Categorie archieven: Ons leven in Andalusië

Torpezas

Geplaatst op door
Beantwoorden

We gingen vanochtend boodschappen doen. Het weer is hier nu bijzonder rustig. Geen zuchtje wind en een aangename temperatuur, enigszins onweersachtig, als een warm dekentje.

We lopen met ons karretje naar de winkel en zien mensen op het terras in het centrum van het dorp ontbijten. Voor ons lopen ook twee mensen met een karretje, maar dat is geen boodschappenkarretje maar een karretje met boeken of folders. Op het karretje is een groot pamflet achter plastic bevestigd, waarop te lezen is dat er gratis bijbellessen gegeven worden. We lopen nog wat verder en dan valt het Ahmad ineens op dat de winkels dicht zijn. Karamba! Het is ´el día de todos los santos´ (allerheiligen)! Natuurlijk zijn de winkels hier dan dicht. Niemand kijkt ons gek aan, zoals wij daar lopen met ons boodschappenkarretje. Dat vind ik het leuke hier. Mensen bemoeien zich hier totaal niet met andermans zaken. Wat je ook doet of waar je ook mee loopt, mensen kijken hier nergens van op. Ze laten echt iedereen in zijn wezen. Mooie karaktereigenschap vind ik dat.

We lopen terug met onze kar, allebei lachend om onze ´torpeza´ (vergissing). Het is niet de eerste keer dat wij voor joker met ons karretje op weg zijn naar de Mercadona. Het gebeurt ons vaker. ´Cabezas de melon´ (hoofden als meloenen hebben wij!).

We brengen het karretje thuis en gaan opnieuw op weg. Nu op goed geluk naar de Chinese winkel, die altijd open is. Ik heb een kwastje nodig voor het aanbrengen van de henna in mijn haar. De winkel die bijna alles heeft blijkt tot mijn verrassing het kwastje te verkopen.

Daarna maken we een grote ronde rond het dorp. We zien dat het paardje dat we steeds zagen op onze wandelingen afgelopen winter er niet is. Het paardje was al oud. Mogelijk is hij overleden.

Plannen die niet doorgaan

Geplaatst op door
Beantwoorden

Er zijn ergere dingen, want alles gaat nu eenmaal niet zoals gepland. Zoals overal op het nieuws te zien is verkeert Spanje nu in de ban van regen en storm. Op sommige plekken is het verschrikkelijk en vallen er slachtoffers en op andere plekken is het wat minder erg. Maar overal in Spanje is de invloed van de ´Dana´ wel te merken.

Het overwegend zonnige Spanje is momenteel niet zonnig maar grijs en druilerig tot gevaarlijk stormachtig. Wij hebben tot nu toe in vergelijking met zoveel anderen geluk gehad.

We hadden het plan om vrijdag naar Guadalcanal te rijden in de provincie Sevilla, 320 km vanhier. Ahmad verheugde zich om zijn dochter en haar gezin te gaan zien. We hadden alles voorbereid. We zouden 2 dagen een klein huisje huren op een heuvel in de buurt waar zij wonen, zoals wij al twee keer eerder deden. We hadden helemaal gepland hoe we het zouden doen met eten. We zouden pannen met eten meenemen om daar niet te worden afgeleid door boodschappen te moeten halen enz. Gisteren deden we nog de laatste boodschappen ter voorbereiding.

Maar door alle ellendige berichten over de ramp in Valencia en weerswaarschuwingen voor de regio Huelva en de sowieso grijze en regenachtige weersvoorspelling in Guadalcanal begon ik gisteren te twijfelen. Moesten we wel gaan? Het kostte me wat werk om Ahmad over te halen om zijn plannen te heroverwegen. Hij houdt zich liever aan een eenmaal gemaakt plan.

Maar na wat berichtjes over en weer met de verhuurster van het huisje en zijn dochter besefte hij wel dat, zelfs als we geen gevaar zouden lopen als we daarheen gingen dit weekend, dat het dan niet echt gezellig zou worden met twee kleine kinderen die je niet mee naar buiten kan nemen, omdat het zal regenen en modderig zal zijn in de campo. Zijn dochter die aangaf dat het geen goed idee was om het bezoek door te zetten gaf de doorslag voor Ahmad.

Daarna zag ik Ahmad rustiger worden en overlegden we samen wat we nu gingen doen met de boodschappen en het door hem al gemarineerde vlees. We bedachten oplossingen en zodoende zitten we hier nu hoog en droog te wachten op betere tijden. De schrijnende verhalen over de verongelukten en vermisten in vooral de omgeving van Valencia doen ons alleen maar beseffen hoe dankbaar we mogen zijn dat we hier nog zitten

De reis staat nu gepland voor 22 tot en met 24 november. Intussen wacht ik op een droog momentje, zodat ik op het terras mijn canvas kan bedekken met een grondlaag, wat beter buiten gedaan kan worden vanwege de ongezonde dampen. Het is nog niet zover. Dus houd ik me bezig met andere dingen binnenshuis. Ach ja….

Russisch roulette

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vandaag kreeg ik een whatsappje van mijn middelste kleinzoon (19 jaar). Of het wel goed met me was. Want hij had gehoord dat er grote stormen en overstromingen waren in Spanje. Ik vind dat bijzonder lief. Dat een jongen van zijn leeftijd eraan denkt om te vragen naar het welzijn van zijn oma.

Ik kon hem geruststellen. Het gaat hier goed met ons. De lucht is grijs en er valt af en toe nog regen. Maar na de nacht met 20.000 bliksemschichten en 80 liter water is het hier in ons dorp rustig, maar nog wel grijs en regenachtig. Dat is een zalfje voor de natuur.

Wij hebben dus tot op heden geluk gehad. De ramp valt dit keer ten deel aan Valencia, Alicante, Madrid en Álora (inde provincie Malaga), waar de rivier de Guadalhorce uit zijn oevers is getreden. Vooral in Valencia is het een grote ellende en zijn er al 62 doden geteld en nog veel vermisten.

Beeld van een straat in Valencia uit krant ´de Morgen´

Gezien de enorme droogte hier in de provincie Malaga van de afgelopen jaren had deze ellende even goed ons kunnen treffen.

Het weer is door de klimaatverandering zo onvoorspelbaar geworden, dat je niet weet waar je veilig zou kunnen zijn. Er komt nu zware regenval voor in woestijnen en er heerst een subtropische temperatuur in noordelijke landen als Scandinavië.

Ik heb een dubbel gevoel over onze ´veilige´ situatie van dit moment. Aan de ene kant ben ik blij dat het ongeluk ons hier niet heeft getroffen, ook al was de ellende behoorlijk nabij (tot in Álora). Het is niet leuk om te beseffen dat anderen meer ´pech´ hebben gehad. Er zijn naast de doden nog veel vermisten in de Valencia. Elektriciteit is afgesloten en er is op veel plaatsen geen internet. Toeristen zitten daar ´gevangen´ omdat er geen vliegtuigen vertrekken. De schade is nog niet te overzien. 😞

Donder en bliksem

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het begon al gisteren na zonsondergang, het onweer in Alhaurin de la Torre. Maar wat ik nog nooit eerder meemaakte is dat het tot zonsopgang de hele nacht bleef bliksemen en donderen. Soms pal boven ons dakhuisje en dan weer verderop in de vallei waarin o.a. Malaga ligt. Af en toe viel er een stortbui. Ik wist dat Ahmad naast me ook met gespitste oren half lag te waken naast me. Ik liep herhaaldelijk door onze lange gang richting WC, maar dat was vooral om de imposante bliksem te bewonderen en om te kijken of het terras niet al te erg onder water stond, maar het water liep goed weg door het afvoerputje.

Een lampje op zonne-energie, dat we overdag altijd in de zon op de balkontafel zetten en ´s avonds op een tafeltje binnen, was al uitgegaan rond middernacht omdat de zon gisteren weinig geschenen had. Maar tot mijn verbazing zag ik dat het lampje een uurtje later weer brandde en bleef branden en dat kwam gewoon door het licht dat erop viel tijdens de bliksem. Zo fel was dat licht kennelijk!

Wat een natuurgeweld. In Nederland en andere landen heb ik wel onweersbuien voorbij zien trekken, maar dat een onweersbui zo lang op dezelfde plek blijft hangen heb ik nooit eerder meegemaakt. In mijn telefoon zag ik dat er wel een verklaring voor is en dat het onstuimige en natte weer tot vrijdag zal blijven aanhouden.

Wij hebben er niet veel last van, omdat we vrij hoog op de heuvel zitten en dan ook nog op twee hoog, maar mensen die verder naar beneden wonen of in gebieden waar de woningen op minder gunstige plaatsen staan kunnen wel overlast ervaren. Door de lange periode van droogte in dit gebied kan het water niet goed door de aarde worden opgenomen.

Ik moet aan het Nederlandse jongetje denken, dat ik gisteren hoorde huilen in het winkelcentrum. Hij huilde om een stukje speelgoed en even later zag ik zijn moeder kibbelen met de vader, omdat deze het jongetje had beloofd dat hij iets mocht uitzoeken en dat kennelijk niet wilde nakomen. Wat een drama. En dan ook nog de komende week onstuimig en grijs weer. Sommige kinderen en ook volwassenen zijn net als dieren bang voor onweer. Ik weet zeker dat mensen niet met vakantie zijn gekomen om dit hier te beleven😥.

Avondrood regen in de sloot

Geplaatst op door
Beantwoorden
zonsondergang 27 oktober 2024

Na regen komt zonneschijn en na droogte hoopt men op regen. Gisteren beloofde de avondlucht regen en die belofte werd waarheid. Vannacht onweerde het uren lang en viel er flink wat regen en ook vandaag regent het nu, na een droge ochtend. Er worden flinke buien met de nodige bliksem en donder voorspeld voor de komende dagen tot en met zondag.

Andalusië snakte naar regen, dus het is een zegen. Maar niet fijn voor de vakantiegangers die hun centjes hebben uitgegeven om hier te genieten van een herfstvakantie. Vandaag gingen we naar de Place Mayor voor een broek voor mij. We komen niet graag in dat winkelcentrum met alle winkels die je ook voor een groot deel kan vinden in andere steden, maar ik wilde een Salsa jeans en dan moet ik daar zijn. Ahmad was zo lief om met me mee te gaan. We wilden ook kleine cadeautjes voor zijn kleinkinderen, die we vrijdag zullen gaan opzoeken.

We zagen veel Nederlanders in het winkelcentrum. Onder andere mensen van onze leeftijd, waarschijnlijk overwinteraars, maar ook jonge gezinnen met kinderen. Het doet me een beetje pijn om te weten dat deze mensen een week lang veel regen zullen hebben en weinig zon, wat ze waarschijnlijk niet hadden verwacht bij het boeken van hun vakantie.

Vakantietripje cadeau

Geplaatst op door
Beantwoorden

Wat een verwennerij! Dit keer van de kinderen van Ahmad, een reservering voor twee nachten in het mooie hotel ´Fuenta del Sol´. Het was een cadeau voor zijn verjaardag in juli van dit jaar en wij lieten deze reservering plaatsvinden op 23, 24 en 25 oktober. Twee nachtjes sliepen wij prinsheerlijk in een heel lekker breed bed in een een mooie, goed voorziene hotelkamer. Het hotel staat in een zeer landelijke omgeving en is bereikbaar via een smalle weg over de heuvels er omheen.

Er waren niet al te veel gasten in het hotel en de weinige aanwezigen waren duidelijk rustzoekers. Het verbaasde ons dat het grootste deel van de gasten Nederlanders waren. Hoe kwamen zij daar terecht op die bijzonder afgelegen plek? Wij hebben het ze niet gevraagd. De gastheer en -vrouw van het hotel waren vriendelijk en gastvrij. Het eten was met heel veel zorg bereid, maar voor ons was de hoeveelheid vlees in verhouding tot groenten wel enorm groot. Het was heerlijk, maar aangezien wij gewend zijn aan een dieet van veel meer groenten dan vlees was het voor ons niet zo gemakkelijk te verteren als het eten dat wij gewend zijn. Maar genieten deden we wel! Het hotel beschikt over haar eigen veestapel van overwegend schapen, dus vandaar misschien de rijkelijke hoeveelheid vlees.

We kregen ook een fles wijn aangeboden, die inbegrepen was in het arrangement. Wij hebben ons best gedaan daarvan te drinken, wat voor ons heel ongewoon is. Ik was nieuwsgierig hoe ik het drinken van alcohol zou ervaren na zoveel jaren geheelonthouding. We merkten allebei dat wijn niets voor ons is. We lieten dan ook de rest van de wijn in de fles in de hotelkamer achter. Het is fijn om te weten wat wel en niet bij ons past. Alcohol hoort daar niet bij.

Ook was er een uurtje ´spa´ inbegrepen in de reservering. We waren een uur alleen in een grote ruimte met douches, een jacuzzi en een zwembad. We hadden geen zwemkleding bij ons, maar het gaf niet dat we naakt rondliepen. Er was verder niemand. De douche en het zwembad waren voor ons gevoel ijskoud. We bleven daarom het grootste deel van de tijd in het warme bubbelbad zitten. Ik moest lachen om Ahmads hoofd boven al die bubbels. Hij is een man die je helemaal niet verwacht aan te treffen in een ´spa omgeving´.

Er waren niet veel wandelpaden op de kurkdroge heuvels. We liepen de eerste dag een uur heen en terug over de smalle weg naar het dorpje Joya om toch wat beweging te hebben. De terugweg was pittig, helemaal steil naar boven zodat we dat voelden in onze spieren. Op de tweede dag vonden wij een pad in een andere richting. Als we dat pad helemaal zouden hebben gevolgd, zouden we na 19 km gelopen te hebben in Antequera terecht zijn gekomen. Dat hebben we maar niet gedaan.

Het was een heel rustige en fijne vakantie, waarin we weinig gebruik hebben gemaakt van schermtijd en daarentegen veel in het ´hier en nu´ verkeerden. Een mooie belevenis, die onze relatie nog meer dan die al was verstevigde. Ik maakte veel foto´s en filmpjes en daarvan plakte ik deze impressie:

Dromen die uitkomen

Geplaatst op door
Beantwoorden

En dan heb ik het hier over dagdromen ofwel beelden die zomaar voor je kunnen opdoemen zonder voorafgaande gedachte. Ik heb daar een paar van mogen krijgen gedurende mijn leven tot nu toe.

Men zegt wel dat iedereen het ´tweede gezicht´ heeft. Dat wil zeggen iedereen kan weleens onverwacht beelden voor zich zien van momenten die in de toekomst of op dat moment op een andere plaats of in het verleden plaatsvinden. Paragnosten en mediums hebben meer toegang dan normaal tot deze beelden, omdat zij daar kennelijk meer voor open staan dan de gemiddelde mens. Van mensen die geboren zijn met ´de helm op´, dat wil zeggen zonder dat de vliezen gebroken zijn, wordt verteld dat deze meer kans hebben op deze paranormale gaven, wat sommigen afdoen als sprookjes.

Ikzelf ben niet bijzonder paranormaal begaafd. Ik denk net als de gemiddelde mens. Maar ik kan wel op mijn hand de gebeurtenissen tellen dat ik beelden mocht zien die ik later in werkelijkheid zag. Dat gebeurde soms op momenten dat ik juist niet gelukkig was of dat mijn leven heel spannend was. Zo zag ik voordat ik mijn sociale woning kreeg, die ik nu al jaren mag bewonen in Den Haag, op klaarlichte dag een exact beeld van deze woning voor me, vanaf de straat gezien. Ik kon dat beeld op dat moment niet thuisbrengen en geloofde totaal niet dat ik ooit de gelukkige zou zijn met zo een huis. Het was op een moment dat ik nog woonde in een opvanghuis voor vrouwen met kinderen. Toen ik later dit huis in werkelijkheid zag gaf dat een vreugdeschok van herkenning. Ik ben nog steeds heel gelukkig met deze woning.

Toen ik nog getrouwd was met mijn eerste echtgenoot kreeg ik een beeld van mezelf, zittend in het zonnetje tegen een witte muur. Ik wist tegelijkertijd dat dit een beeld was van mezelf op oudere leeftijd. Ik kon dat beeld nooit plaatsen. Waarom zag ik dat voor me op klaarlichte dag en zonder aanleiding? Het was op een moment dat mijn leven er slecht uitzag en ik geen uitweg zag om daaraan te ontsnappen. Ik heb me sindsdien vaak afgevraagd wat dit beeld kon betekenen? Zou ik op mijn oude dag in Pakistan wonen? Ik dacht van niet, omdat de huizen zie ik daar leerde kennen van mijn schoonfamilie van klei waren opgetrokken en bruine muren hadden. Zou ik in Suriname wonen, het thuisland van mijn tweede echtgenoot? Zeer onwaarschijnlijk!

En nu valt alles op zijn plaats. Ik heb het geluk om samen met degene van wie ik zielsveel houd elke winter in Anadalusië te mogen verblijven. De muur achter me is niet meer wit, omdat Ahmad die betegeld heeft met kleurrijke tegeltjes, maar toen ik dit huis voor het eerst zag waren de muren van het dakterras wel helemaal wit. Wit of gekleurd, ik prijs me enorm gelukkig dat dit visioen van mij als oudje, noem het een dagdroom van lang geleden, is uitgekomen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Tis weer wennen

Geplaatst op door
Beantwoorden

De reis verliep voorspoedig, zoals dat meestal gaat met Transavia. We vertrokken een kwartiertje later, maar de piloot vloog met met de vlam in de pijp en kwam alsnog op de afgesproken tijd om 18.10 aan. Het weer was aangenaam warm maar grijs. Het had een beetje geregend. Alhamdulillah. Maar het zijn druppels op een hete plaat. Het landschap oogde nog even bruin en dor als voor ons vertrek naar Nederland.

We merkten allebei dat we bek af waren, ook al duurde de reis minder dan 3 uur. Het zal zijn vanwege al het geregel vooraf en het super geconcentreerd moeten zijn om niets te vergeten. We deden snel wat boodschappen voor het avondeten en ontbijt en merkten dat we met moeite de helling omhoog opliepen naar de Mercadona. Dat is ook weer even wennen.

Ahmad werd een beetje chagrijnig van de supermarktpizza die hem niet smaakte. Deze man kan je niet blij maken met voorgekookte producten. En ik werd chagrijnig toen ik bij het uitpakken van de koffertjes meende een doos van mijn broodnodige medicijnen vergeten te zijn. Vanmorgen zag ik dat ik verkeerd gekeken had en dat ik gewoon alles bij me had. We gingen vroeg slapen, want we waren volledig uitgeteld.

Vandaag een nieuwe dag en nieuwe moed. We zijn nog steeds een beetje moe en draaierig en ik heb pijn in mijn knar, maar dat gaat zeker bijtrekken. We hebben grote boodschappen gedaan en zitten nu op onze vertrouwde plekjes aan de grote tafel met onze laptops. Ik heb ook zin om weer te gaan schilderen. Straks ga ik lekker vers eten koken.

Buiten valt er niet te fotograferen. Als het hier bewolkt is, dan zitten we letterlijk in de gelige (want met saharazand vermengde) wolken en dan ziet alles er gelig grauw uit. Dus daarom maar een binnen-foto.

Amateurtje

Geplaatst op door
Beantwoorden
Olieverf 30 x 40

Vandaag legde ik de laatste hand aan dit schilderijtje. Ik zie er zelf mijn oudste dochter in.

Gisteren keek ik via NLZiet naar de eerste aflevering van het Rembrandt Project. Ik kijk daar heel graag naar, omdat ik het mooi vind om te zien hoe de diverse amateur schilders hun opdrachten uitvoeren en welke raad er gegeven wordt door schilders die naam gemaakt hebben en daarom als deskundigen optreden. Het meeste van wat zij adviseren heb ik wel eerder gehoord of gezien op YouTube of weet ik nu uit eigen ervaring, maar het blijft toch interessant voor mij.

Wat ik pijnlijk vind is dat het een competitief afvalprogramma is. In elke aflevering vallen er amateurschilders af. Van de 15 afvallers direct al de eerste dag van de uit duizenden inzendingen geselecteerde amateurs zie je met name de ouderen als eersten weggestuurd worden. Dat gaat nog redelijk onopvallend. Maar op de tweede dag worden alle 15 deelnemers één voor één naar voren geroepen en krijgen uit die groep vijf mensen te horen dat het voor hun ophoudt. Je kan de frustratie en teleurstelling soms aflezen op de gezichten. Ik vind dat een heel sneue vertoning. Maar mensen lijken te genieten van dit soort afvalraces, dus dat scoort goed.

Ooit probeerde iemand mij ertoe aan te zetten om ook mee te dingen naar deelname in dit programma. Dat zou ik nooit doen. Ten eerste omdat het me doodeng lijkt om te staan tekenen en schilderen, terwijl je op je vingers gekeken wordt en ten tweede omdat ik mezelf niet zie als iemand met serieus talent. Ook vind ik mezelf te oud om gezien te worden als een ´veelbelovend kunstenaar´. Als oudje valt er niet meer zoveel te beloven.

Maar kijken doe ik wel graag. Op YouTube is er ook een dergelijk programma waar ik graag naar kijk: Portrait Artist of the Year. Het is voor mij goed om te beseffen dat er ontelbaar veel schilders zijn op de wereld en dat ik maar een amateurtje ben. Ik doe het wel met veel plezier en daar gaat het om.

Pech in de semana santa

Geplaatst op door
Beantwoorden
boetelingen in Sevilla

Hoewel het ons niet veel doet, de processies en alles eromheen gedurende de heilige week, vinden wij het wel heel sneu voor al die mensen die zich hebben voorbereid op deze week. Het weer is zo onstabiel en winderig met buien dat veel processies waarschijnlijk niet doorgaan. De beelden kunnen niet tegen regen en mogen niet naar buiten met risico daarop. Heftige windvlagen kunnen ook gevaarlijk zijn voor zowel de dragers als de omstanders.

Zoals ik ontroerd raak bij het horen van het azan (de oproep tot het islamitische gebed) zo stel ik me voor dat veel mensen hier ontroerd raken bij het zien van de beelden van de heilige figuren. Elke godsdienst heeft zijn eigen rituelen en kenmerken. Maar alle gelovigen hebben als overeenkomst dat zij een in God geloven met heel hun hart en het maakt daarbij niet uit in welk jasje dat zijn vorm krijgt.

Heel jammer dus voor al diegenen die zich zo hebben verheugd op deze voor hun belangrijke week. Er resten nog dagen en wie weet klaart het weer op. De voorspellingen wijzen dat niet uit😞.

n.b. Het weer werd rustiger in de avond. Er is,toch een processie doorgegaan in ons dorp. Het is nu 22.00 uur en we horen nog steeds de trommels. 🙂