Het duurt niet lang meer voordat de moslims wereldwijd weer gaan vasten. Als het goed is zal de heilige maand ramadan dit jaar beginnen op 20 juli 2012 volgens de christelijke jaartelling. Elk jaar schuift de ramadan 11 dagen naar voren, omdat het islamitische jaar korter is dan het christelijke jaar. In het islamitische jaar begint elke nieuwe maand met een nieuwe maan. Daarom is het dan ook niet helemaal zeker wanneer dit jaar precies de ramadan begint. Dat ligt aan het moment waarop de nieuwe maan te zien zal zijn. Uiteraard is dit ook nog verschillend op verschillende plaatsen op de wereldbol. Zo kan het zijn dat de ramadan voor sommige bevolkingsgroepen een dag eerder begint dan voor andere. “Wij murids” (= leerlingen, wat eigenlijk een te groot woord voor ons is. Laten we zeggen liefhebbers) van de Naqhsbandi tariqat beginen altijd op de dag dat de eerste moslim ter wereld begint met vasten en dat is meestal een dag eerder dan de andere moslims in Nederland.
Het maakt niet uit wanneer je begint. Moeilijk wordt het toch wel. Het scheelt nogal of je vast in de wintermaanden of in de zomermaanden. In de winter kun je soms stoppen met eten in de ochtend om 6.50 uur en mag je in de avond al weer eten om 16.38 uur (dat was bijvoorbeeld op 1 januari zo). Maar op 20 juli is het: stoppen met eten om 3.38 uur en weer gaan eten om 21.52 uur. Dat is heel wat langer.
Toen ik net moslim was, vond de ramadan ook plaats in de zomer. De eerste keer dat ik vastte was in 1979. Ik rookte toen nog sigaretten en het vasten was daardoor toen extra moeilijk voor mij. Vooral omdat ik het ook nog alleen deed. Mijn toenmalige echtgenoot vastte niet mee. Het viel me zwaar. Waarschijnlijk was ik de hele dag vooral duizelig door het missen van een sigaret. Ik brak mijn vasten dan ook met een kop thee en een sigaret als ik eindelijk weer mocht eten.
Gelukkig rook ik al 26 jaar niet meer. Dat scheelt veel. Het is voor de mensen die verslaafd zijn aan iets, sigaret of koffie of wat dan, ook veel moeilijker dan voor de mensen die dat niet zijn.
De islam is ontstaan in Saoudi Arabië en daar is de tijd van zonsopgang tot zonsondergang in zomer of winter niet zo verschillend van elkaar als in het noorden. Nu zijn er veel moslims die vanuit zuidelijke landen zijn verhuisd naar het noorden en ook zijn er veel “nieuwe moslims”, die oorspronkelijk uit noordelijke landen komen. En hier in het noorden heb je dus wel te maken met die grote verschillen in tijden van vasten in zomer en winter.
Wat ik me wel eens afvraag is wat een moslim moet doen die in het gebied woont waar het in de winter altijd donker is en in de zomer altijd licht. Daar heb ik nog nooit een antwoord op gehad van een islamgeleerde. De vraag is ook: zijn er wel moslims in dat gebied. Maar het zou toch best kunnen.
Het is een vraag die af en toe in me opkomt, maar ik wil mijn hoofd er ook niet over breken. Voorlopig bereid ik me voor op de ramadan die komen gaat, hier in Nederland, inshallah.
Het vreemd van deze maand is altijd, dat ik er van tevoren altijd een beetje tegenop zie. Het gemis van een bakje koffie in de ochtend, het holle gevoel in je maag, het slappe gevoel in je hoofd en benen soms. Dat “ertegenop zien” is vooral in de tijd van tevoren, terwijl als de maand eenmaal begonnen is het allemaal erg blijkt mee te vallen. Het lijkt wel of Allah je erdoorheen helpt. En op het moment dat de maand ten einde loopt krijg ik altijd een heel weemoedig gevoel dat het alweer afgelopen is. Een mooie maand, waarin ik heel veel moois heb gevoeld en meegemaakt zonder dat ik begrijp hoe dat kan. En nee, dat zit hem bij mij niet in de gezellig met familie doorgebrachte avonden aan uitgebreide tafels. Want die heb ik niet en nooit gehad. Het is iets spiritueels waar ik met mijn kleine verstand niet bij kan. “De duivel is even vastgeketend in deze maand en valt de vastenden niet lastig”, zegt men wel eens. Met name in het laatste deel van de maand ramadan. Zou dat het kunnen zijn? Allah weet het.

Ik heb een abonnement op het weblog http://www.republiekallochtonie.nl/. Daarin staan allerlei actualiteiten en meningen te lezen aangaande “allochtonen”, een benaming die overigens op zich veelvuldig ter discussie gesteld wordt en terecht. Dikwijls komt ook de islam als gosdsdienst daar ter sprake. In de meest recente artikelen zelfs veelvuldig, want onder andere Hirshi Ali heeft weer van zich laten spreken en daarvoor zelfs een prijs in de wacht gesleept. Zij blijft zich voor het karretje spannen van islamofoben en verspreidt haar olie op het vuur nu wereldwijd. Ook heeft iemand een openhartig boek geschreven over het opgroeien in een Marokkaanse gemeenschap met al zijn eigenaardigheden.
In al deze artikelen en ook in de reacties daarop bepeur ik steeds een gebrek aan onderscheid tussen cultuur en religie, in dit geval de islam. De islam is een inmiddels 1433 jaar oude godsdienst en alles wat men erover moet weten staat beschreven in de koran (het voor ons heilige boek) en hadith (overleveringen die zijn opgetekend uit getuigenissen van mensen die hebben geleefd met de profeet sws).
Om werkelijk alles te weten over islam kan men zich zijn hele leven blijven verdiepen, want de islam is als een oceaan, onuitputtelijk. Toch zijn de voorschriften van wat wel of niet moet en mag vrij duidelijk en helder opgetekend in de Koran, een boek waaraan voor de moslim geen twijfel is. De koran is oorspronkelijk opgetekend in het Arabisch en er is sindsdien nooit ook maar één letter veranderd. De koran is vertaald in alle wereldtalen. In die vertaling zijn wel wat verschillen te ontdekken, want bepaalde Arabische woorden hebben meerdere betekenissen en de vertaling is dan ook niet overal en in alle versies dezelfde. Zo kunnen er weleens misverstanden ontstaan over bepaalde woorden, die grote gevolgen kunnen hebben. Maar daarover wil ik hier niet uitwijden. In grote lijnen zijn de voorschriften over wenselijk en onwenselijk gedrag van de mens duidelijk genoeg en voor de gemiddelde moslim(a) die daar kennis van neemt ruim voldoende als leiddraad voor zijn/ haar leven.
Helaas is het zo dat weinig mensen de koran werkelijk gelezen hebben. Dat geldt zeker voor niet-moslims, maar helaas ook nog altijd voor moslims. Eerder schreef ik hier al een artikel over. En dat ik dat jammer vind, omdat met name moslims zichzelf op die manier onnodig onwetend houden. Hun mening over hun eigen godsdienst is dan niet gebaseerd op wat zijzelf werkelijk weten van de islam, maar op wat zij opvangen uit “horen zeggen” en wat zij zien in hun eigen omgeving. Die omgeving wordt niet alleen bepaald door de islam als godsdienst, maar daarnaast door culturele overlevering. Voeg daar nog bij dat veel moslims in Nederland opgroeien tussen twee culturen, die van hun (voor)ouders en de westerse cultuur en men kan zich voorstellen dat zonder kennis van het basisboek, de Koran, de verwarring groot kan zijn.
Voor niet-moslims is het nog moeilijker om iets te begrijpen van deze godsdienst, die zich momenteel zo duidelijk manifesteert in ons platte land, met name in de randstad. Begrijpelijk is dat een niet-moslim de koran niet kent en dus zijn/haar oordeel baseert op wat hij/zij om zich heen ziet in het gedrag, de gewoonten en de uitspraken van de moslims om zich heen. Daarnaast op wat er te lezen valt in de media. Als de moslims zelf het onderscheid niet kennen tussen hun cultuur en hun godsdienst, hoe kunnen wij dan verwachten dat de niet-moslim dat verschil wel ziet.
Zo zijn er veel culturele uitwassen, die ten onrechte worden toegeschreven aan de islam als godsdienst. Helaas zijn er zelden moslims die de moeite nemen dit recht te zetten.
Een voorbeeld is vrouwenonderdrukking en mishandeling. Door sommigen moslim-mannen wordt dit goedgepraat “vanuit de islam” door foutieve interpretatie van één woordje in de koran, dat vertaald kan worden als “geselen”, maar evengoed als “gemeenschap hebben” en nog een tiental andere woorden. Het is bekend dat de profeet vsm (ons voorbeeld bij elke twijfel) nooit een vrouw heeft geslagen.
Een ander voorbeeld is de vrouwenbesnijdenis. Deze wordt niet voorgeschreven in de koran. Wel de mannenbesnijdenis, die al werd voorgeschreven ten tijde van Abraham, die dan ook de eerste was die zichzelf besneedt, zodra hij vernam dat dit een voorschrift was van God. Van alle voorschriften uit de islam is later wetenschappelijk aangetoond dat ze goed zijn voor de gezondheid van de mens, voor het milieu, enz. Zo ook de besnijdenis voor mannen, waarbij alleen de voorhuid wordt verwijderd. Het is gezond uit hygiënisch standpunt en zou ook het seksuele genot verhogen. De vouwenbesnijdenis daarentegen is een gruwelpraktijk die nergens in de islam wordt voorgeschreven. Het is een verwijdering van de clitoris en dikwijls daarnaast het bijna dichtnaaien van de schaamlippen. Doel ervan is het seksuele gevoel van de vrouw te vernietigen (opdat zij niet kan zondigen). Het is bewezen ongezond voor de vrouw. Zij kan nauwelijks plassen en elke menstruatie is een martelgang, omdat het bloed niet goed kan wegvloeien. Sommige vrouwen worden ziek van de ontstekingen die zij daardoor oplopen en enkelen sterven er zelfs aan. Bij het huwelijk heeft de echtgenoot het recht op ruwe wijze de veel te kleine opening te penetreren. Het is een gewoonte, die on-islamitisch is en cultuurbepaald. Maar ook van deze barbaarse gewoonte krijgt de islam de schuld.
Een ander voorbeeld is het stenigen van overspelige vrouwen. Dit staat niet in de koran en het is een gewoonte die zowel in sommige moslimculturen als christenculturen nog voorkomt.
Verder de “familie-eer”. Vaak genoeg lezen wij stukjes in kranten over meisjes en vrouwen die vermoord worden of op andere gruwelijke manieren gestraft worden om de familie-eer te redden. Dit wordt gedaan door mensen uit angst voor het oordeel van andere mensen en heeft niets te maken met de islam. Immers in de islam doe je dingen om Allah te dienen en niet om een goede indruk te maken bij andere mensen.
Het gooien van bommen en andere extreme gedragingen “in naam van Allah” verdienen ook niet het predikaat islamitsch. Deze moeten gezien worden als politieke daden van enkele extreme gelijkhebbers, die de naam van Allah hierbij misbruiken. Het doden van Allah’s schepselen is verboden in de islam en mag alleen in extreme gevallen uit zelfbverdediging. Mensen die spreken over een “heilige oorlog” als ze deze afschuwelijkheden begaan hebben geen idee wat de werkelijke jihad (heilige oorlog) is. Er zijn twee soorten jihad: de jihad ul akbar (de grootste heilige oorlog) is de jihad ul nafs (de oorlog tegen je eigen ego). De andere jihad moet nog komen.

Sinds 35 jaar ben ik nu moslim en de islam vertegenwoordigt voor mij een oceaan van kennis waarin ik telkens weer mag duiken. De islam is een godsdienst die heel helder is wat richtlijnen betreft. De Koran de de Hadith (overleveringen uit het leven en uitspraken van de profeet sws) bevatten een schat aan raadgevingen omtrent gedrag, gevoel en intentie op alle gebieden van het leven. Naast het telkens weer kunnen raadplegen van deze boeken is het een voorrecht om ook een leermeester te hebben (murshid).
Vroeger maakte ik reizen om mijn murshid (http://en.wikipedia.org/wiki/Nazim_Al-Haqqani) op te zoeken en te profiteren van de kennis die hij deelde door mensen toe te spreken in zogenaamde sohbets of khutba’s (lezingen). Nu kan ik via internet kennis nemen van de wijsheid van mijn  murshid. Hij is nu al heel oud (bijna 90 jaar) en spreekt de laatste tijd tot ons via zijn khalipha (opvolger) sheikh Mehmet, zijn zoon. Ik beluister hun sohbets en khutba’s via http://saltanat.org/SaltanatTV/tabid/210/Default.aspx. Vele van de lezingen zijn ondertiteld in diverse talen en gesproken in de Engelse taal .
De adviezen die de Koran en hadith bevatten zijn niet alleen nuttig voor moslims. Veel adviezen zijn na hedendaags wetenschappelijk onderzoek goed gebleken voor het welzijn van de mens en diens natuurlijke omgeving, het planten- en dierenrijk.
Ik wil het hier hebben over drie adviezen die heel simpel zijn.
1. Eet minder
Veel ziekte komt door te veel eten en bereikt ons via de maag. Vroeger hadden mensen minder te eten dan nu en er was minder variatie in voedsel. Maar men was fysiek in een betere conditie dan de mens van nu. Momenteel is er veel keus in voedsel en mensen eten vaak te veel, zonder daarbij te letten op wat er in het voedsel zit. Met name in restaurants en bij voorverpakt eten weet men vaak niet wat men eet. Het voedsel bevat dan zonder dat je dat weet stoffen die lichaam en geest kunnen schaden. Als je daarbij nog onmatig eet, wordt dit effect vergroot. Vroeger was vlees schaars en men at er weinig van. Wanneer men vlees at, dan wist men dat te waarderen. Nu is het vlees zo goedkoop door overproduktie, dat mensen er te veel van eten.
Met minder eten wordt bedoeld dat we normaal kunnen eten zonder overdreven veel te eten. Daarbij is het dan goed te letten op wat men eet en zo natuurlijk mogelijke ingredienten te gebruiken. Als kinderen aangeven dat ze genoeg hebben gegeten, dan hoef je er niet op aan te dringen dat ze meer eten.
2. Praat minder
De mens veroorzaakt allerlei onheil voor zichzelf door middel van het spreken ofwel de tong. Als iemand te veel praat, dan zegt deze al gauw iets dat onjuist is of onnodig, waardoor dit voor hemzelf een last wordt. Er zijn engelen links en rechts van ons die optekenen. Wanneer een persoon bewust iets goeds zegt, dan wordt dit opgetekend als “goed”. Als een persoon kwaadspreekt of iets zegt zonder erbij na te denken of het iets goeds of iets slechts is, dan tekent de engel aan de linkerzijde dit niet direct op. Hetzelfde geldt als een persoon een zonde begaat. Allah swa geeft dan de opdracht: “Wacht. Deze dienaar kan berouw tonen”. Dus dan wordt nog niets opgeschreven.De engel wacht, één uur, twee uur, tot acht uur. Als de dienaar dan nog geen berouw heeft betoond, dan wordt het geschreven.
Daarom is het goed om minder te spreken en als men spreekt eerst na te denken over wat men zegt en zich af te vragen wat het zal betekenen. Men moet niet nadenken nadat men gesproken heeft, maar voordat met spreekt. De profeet sws heeft gezegd dat zolang je een woord nog niet gezegd hebt, dan heb je het nog in de hand en heb jij de controle daarover. Maar op een moment dat je het hebt uitgesproken tegenover mensen, dan heerst dat woord over jou en heb jij er geen enkele controle meer over. Je kan je er niet meer voor verontschuldigen, want je hebt het al gezegd. Je had moeten nadenken voor je het zei, want als je het nog niet gezegd hebt, dan kan je het nog tegenhouden. Maar is het woord er eenmaal uit, dan kan het de wereld en jezelf vernietigen Het wordt je tot een last. Men zegt wel dat het welzijn van een mens afhangt van het bedwingen van zijn tong.
3. Slaap minder
Als we zeggen slaap minder, dan wordt bedoeld dat acht uur slaap het maximum is, hetgeen meer dan genoeg is voor de mens. Dit is de limiet. Vijf tot zes uur kan ook genoeg zijn. Er zijn verschillen in behoefte aan slaap bij de mens. Sommigen kunnen toe met drie tot vier uur en anderen kunnen zonder slaap en sommigen hebben nog niet genoeg aan zeven uur slaap.
In elk geval is meer dan acht uur slaap niet aanbevolen. Allah heeft de dag verdeeld in drie delen: acht uur slaap, acht uur aanbidding en acht uur wereldse zaken, zoals werk. Als je echter dingen doet om Allah te behagen, en dat kan ook werk zijn, dan wordt dat ook opgetekend als aanbidding.
Slaap behoort bij het leven, maar alles heeft zijn “adab”, zijn “juiste manier van handelen”.
Heiligen verdelen de nacht in drie delen. Zij staan op voor het gebed wanneer tweederde van de nacht voorbij is. Hoe doen zij dat? Door vroeg naar bed te gaan. Om 22.00 uur of 23.00 uur. Dan staan zij op om 4.00 uur.
Het is Allah’s wijsheid om het allerbeste te willen voor de mens. Ook hedendaagse doktoren zeggen dat de beste en meest heilzame slaap die is tussen 23.00 uur en 3.00 uur. In deze vier uren krijgt het lichaam de meeste rust. Maar wat doen mensen tegenwoordig? Ze blijven op tot 1.00 uur, 2.00 uur of nog later, terwijl ze bezig zijn met onnodige dingen. Als iemand zo laat naar bed gaat, dan kan hij onvoldoende slaap krijgen en mist hij de meest heilzame uren voor slaap. Als hij acht uur slaap nodig heeft, dan staat hij pas op om 10.00 uur of nog later.
De islam spoort mensen aan om dingen te doen, die zijn ego niet prettig vindt om te doen, maar wat het ego niet prettig vindt is vaak wel goed voor lichaam en ziel.
Toen de profeet sws begon met de islam te verspreiden, was hij gewend de hele nacht te bidden. Hij stond zo lang op zijn benen dat zijn voeten opzwollen. Toen kwam het Heilige Vers dat een hele nacht niet nodig was, maar dat een derde genoeg was om te bidden. Allah wist wat de mens kon verdragen en gaf dienovereenkomstig opdracht.
Acht uur slaap is voldoende voor de mens en het is raadzaam ook echt nooit langer te slapen, zelfs geen vijf minuten. Omdat dit niet alleen lichamelijke schade kan aanrichten, maar ook spirituele schade. Uiteraard geldt dit voor gezonde mensen. Voor zieke mensen is het anders en betekent de extra slaap rust. Ook voor oudere mensen is het anders. Zij hebben meer rust nodig.
Maar voor de “normale” gezonde mens is het niet goed diep in de nacht te gaan slapen en dan negen tot tien uur te slapen. Het veroorzaakt fysieke en spirituele schade.
Samengevat wordt er dus gezegd dat het goed is minder te eten. Als een persoon minder eet, houdt dit zijn lichaam krachtig en actief. Wanneer hij te veel eet, is het omgekeerde het geval: hij veroorzaakt schade aan zijn lichaam. Als iemand weinig spreekt is dat goed voor hem/ haar, omdat mensen luisteren naar wat hij/ zij te zeggen heeft. Terwijl als iemand veel praat mensen niet meer willen luisteren, omdat die persoon naar hun mening teveel praat. Met slapen is het hetzelfde. Als men minder slaapt is dat genoeg. Teveel slaap veroorzaakt fysieke en spirituele schade.

De meeste mensen zijn het grootste deel van de dag bezig met iets. En als men niet bezig is, dan zoekt men meestal afleiding in de vorm van het lezen van een boek, het doen van een kruiswoordpuzzel, kijken naar de tv, surfen op internet of, héél populair, het bezig zijn met zijn telefoon, die tegenwoordig ook meestal internet bevat en leuke babbelmogelijkheden zoals “whatsup”.
Gisteren moest ik lange tijd wachten op vliegvelden en zitten in vliegtuigen zonder enige afleiding, want ik had geen zin in een boek, noch in mp3 noch in de telefoon als speeltje. Als ik mijn gedachten zomaar laat kabbelen zonder enige censuur, dan kan wat mij betreft meer dan de helft daarvan zo in de prullenbak. Maar wat ik me tijdens mijn laatste reis weer herinnerde is iets dat bij mij de afgelopen tijd een beetje in het slob was geraakt door de dagelijkse perikelen thuis.
Ik herinnerde me weer de heilzame werking op gedachten en gevoel van de zogenaamde Dhikr, hetgeen betekent “het zich herinneren” en wel het zich herinneren van Allah, de Almachtige, de Schepper. En hoe doe je dat? Heel simpel door het herhaaldelijk uitspreken van de naam van Allah (er zijn er 99 bij ons bekend) of andere uitspraken als Alhamd-ul-Illah (alle lof behoort toe aan Allah), Soebhan Allah (heilig is Allah), la illaha illAllah (er is maar één God en dat is Allah), astaghfirullah (sorry Allah), of het in gedachten bezingen van lof aangaande de profeet. Dit alles kan je stilletjes doen en het geeft een enorme gemoedsrust.
Vergelijkbare meditatietechnieken zijn ook voor handen in andere geloven in de vorm van mantras, de rozenkrans, etc. Het helpt ons om niet weg te glijden in de verraderlijke valkuilen van ons ego en de shaitan (satan). Een hulpmiddel om het hart zuiver te houden dus en de ziel rust te geven. Het is ook een uitstekend middel om in slaap te vallen, wanneer de slaap maar niet wil komen als allerei zorgelijke gedachten ons al te wakker en overalert houden, te vergelijken met het tellen van de beroemde schapen.
In de sufitraditie is de dhikr een belangrijk element om dichter bij Allah te komen en veel sufiheiligen zijn ons daarin tot voorbeeld. Zo ook de sufimystica Rabiʿa al-Basri (717–801), de eerste vrouwelijk sufiheilige.  Zij deed dermate veel dhikr dat haar huisje ’s nachts verlicht was. Alle dieren van het bos plachten om haar heen te zitten, wanneer zij haar gebeden zei en haar dhikr deed. http://sufipoetry.wordpress.com/poets/rabia-al-basri/

Gisteren heb ik een link gedeeld, waarin mijn geliefde leermeester, Sultan al Awlya Sheikh Nazim al Haqqani zegt dat Allah Mooi is en ervan houdt als wij ook mooi zijn. Natuurlijk wordt bedoeld: mooi van binnen. Als we van binnen mooi zijn dan zijn we van buiten ook mooi en hebben we lelijke gevoelens, gedachten en daden, dan worden we lelijk. Geen poeder of rouge kan dat verbergen, zegt mijn geliefde leermeester.
En verder citeert hij de woorden van onze geliefde profeet Muhammad (sws): “een uur diep nadenken is meer waard dan 70 jaar aanbidding”. Wij hebben van Allah het vermogen om na te denken gekregen, om te reflecteren op ons handelen. Dat maakt de mens anders dan een dier. En dit nadenken is heel belangrijk.
Waarom is het dan toch zo moeilijk om te weten wanneer wij het goede doen en wanneer niet? We hebben richtlijnen voor ons handelen gekregen in heilige boeken, we hebben de innerlijke stem van ons geweten die ons waarschuwt en kan leiden. En toch is het zo moeiljk.
Wat is het verkeerde en wat is het goede? Op elk moment staan we voor keuzes, die ons handelen bepalen. We hebben onze intuïtie, ons verstand, onze kennis en ervaring om ons de weg te wijzen en toch is het zo moeilijk.
Er zijn altijd mensen in onze omgeving en belangen waarmee wij rekening dienen te houden. Een goed mens brengt geen schade toe aan een ander, niet met zijn tong en niet met zijn daden. Maar zoveel mensen, zoveel zinnen, zoveel meningen.
Als ik mij in mijn keuzes alleen baseer op wat anderen van mij willen, dan raak ik snel in verwarring, want de één heeft dit nodig en de ander dat. Ook heeft iedereen wel een mening over wat ik  moet doen op elk moment. Ik heb lange tijd van mijn leven geprobeerd mensen in mijn omgeving tevreden te stellen, maar zag dat dit een heilloze weg is.
Ik geloof in Allah en geloof ook dat Allah mij de weg wijst in de keuzes die ik behoor te maken, maar toch blijft het moeilijk. Allah “praat” niet met mij, maar ik kan wel met Allah praten en hopen dat Hij mij richtlijnen geeft, die ik alleen kan voelen met mijn hart. Als het hart spreekt, dan is er geen twijfel. Dan ga ik voor wat mijn hart zegt. De rest is geruis van stemmen.
Vandaag heb ik ervaren dat ik zonder het te willen een ander pijn kan doen, als ik mijn hart volg. Dat ik dan bijvoorbeeld één mens heel blij en dankbaar kan maken en een ander boos. Dat is helemaal niet wat ik beoogt heb en het doet me veel pijn.

Dit is belangrijk:
Bismillahir Rahmanir Rahim
http://www.sufilive.com/Allah_swt_Wants_Us_to_be_Beautiful-4149.html
 

De afgelopen week was er enige opschudding over de komst naar Nederland van een sharia-geleerde uit Engeland met nogal omstreden ideeën over rechtspraak. UIteindelijk mocht de man toch komen in het kader van de vrijheid van meningsuiting in Nederland. Er werd een discussie met hem gevoerd, die wel op internet, maar niet op de Nederlandse tv werd uitgezonden. Gelukkig maar, denk ik dan. Want mensen met extreme ideeën als die van deze man wakkeren de islamofobie in het westen alleen maar aan.
Ik heb de discussie (80 minuten lang) bekeken en merkte op dat er geen andere moslim was uitgenodigd bij deze discussie, die met kennis van zaken met deze man van gedachten kon wisselen. Er zat wel een moslim aan tafel, een politicus, maar helaas had hij weinig parate kennis van de islam en hierdoor kwam hij onzeker over. De zichzelf shariageleerde noemende man kreeg zo alle gelegenheid zijn soms niet op enige islamitsche regel gebaseerde theorieën naar voren te brengen zonder dat iemand hem met de Koran als bron van kennis ter verantwoording riep voor wat hij allemaal beweerde. Dat vond ik verschrikkelijk om aan te zien. Niet moslims die weinig van de islam weten en moslims die zich weinig geïnformeerd hebben aangaande hun eigen godsdienst krijgen zo een heel vertekend beeld van wat de islam beoogt.
Dat zette mij aan het denken over het begrip verantwoordelijkheid.
De meeste mensen in Nederland kunnen lezen. Alles wat er te weten valt staat in boeken en is te vinden op internet. Toch nemen veel mensen hun verantwoordelijkheid niet, maar stellen zij zich afhankelijk op van anderen, die zij “deskundig” noemen. Natuurlijk gaat dit in veel gevallen wel op als verstandig. Bijvoorbeeld in het geval van ziekte. Een dokter weet meer dan ik en als ik ergens last van heb consulteer ik een dokter. Maar veel andere zaken kan ik zelf uitzoeken en hoef ik niet in handen te leggen van een ander. En dat gaat zeker op voor spirituele zaken. zoals geloof of levensbeschouwing. Veel mensen maken zich wat dat betreft volledig afhankelijk van de dominee, de priester, de imam, de pandit of een of ander idool dat zij misschien hebben op een bepaald moment. Zij onderschatten daarmee hun eigen vermogen om te begrijpen.
De Koran begint met het openingsvers: de Fatiha. Dan volgt Surah al Baqarah en wat staat er in het eerste regels?
( in de vertaling van Marmaduke Pickthall)
“In the name of Allah, the Beneficient, the Merciful. 1. Alif. Lâm. Mîm. 2. This is the Scripture whereof there is no doubt, a guidance to those who ward off (evil).”
Een gids voor iedereen dus die het slechte wil vermijden. Wat is dus de gids? De Koran zelf. Zo ook heeft de anders gelovende boeken ter beschikking. De moslim gelooft in vier boeken: de Thora, het Evangelie, de Psalmen en de Koran.
Met andere woorden. Naar mijn mening is het niet nodig voor moslims die kunnen lezen om onwetend te blijven. Het is een kwestie van moeite doen en je willen verdiepen. Veel jonge moslims hebben nu een goede opleiding. Ze hebben goede banen. Maar wat betreft hun eigen geloof blijven ze hangen in onwetendheid, omdat zij ten onrechte menen dat kennis van de islam alleen toebehoort aan islamgeleerden en imams. Dat idee is een traditie, die is meegenomen door hun voorvaderen, die ongeletterd waren en daardoor werkelijk afhankelijk van de kennis van islamgeleerden. Met dit verouderde idee dat zij zelf niet in staat zouden zijn zich te verdiepen in de Koran en hadith doen de ontwikkelde moslims van nu zichzelf tekort.
Helaas is het daarbij nog zo dat veel imams hun opleiding genieten in Saoudi Arabië waar een bepaalde manier van geloofsbeleving hoogtij viert. De uiterlijke kenmerken van de islam krijgen veel meer aandacht dan de zingeving en betekenis ervan. Vaak wordt ook meer nadruk gelegd op straf en vergelding dan op vergeving, terwijl vergeving juist heel belangrijk is in islam. Niet voor niets zeggen wij bij alles wat wij doen: “In de naam van Allah, de Vegevingsgezinde en Barmhartige”. Daar komt dan nog bij dat de imams die vanuit andere landen hiernaartoe worden gehaald helemaal geen kennis en begrip hebben van de westerse maatschappij en de problemen waarmee bijvoorbeeld jongeren hier worstelen. De islam wordt nog vaak voorgesteld als en bij uitstek vergeldende leer, waarin mensen vooral letten op de fouten van een ander waar ze dan met een opgeheven vinger naar wijzen. Dat wekt alleen angst op bij mensen, waardoor zij zich ontwijkend gaan opstellen. Ik vind dit jammer.
Als je praat met moslims in Nederland hoor je vrijwel nooit dat iemand niets te maken wil hebben met zijn of haar geloof. Integendeel, veel moslims zeggen zelfs er trots op te zijn dat ze moslim zijn. Het ontbreekt alleen aan zelfvertrouwen om te beseffen dat de Koran voor iedereen die kan lezen beschikbaar is als bron van informatie, in het Arabisch en bovendien vertaald in bijna alle talen ter wereld.
Ik pleit er dus voor dat moslims meer hun verantwoording gaan nemen om kennis te vergaren over hun geloof en daarbij niet alleen en uitsluitend te vertrouwen op imams en godsdienstgeleerden.

Zoals ik laatst zei in het stukje over moslima’s, mode en makeup is het volgens sommige moslimgeleerden zo dat een vrouw in het openbaar zo min mogelijk dient op te vallen. Hoe die vrouw dat dan zou moeten doen, daar zijn de meningen dan verdeeld over en dat is dan meestal weer afhankelijk van de cultuur waaruit die persoon komt: vindt de één het voldoende dat de vrouw haar haren bedekt, de ander gaat voor een totale ontkenning van enige identiteit door haar als geheel te willen laten verdwijnen onder een burka. Anderen zeggen: als ze maar “netjes” gekleed is. En weer anderen vinden dat dus makeup uit den boze is.
Ik probeer vanaf dat ik moslim ben niet te veel op te vallen, wat me niet altijd gelukt is. Ik heb een tijdje in het grensgebied van Pakistan/ Afghanistan gewoond. Daar droeg ik dezelfde kleding als mijn schoonfamilie in die tijd. Een salwar kameez, dat is een zeer wijde broek met daarboven een lang hemd. In totaal zit in dit setje kleding 6 meter katoen verwerkt. Buiten droeg ik een chadar, een grote shawl die mijn hoofd en mond bedekte of een burka (jawel!). Daar voelde ik me absoluut niet slecht in deze kleding. Als ik het niet gedragen zou hebben, dan zou ik erg zijn opgevallen tussen de andere vrouwen.
Ik vond de salwar kameez in die tijd mooie kleding. Toen ik weer in Nederland woonde bleef ik deze dracht dan ook een tijdje dragen, ook op straat. Tot op een gegeven moment ik op de fiets zat met de 6 meter wapperende katoen fladderend in de wind en ik iemand tegen een ander hoorde zeggen: “Die wil zeker opvallen”. Sindsdien had ik geen zin meer om deze kleding nog langer op straat te dragen, hoe mooi ik het zelf ook vond.
Ander voorbeeld: als ik hier op een warme dag door de stad loop en ander vrouwen dragen korte broeken en minirokken, dan val ik niet op als bijzonder sexy, wanneer ik loop met een knielange of kuitlange rok. En als ik een zwart lijntje zet om mijn ogen en een beetje rood op mijn lippen, dan val ik ook niet op tussen vrouwen die met veel meer zorg en raffinement nog mooier zijn opgemaakt.
Ik heb een tijdje een hoofddoek gedragen naar mijn werk. Ik dacht: “Kom op! Nu even kleur bekennen.” Niemand nam het me kwalijk, ik werd niet ontslagen en de mensen reageerden niet heel anders op me. Maar ik viel wel op. En soms had ik ook wat uit te leggen. Toen ik na drie jaar de doek weer afdeed vond men dat ook prima, maar ik merkte wel dat sommige mensen zich opgelucht toonden. Zo van “hè, hè, zo ben je ons net iets vertrouwder.” Alsof mensen zich toch beter op hun gemak voelden bij mij. En dat is wat ik wil. Dat mensen zich op hun gemak voelen.
Als ik naar de moskee ga trek ik een wijd gewaad aan met een hoofddoek en dat doe ik ook in Mekka. Maar hier in Nederland als Nederlandse onder Nederlanders wil ik een vrouw zijn als ieder ander van mijn leeftijd (of net iets jonger ;-)).
Mijn iman (geloof) hoeft niet te blijken uit mijn kleding, maar liever wel uit mijn daden en intenties.
 

Mijn Islam door Ahmad Gamboa Vera
Niets is voor mij mooier dan me dicht bij de schepping te voelen met al haar diversiteit, haar schoonheid en grootsheid. Maar daarnaast zijn er in het leven ook gebeurtenissen die zwaar zijn om te verdragen en lijden betekenen. In de schepping komt de kracht en macht van Allah tot uitdrukking. Daaraan kunnen wij als mensen niets veranderen ondanks alle wetenschap en technologie waarover wij beschikken.
Het ontkennen van zaken die zo simpel en reëel zijn vormt de basis van onze onwetendheid. Ieder van ons heeft een spirituele kant en geeft op een bepaalde manier zin aan zijn of haar leven, wat dan weer het handelen bepaalt. Het maakt niet uit of je geletterd of ongeletterd bent, vrouw of man, wijsheid en schoonheid is een gunst (Rahma) die Allah ons allen toebedeelt, vanaf onze geboorte tot onze dood. En als we aan het einde van ons leven zijn gekomen, dan roept Allah ons ter verantwoording aangaande hoe wij gebruik hebben gemaakt van deze beschikbare middelen en van onze kennis en met welke intentie wij geleefd hebben.
Als iets in de islam mij verleid heeft dan is het dit gevoel voor de menselijke schoonheid en creativiteit, die ons handelen kunnen bepalen en met name onze intenties of bedoelingen. Deze principes omvatten het voornaamste begrip van vrijheid, een vrijheid die ons niet tot slaaf maakt van de goederen of bezit, noch tot slaaf van onze lagere hartstochten en zwakheden, omdat we ernaar streven het beste van onszelf te geven. En dat is wat het begrip vrijheid voor mij betekent.
Jammer genoeg zijn er binnen de islam te veel onwetenden die zich er juist op toeleggen deze positieve boodschap te verbergen. Zij doen alsof de uiterlijke vorm het belangrijkste is en deze manieren van doen (deze interpretaties van de uiterlijke vorm) zijn sterk afhankelijk van sociale gewoonten. En daartegenover stellen zij dan vaak de westerse cultuur, waarin het indivdu belangrijker is dan de gemeenschap en waarin men zich egoïstisch en opportunistisch zou opstellen. Het benadrukken van beide extremen heeft geen andere functie dan het beperken en begrenzen van de mogelijkheid om het allerbeste in ons naar buiten te laten komen. Of we nu man of vrouw zijn, het is goed om onze creativiteit te cultiveren ten einde deze op een genereuze manier in te zetten ten gunste van de gemeenschap waarin wij leven.
Het is heel duidelijk dat de vrouw, aangezien zij nieuw leven kan baren, degene is die meer hulp en bescherming behoeft, niet alleen omdat zij minder weerbaar is tegen gevaren, maar vooral omdat zij het is die de voornaamste zorg en liefde biedt, met name bij het grootbrengen van haar. kinderen. Maar zoals elk mens heeft de vrouw dezelfde rechten als de man (in dit geval de vader) om het beste in haarzelf te ontplooien in haar omgeving en dat wordt mogelijk gemaakt doordat zij kan beschikken over hulp van haar echtgenoot.
Uiteindelijk vindt iedereen de dood met geen ander gezelschap dan zijn of haar eigen geest en zonder andere bagage dan zijn of haar intenties tijdens het leven. Of je het goed gedaan hebt kan alleen Allah beoordelen.

Sinds 33 jaar en bijna 11 maanden ben ik moslim. Ik werd het uit overtuiging en met heel mijn hart en was bereid alle consequenties te dragen van deze beslissing. De moslim baseert zich op wat geschreven staat in de (voor ons heilige) koran, een boek dat oorspronkelijk is geschreven in het Arabisch, vertaald is in alle talen en nooit veranderd is kwa inhoud. Verder heb je de hadith. Dat zijn overleveringen uit het leven van de profeet sws, opgetekend uit de verslagen daarvan van mensen die dichtbij de profeet sws waren tijdens zijn leven. Er zijn hadith die als zeer betrouwbaar worden gezien en hadith die als iets minder zeker worden gezien. Ik heb me veel jaren verdiept in de koran, de hadith en ook gedurende de laatste 16 jaar in de boeken van de naqhsbandi sufiweg, de lessen van Shkh Abdullah ad Daghestani zoals die doorgegeven zijn aan zijn leerling en khalifah Shkh Nazim al Haqqani, Sultan al Awlya van deze tijd.
Als in de Nederlandse bladen en andere media gesproken wordt over islam, dan gaat het helaas vooral over de uiterlijkheden, zoals de hoofddoek of de burka. En ook benoemt men wel eens enkele verplichte rituelen, zoals het gebed, de ramadan en de hadj (bedevaart naar Mekka). Dat zijn drie van de 5 zuilen van de islam en daarom ook zeker belangrijk. Maar als je de rituelen en de uiterlijkheden gaat loszien van de spirituele waarde ervan, dan verliezen ze al hun betekenis.
En dat zie ik steeds meer gebeuren.
Het lijkt of alles nu door elkaar loopt. Op straat zie je vrouwen en meisjes met een hoofddoek, maar daaronder strakke kleding en hun gezichten zijn zorgvuldig opgemaakt. Soms zie je een vrouw met een grote sluier en wijde islamitsche kleding naast een man lopen met een strakke spijkerbroek, een kort jack, een pet en de laatste modegympen. Een enkele keer ook zie je zowel man als vrouw lopen in traditioneel islamitische kledij, de man met een grote baard en een broek met broekspijpen die kort genoeg zijn om zeker niet met straatvuil in aanraking te komen. Aan zijn voeten draagt hij slippers alof hij wil zeggen: “Ik loop de hele dag moskeeën in en uit en ben voortdurend gereed voor het gebed.”
Ieder doet dus wat dat betreft wat hij/ zij wil en wij moeten niet oordelen over hoe iemand erbij wil lopen.
“Mag een moslimvrouw zich opmaken?” vragen sommigen zich af. Strikt genomen is het volgens de islam zo dat een moslima zich extra mooi mag maken in het gezelschap van haar familie, andere vrouwen en haar eigen echtgenoot. Daarbuiten hoort zij zich onopvallend te gedragen, geen aandacht te trekken wat betreft kleding en uiterlijk. Zij hoort haar vrouwelijkheid te bedekken, haar natuurlijke sierraad. Je zou daaronder kunnen verstaan haar vormen, zoals haar borsten, heupen, billen e.d. Anderen vinden dat zij dus ook haar haren dient te bedekken, omdat die ook wel worden gezien als het sierraad van de vrouw. Het is wel toegestaan dat een vrouw sierraden draagt, zoals edelstenen en goud, terwijl voor de man goud verboden is. Ook mag een vrouw zijde dragen, maar een man niet. Dus het jezelf versieren met goud en zijde mag wel. Je mag er goed uitzien, netjes, schoon en mooi.
Een vrouw kan op velerlei manieren aandacht trekken, zelfs als zij bedekt is met wijde kleding. Zij kan aandacht trekken door haar manier van lopen en kijken. Dat een bepaalde manier van lopen onwenselijk is wordt ook benoemd in de koran.
Voor mij is de spirituele kant van de islam belangrijk. Ik ben gegrepen door de islam toen ik de koranvertaling las van Marmaduke Pickthall en islam is voor mij Haqq, Waarheid.
Elke vrouw die eerlijk naar zichzelf kijkt weet donders goed tot hoever je kunt gaan met jezelf mooi maken, kijken naar je medemens en daarbij zuiver blijven. Het gaat er voor mij niet in dat ik geen lijntje mag zetten om mijn oog en mijn oude en dus wat verbleekte lippen niet wat mag opvrolijken met een mooie natuurrode lippenstift. Ik zie er dan gewoon een stuk beter uit en ik doe dat niet om mannen te verleiden, maar om me lekker te voelen in gezelschap of alleen. Zonder de makeup voel ik me ook goed. Maar met dat beetje bijtekenen van mijn eigen gezicht maak ik het net iets leuker om naar te kijken. Zoals je een tafel gezellig dekt, omdat je er dan met meer plezier aan eet. Het plezier om naar te kijken geldt zowel voor mannen als vrouwen. Ik maak me zeker niet op voor de mannen en heb ook gemerkt dat vrouwen wat dat betreft veel meer op elkaar letten en elkaar veel meer complimenten geven.
Dat vrouwen erop uit zouden zijn om mannen gek te maken is een verzinsel van jaloerse mannen. Is een vrouw op “oorlogspad”, cq. “mannenjacht”, dan heeft dat meestal niets te maken met haar kleding. Een zeer kuis geklede vrouw met een sluier van een meter kan soms veel meer “bijgedachten” hebben dan een vrouw in westerse kleding en omgekeerd. Het zit allemaal van binnen.
Wat de moslim “parda” noemt (de bescherming van de vrouw, bijvoorbeeld in de vorm van een sluier of een gordijn of zelfs een muur), dat is iets waarvan ik zeg: “die hoort in mijn hart te zitten”. Als ik een man recht kan aankijken, met hem kan praten zonder bijgedachten, zonder iets meer te zoeken dan dat gesprek van mens tot mens, dan ben ik zuiver. Ik dien mijn parda zelf te bewaken.
En mezelf een beetje optutten, oorbellen, een leuke rok, een kek jasje en dat mijn haar eens een keer goed zit. I love it!