Gelukkig heeft Ahmad het op zich genomen dit keer een filmpje te maken van onze zoveelste honeymoon (luna de miel). En hoe! Ik vind het een prachtig filmpje met als achtergrond originele muziek uit de tijd van Al Andalus. Het is een liefdesgedicht op muziek. De tekst is heb ik alleen in het Arabisch en Spaans. Dus die laat ik hier weg…Ahmad heeft de tekst in het filmpje ook grotendeels weggelaten, omdat hij de muziek zonder zang mooier vond. Hij stuurde me het gedicht via de mail.
En daar ben ik dan toch begonnen. Ik heb een hoekje gevonden naast mijn bureau met weinig direct licht, waar ik van houd.
Mijn jongste zoon kwam redelijk snel tevoorschijn uit het HB potlood (ik heb allerlei potloden, maar gebruik nog steeds heel laf alleen maar het normale HB potloood!). Maar zijn hoofd bleek aanvankelijk te breed uitgevallen. Dat is dan balen, vooral als je al een oor hebt getekend. Daarna zijn kleine dochtertje. Ik dacht dat dit niet gemakkelijk zou zijn, maar gek genoeg stond zij juist al na een half uurtje goed op de plaat.
Ik stuur altijd foto’s van een onaffe tekening naar de opdrachtgever voor eventueel commentaar. Dat is niet altijd verstandig. Mijn jongste zoon vond zijn kin te veel naar binnen wijken. Gedoe om dat te veranderen! Het werd ineens een andere vent en dan schrik ik altijd. Komt dat nog goed? Ik kan dan niet stoppen tot ik de ellende heb verholpen. Dan laat ik mijn thee koud worden.
En nu ben ik er bijna. Er zijn nog wel dingetjes die misschien anders kunnen, maar veel ga ik niet meer veranderen. Ik ben geen Rembrand. Op een goed moment moet je niet meer te veel morrelen aan een tekening. Dat slaat de plaat dood, vind ik.
Dus de tekening mag na twee keer eraan werken nu zo wel even op de ezel blijven staan. Morgen wordt er niet getekend…….
Op 7 november 2008 kwam Ahmad bij me wonen. We kenden elkaar toen 3 maanden via een moslim datingsite op internet. Ahmad sprak alleen Spaans en ik communiceerde met hem via de mail in het Engels. Wij bedienden ons van de Google vertaalmachine. Ik vertaalde zijn mooie teksten liever in het Engels dan in het Nederlands, omdat Spaans, wanneer het letterlijk vertaald wordt in het Nederlands, heel formeel en raar overkomt. We hadden een zeer intensieve correspondentie. Ik mailde zelfs met hem onder werktijd. Toen Ahmad uiteindelijk naar Nederland kwam, wisten we ongeveer alles van elkaar. Ik kende zijn stem niet, had zijn uiterlijk alleen gezien op een paar foto’s, maar had het gevoel dat ik recht in zijn ziel had kunnen kijken. Ik voelde met mijn hele hart dat hij een goed persoon was en ik was via de mail helemaal verliefd geworden, net als hij.
Op 7 november ging ik hem ophalen van Schiphol. Ik was van de zenuwen een uur te vroeg. En daar stond hij ineens, een kleine man (precies even lang als ik) met een oude koffer. Hij lachte me heel lief toe en ik vond hem een beetje op David Niven (een vroegere filmster) lijken. Het eerste wat hij deed was me het boek in de hand drukken, dat hij geschreven heeft (‘Andalucia como matria’). Ik wist niet goed wat ik daarmee aan moest, maar ik bleef het vasthouden. Thuis wachtte een groep mensen op ons. Mijn oudste dochter had alles voorbereid. Ballonnen met hartjes hingen aan het huis en binnen wachtten een imam, die ons voor de islam ging trouwen, en mijn groep soefi-vrienden. Mijn kinderen hadden heerlijk eten gekookt en een mooie taart gekocht met 2 duiven, die wij moesten aansnijden. Dat deden we samen. Een vriend die Spaans sprak vertaalde alles wat de imam zei in het Spaans voor Ahmad.
Het was de mooiste nikah (trouwerij voor de islam), die ik ooit meemaakte (NB het was voor mij de derde keer dat ik trouwde).
Sindsdien zijn Ahmad en ik samen. En we zijn nog steeds erg gelukkig. Ik vond dat dit nu maar eens gevierd moest worden. En dat gaan we ook doen. Zondag a.s. gaan we een nachtje slapen in een heel duur hotel in Granada. Het is enig in zijn soort, omdat het volledig ecologisch is. Energie wordt gegenereerd door middel van olijfpitten uit de eigen boomgaard en ook het eten dat geserveerd wordt is natuurlijk en komt uit eigen biologische producten. Zelfs de lakens zijn van duurzaam materiaal. Het lijkt me een belevenis om dit een etmaal mee te maken.
Wat betreft de temperatuur hebben we geen geluk. Het zal slechts 8 graden zijn overdag bij een koude wind en in de nacht belooft het min 1 graad te worden. Maar we hopen dat het twee heldere dagen zullen zijn tussen de buien de dagen ervoor en erna in. Dan kunnen we in ieder geval wandelen met een warme jas en genieten van de mooie omgeving daar…..
Volgend jaar 29 oktober zullen we 10 jaar gerouwd zijn voor de Nederlandse wet. Als we dat nog mogen meemaken, hebben we weer een reden voor een feestje.
Nog steeds ben ik aan het spijbelen. Terwijl Ahmad al een stuk van een prachtige vlinder heeft vervaardigd voor nog een glas in lood lampje.
Mijn excuus is nu dat het vandaag schitterend weer was en dat het heerlijk was om te lezen op het terras. ‘Ik begin wel als de lucht weer grijs is. In zonlicht kan ik niet tekenen, veel te fel!’
Mijn mooiste tekening tot nu toe vind ikzelf deze:
De les die vandaag in mij opkwam is de volgende:
Er zijn bij elke gedachte, intentie of handeling van de mens vier getuigen, Allah (God), de duivel en twee engelen. Het advies van sheikh Abdullah is: ‘wees niet de vijfde getuige’. Wij moeten niet getuigen en oordelen over anderen. Dat is niet aan ons.
Denkend aan deze les besef ik hoeveel (negatieve) energie ik bespaar als ik me werkelijk aan deze les houd. Het bespaart me (ver)oordelende gedachten te hebben over anderen en nog een stap verder: het bespaart me oordelen hardop de geven over anderen, hetgeen meestal alleen maar negatieve of op mijn minst nutteloze energie verspreidt in mijn directe omgeving. Wij weten immers niets over de motivatie van een ander om dingen op een bepaalde manier te doen. Als we meer zouden begrijpen zouden we misschien anders denken. We weten niets over een ander en hebben het al druk genoeg met eerlijk te zijn tegen onszelf en onszelf te begrijpen.
Sheikh Abdullah berispte nooit iemand persoonlijk in gezelschap. Hij gaf raadgevingen in hun algemeenheid en degene die het betrof voelde zich dan in de regel vanzelf aangesproken.
Iemand zei me eens, bij het zien van het gezicht van sheikh Abdullah (op de foto): ‘Wat kijkt hij boos’. Ik zie dat anders. Ik zie een zachtmoedig en heel gevoelig gezicht.
Ooit liep hij met een leerling. De leerling schopte een steen opzij die de weg enigszins blokkeerde. De sheikh zei toen: ‘Leg de steen liever opzij en schop hem niet. Ook de steen heeft gevoel’. (N.B. zoals ik me het herinner in mijn woorden naverteld)
Gisteren me alvast voorbereid op het beginnen met een nieuwe tekening. Het witte papier van mijn schetsblok gaapt me aan. Ik huiver een beetje om te beginnen. En ik spijbel al twee dagen…….
Het doet me denken aan vroegah. Toen moest ik eigenlijk studeren voor een tentamen en ik spijbelde een hele dag door aan mijn bureau een roman te lezen, die ik gelegd had bovenop mijn leerboek. Het voelde goed en zo voelde ik me de afgelopen dagen ook toen ik het boek ‘bekraste zielen’ uitlas.
Morgen is er weer een dag…… 😉
Zoals ik al eens eerder vertelde in dit weblog, wordt het contact met de buurtbewoners steeds beter. We wonen aan een doodlopende weg in een nederige buurt van het dorp, waarin de bewoners elkaar al een leven lang kennen. Er wonen oma’s, kinderen en kleinkinderen van één en dezelfde familie in onze straat. De kinderen hebben we zien opgroeien van voetballende en skatende kinderen tot kinderen die je niet veel buiten ziet of ze zitten op de stoep voor hun huis in hun telefoon te kijken. De kinderen zijn voor een deel pubers geworden.
Vroeger werden we alleen begroet met ‘hola’ en daar bleef het bij. Nu zijn we er kennelijk meer bij gaan horen, omdat de buurtbewoners hebben gezien dat we blijverdjes zijn. Er wordt belangstellend gevraagd hoe het is met mijn heup en tot hoe lang we hier weer gaan blijven.
Vandaag was ik jarig en om dat een beetje te vieren waren we buiten koffie gaan drinken met een versnapering. Het weer zat mee. Er scheen een lekker zonnetje. Toen we bijna weer thuis waren, hoorden we een kat mauwen. Een buurvrouw van een paar huizen verder kwam ook net aanlopen en mauwde eveneens. Zulk jolig gedrag zijn we niet gewend van deze vroeger nogal stugge buurvrouw. De kat die mauwde zat op een dakje boven de begane grond van een woning, een straat om de hoek van waar wij wonen.
We herkenden de kat als die van onze buurman, twee dakterrassen verderop. De vrouw begon spontaan te vertellen: Laatst was de kat van twee hoog naar beneden gevallen. Dwars door het glazen afdak van de voordeur beneden. De kat mankeerde niets. ‘Een kat heeft niet voor niets 7 levens,’ eindigde ze haar verhaal.
Ik ben blij dat deze kat, die regelmatig komt buurten bij ons nog leeft. Ik zou hem vreselijk gaan missen als dat niet zo was.
De kat zelf lijkt niet erg geschrokken. Hij springt nog steeds van dak naar dak en lijkt al springend verder te komen dan we al dachten.
Vandaag heb ik de plugin Jetpack verwijderd. Het is een heel uitgebreide plugin met heel veel mogelijkheden en widgets, die waarschijnlijk voor veel andere bloggers heel handig is. Maar ik had maar één widget nodig van deze plugin en dat was de widget die de mogelijkheid biedt aan lezers om zich te abonneren. Ik kreeg er een hele vracht ongevraagde mogelijkheden bij en dan neemt de plugin onnodig veel database-ruimte in beslag en maakt deze de database trager. Ahmad, de ‘webmaster’ of the house, heeft een andere, simpelere plugin gevonden, geheten Email Subscribers. Die heb ik nu geïnstalleerd en samen met hem ingesteld (wel even wat werk).
En zo kwamen we erop nog een andere plugin te installeren en die is, denk ik, voor heel veel mensen met een weblog interessant. Deze plugin heet WP-Optimize.
Het is een heel handige ‘stofzuiger’, die alle overbodige gegevens uit je database verwijderd. Toen deze ‘cleaner’ zijn werk had gedaan, had ik ineens in plaats van 42,7 MB slechts 18,4 MB schijfruimte verbruikt met mijn database. Je kunt de plugin zo instellen dat hij zijn schoonmaakwerk regelmatig uitvoert, bijvoorbeeld wekelijks of maandelijks.
Ik deel dit met de lezer, omdat ik denk dat sommige anderen met een weblog er mogelijk wat aan kunnen hebben.
Vanmorgen liepen we lekker in het zonnetje naar ons mandarijnenvrouwtje. Een altijd vrolijke en spraakzame vrouw die elke ochtend aan huis groente en fruit verkoopt, vers geoogst van hun land. In de mandarijnentijd kopen we graag haar nog groene en hier en daar gele mandarijnen.
De hometrainer moet deze dagen helaas binnen blijven vanwege onverwachte plensbuien. Zon en regen wisselen elkaar af. Maar daar staat tegenover dat het zicht bijzonder helder is.
Over de enorm creatieve, productieve en in mijn ogen integere Banksy wil ik het hier niet meer hebben. Smaken en meningen verschillen. Ik ben niet gauw een fan, maar ik kan gerust stellen dat ik heel erg onder de indruk ben van zijn werk, vooral van zijn graffiti en eigenlijk al zijn ideeën en wat hij heeft gedaan en hopelijk nog lang blijft doen. Oeps, nou heb ik het toch over hem ;-). Wat namelijk alsmaar blijft hangen, als een zeurend zinnetje in mijn hoofd, zijn de woorden in een reactie van mijn vriend Theo: ‘Integer? Je kunt er zonder al teveel denkwerk aan twijfelen’.
Ik heb wat denkwerk verricht voor zover mijn oude hersenpan dat toelaat en nog even Wikipedia erop geraadpleegd. Ik kan namelijk niet begrijpen hoe iemand die gratis en voor niks zoveel kunst heeft achtergelaten op muren, meestal in achterstandsbuurten, en die daar ook nog een tijd lang om vervolgd werd, niet integer genoemd kan worden. Dat hij nu veel verdient komt, denk ik, vooral omdat anderen ‘in zijn zonnetje’ rijk hopen te worden van zijn werk. Het is hem overkomen, zoals in dit leven ook andere talentvolle personen rijk worden van hun passie. Dat is mijn idee hierover. Maar misschien vindt jij dit naïef, Theo? Ik zie nergens een adder onder het gras. Alleen maar schitterend werk dat mij ontroert en doet glimlachen……
Het meest intrigerende nieuws van vandaag was voor mij het bericht in verschillende kranten over een voor veel geld geveilde print van een schilderij van Banksy die onmiddellijk na de verkoop in snippers eindigde (helaas niet zo volledig als Banksy het had gewild). Zie dit filmpje:
Mijn interesse in deze bijzondere kunstenaar was direct gewekt. Ik ging me er een beetje in verdiepen en kwam zo bij zijn website. Wat een topper is deze man.
Bekijk zijn website om zijn werk te bewonderen. Hij neemt een loopje met de hele bekakte kunstwereld 🙂 Zijn kunst is spontaan en zonder winstbejag. Maar ondanks dat is hij er superrijk mee geworden. Hij verdient het!