
Wat kan ik meer zeggen. Na de lockdown tijdens ons vorige verblijf is dit genieten.
Maar morgen ga ik naar de tandarts voor controle. Het leven gaat hier ook door.
We hebben er hier een airco, maar deze hebben we tot nu toe weinig gebruikt. Omdat we vrij hoog zitten kunnen we het hier meestal behoorlijk laten doorwaaien door alle ramen tegen elkaar open te zetten. Maar gisteren en vandaag stond er het grootste deel van de dag geen zuchtje wind en de wind die wel woei was heet en niet verkoelend. Dan is het lekker om alle ramen te sluiten en de airco aan te doen. Deze bevindt zich bij ons aan één kant van het huis en wij dachten eigenlijk tot op heden dat het weinig zin zou hebben om deze aan te zetten, als dat toch geen verkoeling geeft aan de andere kant van de lange gang met de overige kamers en keuken. Maar het helpt wel en dat is lekker tijdens het koken en als je op de hometrainer zit.
Gemeen is het dat in Spanje altijd tijdens het hitte- en koude-seizoen de prijs van elektriciteit wordt opgevoerd. En dat met een enorm percentage. Dat is erg voor de wat armere mensen hier. Het moet een hel zijn geweest in de maanden dat de temperatuur hier opliep tot meer dan 40 graden. Maar goed, wij weten nu dat we het ding best af en toe kunnen aanzetten.
En dan de beestjes. Dat valt hier erg mee. Ik zie geen vliegen of muggen. Er is gewoon niks voor ze te eten in de kurkdroge omgeving.
Voordat ik naar Nederland ga, sluit ik altijd alle houdbare etenswaren goed af door ze te bewaren in potten en dozen, opdat insecten geen kans krijgen. Maar alsnog weten heel kleine gevleugelde beestjes in de afgesloten potten en potjes binnen te dringen. Het is ons een raadsel hoe. Ze zijn dol op zoete paprikapoeder, meel en maizena. Maar andere kruiden laten ze met rust. We moesten helaas toch nog producten weggooien, omdat de houdbaarheidsdatum na 10 maanden verstreken was. Voedsel weggooien haat ik.
En dan de stank in de badkamer bij thuiskomst! Een lucht van vieze afvoerputjes. Dat overkomt ons pas de laatste twee keer dat we hier zijn aangekomen. En ik heb er een verklaring voor. Die lucht hangt er sinds de demente dame beneden is overleden. Daarvoor rook het altijd fris. En dat was waarschijnlijk omdat de dochters van die vrouw elke week kwamen schoonmaken en er ook een verpleegster langs kwam. Nu wonen er alleen nog de twee ongetrouwde broers in het huis beneden ons en ik verdenk ze ervan dat ze de badkamer en WC niet goed schoon houden. En hun vieze lucht komt bij ons binnen via een roostertje bovenin onze badkamer, omdat hun rooster op hetzelfde afvoerkanaal uitkomt als het onze.
Vandaag heeft Ahmad er iets op gevonden. Hij knipte een plastic vierkant (geknipt uit een harde kaft van doorzichtig plastic) op de maat van het rooster. En hij bevestigde dat aan de binnenkant van het rooster. Een derde deel van het plastic klepje maakte hij vast aan het rooster d.m.v. siliconenlijm. En het onderste twee-derde gedeelte van het plastic bestond uit een beweegbaar deel, bevestigd aan het bovenste deel met ringetjes. De lucht uit onze badkamer kan nu wel ontsnappen doordat het deurtje naar binnen (naar de afvoer in het rooster) kan openwaaien, maar omgekeerd kan het deurtje niet openwaaien, omdat het stoot tegen de binnenkant van het rooster. Er kan dus geen vieze lucht van onze benedenburen bij ons terecht komen. Ik vind het een hele creatieve oplossing en we merken direct verschil.
Laten we het maar niet meer hebben over de reis ernaartoe. Of toch maar wel, ter waarschuwing van eventuele toekomstige reizigers die vertrekken vanaf Rotterdam Airport. We moesten drie uur voor vertrek op het vliegveld zijn. Tot onze verbazing stond er voor de ingang een viertal lange rijen met mensen die aan het wachten waren voor een reis naar verschillende bestemmingen. Er waren een aantal jongelui met hesjes op de been, die de reizigers informeerden over het hoe en wat van al die rijen. Wij kregen te horen dat de rij voor Malaga pas over drie kwartier zou starten. Dus we hadden even tijd om een kop koffie te drinken in het restaurant. Ahmad had daar niet zo een trek in, maar ik wel. Tja en daarna was het echt een dikke twee uur wachten in de rij buiten, naast drie andere rijen die maar mondjesmaat opschoven, omdat er telkens een groepje mensen uit elke rij naar binnen werd toegelaten om in te checken. Gelukkig was het lekker weer en al pratende met andere reizigers kwamen we de tijd wel door.
Het hele oponthoud had maar één oorzaak. Er was niet genoeg grondpersoneel. We kregen excuses van de beveiligers hiervoor. Eenmaal binnen verliep alles wel heel vlot. Wij bleken het moeilijk verkregen maar juiste formulier te hebben om snel door te kunnen naar de handbagagecheck. En dat was ook in Spanje zo. De QR code is echt iets dat grenzen voor je opent. Ik zag andere mensen klooien met stapels papieren.
Onze chauffeur stond al op ons te wachten. Nog steeds is er geen snelle weg naar het vliegveld vanaf Alhaurin de la Torre. Die weg schijnt in de planning te zijn. Telkens als er nieuwe lokale verkiezingen zijn wordt dat vermeld, maar dat is nu al jaren zo.
Wat wel bijna af is, dat is het lelijke betonnen monster met trappen en lift aan het einde van onze voorheen doodlopende weg. We hoorden vandaag van buurtbewoners dat deze ontsierende kolos begin september zal worden ingewijd door de burgemeester en wat andere notabelen.
Eenmaal thuis aangekomen kon Ahmad nog net wat boodschappen halen. Intussen pakte ik de koffers uit in een verzengende hitte. Ons optrekje was flink opgewarmd dankzij hete zomermaanden met de ramen dicht. Daarna was het goed vertoeven op het terras dat Ahmad had laten afkoelen door middel van de tuinslang. We waren allebei een beetje suffig en gedesoriënteerd. Het is altijd even wennen waar alles in huis ook alweer ligt enzo.
Maar vandaag zijn we al helemaal gewend aan het leven hier. Ik heb zelfs al gefietst op de hometrainer, kijkend naar expeditie Robinson op de tablet via NLZiet. De ergste hitte lijkt wel voorbij en we hopen nog te genieten van een mooie nazomer met iets minder tropische temperaturen dan de maand hiervoor. 30 Graden is wel warm genoeg.
Vandaag riep Ahmad me even van mijn fiets, omdat hij de bellen hoorde van de geiten van de herder. Ze waren nu niet zo dichtbij als voorheen, maar in de verte kon je ze wel zien grazen in de kurkdroge natuur. Met die lieve trouwe honden erbij. Ik word daar altijd blij van.