Wat ik had gehoopt is hij gaan doen. Hij is bezig zijn jeugdherinneringen als boerenjongen op te schrijven. Hij heeft al drie hoofdstukken geschreven en deze ook naar zijn kinderen gestuurd. Zij zijn er heel enthousiast over. Ook ik heb de hoofdstukken gelezen. Ik was eigenlijk van plan deze te vertalen naar het Nederlands en ze hier in mijn weblog te zetten. Maar ten eerste valt het niet mee om de stukken te vertalen. Er staan veel woorden in die de attributen en gebruiken beschrijven van de boeren in die tijd op die plaats en die begrippen legt hij ook uit in notities onderaan de pagina. Dat vind ik lastig en langdradig om te doen. Dus ik begin er niet aan.

Het is ook bedoeld voor mensen die het leven hier kennen en ook de geschiedenis een beetje. Voor de Andalusiërs zelf is hij eigenlijk aan het schrijven en dan vooral voor zijn kinderen.

Ik ben blij dat hij doet. Het heeft mij aangemoedigd om nog een minischilderijtje te gaan maken. Dit keer van Ahmad als jongen van achteren gezien. Hoe hij de nacht in rijdt op een muilezel met daarachter aan een touw nog een muilezel. Ik hoop dat het gaat lukken.

We moeten onszelf nog wel een tijdje bezig houden hier. Ik zag op de site van Transavia dat er niet gevlogen gaat worden tot 27 mei minstens. Dus dat vraagt om geduld.