Laatst in Guadalcanal at Ahmad een heel lekker gebakje van de plaatselijke banketbakker, ´aborracho´ geheten, wat letterlijk vertaald ´dronkaard´ betekent. Heel raar eigenlijk, want er zit geen alcohol in. Het is een soort slagroombol, maar dan met meer smaak in het deeg rondom.

Vandaag wilden wij op de één of andere manier onze trouwdag vieren en gingen we op zoek naar twee aborrachos om te eten bij de tweede koffie vandaag. Op zondag zijn hier alle winkels dicht behalve de Chinese en Marokkaanse winkels en de (banket)bakkerijen. En natuurlijk de talrijke bars. In elke banketwinkel vroeg Ahmad of er aborrachos waren, maar die hadden ze nergens. Op een goed moment vroeg hij het ook in een sjiek bejaardenhuis annex terras. Daarbinnen werden onder andere zoete versnaperingen verkocht. De vrouw achter te toonbank lachte toen Ahmad voor de zoveelste keer vroeg of hier aborrachos verkocht werden. Ik stond er wat ongemakkelijk naast. Het voelt gek om overal te vragen naar een taartje met zo een gekke naam, vooral als je zelf nooit alcohol drinkt.

De vrouw lachte. ´Aborrachos hay bastante por aqui, pero no han venido ya,´ zei ze. ´Dronkaards zijn hier genoeg, maar ze zijn nog niet gekomen.´

Gierend van de lach verlieten Ahmad en ik het pand. Wat een geestige opmerking van die vrouw.

We liepen vastbesloten door, nog steeds op zoek naar aborrachos. We passeerden een terras dat elke ochtend vol zit met druk pratende ontbijtende mensen. Een gezellig gezicht. Daarna kwamen we bij een bakker, waar tot buiten een hele rij mensen stond te wachten. Ahmad liep even naar binnen om in de vitrine te spieken of er aborrachos lagen. ´Ze liggen er,´ zei hij en we sloten netjes aan achter de rij. We waren snel aan de beurt en toen Ahmad vroeg om aborrachos kwam de vrouw aanzetten met iets heel anders. Twee ´empanadillas´ Dat is gefrituurde en besuikerde deeg, gevuld met ´cabellos de angeles´ (letterlijk ´engelenhaar´, maar het zijn zoetige sliertjes die komen uit een bepaalde soort meloen).

Nee, die bedoelden we niet. Ahmad wees de gebakjes aan die hij had aangezien voor aborrachos. ´Nee, dat is een pastel´, zei de vrouw. ´Geef die dan maar´. Straks gaan we ze eten. Bij het uitpakken zag ik dat ze helemaal niet lijken op de aborracho die Ahmad heeft gegeten in Guadalcanal. Er lijkt ook geen slagroom in te zitten, waar ik juist wel van houd. Maar wat doet het ertoe. Misschien is het taartje minstens zo lekker. Niet voor niets stond er zo een lange rij voor de winkel.

We vieren onze trouwdag zonder verdere uitspattingen.