Categorie archieven: Ons leven in Andalusië

Bijna jarig

Geplaatst op door
1

Vrijdag hoop ik 71 jaar te worden. Dat is iets om blij mee te zijn. Niet iedereen is het gegeven om deze leeftijd te bereiken.

Ik heb nooit veel op gehad met het vieren van verjaardagen in de vorm van feestjes. Iemand uitnodigen voor mijn verjaardag maakt me verlegen. Het is voor een ander toch niet zo een ´big deal´ dat ik toevallig verjaar? En ik wil ook helemaal geen cadeautjes. Dat vind ik zo geforceerd. Waar heb ik dat aan verdiend? Ik nodig liever mensen zomaar uit voor het eten ofzo en dat hoeft helemaal niet vanwege een speciale gelegenheid te zijn.

Ik los het feit dat ik geen verjaardagen van mezelf wil vieren al jaren op door hier te zijn, als ik jarig ben. Hier weet geen hond dat ik jarig ben, behalve mijn lieverd.

We zijn dit jaar van plan mijn verjaardag te vieren met een hotelbezoek in een landelijk gebied. We hebben voor de nacht voorafgaand aan mijn verjaardag een hotel gereserveerd, waar we al een paar jaar geleden een oogje op hadden. Toen liepen we erlangs.

een foto van ons bezoek in 2019, met op de achtergrond het hotel waar we nu geboekt hebben.

We hadden dat jaar gereserveerd in een ander, minder rustiek gelegen hotel. Maar we genoten wel heel erg van de wandeling die we daar maakten langs een pad waarlangs vroeger een treinrails had gelegen. Het voordeel was dat het een gemakkelijke wandeling was zonder al te steile hellingen of los liggende rotsblokken en stenen. En de omringende natuur was schitterend. Die wandeling willen we graag overdoen. En dat hopen we dus te doen donderdag en vrijdag a.s.

We boffen dit jaar overigens heel erg met het weer. We hebben al vanaf onze aankomst hier dagelijks zonneschijn. Ik zit hier overdag nog steeds in een korte broek met een sportBH. En we eten veel op ons terras. Het is gewoon zeldzaam heerlijk om hier nu te zijn. Dat geluk hadden we niet zo vaak eerdere jaren, want niet elke herfst is het zulk mooi en rustig weer.

filmpje van de wandeling in 2019 voor de liefhebber om opnieuw te bekijjken

Houdini is verhuisd

Geplaatst op door
2

Vanmorgen, onderweg met ons boodschappenkarretje richting Mercadona, kwamen we Miguel tegen op zijn driewielige motor. Hij vertelde ons dat zijn buurvrouw, het baasje van Houdini, verhuisd is met haar katten. Het dakhuisje naast hem wordt nu gehuurd door een echtpaar.

Houdini, ik ga hem toch missen?

Dus we gaan Houdini hier niet meer zien ?. Dat is aan de ene kant jammer, want het was zo een ondeugend schatje, maar aan de andere kant een zegen. Want we hoeven nu niet meer elke avond de hor af te schermen met een kartonnen plaat, zodat Houdini niet kan binnendringen in ons huis en overal op en af springt, als wij nietsvermoedend liggen te slapen.

Ook kan Ahmad een nieuwe hor plaatsen in de terrasdeur, zonder angst voor eventuele nieuwe schade.

De zes katten van Miguel zien we ook niet meer zoveel. Behalve deze twee, die veel met elkaar optrekken en er in de nacht samen op uit gaan op het dak. Terwijl ik de was binnenhaalde, werd ik strak in de gaten gehouden door deze twee:

Altijd gezellig ?

Die mooie, lieve langbenige hond en die witte duiven?

Geplaatst op door
2
Vage opname, geknipt uit filmpje

Wie is die mooie lieve grote lobbes, die ook rondliep op het terrein, waar Zoraida woont. Het is een hond die bij hun is aan komen lopen. Het dier was achtergelaten door de vorige eigenaars en verkeerde in slechte staat, broodmager, vol met beestjes. Hij had een kapotte heup en liep mank. Ze brachten het dier naar een hondenopvang, waar hij werd geopereerd aan de heup en de beestjes verwijderd werden. Vervolgens was er geen nieuwe eigenaar voor de hond. Zoraida en Ali hebben het op zich genomen om de hond bij zich te houden tot zich een nieuwe eigenaar aandient. Er is een Duits echtpaar dat belangstelling heeft getoond. Zij zullen het dier wellicht naar Duitsland transporteren.

Ik hoop eigenlijk dat dit niet zal doorgaan. Het is een lieve lobbes, die de kippen met rust laat. Alleen achter de katten gaat hij wel graag aan, maar die weten uit de buurt te blijven en leven toch hoofdzakelijk ´s nachts en slapen overdag in een veilig hoekje. Het enige nadeel van dit lieve dier is dat hij erg aanhankelijk is en de neiging heeft om je te likken en te besnuffelen. Alsof hij zijn dankbaarheid toont dat hij weer een tehuis heeft.

En de witte duiven zijn gekweekt door Ali. Hij is begonnen met een koppeltje van twee duiven, maar nu zijn het er inmiddels 50. Toen ik vroeg of hij de duiven ook mee gaat nemen bij een toekomstige verhuizing zei hij dat hij ze misschien wel gaat opeten. De grappenmaker. Hij is heel lief voor dieren en planten. Je ziet de hond ook veel bij hem en de duiven komen op zijn hand, maar niet bij vreemden.

Bezoek aan Sara, kleindochter van Ahmad

Geplaatst op door
Beantwoorden

We kwamen uitgeput thuis, want het is toch bijna 500 km rijden heen en terug. Ik reed het grootste deel, omdat ik rijden leuker vind dan ernaast zitten. Het was heerlijk om weer in de campo te zijn en te genieten van dat kleine hummeltje en de twee liefhebbende ouders.

Slecht nieuws is wel dat zij hun moestuin moeten opgeven, want op de plek van de moestuin gaat gebouwd worden. Er komt daar een woning waarin de vriend en collega van Ali gaat wonen met zijn gezin.

Zoraida is huurder van het huis dat ze nu bewonen. Het ligt in een mooi gebied, waarop de eigenaar ook vakantiewoningen heeft staan voor toeristen die de landelijke rust zoeken. Zoraida heeft niets te vertellen over het land dat rond haar woning ligt. Maar dit is een reden te meer om te willen verhuizen naar een stuk land met een huisje erop dat wel helemaal van haar en Ali zal zijn. Ze zijn er naarstig naar op zoek en gaan zaterdag al een terrein met boerderij bezichtigen. Ze willen nu haast maken met de verhuizing. Vooral omdat de woning die ze nu bewonen in de winter erg koud is en zij de haard niet zullen kunnen aansteken vanwege de baby, omdat de ventilatie en afvoer van deze haard niet afdoende is.

Daarnaast kampen ze met een verstopte afvoer in hun keuken die niet op te lossen is, tenzij de hele keuken wordt weggehaald en er onder de stenen vloer gewerkt kan worden. Er staat nu een grote emmer onder de wasbak, die ze telkens moeten legen. Ik vind het een prestatie dat zij zo leven met een baby. Ik kreeg flashbacks van het kraakpand dat ik vroeger bewoonde in mijn studententijd en was bij thuiskomst blij met de luxe van ons optrekje hier.

De zoon van Ahmad komt vandaag

Geplaatst op door
1

Ismaël is om 11 uur al geland op het vliegveld van Malaga en kwam uit Turkije, waar hij was voor zijn werk als ingenieur bij de Formule 1. Hierna zal het Amerika worden. Die jongen (binnenkort 31 jaar) reist wat af. Dat is de reden waarom hij tot op heden geen relatie in stand kon houden. Een meisje moet kunnen accepteren dat hij er een groot deel van de tijd niet is.

Maar nu heeft hij toch weer een nieuwe liefde, een ex-collega van zijn zus (lerares op een middelbare school), die nu woont en werkt in Tarifa. Zij heeft hem opgehaald van het vliegveld en daarna zouden ze ´even´ langs de Ikea gaan.

Ze komen bij ons eten. Ik maakte één van onze favoriete gerechten, Javaanse kip met boontjes en rijst. Het eten is klaar. Laat ze maar komen. Ik hoop dat het ze zal smaken.

Ismaël is even oud als mijn jongste zoon en ik weet dat hij, als hij bij binnenkomst het eten ruikt, gaat zeggen dat hij snel wil eten. Dat is gedrag wat ook wel bij mijn jongste past. ? Kinderen, en vooral jongens, zijn smulsmurfen.

Ikzelf houd er ook van als het eten klaar is, wanneer mensen mij uitnodigen voor het eten. Ik weet nog dat ik een keer met Ahmad iemand hier opzocht, die ons te eten had gevraagd. Ik had al trek bij binnenkomst en er was nog niets klaar. Ze bleef maar kletsen over politiek. En ik dacht alleen maar: wanneer gaat ze eindelijk koken. ?

Ze zijn net weggegaan. Het was heel gezellig met de lovebirds?

Het lied cara al sol

Geplaatst op door
Beantwoorden
Hoe Spanjolistisch wil je het hebben?

Het lied ´Cara al Sol´ is een fascistisch lied dat stamt uit de tijd van Franco. Toen Ahmad klein was moest hij het lied elke ochtend voor het begin van de lessen zingen op school, terwijl de kinderen militaristisch stonden opgesteld met de arm schuin omhoog en intussen de Spaanse vlag werd gehesen. En ook voor het verlaten van de school werd het lied gezongen, terwijl de vlag werd neergelaten.

En als je niet in een perfecte linie stond, dan kon je een klap van de meester verwachten.

Veel Spanjaarden werden soms wel tot 20 jaar na de oorlog opgesloten in strafkampen omdat ze andersdenkend waren en hebben onder barre omstandigheden dwangarbeid verricht. Er heerste honger in Spanje tot ver na de oorlog en dat kan verklaren waarom de oudere Spanjaarden klein van stuk zijn en niet zo goed gegroeid als hun kinderen en kleinkinderen.

Zondag

Geplaatst op door
Beantwoorden

Spannender wordt het niet vandaag. Ahmad en ik kijken allebei naar een vijfdelige documentaire over Franco op Netflix, met de titel ´die Wahrheit über Franco´.

Franco leeft niet meer, maar in de harten van de mensen in Spanje leeft zijn ruim dertigjarig schrikbewind nog voort. Voor sommige Spanjaarden is hij een held, maar voor verder bijna iedereen een postuum gevreesd man. De mentaliteit die hij tentoonspreidde is nog niet verdwenen en ik heb het idee dat dit een grote reden is voor het conformisme van de bevolking hier. De gardia civil is nog altijd een militaire politiemacht, die gebruikt wordt om de inwoners in het gareel te houden, samen met de katholieke kerk.

Dat dit vandaag de dag nog het geval is mag blijken uit onderstaand artikel:

https://www.lasexta.com/noticias/sociedad/absuelven-guardias-civiles-acusados-obligar-clientes-bar-meterse-balas-boca-cantar-cara-sol_201910165da6d58a0cf28254e6379481.html

Churros

Geplaatst op door
Beantwoorden
Zo worden churros gebakken

We waren eigenlijk van plan om hier vaak op een terras ons tweede kopje koffie te drinken, met als versnapering daarbij churros. Maar tot op de dag van vandaag is het daar niet van gekomen. Misschien omdat het hier nu nog warm is en churros meer iets zijn om te eten als het wat frisser is, te vergelijken met oliebollen. Hoofdbestanddelen zijn meel, vet en suiker.

We eten wel ijsjes, elke dag een klein ijsje op een stokje uit de diepvries. En onze koffie en maaltijden gebruiken we op ons eigen terras. Genieten! ?

Día de la Hispanidad

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dinsdag 12 oktober is het weer zover. Dan is het weer de dag dat men gedenkt hoe Columbus Amerika ´veroverde´. Je kan ook zeggen: de dag dat de Spanjaarden Amerika binnendrongen. Ahmad plaatste daarover een artikel in zijn weblog. En nog één. En nog één.

Voor wie niet het geduld heeft deze artikelen te lezen, volsta ik met deze cartoontekening.

´We komen cultuur, opvoeding en vooruitgang brengen.´ ´En waarvoor dient het zwaard, meester?´

Eerder in dit weblog liet ik zien dat mensen op deze nationale feestdag hier in de rij stonden in hun beste kleren om de Spaanse vlag te mogen kussen. Ik weet niet of dat feestje ook doorgaat in deze Coronatijd, die nog niet voorbij is. Maar zeker is wel dat nu al op veel plaatsen de kleuren van de Spaanse vlag in het oog vallen. Veel Andalusiërs zijn ´Spaansgezind´, omdat dit nu eenmaal zo hoort.

Waar eerder de zelfgemaakte lappen hingen als zonwering in de hete zomer, hangen nu paraplu´s in de kleuren van de Spaanse vlag.

Ik zag ook ergens langs de weg in het voorbijgaan een bloemperk in de Spaanse tweekleur, maar kon dat zo snel niet vastleggen.

Zeker is dat de mensen gaan genieten van een ´puente´ (een lang weekend). Aangezien de dinsdag een officiële vrije dag is, wordt de maandag ook niet gewerkt.

Voor dit katje maakt het allemaal niet uit en voor ons ook niet. ?