Op 7 november 2008 kwam Ahmad bij me wonen. We kenden elkaar toen 3 maanden via een moslim datingsite op internet.  Ahmad sprak alleen Spaans en ik communiceerde met hem via de mail in het Engels. Wij bedienden ons van de Google vertaalmachine. Ik vertaalde zijn mooie teksten liever in het Engels dan in het Nederlands, omdat Spaans, wanneer het letterlijk vertaald wordt in het Nederlands, heel formeel en raar overkomt. We hadden een zeer intensieve correspondentie. Ik mailde zelfs met hem onder werktijd. Toen Ahmad uiteindelijk naar Nederland kwam, wisten we ongeveer alles van elkaar. Ik kende zijn stem niet, had zijn uiterlijk alleen gezien op een paar foto’s, maar had het gevoel dat ik recht in zijn ziel had kunnen kijken. Ik voelde met mijn hele hart dat hij een goed persoon was en ik was via de mail helemaal verliefd geworden, net als hij.
Op 7 november ging ik hem ophalen van Schiphol. Ik was van de zenuwen een uur te vroeg. En daar stond hij ineens, een kleine man (precies even lang als ik) met een oude koffer. Hij lachte me heel lief toe en ik vond hem een beetje op David Niven (een vroegere filmster) lijken. Het eerste wat hij deed was me het boek in de hand drukken, dat hij geschreven heeft (‘Andalucia como matria’). Ik wist niet goed wat ik daarmee aan moest, maar ik bleef het vasthouden. Thuis wachtte een groep mensen op ons. Mijn oudste dochter had alles voorbereid. Ballonnen met hartjes hingen aan het huis en binnen wachtten een imam, die ons voor de islam ging trouwen, en mijn groep soefi-vrienden. Mijn kinderen hadden heerlijk eten gekookt en een mooie taart gekocht met 2 duiven, die wij moesten aansnijden. Dat deden we samen. Een vriend die Spaans sprak vertaalde alles wat de imam zei in het Spaans voor Ahmad.
Het was de mooiste nikah (trouwerij voor de islam), die ik ooit meemaakte (NB het was voor mij de derde keer dat ik trouwde).
Sindsdien zijn Ahmad en ik samen. En we zijn nog steeds erg gelukkig. Ik vond dat dit nu maar eens gevierd moest worden. En dat gaan we ook doen. Zondag a.s. gaan we een nachtje slapen in een heel duur hotel in Granada. Het is enig in zijn soort, omdat het volledig ecologisch is. Energie wordt gegenereerd door middel van olijfpitten uit de eigen boomgaard en ook het eten dat geserveerd wordt is natuurlijk en komt uit eigen biologische producten. Zelfs de lakens zijn van duurzaam materiaal. Het lijkt me een belevenis om dit een etmaal mee te maken.
Wat betreft de temperatuur hebben we geen geluk. Het zal slechts 8 graden zijn overdag bij een koude wind en in de nacht belooft het min 1 graad te worden. Maar we hopen dat het twee heldere dagen zullen zijn tussen de buien de dagen ervoor en erna in. Dan kunnen we in ieder geval wandelen met een warme jas en genieten van de mooie omgeving daar…..
Volgend jaar 29 oktober zullen we 10 jaar gerouwd zijn voor de Nederlandse wet. Als we dat nog mogen meemaken, hebben we weer een reden voor een feestje.