezer van dit weblog te kunnen delen.

Over amateur gesproken. Mijn schilderij was vandaag gereed om te delen met degenen voor wie ik het maakte. Ahmad maakte een foto en stuurde die naar zijn dochter. Daarna zat ik enigszins zenuwachtig op mijn hometrainer. Wat zouden zij ervan vinden? Het leek wel of ik wachtte op het eindcijfer van een examen.

Ze vonden het mooi!! Na de koffie kochten we een lijst voor het werkje van 40 x 50. De verf moet nog wat drogen. Als hij is ingelijst zal ik hem delen in mijn weblog en in de pagina met de galerij van schilderijen en tekeningen..

Doorkijkjes

Het wandelen vlak voor zonsopgang bevalt goed. Ik vind het leuk door lantaarnverlichte straatjes en straten te lopen, terwijl het menselijk verkeer net op gang komt. Je ziet mensen gehaast de deur uit gaan op weg naar werk of school. En soms zie je de straat nog leeg, wat lekker rustig is. We lopen niet meer steeds dezelfde route. De ene dag bepaalt Ahmad waar we lopen en de andere ik.

Vandaag was ik aan de beurt. Ik vond het zelf een geslaagde route, waarbij we in een andere boom dan tevoren de mussen hoorden tjilpen en waarbij we langs jasmijnstruiken liepen, die een heerlijke geur verspreidden. Ahmad plukte twee sinaasappels, die over het hek hingen van een tuin.

De terrasstoelen moeten nog geplaatst worden. Weldra zullen er een flink aantal mensen ontbijten op die terrassen, wat hier heel normaal is.
´Regenboog´verrassing in oude buurt
Links van het dorpssymbool de drukste weg van het dorpscentrum, ´el caminito del rey´ geheten. N.B. caminito betekent weggetje.
Ik vind dit de mooiste weg van ons dorp. Ze onderhouden dat groen heel goed
Bijna weer thuis.

Ik heb aan mijn schlderij gewerkt en denk dat het zo goed als af is, maar ik heb Ahmad nog geen toestemming gegeven om een foto ervan te sturen naar zijn dochter. Moet er nog een paar dagen kritisch naar kijken.

Niet met lege handen

Volgende week woensdag, 13 oktober, gaan we eindelijk op babybezoek. We gaan niet met lege handen. We hebben wat handenarbeid voor beide zussen.

Decoratie voor Zoraida van tiffany. Het moet Luna voorstellen, haar overleden katje
Vier kleinere decoraties voor Vicky, de grote zus.

Verder hebben Ahmad en ik allebei een cadeautje voor de baby. Ik heb een schilderij voor Zoraida en Ali, mits zij dat willen hebben. We sturen vooraf een foto.

We hebben twee butagasflessen voor hun in de kofferbak. Die staan bij ons in de opslagruimte en worden niet gebruikt, omdat wij alles elektrisch hebben hier.

Ik verheug me nu al om te gaan.?

Beeldverhaal

We maken elke ochtend onze wandeling
Het lijken net nep-eenden, maar ze zijn echt. In Spanje is een eend of gans in een park een bezienswaardigheid
De bakker hangt hier elke ochtend de bestelde broodjes aan de deur van de mensen.
Ze hebben de achtergrond van het podium, waar dorpsfeesten gegeven worden, opgesierd met glitters en het symbool van Alhaurin de la Torre
Dit mooie zwervertje zien we elke ochtend voor onze deur. Logisch, want daar staat een bak water en onder deze auto ligt altijd een gevulde bak met kattenbrokken.
De morgenstond heeft goud in de mond
Veel ga ik niet meer doen aan dit schilderij. Nog enkele details moet ik aanpassen, maar dit is ook het stadium waarin je een schilderij totaal kan verpesten. Dus ik ga een dagje pauze nemen.

Beetje stil

Ik zeg hier niet meer zo veel, maar ik heb het even druk met wat anders. Schilderen. Het zou best kunnen dat het portret over een paar dagen al af is. Ik ben steeds sneller met de kwast en gebruik, zeker in het beginstadium, een grote platte kwast. Dat schiet lekker op.

De details goed krijgen is nog wel een ding en vereist meer geduld en een kleiner kwastje. Misschien wordt het wel wat. Ik denk het wel af te hebben voor 13 oktober, want dan gaan we op baby-bezoek. En natuurlijk hoop ik dat de dochter van Ahmad en haar vriend het portret willen hebben.

Straks gaan we even naar de winkels om te zoeken naar een leuk presentje voor de baby. Dat kan nu gerust, want het is niet meer zo warm hier. Er staat een frisse wind bij zon en dat zorgt voor prachtige heldere vergezichten.

Uitzicht op de Sierra en de kust van Malaga vanuit slaapkamerraam. Vandaag heeft Ahmad ramen gelapt en ook de hor schoongemaakt. Er valt nu veel meer licht in huis en het lijkt nu niet meer of het net geregend heeft, als je naar het glas kijkt ?