Mijn Islam door Ahmad Gamboa Vera
Niets is voor mij mooier dan me dicht bij de schepping te voelen met al haar diversiteit, haar schoonheid en grootsheid. Maar daarnaast zijn er in het leven ook gebeurtenissen die zwaar zijn om te verdragen en lijden betekenen. In de schepping komt de kracht en macht van Allah tot uitdrukking. Daaraan kunnen wij als mensen niets veranderen ondanks alle wetenschap en technologie waarover wij beschikken.
Het ontkennen van zaken die zo simpel en reëel zijn vormt de basis van onze onwetendheid. Ieder van ons heeft een spirituele kant en geeft op een bepaalde manier zin aan zijn of haar leven, wat dan weer het handelen bepaalt. Het maakt niet uit of je geletterd of ongeletterd bent, vrouw of man, wijsheid en schoonheid is een gunst (Rahma) die Allah ons allen toebedeelt, vanaf onze geboorte tot onze dood. En als we aan het einde van ons leven zijn gekomen, dan roept Allah ons ter verantwoording aangaande hoe wij gebruik hebben gemaakt van deze beschikbare middelen en van onze kennis en met welke intentie wij geleefd hebben.
Als iets in de islam mij verleid heeft dan is het dit gevoel voor de menselijke schoonheid en creativiteit, die ons handelen kunnen bepalen en met name onze intenties of bedoelingen. Deze principes omvatten het voornaamste begrip van vrijheid, een vrijheid die ons niet tot slaaf maakt van de goederen of bezit, noch tot slaaf van onze lagere hartstochten en zwakheden, omdat we ernaar streven het beste van onszelf te geven. En dat is wat het begrip vrijheid voor mij betekent.
Jammer genoeg zijn er binnen de islam te veel onwetenden die zich er juist op toeleggen deze positieve boodschap te verbergen. Zij doen alsof de uiterlijke vorm het belangrijkste is en deze manieren van doen (deze interpretaties van de uiterlijke vorm) zijn sterk afhankelijk van sociale gewoonten. En daartegenover stellen zij dan vaak de westerse cultuur, waarin het indivdu belangrijker is dan de gemeenschap en waarin men zich egoïstisch en opportunistisch zou opstellen. Het benadrukken van beide extremen heeft geen andere functie dan het beperken en begrenzen van de mogelijkheid om het allerbeste in ons naar buiten te laten komen. Of we nu man of vrouw zijn, het is goed om onze creativiteit te cultiveren ten einde deze op een genereuze manier in te zetten ten gunste van de gemeenschap waarin wij leven.
Het is heel duidelijk dat de vrouw, aangezien zij nieuw leven kan baren, degene is die meer hulp en bescherming behoeft, niet alleen omdat zij minder weerbaar is tegen gevaren, maar vooral omdat zij het is die de voornaamste zorg en liefde biedt, met name bij het grootbrengen van haar. kinderen. Maar zoals elk mens heeft de vrouw dezelfde rechten als de man (in dit geval de vader) om het beste in haarzelf te ontplooien in haar omgeving en dat wordt mogelijk gemaakt doordat zij kan beschikken over hulp van haar echtgenoot.
Uiteindelijk vindt iedereen de dood met geen ander gezelschap dan zijn of haar eigen geest en zonder andere bagage dan zijn of haar intenties tijdens het leven. Of je het goed gedaan hebt kan alleen Allah beoordelen.