Gisteren heb ik een link gedeeld, waarin mijn geliefde leermeester, Sultan al Awlya Sheikh Nazim al Haqqani zegt dat Allah Mooi is en ervan houdt als wij ook mooi zijn. Natuurlijk wordt bedoeld: mooi van binnen. Als we van binnen mooi zijn dan zijn we van buiten ook mooi en hebben we lelijke gevoelens, gedachten en daden, dan worden we lelijk. Geen poeder of rouge kan dat verbergen, zegt mijn geliefde leermeester.
En verder citeert hij de woorden van onze geliefde profeet Muhammad (sws): “een uur diep nadenken is meer waard dan 70 jaar aanbidding”. Wij hebben van Allah het vermogen om na te denken gekregen, om te reflecteren op ons handelen. Dat maakt de mens anders dan een dier. En dit nadenken is heel belangrijk.
Waarom is het dan toch zo moeilijk om te weten wanneer wij het goede doen en wanneer niet? We hebben richtlijnen voor ons handelen gekregen in heilige boeken, we hebben de innerlijke stem van ons geweten die ons waarschuwt en kan leiden. En toch is het zo moeiljk.
Wat is het verkeerde en wat is het goede? Op elk moment staan we voor keuzes, die ons handelen bepalen. We hebben onze intuïtie, ons verstand, onze kennis en ervaring om ons de weg te wijzen en toch is het zo moeilijk.
Er zijn altijd mensen in onze omgeving en belangen waarmee wij rekening dienen te houden. Een goed mens brengt geen schade toe aan een ander, niet met zijn tong en niet met zijn daden. Maar zoveel mensen, zoveel zinnen, zoveel meningen.
Als ik mij in mijn keuzes alleen baseer op wat anderen van mij willen, dan raak ik snel in verwarring, want de één heeft dit nodig en de ander dat. Ook heeft iedereen wel een mening over wat ik  moet doen op elk moment. Ik heb lange tijd van mijn leven geprobeerd mensen in mijn omgeving tevreden te stellen, maar zag dat dit een heilloze weg is.
Ik geloof in Allah en geloof ook dat Allah mij de weg wijst in de keuzes die ik behoor te maken, maar toch blijft het moeilijk. Allah “praat” niet met mij, maar ik kan wel met Allah praten en hopen dat Hij mij richtlijnen geeft, die ik alleen kan voelen met mijn hart. Als het hart spreekt, dan is er geen twijfel. Dan ga ik voor wat mijn hart zegt. De rest is geruis van stemmen.
Vandaag heb ik ervaren dat ik zonder het te willen een ander pijn kan doen, als ik mijn hart volg. Dat ik dan bijvoorbeeld één mens heel blij en dankbaar kan maken en een ander boos. Dat is helemaal niet wat ik beoogt heb en het doet me veel pijn.