Nog steeds ben ik aan het spijbelen. Terwijl Ahmad al een stuk van een prachtige vlinder heeft vervaardigd voor nog een glas in lood lampje.
Mijn excuus is nu dat het vandaag schitterend weer was en dat het heerlijk was om te lezen op het terras. ‘Ik begin wel als de lucht weer grijs is. In zonlicht kan ik niet tekenen, veel te fel!’

Mijn mooiste tekening tot nu toe vind ikzelf deze:

De les die vandaag in mij opkwam is de volgende:
Er zijn bij elke gedachte, intentie of handeling van de mens vier getuigen, Allah (God), de duivel en twee engelen. Het advies van sheikh Abdullah is: ‘wees niet de vijfde getuige’. Wij moeten niet getuigen en oordelen over anderen. Dat is niet aan ons.
Denkend aan deze les besef ik hoeveel (negatieve) energie ik bespaar als ik me werkelijk aan deze les houd. Het bespaart me (ver)oordelende gedachten te hebben over anderen en nog een stap verder: het bespaart me oordelen hardop de geven over anderen, hetgeen meestal alleen maar negatieve of op mijn minst nutteloze energie verspreidt in mijn directe omgeving. Wij weten immers niets over de motivatie van een ander om dingen op een bepaalde manier te doen. Als we meer zouden begrijpen zouden we misschien anders denken. We weten niets over een ander en hebben het al druk genoeg met eerlijk te zijn tegen onszelf en onszelf te begrijpen.
Sheikh Abdullah berispte nooit iemand persoonlijk in gezelschap. Hij gaf raadgevingen in hun algemeenheid en degene die het betrof voelde zich dan in de regel vanzelf aangesproken.
Iemand zei me eens, bij het zien van het gezicht van sheikh Abdullah (op de foto): ‘Wat kijkt hij boos’. Ik zie dat anders. Ik zie een zachtmoedig en heel gevoelig gezicht.
Ooit liep hij met een leerling. De leerling schopte een steen opzij die de weg enigszins blokkeerde. De sheikh zei toen: ‘Leg de steen liever opzij en schop hem niet. Ook de steen heeft gevoel’. (N.B. zoals ik me het herinner in mijn woorden naverteld)