Categorie archieven: Ons leven in Den Haag

De service van Axa

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zoals ik laatst schreef was ik een paar dagen geleden mijn fietssleutel kwijt in een winkelcentrum en kreeg ik de sleutel na een half uur heen en weer lopen, overal vragen en zoeken terug omdat iemand, die de sleutel had gevonden, zo attent was geweest de sleutel af te leveren bij een Kruitvatfiliaal, waar ik ten lange leste ook vroeg of er een fietssleutel was gevonden.

Ik probeerde bij een ijzerwinkel een kopie te laten maken van mijn fietssleutel om te vermijden dat ik in de toekomst, als het weer mocht gebeuren, geen reservesleutel zou hebben thuisliggen. Maar de sleutel bleek niet nagemaakt te kunnen worden door een sleutelmaker in mijn buurt.

Ik zocht op internet en kwam erachter dat je een reservesleutel kan bestellen bij de fabrikant (Axa). Je kan het nummer noteren dat op de sleutel staat en dan wordt een kopie van de sleutel opgestuurd. Ik vulde het nummer in en kreeg een plaatje van een sleutel te zien die een paar millimeter langer was. ‘Dat is niet dezelfde,’ zei ik tegen Ahamd die even meekeek. ‘Misschien zit er wat minder ijzer onder het plastic,’ opperde Ahmad, De sleutel zou geschikt zijn voor verschillende soorten sloten waaronder het mijne, van het merk Solid. Andere sleutels met hetzelfde nummer als het mijne waren er niet. Op de website werd gewaarschuwd dat eenmaal bestelde sleutels niet teruggestuurd konden worden al ze niet pasten.

Ik waagde de gok en bestelde de sleutel. Vandaag arriveerde de sleutel via mijn brievenbus. Hij past niet ?. Typisch geval van jammer. Geen idee hoe ik nu aan een reservesleutel kan komen voor mijn fiets. Dus voorzichtig nu maar met die sleutel, nu en in de toekomst.

Ik belde net de ‘Sleutelkoning’ van Den Haag (gevestigd aan de Prinsengracht). Ik heb daar weleens eerder sleutels laten namaken die onmogelijk leken voor de gangbare sleutelmakers. De man aan de telefoon was erg vriendelijk en ried me aan eens langs te komen met de fiets. Dan kunnen we direct kijken of hij past of niet. Dat ga ik zeker doen, als het wat beter weer is (vandaag regent het). Ik complimenteerde hem alvast met zijn vakmanschap. ‘Ja, een oud ambacht,’ zei hij.

Ik houd ervan: van oude ambachten die nu nog bestaan, zoals rietvlechters, glasgraveerders, glas in lood bewerkers, houtbewerkers, enz. Dat deze ambachten maar niet zullen uitsterven ?.

Onverwacht leuk fietstochtje

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik kom terug van de boodschappen voor mijn buurvrouw. Al met al kost me dat wel een groot deel van de ochtend, met de tijd die ik besteed om met haar bij te praten meegerekend. Ze werd bovendien even onwel, kreeg pijn op haar borst en dan kan ik natuurlijk niet zomaar weggaan. De relatie tussen ons is overigens helemaal top. Ik besteed niet meer dan hooguit twee dagdelen per week aan hand- en spandiensten voor haar en het lijkt erop dat de lucht enorm geklaard is sinds ik haar vertelde dat ik ook graag wat tijd wilde overhouden voor mezelf. Ze is nu altijd lief, zelfs als ik een fout maak door de verkeerde vla mee te brengen of een pak met kapotte koekjes. We hebben het weer gezelliger samen dan ooit en ze noemt me zowaar bij mijn naam! ‘Hallo Shappie,’ roept ze me door de telefoon.

Enfin, ik kom dus terug van die boodschappen en Ahmad staat juist op het punt om zijn dagelijkse fietstochtje te maken in het natuurpark ‘de Uithof’ vlakbij ons huis. Ik ga met hem mee. De na de regenbui nog vochtige dit jaar (door de droogte) vroeg gevallen bladeren van de bomen ruiken heerlijk. We zien een pad dat afgesloten is met een houten hek dat wel open kan. Het geeft toegang tot een stiltegebied waar vogels broeden. Honden zijn daar niet toegestaan, maar er staat niets over fietsen. Wij gaan het pad op en komen terecht in een gebiedje (het is niet groot) dat direct aanvoelt als een oase van rust. Het is er stil en er ligt nergens zwerfvuil. Daarvan genieten wij en we zetten onze fietsen even aan de kant van het pad zodat ik enkele foto’s kan maken.

Hoera, daar is een aalscholver. Helaas wappert hij niet met zijn vleugels.
De waterlelie, symbool van  beminnelijkheid, zuiverheid, liefde, vruchtbaarheid, vrouwelijkheid, eenheid en vergankelijkheid ?

Het is allemaal niet bijzonder, maar schoonheid zit hem voor mij in het gewone, het onverwachte: dat korte moment van rust en stilte in een natuur zonder viezigheid van achtergelaten zwerfvuil.

Op de terugweg merkt Ahmad dat hij een lekke voorband heeft. Hij moet naar huis lopen. ‘Ga jij maar vast,’ zegt hij. ‘Nee, samen uit samen thuis.’ Hij loopt en ik fiets stapvoets naast hem. Gelukkig gebeurde dit terwijl we niet ver van huis waren en niet op ons fietstochtje naar Delft ofzo. Morgen gaat hij de band plakken.

Huisvlijt

Geplaatst op door
Beantwoorden

Hoewel het erg warm is de laatste dagen zijn Ahmad en ik toch heel rustig bezig met onze hobbies.

Ahmad houdt het slijpen van zijn glaswerk even voor gezien sinds hij het laatste werkstuk voor de buurman af heeft. Hij concentreert zich nu op de tuin en met name het bewaren en laten drogen van zaden van enkele tuinplanten die we leuk vinden en die insecten als hommels, vlinders en bijen aantrekken. Hij verzamelt de zaden om volgend jaar te zaaien in onze eigen tuin en om mee te nemen voor zijn dochter. Zijn schoonzoon is van plan bijen te gaan houden op zijn land om honing te oogsten.

En ik heb weer zin in een nieuw schilderij, nu de kabouter voor buiten af is en alleen nog moet drogen om vernist te worden.

Er komt nu een dakje boven, zodat de decoratie hopelijk niet zo snel gaat afbladderen

Ik zoek nu een foto van mijn jongste kleinkind om na te schilderen. Portretten zijn moeilijk. Ervaren schilders raden je aan om veel te oefenen met andere afbeeldingen of stillevens zoals een appel of een peer. Maar ik vind dat zo saai. Dus tegen beter weten is ga ik gewoon weer voor een volgend werk dat niet bedoeld is om weg te gooien of omgekeerd tegen de muur te zetten.

Ik oefen ook af en toe met OpenShot Video Editor. Voor geïnteresseerden: Deze tutorial op YouTube is heel instructief en helder in uitleg. Maar ik merk dat ik weinig materiaal heb om te oefenen. Ik film heel weinig de laatste tijd.

Verder vind ik het voor het eerst sinds lange tijd leuk om nieuwe recepten te zoeken op internet en deze klaar te maken. Vandaag heb ik nog boemboe van Thaise groene curry en die ga ik dit keer klaarmaken met andere groenten.

Huismeeuw

Geplaatst op door
2

Er vliegen hier veel meeuwen rond, meer dan de bewoners lief is. Dat komt zoals iedereen kan bedenken door toedoen van de mensen zelf, die nog steeds grote stukken brood van hun balkons gooien en hele pannen met rijst leeg kieperen op de openbare grasvelden. Het is logisch dat de meeuwen hier graag zijn, omdat het makkelijk is rivierkreeften te vissen uit de vele sloten die ons omringen en zij daarnaast nog verwend worden met voedselresten en slordig weggegooid zwerfvuil. Op de veelal platte daken hier kunnen zij met hun zwemvliezen makkelijk landen en hun nesten bouwen.

Ik gooi nooit voedselresten in mijn tuin, omdat ik weet dat de ratten daar ook trek in hebben, naast de eksters, kraaien en meeuwen. Overigens wordt de rattenplaag die onze buurt nu teistert sinds een paar dagen bestreden met nieuwe lokaasdepots. De depots (voerdozen) zijn overal in onze buurt neergezet (hopelijk zitten ze goed vast aan de grond). Ze bevinden zich nogal in het zicht, langs voetpaden en stoepranden, zodat ik me afvraag of ze wel veilig zijn voor kinderhandjes. Ik probeerde me daarover te informeren op internet, maar werd daar niet wijzer van. Ik neem aan dat de rattenbestrijder wel wist wat hij deed toen hij de depots plaatste.

Soms heb ik een smakelijk klein restje voer, zoals harde stukjes van het vlees dat ik snijd of kaaskorstjes zonder plastic, en dat zet ik dan op onze waterton. Daar komt altijd een meeuw op af, die precies weet op welke tijden hij wat kan verwachten. Ik noem hem nu onze huismeeuw. Hij komt ook altijd water drinken en soms zit hij op zijn gemak op de waterton, terwijl wij ontbijten.

Gezellig, ontbijten met onze huismeeuw ?

Ik besef dat dit stukje niet erg interessant is. Het is te warm voor interessant nieuws. ? Ik ga lekker lezen. Griet op de Beeck. Men vindt haar een goede schrijfster of niet. Ik vind haar goed, want ik houd ervan hoe Belgen de Nederlandse taal gebruiken. Haar veelal psychologische verhalen zijn bovendien spekkie voor mijn bekkie.

Fietssleutel kwijt verdulleme

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik ga vroeg naar de buurvrouw voor het lijstje. Wil op tijd weg voor de boodschappen. Ben lekker vroeg bij de winkels. Zet mijn fiets alvast bij AH. Daarna loop ik snel naar Jumbo voor griotjes, want die hebben ze alleen maar daar. Als ik terugkom bij mijn fiets zie ik dat deze netjes op slot staat, maar zoekend in en aan mijn tasje (ik heb een fietssleutel met een haak eraan, die je ergens aan vast kan haken) merk ik dat mijn fietssleutel ontbreekt. Hij is nergens, niet in mijn tasje, niet in mijn giga-grote fietstassen en ook niet op de grond naast de fiets, wat me wel eens eerder is overkomen.

Ik loop in snelpas de route terug die ik ben gelopen voor de griotjes, vraag aan de kassière of ik mijn fietssleutel heb laten liggen. ‘Nee.’ Ik loop weer terug en kijk nog een keer overal. Niets. Daar komt Ahmad aan op zijn fiets. Hij gaat toevallig naar de kapper in datzelfde winkelcentrumpje. ‘Ik ben mijn fietssleutel kwijt. Maar ik moet wel die boodschappen doen. Misschien kan jij ze straks meenemen’. Ik blijf zoeken. Ga het vragen bij de servicebalie van de AH en ook nog maar eens bij die van de Jumbo. Misschien heeft iemand mijn sleutel gevonden en daar afgegeven. ‘Helaas niet.’ Ik vraag het in de drankwinkel ernaast. ‘Nee.’ Ik vraag het aan twee christenvrouwen die het evangelie staan te verkondigen. Nee, ze hebben niets gezien, maar er eerlijk gezegd niet op gelet. Ik loop weer naar mijn fiets, waar de fietssleutel natuurlijk nog steeds niet ligt. Ahmad staat geduldig te wachten. ‘Ik moet eerst even naar het Kruitvat voor 2 flessen gloor. (Mijn buurvrouw ‘verslijt’ bleekmiddel alsof het een eerste levensbehoefte is.) Ik reken de flessen af bij de kassa en op goed geluk vraag ik het meisje of er toevallig iemand een gevonden fietssleutel heeft gebracht. ‘Deze?’ vraagt ze en ze houdt mijn fietssleutel omhoog. Halleluja! ‘Ja, die is het !’

Ik was nooit eerder zo blij met mijn eigen fietssleutel. Ik loop ermee naar buiten en zeg tegen mijn liefste dat hij naar de kapper kan. Ik heb de sleutel! Veel mensen die meeleefden zijn blij voor me. Ik loop de AH binnen met de sleutel alsof het een medaille is die ik net heb gewonnen in een wedstrijd. Ik word nog net niet toegejuicht maar krijg veel medeleven.

Al met al kom ik toch later dan ik gewild had bij de buurvrouw aan met haar boodschappen. Maar mijn dag kan niet meer stuk.

Ik heb geen reservesleutel. Wanneer ik weer boodschappen ga doen laat ik er direct één namaken. Ik ben een ramp als het gaat om het verliezen en laten slingeren van allerlei dingen.

Eieren kopen bij de boer

Geplaatst op door
Beantwoorden

Toen we laatst naar Delft fietsten kwamen we langs een boerderij waar een bordje hing met de tekst kasbonen te koop en eieren te koop. We hadden op dat moment geen eieren nodig, maar we namen ons voor daar eieren te kopen als onze in de winkel gekochte eieren op waren.

De eieren waren op en het was mooi weer om te fietsen, dus wij gingen op weg naar de eieren. Het is een heel plezierig fietstochtje dat grotendeels leidt langs fietspaden zonder autoverkeer.

Ik had los geld meegenomen om gepast te kunnen betalen, want het was een soort zelfbedieningskastje waaruit je de producten kon halen en betalen. Ik was ook blij om wat munten te kunnen neertellen uit een pot munten die ik inmiddels verzameld heb door boodschappen die ik via de pin heb voorgeschoten voor de buurvrouw terug te krijgen in muntjes.

We komen aan bij het kastje met de eieren en de kasbonen. We lezen een getypte waarschuwing dat er cameratoezicht is. Dat schrikt ons niet af, want we hebben niks kwaads in de zin. Ahmad houdt zijn hand op met de munten en ik wil de munten tellen om gepast te kunnen betalen voor een doos met 10 eieren die volgens de prijslijst 3 euro moet kosten. Ik vind dat flink aan de prijs, maar besluit dat ik het wel over heb voor hopelijk verse eieren van kippen die heerlijk mogen scharrelen.

Ineens hoor ik een stem naast me. ‘Hé hé, dat is niet de bedoeling.’ Ik kijk opzij en zie een jonge man staan. Zijn plotselinge aanwezigheid voelt als een kille mistige bries die ineens de mooie heldere en zonnige dag lijkt te verduisteren. ‘Het is niet de bedoeling dat jullie met kleingeld betalen. Daar word ik niet blij van. Ik moet van dat geld kippenvoer kopen en de handelaar in kippenvoer accepteert geen klein geld. Hebben jullie geen papiergeld?’ Ahmad en ik staan wat bedremmeld te kijken als twee kleuters die net betrapt zijn op het jatten van appeltjes. ‘Nee, dat heb ik niet bij me,’ zeg ik. ‘Ik wilde eigenlijk van mijn kleingeld af. Maar ik heb nog wel een 2 euro en een 1 euromunt.’ Ik geef hem de twee munten, en ik pak een doos met eieren uit het kastje.

‘Willen jullie niet ook wat kasbonen?’ vraagt hij nu wat vriendelijker en uitnodigend. ‘Nee, ik vind ze duur. 3,50 euro voor 400 gram vind ik duur,’ zeg ik zuinig. ‘Maar het zijn Hollandse kasbonen en dat proef je wel. Dat is heel anders dan de bonen in de winkel die uit Marokko komen.’ ‘Dat maakt mij niet uit,’ zeg ik tegen de blonde gozer. ‘Ik kruid de bonen meestal. Maar bedankt voor de eieren. De volgende keer neem ik papiergeld mee.’

We stappen op de fiets, nog een beetje beduusd van het koude welkom van de jongeman, die ineens naast ons stond of hij ons betrapte op een crimineel feit. We horen wel kippen kakelen, maar zien ze niet. ‘Volgens mij zij het ook geen echte scharrelkippen,’ zegt Ahmad. ‘Ik ga niet nog eens bij hem kopen.’ ‘Ik ook niet.’

Daarna fietsen we terug langs een andere route. Al met al wel een heel leuke rit op de fiets weer.

Qué chulo mi amor ?

Vanmorgen aten we een eitje uit de doos. Het was wel heel lekker.

Weer een vogel in nood

Geplaatst op door
Beantwoorden

We zitten rustig te ontbijten. Dit keer binnen en niet in de tuin, omdat we vrij vroeg zijn en er nog geen zonnetje schijnt op het terras. Ineens ziet Ahmad in een boom achter onze tuin een vogel hangen in een rare houding. Het dier hangt daar doodstil zonder een geluid te maken.

Het is een jonge meeuw. Normaal gesproken hoor je ze de hele dag piepen en zeuren om eten, maar deze houdt zich doodstil in zijn benarde situatie. We gaan dichterbij om te kijken. Ahmad probeert het dier te bevrijden met een lange stok, maar dat lukt niet omdat de zwemvlies en het pootje van de vogel flink vast zitten aan de tak van de boom. Intussen maakt moedermeeuw hartverscheurende geluiden, terwijl ze boven onze hoofden rondcirkelt.

Wat nu te doen? Ik bel de dierenambulance maar weer eens. Ik krijg een ingesproken antwoord van de nachtdienst en mag een 1 intoetsen als er sprake is van een levensbedreigende situatie. Dat is zeker zo. Er wordt niet opgenomen, wel een half uur lang. Ik concludeer dat ze waarschijnlijk in een overdracht met elkaar zitten te kletsen en erger me dat er kennelijk niemand binnen deze 24-uursdienst is om de telefoon op te nemen.

Ahmad denkt dat de zwemvlies van de meeuw waarschijnlijk wel gescheurd kan zijn en we zitten alvast te bedenken hoe we de meeuw kunnen vervoeren naar de vogelopvang, als Ahmad hem bevrijd zal hebben door op een ladder te klimmen.

Ahmad beklimt onze huishoudladder en kan er gelukkig bij, terwijl ik de ladder die in het gras staat vast houd. Het dier spartelt hevig terwijl Ahmad zijn pootje probeert te bevrijden. Moeder krijst vanuit de lucht. Na wat gewroet aan de spartelende vogel komt het pootje los en weg vliegt de jonge meeuw. Ik vind Ahmad een held.

Ahmad heeft een wondje aan zijn arm. ‘Hij heeft me gebeten,’ lacht hij. ‘Ze hebben een scherp haakje aan hun snavel.’ Daarmee heeft het dier in doodsangst Ahmad een klein schaafwondje toegebracht. Ik behandel het wondje met jodium en Ahmad en ik zijn allebei blij dat hij de meeuw heeft kunnen bevrijden uit zijn hachelijke positie.

‘Misschien hing hij daar wel al een hele tijd toen wij nog boven waren,’ zegt Ahmad. Ja, wie weet. Maar eind goed, al goed. Ik ga wel kijken of ik de jonge meeuw nog ergens zie (tussen de talloze andere jonge meeuwen hier) om te kijken of zijn pootje wel ok is.

Ahmad maakte iets moois voor onze buurman

Geplaatst op door
Beantwoorden

Een tijd terug was het eid ul adha, het slachtfeest dat gevierd wordt volgens een culturele traditie door veel moslims. De traditie wil dat je dan een schaap of een koe slacht, eventueel gezamenlijk met anderen (om de kosten te drukken). Meestal komt het erop neer dat iemand die dat wil doen naar de islamitsche slager gaat en daar geld geeft om de rituele slachting ter gelegenheid van het slachtfeest te verrichten. Het geslachte dier dien je vervolgens te verdelen onder jezelf, je buren, familie en arme mensen.

Wij zijn weliswaar moslim, maar hebben nog nooit meegedaan aan dit gebruik. Ik zie er de meerwaarde niet van in om (extra) dieren te gaan slachten in een land waar al sprake is van een overconsumptie van vlees.

Maar ons buren aan één kant laten wel elk jaar een lam slachten. En daarvan geven zij ons dan een deel, in de regel een voorpoot. Ook dit jaar reikte onze buurman ons over de schutting een voorpoot aan, die Ahmad aanpakte en vervolgens ontdeed van het vlees, dat we verdeelden in kleine hoeveelheden om te bewaren in de diepvries voor het bereiden van maaltijden. Het bot hakte hij in stukken voor de soep.

De buren weten dat wij moslim zijn maar dat wij nooit slachten, omdat wij hun nooit een stuk vlees aanreiken. We voelen ons daar wat verlegen en ongemakkelijk over. Laatst kwam Ahmad op het idee om voor de buren een tiffany-decoratie te maken. Ik vond het een lief idee. We gingen nadenken over een ontwerp. Sowieso geen realistische afbeelding, want dat is volgens sommige moslims haram. Dus bedachten we dat een achtpuntige ster een mooi ontwerp kon zijn. Ahmad zocht op internet tot hij er één vond die hem beviel. En hij maakte dit:

Decoratie in tiffany 30 x 30

De buren zijn nog aan het werk. Ahmad gaat het cadeau geven als ze thuiskomen. Via de voordeur, want hij houdt er niet van dingen te geven via de schutting. Ik hoop dat ze het mooi vinden en er blij mee zijn. Ze kunnen het naar wens voor een raam hangen of tegen de muur.

Niks te schrijven

Geplaatst op door
4

Daarom nu maar even dit fotootje van een van de bloemetjes in de tuin die ons telkens weer verrassen door hun schoonheid. Ahmad heeft een nieuwe gewoonte. Hij verzamelt de zaden van alle planten in de tuin die wij leuk vinden. Hij laat ze drogen om ze volgend jaar te zaaien. Dit is zoveel leuker dan planten kopen.

De kabouter vordert gestaag. Het plaatje wordt anders dan het eerste. Ik merk dat ik nooit iets kan kopiëren van mezelf en ik wist al dat ik nooit twee keer hetzelfde kan schrijven. Ik denk dat ik niet de enige ben.

Soms lukt het schilderen helemaal niet. Schildersleed ?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vandaag probeer ik een klein schilderijtje van mij dat beneden aan de muur naast mijn deur hangt, op de plaats waar voorheen een afvoer van een kacheltje zat, na te schilderen. De woningbouw had het gat afgedekt met een plankje en daarop schilderde ik een kabouter om het wat op te fleuren en omdat ik het een grappig idee vond dat naast mijn voordeur nog een deurtje zou zijn voor kabouters.

olieverf op plankje 20 x 25

Zo zag de kabouter er uit jaren geleden.

En nu ziet het arme manneke er zo uit. De verf is afgebladderd door weer en wind.

Dus ik besloot een nieuwe kabouter te schilderen. Een kopie van de oude kabouter, omdat ik die wel leuk vind. Maar het lukt me gewoon niet! Ik krijg de kabouter nog wel uit de verf, maar de bloemetjes rondom, de deur en het stoepje. Het werd gewoon niks vandaag. Wat een geklodder. Hoop dat het morgen beter gaat ?.