Deze mooie song die door velen gecovered is en waarmee Gary Jules het meeste succes had is geschreven en origineel op de muziekmarkt gebracht door Curt Smith die het voor het eerst ten gehore bracht met de band Tears for Fears. Ik ben nooit een fan geweest van deze band, maar deze song vind ik prachtig en eigenlijk het mooist zoals die wordt vertolkt door Gary Jules.
Maar de eer van het bedenken van deze tekst komt toe aan Curt Smith en de tekst heeft alles te maken met zijn jeugd. Ik vind het mooi om te zien en te beluisteren hoe hij deze song nu op oudere leeftijd veel mooier en rustiger vertolkt, samen met zijn dochter.
Waarom raakt deze song mij zo? Omdat dit liedje een gevoel beschrijft dat ik al mijn leven meedraag en dat af en toe zijn trieste kopje opsteekt. De dwaasheid van onze compleet doorgedraaide wereld, een wereld die op zich mooi is maar waarin wij mensen ons dwaas gedragen en daardoor verdwazen wij de wereld. Wij creëren een ´mad world´.
Ik lees momenteel drie kranten, de Volkskrant, het AD en het NRC. Dat doe ik pas sinds enkele jaren en daarnaast luister ik tijdens klusjes in huis naar de radiozender NPO1. Ik word daar niet blij van en ook niet wijzer en toch ga ik daarmee door uit een soort nieuwsgierigheid. De beschrijving van ellende overal en het over elkaar heen gebuitel van meningen van jan en alleman maken me duizelig. Wat schiet ik ermee op om op de hoogte gehouden te worden van wat mij niet aangaat? Ahmad naast mij voelt hetzelfde. Ook hij wordt niet blij van wat hij leest en hoort, maar hij blijft toch kranten lezen. Misschien ben ik er ooit wel mee begonnen door hem en nu kan ik niet meer terug.
Het doet me terugverlangen aan de tijd dat ik geen tv keek (net als nu) maar daarnaast ook geen kranten las. De tijd dat ik me helemaal richtte op mijn gezin en werk en verder in mijn vrije tijd alleen maar boeken las over islam en soefisme. Die boeken werkten voor mij als een zalfje. Elke avond als mijn kinderen sliepen en ook in de vroege ochtenden verdiepte ik mij in deze boeken. Ze gaven me troost, zeer wijze lessen en werkten als vitaminen om het leven aan te kunnen. Ik had totaal niet het idee dat ik iets miste van wat verder om me heen gebeurde, want het grote nieuws bereikte me toch wel via andere kanalen dan de media. Er was toen ook nog geen internet en mobiele telefonie en dat was wel zo rustig.
Teruggaan kan niet meer. Ik zal kranten blijven lezen nu, omdat het zo gemakkelijk is dat te doen op mijn telefoon. Maar vanochtend werd ik wakker met een verlangen naar mijn boekenkastje met diverse korans, hadith en boeken van en over soefiheiligen. Het kastje staat in Nederland op mij te wachten en ik kan de boeken die ik allemaal al eerder uitlas herlezen en nog eens herlezen. En hier heb ik in mijn ereader de drie boeken van Sheikh Nazim staan die ik digitaliseerde en omzette in epub formaat. Ik wil daarin opnieuw gaan lezen. De boeken voelen voor mij als oude vrienden, die ik een tijd verwaarloosd heb.