En daar ben ik dan toch begonnen. Ik heb een hoekje gevonden naast mijn bureau met weinig direct licht, waar ik van houd.
Mijn jongste zoon kwam redelijk snel tevoorschijn uit het HB potlood (ik heb allerlei potloden, maar gebruik nog steeds heel laf alleen maar het normale HB potloood!). Maar zijn hoofd bleek aanvankelijk te breed uitgevallen. Dat is dan balen, vooral als je al een oor hebt getekend. Daarna zijn kleine dochtertje. Ik dacht dat dit niet gemakkelijk zou zijn, maar gek genoeg stond zij juist al na een half uurtje goed op de plaat.
Ik stuur altijd foto’s van een onaffe tekening naar de opdrachtgever voor eventueel commentaar. Dat is niet altijd verstandig. Mijn jongste zoon vond zijn kin te veel naar binnen wijken. Gedoe om dat te veranderen! Het werd ineens een andere vent en dan schrik ik altijd. Komt dat nog goed? Ik kan dan niet stoppen tot ik de ellende heb verholpen. Dan laat ik mijn thee koud worden.
En nu ben ik er bijna. Er zijn nog wel dingetjes die misschien anders kunnen, maar veel ga ik niet meer veranderen. Ik ben geen Rembrand. Op een goed moment moet je niet meer te veel morrelen aan een tekening. Dat slaat de plaat dood, vind ik.
Dus de tekening mag na twee keer eraan werken nu zo wel even op de ezel blijven staan. Morgen wordt er niet getekend…….
Shabnamblog
Knap hoor!
Ik ben er dankbaar voor en zie heet niet als mijn verdienste. Ik denk dat iedereen wel wat kan. Heel veel mensen kunnen tekenen. Iemand zei ooit iets dat ik zie als een belangrijke les. Dat je niet moet tekenen wat je al denkt te weten, maar alleen wat je ziet. Het is allemaal licht en schaduw. Het is echt leuk om te doen. Zo is er denk ik voor iedereen wel wat om zich te uiten of bezig te zijn. Mijn vader sneed in hout en maakte mooie dingen daarvan. Een ander boetseert een stuk klei.
Goed getekend! Je werk wordt contrastrijker en wint daarmee aan zeggingskracht en dimensie. Zie ook het portret van de sheik (ook al kijkt hij niet blij).
Misschien dat je ooit nog eens dat doezelen verruilt voor fraai arceerwerk, maar voorlopig is dit nu eenmaal jouw manier van doen. Het doezelen geeft al gauw een ‘vuile’ tekening vind ik.
Maak de tekening altijd en uiteindelijk zoals jij het goed vindt. Je werk tussentijds aan je model of opdrachtgever laten zien leidt meestal tot niets, omdat maar weinig mensen jouw visie in zichzelf herkennen. Hun hersenen zijn gewend aan spiegelbeelden en interpretatie.
Verder mag je het tekenen best een verdienste vinden, je levert immers een prestatie. Verschuil je nou niet achter nederigheid. Het is niet fout om enigzins ijdel te zijn.
?
Dank voor je commentaar, Theo. Wil inderdaad het doezelen verruilen en doe dat al hier en daar. Moet ook met meer potloden durven werken. Ben zo ijdel als een ouwe aap 😉
Hoezo zouden ouwe apen ijdel zijn? 😉
Wat volgens mij aan deze tekening niet klopt zijn de verhoudingen: je zoon heeft een groot hoofd en het dochtertje is een soort dwerg. Maar missch ben ik de enige die dat zo ziet?
Het is maar een uitdrukking, Jeanne. Ik wil de ouwe aap niet beledigen. De hoofden kloppen echt. Kinderkopjes zijn een stuk kleiner dan grote mensenhoofden. Kan helaas de foto hier niet bijvoegen om het te laten zien. Heb die plugin niet.