Categorie archieven: Ons leven in Andalusië

Winderige en wat saaie dag

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vandaag waait het hard. Op buienradar zie je dan een windzak die rood kleurt. De winden gieren om het huis. En nu valt er ook nog een kletterende regenbui op het keuken-dak, waar wij achter de laptop zitten. Wat een verschil met de afgelopen dagen toen we nog met de familie buiten konden zitten, eten en spelen.

Het gezin heeft vannacht weer heel slecht geslapen vanwege het huilen van hun kleine baby. Ze verontschuldigden zich vanmorgen voor het feit dat ze vandaag zouden proberen slaap in te halen. We zouden eigenlijk vandaag naar hun campo gaan met de schoonzoon, maar dit gaat waarschijnlijk niet door of zal gebeuren aan het einde van de middag, wanneer het hopelijk niet meer regent.

We hebben bedacht dat we de volgende keer minder dagen naar Guadalcanal zullen gaan. Drie nachten is eigenlijk wel voldoende. We vinden het leuk om de familie te zien, maar willen ook niet te veel beslag op hun tijd leggen. Als wij hier zijn voelen zij zich geroepen om ons dagelijks te zien en we willen geen last voor hun zijn.

Net voor de bui gingen we nog even naar de winkel voor eieren en lopend door het vervallen en verlaten ogende dorp zei ik tegen Ahmad: ´Ik vind het wel leuk om hier enkele dagen te zijn, maar ik zou hier niet willen wonen.´ Ahmad beaamde dat. Hij zei dat hij blij is dat we morgen weer vertrekken naar ons eigen stekje in Alhaurin de la Torre. Gek idee dat we een jaar terug er serieus over dachten naar hier te verhuizen.

Allemachtig, wat is het hier noodweer op dit moment! Koud is het evenwel niet. We zitten hier in een klassieke woning, gebouwd met heel dikke muren die zowel warmte als kou buiten houden. Gelukkig lekt het ook nergens.

Het enige dat hindert zijn de vele vliegen hier, klein van stuk maar heel irritant aanwezig. Ik ben niet gewend vliegen dood te slaan. In Nederland verwijs ik de daar wat grotere en onsmakelijkere exemplaren altijd voorzichtig met een plumeau naar de uitgang via een open raam of deur, maar hier is dat niet te doen. We slaan de kleine vliegjes dood waar we kunnen en bij elke mep heb ik een gemengd gevoel. Aan de ene kant ben ik dan blij dat we van een vlieg verlost zijn, maar aan de andere kant heb ik een schuldgevoel. Dat ik zomaar een klein wezentje doodmep, alleen omdat het kan en ik groter en sterker ben. Zoals de ene mens de andere vernietigt, omdat het kan door machtsverschillen. Het geeft een onbehaaglijk gevoel. Ahmad heeft daar wat minder last van. Hij heeft al meer dode vliegjes dan ik op zijn geweten.

En het blijft maar regenen….Wat een wolkbreuk.

Laatste maaltijd samen

Geplaatst op door
Beantwoorden

De kleine familie kwam ons helpen de kroketjes te eten met soep. Daarna fruit en thee met zoete versnaperingen. Het was een gemoedelijk en gezellig samenzijn zoals altijd. Opa wilde nu ook wel spelen met de kleine Sara.

paardje rijden met de wandelstok

Wijzelf zullen vandaag en morgen de restjes eten, want er is nog steeds wat over. Morgenochtend hebben we afgesproken met de schoonzoon in hun campo. Daar zullen we o.a. hun kippen en de hond met haar nest jongen gaan bewonderen. De geiten hebben ze al een tijd terug geslacht en opgegeten. Ze zorgden voor meer last dan voordeel. Waren te wild en lieten zich niet melken, maar vraten wel alle gewassen op.

Ochtendwandeling in de campo

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het huis in het dorp dat we huren ligt op enkele meters afstand van twee paden tot in de campo. Dat voordeel benutten we door vandaag weer een wandeling te maken na het ontbijt. We lopen dezelfde route als gisteren, maar in omgekeerde richting. Het is een route die leidt naar het huisje dat we eerder een paar keer huurden. Dat huisje had als voordeel dat het heel rustig gelegen is midden op een berg, maar het nadeel is dat het alleen maar plaats biedt aan twee personen en dat we daar niemand van zijn kinderen kunnen uitnodigen om van de vakantie mee te genieten.

Het huisje is schattig, maar niet groter dan een studio. Bovendien is daar geen Wifi voor deze verwende nerds.
Schitterend uitzicht vanaf de plek waar het huisje zich bevindt op Guadalcanal.
De olijfbomen zijn goed resistent tegen de droogte.
Deze schapen zijn niet mager. Ze krijgen duidelijk extra droogvoer.

We zijn hier nu pas vanaf vrijdag, maar het lijkt veel langer. ´Grappig is dat,´ zeg ik tegen Ahmad. ´Dat het lijkt of de tijd veel langzamer voorbij lijkt te zijn gegaan, omdat je elke dag zoveel meemaakt en niet zo in je routine zit als normaal. We genieten enorm van deze vakantie. Het is een combinatie van heerlijk buiten zijn in een bijzonder rustige omgeving met de gezelligheid van samenzijn met familie.

Zijn oudste dochter is nu niet meer bij ons, maar vanmiddag komt het jonge gezin ons helpen met het opeten van Ahmad´s overheerlijke kroketjes, die gisteren niet meer gebakken konden worden, omdat we genoeg gegeten hadden. Vandaag staan deze kroketjes en harira op het menu.

Mooie dag

Geplaatst op door
Beantwoorden

De dag begon met een ochtendwandeling met de dochter van Ahmad en haar hond in de campo. De mist gaf het landschap een mysterieus uiterlijk.

Daarna hadden we een fijne middag met de hele familie rond de tafel met lekker eten en vlees op de barbecue. Toen het jonge gezin was vertrokken naar hun huis voor een siësta moest ook de oudste dochter helaas weg. Zij moet morgen weer gewoon werken. We brachten haar naar het station. Een station iets verderop maar gemakkelijker te bereiken met de auto.

We gaan haar en haar lieve grappige hond missen. Zij is een tante die uren kan spelen met de kleine Sara.

Eerste indruk

Geplaatst op door
Beantwoorden

De reis verliep gemakkelijk, omdat we elkaar aflosten bij het rijden. Een aardig echtpaar stond ons al op te wachten bij de woning die we huren tot woensdag. Ze lieten ons de hele gerenoveerde woning zien en legden uit hoe de douche werkt, e.d. Het huis is veel groter dan het huisje in de campo dat we eerder huurden. De grote omheinde patio, waar je gemakkelijk met meerdere mensen kan zitten, geeft je de illusie van veel privacy terwijl je toch midden in het dorp zit. Doet me denken aan Pakistan met de door muren omheinde patio´s voor het huis.

In de middag gingen we zijn oudste dochter en haar hond ophalen van een treinstation 30 km hiervandaan. Met de hond mocht ze niet helemaal tot Guadalcanal reizen. Zij zou dit weekend bij ons logeren om ook haar zus en de kinderen te kunnen zien. De tocht naar dat station was een stuk vermoeiender dan de reis van Malaga naar Guadalcanal. Het station lag ergens midden in de wildernis en het laatste stuk van de weg erheen ging over heel smalle bergweggetjes met veel bochten en een zeer slecht zicht op tegenliggers, die er gelukkig weinig waren. Ahmad reed gehaast en dat maakte dat ik met samengeknepen billetjes naast hem zat. Op het station, dat er verlaten en vervallen bij lag, bleek de trein uit Sevilla niet op tijd te zijn. We zaten daar nog een kwartier te wachten, terwijl het leek of er in dit verlaten oord nooit een trein zou komen. Maar jawel, er kwam uiteindelijk een trein, waaruit zijn dochter werkelijk met haar hond naar buiten kwam. De terugweg naar huis verliep relaxter.

In de avond kwam zijn jongste dochter met haar gezin ons opzoeken en aten we taart met thee. Dat was gezellig, maar zowel Ahmad als ik waren ook moe. Ondanks die vermoeidheid sliep ik slecht. Maar het was fijn om na een lange periode van droogte een flinke regenbui op het dak te horen kletteren.

Vanmorgen was het droog, maar de lucht is een stuk opgefrist. In de namiddag komt de familie ons weer opzoeken.

Nog meer voorbereidingen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Morgen staat weer een reis naar Guadalcanal op het programma. Dat betekent nog wat meer geregel. Meestal hebben we voor een weekje Guadalcanal meer bagage bij ons dan voor een half jaar Nederland en Spanje over en weer. Dit is omdat we de meeste dingen die we daar en hier nodig hebben dubbel hebben aangeschaft, zodat we er niet steeds mee heen en weer hoeven te sjouwen.

Maar voor zo een weekje naar Guadalcanal om even in de buurt van Ahmad´s dochter te zijn hebben we een hele kofferbak vol spullen, zoals nu (vandaag nog klaar te maken) een pan harera en een ovenschotel met macaroni. Verder de nodige specerijen om daar te kunnen koken voor de familie.

We hebben dit keer een huis in het dorp gehuurd, waar gelukkig wel Wifi is. Ik zal de geïnteresseerde lezer op de hoogte houden van onze belevenissen daar.

Vanmorgen kochten we in de Chinese winkel lijstjes voor de pyrografie-werkjes van Ahmad. Het zijn cadeautjes voor zijn (klein)kinderen.

Niet veel veranderd hier

Geplaatst op door
Beantwoorden

Bij aankomst in ons straatje zagen we een heel stel buurtbewoners buiten voor hun huis zitten, terwijl hun kinderen en kleinkinderen buiten speelden.

Zoals altijd maakten ze met ons een praatje. Niet diepgaand maar zoals het hoort, over en weer vragen hoe het ermee is en natuurlijk klagen over het weer. De zomer was weer verschrikkelijk heet geweest hier en men verlangde naar de winter. Ons buurtje is nu autovrij, dat wil zeggen: er wordt nog wel gereden om in uit de garages te komen, maar er wordt niet geparkeerd. Dat is wel een stuk mooier om te zien en rustiger.

Onze straat vanmorgen

Ahmad had in Nederland een pyrografiewerkje gemaakt voor Miguel, de kattenman.

Hij kwam het gisteren ophalen met zijn vrouw. Dat is best apart, want hier plegen mensen niet veel bij elkaar op bezoek te gaan in hun huizen. We zaten even te praten op het terras en toen vertelde Miguel, die nu 7 katten heeft, dat hij eigenlijk nooit van plan was een kat te nemen. Hij was meer een hondenman, maar hij hield van alle dieren. Dacht evenwel nooit dat hij een huisdier wilde. Tot hij op een goed moment een jong zwerfkatje tegenkwam. Het diertje mauwde klagelijk. Hij aaide het even, maar zei dat hij verder niks kon doen voor het beestje. Hij wilde doorlopen maar het katje bleef mauwen en toen zei hij tegen het katje: ´Ik ga nu naar huis en als je helemaal me me meeloopt tot in mijn huis, dan mag je bij me blijven wonen´. Het katje liep met hem mee en het liep zelfs de trap op naar de tweede verdieping. Dit katje zou de eerste bewoner worden en daarna volgden er nog zes katten van de straat.

Working class hero

Geplaatst op door
Beantwoorden

Al is het niet super interessant. Het is mijn weblog en ik doe ermee wat ik wil: schrijven dus.

Twee van mijn lieve kindjes brachten ons naar het vliegveld van Rotterdam.

Kleintjes stonden we in de rij tussen allemaal grote Nederlanders. Qua lengte passen wij meer tussen de wat kleinere Andalusiërs.

Een beetje verhit kwamen we thuis aan. De avond voelde benauwd aan en we voelden in onze neuzen en keel de stoffige lucht van maandenlang geen regenval. Maar we hadden geen tijd te verliezen. We lieten onze koffers staan in de bloedhete woning en nadat we alle ramen tegen elkaar hadden open gezet haastten we ons naar de winkel om nog wat boodschappen te scoren voor het avond- en ochtendmaal.

Ahmad ontdekte dat er geen warm water uit de kraan kwam maar wel koud. We konden daar even niets aan veranderen en gingen verder met het uitpakken en klaarmaken van ons eten. Daarna hup naar bed, terwijl we ons afvroegen wat de reden kon zijn dat er geen water uit de warme kraan (boiler) kwam.

De volgende dag waren we opnieuw druk bezig met nog meer boodschappen, opruimen van de keutels van de katten op ons terras en een beetje balen van dat niet hebben van warm water. Ik vond het niet zo erg, omdat ik het vaak heb meegemaakt in mijn leven. Ahmad was er wel een beetje narrig van. Hij wil problemen graag snel oplossen en dat ging dit keer niet zo snel als hij wilde. Maar in de avond kwamen we samen tot het inzicht dat het alleen maar kon liggen aan de filter die tussen de boiler en de kraan geplaatst is (om kalk te voorkomen). Die is daar geplaatst voor ons vertrek naar Nederland. Daarna heeft het water in die filter een half jaar stilgestaan en dat is kennelijk niet de bedoeling.

´Ik ga hem er tussenuit halen,´ zei Ahmad vanmorgen. En dat deed hij ook, mijn held. Door een heel leven te werken in allerlei uitvoerend werk is hij een handige man en dat is heerlijk voor mij die haar hele leven te maken had met mannen die niks konden of niks wilden, zodat ik het allemaal zelf mocht opknappen.

Ik vond die filter al direct een lelijk ding. Blij dat hij weg is.

We hebben weer warm water en Ahmad is een stuk zonniger.

Beschroomd om te schrijven

Geplaatst op door
Beantwoorden

Er gebeurt zoveel op onze planeet. Hier een aardbeving of overstroming, daar een oorlog. Ik vind mijn belevenissen eigenlijk te onbenullig om te beschrijven.

Maar we zijn nu weer in Alhaurin de la Torre. Het was even bikkelen voor de oudjes. De reis goed voorbereiden en hier alles op orde krijgen, maar nu zitten we dan weer rustig.

Het groene landschap van Nederland heeft plaats gemaakt voor het stoffige droge landschap hier. Wie weet schrijf ik nog wel wat meer, als ik daar voor het benodigde zelfvertrouwen terug krijg.

Externe schijf kapot

Geplaatst op door
Beantwoorden

We hebben zowel hier als daar een laptop. Ik ben gewend om alles wat ik hier heb toegevoegd aan bestanden op mijn externe schijf te zetten en ze dan op mijn laptop in Nederland te kopiëren, zodat beide laptops ´up to date´ blijven. Vandaag lukt dat niet. De externe schijf kan niet gelezen worden en blijft gewoon als een dood nog na knipperend ding aan mijn laptop hangen.

Op de externe schijf staan de films uit mijn jeugd en die van mijn kinderen en de door mij gemaakte filmpjes. Die ben ik nu kwijt. Is dat erg? Nee, want mijn zoon heeft ook een externe schijf met al deze bestanden. Zelf heb ik ze eigenlijk niet nodig. Maar ik ga toch een andere externe schijf kopen in Nederland. Je went aan bepaalde hebbedingetjes.

Het is overigens heel relaxed om in de avond pas te reizen. Dat geeft ons de tijd om op ons gemak de koffertjes in te pakken. Geen stress. Ik ga nu even een omeletje bakken voor op de broodjes voor onderweg. Straks eten we onze laatste warme maaltijd hier en dan om 5 uur worden we beneden op de parkeerplaats opgehaald door Manolo, onze taxista. Tot in NL!!