Vandaag is de eerste dag dat de kinderen (tot 14 jaar) onder begeleiding van hun ouders weer naar buiten mogen om te wandelen of te sporten. Ik verwachtte veel kinderen buiten te zien vandaag, nu het eindelijk mag, maar tot nu toe zag ik geen enkel kind buiten. Misschien zijn ze helemaal gewend om binnen te blijven en lokt het hen niet om naar buiten te gaan. Of het komt omdat het zondag is. Hier is het gebruikelijk in het weekend uit te slapen. Of de ouders hebben de auto gepakt om hun kinderen wat verder weg te brengen dan deze doodlopende straat.

Goed nieuws is verder dat ook volwassenen vanaf 2 mei naar buiten mogen om zomaar wat te wandelen of te sporten. Dat is heerlijk voor ons. Dan kunnen wij onze wandelingen in en rond het dorp weer maken.

Ook is hier in het nieuws dat men in Spanje nadenkt hoe en wanneer de vliegvelden weer te openen voor vliegverkeer van personen. Men wil dat in fasen doen. Eerst alleen vluchten binnen Spanje, daarna vluchten binnen Europa en tenslotte ook verder weg. Over het open stellen van andere winkels dan winkels waar voedsel, kantoorbenodigdheden of sigaretten verkocht worden heeft men het hier nog niet. Dat vind ik onbegrijpelijk, omdat mensen zich hier heel goed houden aan het afstand bewaren en netjes wachten een winkel binnen te gaan tot een ander er uit komt. Maar ongetwijfeld gaat dit ook wel een keer keer gebeuren in fasen.

Na een kwakkelige maand april lijkt het weer hier over een aantal dagen een stuk beter te worden.

We zien de lichtpuntjes. Intussen worstel ik met een ander minischilderijtje, dat ik maak zonder voorbeeld, en is Ahmad bezig met een servethouder, gemaakt uit stukjes glas in lood. We blijven bezig.

Terwijl ik dit zit te typen hoor ik zowaar kinderstemmetjes buiten. Eindelijk. 🙂

Net als veel mensen nu kijk ik dagelijks naar Netflix. Alleen doe ik dat gematigd. Elke dag kijk ik een stukje van een serie of film terwijl ik mijn 10 km op de hometrainer afleg. Fantastisch voor de benen en een echte cellulitis-killer, dat fietsen. Ik wist dat eigenlijk al, maar nu zie ik het na een aantal jaren stug doortrappen. Fietsen maakt de kont rond en pront en de benen stevig en sterk, dames.

Wat ik gemerkt heb is dat het aanbod op Netflix in Spanje afwijkt van dat in Nederland. Je abonnement is hier gewoon geldig, maar je hebt het aanbod dat in Spanje voor handen is.

Ik merkte dat op doordat mijn zoon ons een paar films aanraadde die hij gezien had op Netflix. Toen ik zijn doorgestuurde links naar die films wilde openen, merkte ik dat de films geen van drieën in het aanbod hier zaten. Sommige series overlappen elkaar natuurlijk wel, maar het hele aanbod in Spanje en Nederland is niet hetzelfde.

De laatste tijd ben ik wat verslaafd geraakt aan series over orthodoxe joden. Ik begon met de serie ´unorthodox´, die in Nederland ook te zien is op Netflix. Ik vond het mateloos interessant om te zien hoe deze orthodoxe gemeenschap leeft. De actrice die de hoofdrol speelt is ronduit geweldig. Daarna begon ik direct aan nog een serie met maar liefst twee seizoenen over een orthodox joodse gemeenschap in Jeruzalem ´Shtisel´. Daarin speelde dezelfde actrice. En nu ben ik weer bezig met een serie, dit keer een documentaire over chassidische joden in Brooklin, ´one of us´ geheten. Daarin is te zien hoe moeilijk het is voor mensen om uit die gemeenschap te stappen.

Zo leer ik nog wat bij. Wat ik heel mooi vind van deze gemeenschap is de onderlinge betrokkenheid en behulpzaamheid. Ik vind de kleding heel mooi en vooral de kinderen met die ouderwetse kleertjes en die pijpenkrulletjes langs hun gezichtje erg schattig. En ik vind de dingen die zij zeggen in hun geloof en hun zegenwensen erg mooi. ´Eer zij aan God die de wereld geschapen heeft door midden van zijn woord.´ En ook iets met brood, dat ik steeds vergeet maar erg mooi vond, telkens als ik het hoorde. Als ze een kamer betreden, dan raken ze even de deurpost aan, waarna zij hun hand kussen. Dat vind ik ook een mooi gebaar.

Maar zoals elk geloof, wanneer het een instituut van strenge regels wordt, heeft ook het orthodoxe jodendom meerdere kanten, zoals ik nu zie in de documentaire over afvalligen, die de gemeenschap hebben verlaten. Die hebben het niet gemakkelijk.

……Voor iedereen. Tenzij het hele virus verdwijnt of mensen met succes ertegen kunnen worden ingeënt en alles weer ´normaal´ wordt. Maar dan komt er misschien weer een nieuw virus. Sheikh Nazim, mijn grote leermeester (zijn mooie ziel is al enige jaren bij Allah) sprak al lang geleden over de komst van een virus dat zou komen en dat de hele wereld lam zou leggen. Hij zei toen al dat de mens zich zo sterk waant met al zijn kennis, maar dat een klein virusje alles kan doen veranderen en dat dit een keer zou gaan plaatsvinden.

De mens is al lange tijd bezig het natuurlijk evenwicht te verstoren. Niet alleen deze virus-uitbraak is een gevolg daarvan, maar ook de klimatologische verandering op de hele wereld. Nederland heeft nu bijvoorbeeld te kampen met droogte, terwijl het hier voldoende regent. Op ons terras hebben wij in de loop van de tijd dat we hier zijn een tiental dode bijen aangetroffen. Zorgwekkend, zoals het ontbreken van ook veel andere insecten, overal ter wereld. En ook andere dieren en de fauna zien we lijden. De variëteit in de natuur om ons heen neemt steeds meer af. Dieren en planten sterven uit of worden uitgeroeid door de mens.

Ahmad en ik waren gewend vier keer per jaar heen en weer te vliegen van Rotterdam naar Malaga. Nu hebben we het erover dat dit waarschijnlijk niet langer mogelijk laat staan wenselijk zal zijn in de toekomst. Ook wij hebben meegewerkt aan de grote vervuiling en verstoring van onze mooie natuur. Wij zijn er nog niet uit hoe we de toekomst tegemoet gaan. Het heen en weer reizen is schadelijk en brengt voor onszelf ook risico´s. Ahmad moet voor eventuele medische behandelingen en om zijn familie te zien in Spanje zijn en ik in Nederland.

Moge Allah, die ons hier heeft gebracht, ons de weg wijzen voor de toekomst. Waarschijnlijk zijn wij niet de enigen die staan voor een grote verandering en nog niet weten wat en hoe te gaan doen. Dat geldt zeker ook voor mensen die hun beroepsmatige bestaan vonden in het faciliteren van bijeenkomen van mensen, zoals restaurant- en caféhouders, uitbaters van theaters, bioscopen, festivals, vakantie-arangementen, etc.

Het ziet er naar uit dat we ´back to basic´ moeten gaan…..Ik vind dat helemaal o.k. Het punt is voor mij en Ahmad alleen dat hij zijn basis in Andalusië heeft en ik in Nederland. Zouden we ooit moeten kiezen waar permanent te verblijven?

Intussen geniet ik, bij gebrek aan een wandeling, van ons mooie uitzicht hier.

Wat ik had gehoopt is hij gaan doen. Hij is bezig zijn jeugdherinneringen als boerenjongen op te schrijven. Hij heeft al drie hoofdstukken geschreven en deze ook naar zijn kinderen gestuurd. Zij zijn er heel enthousiast over. Ook ik heb de hoofdstukken gelezen. Ik was eigenlijk van plan deze te vertalen naar het Nederlands en ze hier in mijn weblog te zetten. Maar ten eerste valt het niet mee om de stukken te vertalen. Er staan veel woorden in die de attributen en gebruiken beschrijven van de boeren in die tijd op die plaats en die begrippen legt hij ook uit in notities onderaan de pagina. Dat vind ik lastig en langdradig om te doen. Dus ik begin er niet aan.

Het is ook bedoeld voor mensen die het leven hier kennen en ook de geschiedenis een beetje. Voor de Andalusiërs zelf is hij eigenlijk aan het schrijven en dan vooral voor zijn kinderen.

Ik ben blij dat hij doet. Het heeft mij aangemoedigd om nog een minischilderijtje te gaan maken. Dit keer van Ahmad als jongen van achteren gezien. Hoe hij de nacht in rijdt op een muilezel met daarachter aan een touw nog een muilezel. Ik hoop dat het gaat lukken.

We moeten onszelf nog wel een tijdje bezig houden hier. Ik zag op de site van Transavia dat er niet gevlogen gaat worden tot 27 mei minstens. Dus dat vraagt om geduld.

Terwijl ik klusjes doe, luister ik vaak naar radio 1. Zo blijf ik een beetje op de hoogte van hoe het in Nederland gaat.

Wat mij opvalt is het verschil in uitleg dat gegeven wordt van de te nemen of genomen maatregelen in het licht van de pandemie die de wereld nu treft. In Nederland hebben mensen, evenals hier, geen inspraak in de beslissingen die de regering neemt. Maar op zijn minst wordt uitgelegd waarom die maatregelen er zijn. Ook wordt benadrukt dat de politieke beslissingen genomen worden op grond van adviezen van specialisten. Er wordt ook vaker met enige empathie gesproken over het effect van al deze maatregelen op burgers. En de verhalen van mensen en hun gevoelens daarbij krijgen aandacht in de media.

Hier is dat veel minder. De maatregelen worden simpelweg van regeringswege opgelegd zonder verder veel uitleg. En wat dat met mensen doet, lijkt verder niet van belang te zijn. De ‘estado de alarma’,die hier is afgekondigd, is een veel algemener en rigider concept dan een variabel concept van noodmaatregelen als in Nederland wordt gehanteerd. Deze estado de alarma geeft zeer veel macht aan de gardia civil voor het handhaven daarvan, zoals eigenlijk al bepaald is in het verleden als regelgeving voor tijden van nood, zoals natuurrampen. Deze regelgeving geeft de gardia civil het recht om zeer streng op te treden zonder dat daar discussie over mogelijk is. Zoals ik al eerder vertelde, hebben zij nu het recht om zeer hoge boetes op te leggen aan mensen, hen zelfs gevangen te zetten bij overtreding van de zeer strenge restricties die nu gesteld zijn hier. De gardia civil is een politie die wij in Nederland niet kennen. Het zijn militairen, niet te vergelijken met de marechaussee.

Het is niet verwonderlijk dat mensen hier gehoorzamen als makke schapen, want de sancties in geval van ongehoorzaamheid zijn verschrikkelijk. Er zijn trieste voorbeelden van mensen die hoge boetes krijgen opgelegd, terwijl ze dat naar mijn mening niet verdienen. Zoals een man die drie boetes kreeg opgelegd, omdat hij zijn schaap naar de campo bracht onder begeleiding van een hond. Een boete voor verlaten van zijn huis zonder toestemming, één voor het lopen met zijn hond zonder geldig papier en één voor het naar buiten brengen van het schaap. Dat schaap moest eten, maar discussie daarover kent men hier niet. En zo zijn er tal van voorbeelden.

Ook is het zo dat in heel Spanje dezelfde maatregelen worden genomen, terwijl er een enorm verschil is in de mate van uitbraak van het virus. In het noorden is de uitbraak veel heviger dan hier in het zuiden.

Nu is er sprake van dat de kinderen vanaf 27 april onder begeleiding twee uur per dag naar buiten zullen mogen. Maar alsnog zijn er mensen die het hier niet mee eens zijn. Ook wordt er geklikt door buren. Zo las ik dat buren gebeld hadden naar de politie om te vertellen dat kinderen hadden buiten gespeeld op de binnenplaats van een flatgebouw.

N.B. Laatste update wat betreft dit onderwerp van vandaag: de kinderen in Spanje mogen weer naar buiten vanaf 27 april, maar alleen met een volwassene naar de supermarkt, de apotheek of naar een bank. Daar zullen ze blij van worden, maar niet heus. In mijn ogen heel ondoordacht om kinderen juist mee te nemen naar afgesloten ruimtes als winkels en banken in plaats van in de open lucht.

Nog latere update wat betreft de kinderen (tot 14 jaar). Niet alleen ik maar heel veel meer mensen in Spanje vonden het een slecht idee om kinderen mee te nemen naar supermarkt en apotheek. De regering heeft daarnaar willen luisteren. De maatregel is dan ook gisteren al veranderd. De ouders mogen nu met maximaal drie kinderen een ommetje maken per dag van meer dan een kilometer van huis.

Dit land is de tijd van dictatuur tijdens Franco nog niet voorbij. Mensen zijn eraan gewend en gedragen zich nog steeds alsof ze in die dictatuur leven. En daar komt bij dat er nog altijd mensen zijn die Franco een warm hart toedragen.

Gelukkig valt de politiecontrole hier in ons dorp wel mee. Ik ben nog niet één keer aangehouden. Op het plein, waar ik elke keer, als ik boodschappen ga doen, langs loop en dat normaal gesproken het bruisend middelpunt is van ons dorp, zie je nu niemand zitten. De terrassen zijn uiteraard dicht, maar ook het even zitten op één van de bankjes daar is niet toegestaan. De hangouderen (overdag) en hangjongeren (in de avond) zie je niet meer. Toch zag ik laatst een oude man op een bank daar rustig een sigaretje roken. Ahmad en ik noemen hem ´el aristocrata´, omdat hij altijd onberispelijk gekleed is. ´Bonjour´, riep hij me toe. Ik denk niet dat deze man een bon gaat krijgen. Hier is het gelukkig wat gemoedelijker dan in het noorden van Spanje.

De mensen accepteren zonder mokken de maatregelen die genomen zijn. Toen ik laatst in de hobbywinkel wat penselen had gekocht, zag ik de man van het winkeltje ernaast zijn waren een beetje ordenen. ´Mag je weer open?´, vroeg ik hem. Nee nog niet, was het antwoord. Ik wilde hem zeggen dat me dat speet voor hem. ´Lo siento´, maar in plaats daarvan zei ik: ´Qué miseria´. Dat was een verkeerde woordkeus. Ik zag de man een beetje rood aanlopen en zowaar een beetje bozig worden. ´Nee nee! Gezondheid gaat voor alles.´Hij bleef mompelen dat gezondheid veel belangrijker was en ik voelde dat ik een verkeerde snaar had geraakt bij de man. Bij thuiskomst hoorde ik van mijn Andaluz thuis dat ik inderdaad een ongelukkig woord had gebruikt. Miseria heeft een negatieve betekenis. Er zit iets van minachting in. Het wordt alleen gebruikt voor mensen die straatarm zijn en het wordt geassocieerd met luizen hebben, geen kleren, enz.

Dat heb ik weer. Heb ik die aardige man beledigd zonder het te willen. Ik zou het hem graag een keer uitleggen en me verontschuldigen, maar dat kan niet want zijn winkeltje is dicht en ik zie hem niet meer.

https://www.diariosur.es/malaga/encuentran-localidades-provincia-estado-alarma-20200318135826-ga.html

Bekijk alle foto’s van de verschillende plaatsen. De foto´s zijn geen toppers, maar geven wel een goed beeld hoe de wereld er hier nu uit ziet. Het weer is ook niet echt stralend tot nu toe. Instabiel, met af en toe zonmomentjes.

Vandaag was een van de eerste dingen die ik deed Transavia bellen. En daar werd ik bevestigt in mijn verwachting dat onze vlucht naar Nederland van 23 april in ieder geval niet zal doorgaan. Gek genoeg werd ik door dit bericht niet lam geslagen, maar kreeg ik juist een energie boost. Alsof ik een lion reep had gegeten. Ik zag direct weer voordelen. Geen zorgen meer over het al dan niet opgaan van de boodschappen die ik altijd voor minstens vijf dagen insla. We hebben nu de tijd om dat allemaal op te eten. En nu kreeg ik ineens ook weer vaste plannen. Voor nog een minischilderijtje op een houten paneeltje, dit keer van Ahmad die in de nacht verdwijnt, van achter gezien, op een muilezel gezeten en met een andere muilezel aan de leiband. En ook een ander plan voor daarna. Een zwart wit tekening van hem als klein jongetje met zijn grotere broer en zus. Daar kan ik wel even zoet mee zijn. De eenhoorn kan ik beter in Nederland schilderen. Dan hoef ik er niet mee te sjouwen als het vliegtuig eindelijk vliegt.

Intussen had Ahmad ook een plan met mij voor vandaag. ´Als je vandaag mijn haar niet knipt, dan zet ik zelf de tondeuse erop.´ O nee! Dat is het laatste wat ik wil dat hij doet, zichzelf een gemillimeterde kop scheren, zoals hij dat gewend was voor hij mij kende. Lekker goedkoop maar geen gezicht. Zonde van zijn mooie haar. ´Nee nee! Ik knip je wel. Vandaag nog,´ haastte ik me te zeggen.

Eerlijk gezegd vond ik dat behoorlijk eng, om zomaar in zijn haar te gaan snoeien. Ik heb de voorgaande dagen al wat gespiekt op YouTube en zag daar dat er vele stijlen van knippen en scheren zijn, de één nog ingewikkelder dan de andere. Het werd er allemaal niet duidelijker op voor me, maar een paar belangrijke wetmatigheden van het kappersvak bleef ik wel onthouden. Een recente foto van minister de Jong, die door zijn vrouw is geknipt onder begeleiding van instructies door een echte kapper, gaf mij niet meer zelfvertrouwen. Ik zag bij deze minister een rand in het kapsel die er niet hoort te zitten.

Maar met de energieboost die me vandaag ten deel viel durfde ik het toch wel aan om met het haar van manlief te beginnen. We hebben er nota bene speciaal een heuse kappers-set voor in huis gehaald.

Ik begon met de tondeuse op stand vier en liet me daarna met tondeuse en schaar leiden door de natuurlijke val van het overigens gemakkelijke haar. En ik moet zeggen dat ik heel tevreden ben met het uiteindelijke resultaat. Zelfs mijn jongste zoon vindt het goed gedaan en dat wil wat zeggen. Hij is een haar-criticus bij uitstek. Dus ik ben stiekem een beetje trots dat ik van mijn lieve Ahmad weer de gentleman heb kunnen maken die hij is en dat hij niet over straat hoeft als een onverzorgde grijsaard met overal wildgroei van plukken haar.

En nu maakt mijn lieve Ahmad koekjes, zonder suiker, maar gezoet met banaan en dadels en er zit zelfs pindakaas (mijn lievelingsbeleg) in verwerkt. Mmm. Ik verheug me op de thee straks. Het leven is goed.

Zijn we blij geworden voor niets? We bereiden ons daar wel op voor. Als ik kijk naar de laatste update over het corona virus op de site van Transavia, die dateert van 17 april 12.00 uur, dan staat daar nog steeds duidelijk dat alle vluchten tot 6 mei geannuleerd zijn (en dat dit zelfs daarna nog een tijd zo kan blijven). We horen ook nog geen vliegtuigen in in de verte, wat we normaal hier wel hoorden.

Na veel te energiek te zijn geweest van blijdschap (hyper hyper hyper), zakte ik gisteren als een pudding in elkaar. Geen fut en geen animo om wat ook te doen. Morgen ga ik Transavia bellen om te horen of de vlucht echt niet doorgaat. Ik reken erop dat dit inderdaad niet het geval zal zijn. Ik krijg weer zin om te tekenen of schilderen. Want alleen maar niks doen en lezen en tv kijken, dat is niets voor mij. We zullen er hoe dan ook wat van moeten maken. Dat geldt voor alle mensen. Verwarrende tijd voor ons allen….

Maar de kindertjes in Spanje mogen, na vanaf 15 maart in de huizen opgesloten te hebben gezeten, binnenkort weer een paar uurtjes per dag naar buiten. Gelukkig.

Gisteren was ik moe en gingen wij vroeg ons bedje in. Ik keek nog even in mijn telefoon, die ik bijna de hele dag niet had aangeraakt voor het nieuws en andere berichtjes. Toen zag ik tot mijn verbazing dit bericht.

Zag ik dat goed? Gaan de vluchten van Spanje naar Nederland weer door voor reizigers? Ja, het staat er echt! Vanaf 17 april 20.00 uur exact zou dit het geval zijn. Dat zou betekenen dat onze vlucht van 23 april a.s. naar Nederland toch niet geannuleerd wordt. Ik was ineens klaar wakker en de adrenaline suisde door mijn bloed. Van blijdschap sliepen we moeilijk in en sliep ik verder ook onrustig. Vanmorgen wilden we graag van Transavia horen dat onze vlucht echt doorgaat, maar ja hoor, natuurlijk….het is nu weekend en er is niemand van het servicecenter bereikbaar tot maandag binnen kantoortijden. Pfff, nu moeten we geduld hebben om dit bericht bevestigd te zien door Transavia.

Intussen ben ik me al helemaal aan het voorbereiden voor de reis. Ik heb mijn penselen schoongemaakt en met olie ingesmeerd. Er gaat niet meer geschilderd worden. Het liefst zou ik het huis nu al schoonmaken en mijn koffer pakken om te gaan, maar dat is nog wat voorbarig.

En Ahmad? Hij is ook blij als we kunnen gaan. Hij heeft veel zin om in de tuin bezig te zijn.

Ach, laten we hopen dat het echt waar is. Het zou anders een teleurstelling zijn. Op de website van Transavia staat nog dat alle vluchten tot 6 mei geannuleerd zijn. Maar het kan zijn dat zij de website nog niet hebben kunnen aanpassen. Spannend!