Gisteren had ik mijn derde sessie bij de fysiotherapeut. Een uur lang kreeg mijn ruggetje aandacht door middel van onder andere een massage van minstens een half uur. Zoals ik al verwachtte bleek de knoop in de spier rechts in mijn onderrug een stuk minder groot te zijn. De spier was ´mas relajado´, constateerde ook de therapeut al masserende. Daarna ging hij verder naar onderen in mijn rechterbil en daar bleek nu een andere knoop te zitten, die hij ook ging masseren. Het probleem had zich dus verplaatst naar mijn rechterbilspier, wat ik eigenlijk de laatste tijd al goed gemerkt had, omdat die pijn uitstraalt naar de gammanail die nog steeds in mijn donder zit. Ik voelde geen gêne terwijl de jonge man zat te kneden in mijn bil. Het is immers zijn beroep om dat te doen met lichamen van allerlei vorm. Ik heb gelukkig ook al niet meer de neiging het uur vol te kletsen, zoals de eerste keer. Ik gaf me daarentegen over aan wat er gebeurde in mijn lichaam. Ik merkte dat al masserende hij de knoop in mijn bilspier al een beetje weg kreeg. Vervolgens werd het futuristische apparaat aangezet en dat is voor mij het meest pijnlijke deel van het fysio-uur. Dat trillende gebeuk op mijn spieren voelt heel onaangenaam. ´Una tortura´, klaagde ik. Hij stelde me gerust dat het nog maar even duurde. Daarna was het de beurt aan de warmtebehandeling. Dat is een heerlijk gevoel. Al die tijd lag ik op mijn buik met mijn neus in een gat.
Daarna mocht ik op mijn rug gaan liggen en nam de therapeut een aantal oefeningen met me door die ik thuis kan doen (en ook braaf ga doen). De volgende afspraak heb ik over een maand.
Toen ik thuis kwam zag ik in de spiegel dat de kohl in mijn oog was uitgelopen naar mijn wangen. Ik zag eruit als een panda. Nee, dat is te lief. Als een spookwijf is een betere typering. Volgende keer kan ik beter zonder kohl naar de afspraak gaan.
Dat was altijd mijn devies en dat blijft het ook. Ik betrap me erop dat zodra ik meer wil dan er is of iets heel anders zou willen dan er is, dat ik mezelf en mijn omgeving dan alleen maar ongelukkig maak. Ik voel me het meest gelukkig als ik alles accepteer zoals het gaat en alleen maar roep: Allahamdulillah!. Ik kan niets doen aan het leed van anderen, ook al zou ik dat graag willen. Ik kan alleen maar mijn best doen anderen een beetje blij te maken in mijn omgeving. Ik ben vanbinnen blij, dankbaar voor het leven dat mij nu gegund is met een lieve man en (klein)kinderen. Ik prijs me rijk. Qua gezondheid accepteer ik dat mijn lichaam het niet eeuwig zal volhouden om te blijven voortbestaan. Aan alles komt een eind en dus ook aan mijn bestaan op deze wereld. Ik kan alleen maar proberen zo gezond mogelijk te leven en te eten en ik vind dat allerminst saai.
En zo verblijf ik met een gelukkig gevoel in het moment en dat is voor mij goed. Ik gun dat iedereen. Mijn raad aan een ieder: ´Blijf kalm en doe wat je kan. Zuiver je hart van onzinnige of kwaadaardige ingevingen. Doe niemand bewust pijn. Wat jouzelf niet graag geschiedt, doe dat ook een ander niet.´
Vanmorgen werden we verrast door nog een kleine groene gast, Ahmad zette de kleine groene stinkwants buiten op tafel, zodat ik een fotootje kon schieten van weer een mooi groen diertje.
Tijdens het afwassen zag ik ineens een klein groen diertje over de tegelmuur kruipen. Ik dacht: een groene spin? Nee, het was een jonge sprinkhaan. Ahmad liet het beestje op een servet springen en bracht het naar buiten. Blij met elk insectje dat we zien. Wat een mooi beestje.
Allah heeft 99 namen die bij de moslim bekend zijn. Sommige van die namen zijn te vinden in de Koran en andere zijn bekend geworden vanuit de overleveringen uit het leven van de profeet, de hadith. Volgens heiligen zijn er veel meer schone namen van Allah, die wij niet kennen. Elke naam beschrijft een eigenschap van Allah, een Entiteit die wij niet kunnen kennen, maar die zich openbaart in Zijn Schepping (en de wonderlijke perfectie daarvan) en in het hart van ons mensen.
99 eigenschappen van Allah swt
1. الله Allaah (Allah – Degene Die het verdient om aanbeden te worden)
2. الأحَد al-Ah’ad (de Enige, de Unieke)
3. الأعْلَى al-A’laa (de Allerhoogste)
4. الأكْرَم al-Akram (de Meest Vrijgevige)
5. الإله al-Ilaah (de God, Degene Die alleen het verdient om aanbeden te worden)
6. الأوَّل al-Awwal (de Eerste)
7. الآخِر al-Aakhir (de Laatste)
8. الظاهِر adhz-Dhzaahir (de Hoogste)
9. البَاطِن al-Baatin (de Meest Nabije)
10. البارِئ al-Baarie-e (de Voortbrenger)
11. البَرّ al-Barr (de Zorgzame, de Bron van alle Goedheid)
12. البَصِير al-Basier (de Alziende)
13. التَّوَّاب at-Tawwaab (de Berouwaanvaardende, Degene Die Zijn dienaren leidt naar het berouw tonen en Die hun berouw aanvaardt)
14. الجَبَّار al-Djabbaar (de Onderwerper)
15. الحافِظ al-H’aafidhz (de Waker, de Beschermer)
16. الحَسِيب al-H’asieb (de Toereikende en Beoordelaar)
17. الحَفِيظ al-H’afiedhz (de Waker)
18. الحَفِيُّ al-H’afiyy (de Goedgezinde, de Zachtmoedige)
19. الحقّ al-H’aqq (de Ware)
20. المُبِين al-Moebien (de Verduidelijker)
21. الحَكِيم al-H’akiem (de Alwijze) of al-H’aakim (de Alwijze)
22. الحَلِيم al-H’aliem (de Meest Verdraagzame)
23. الحَمِيد al-H’amied (de Prijzenswaardige)
24. الحَيّ al-H’ayy (de Eeuwig Levende)
25. القَيُّوم al-Qayyoem (de Zelfbestaande, de Onderhouder)
26. الخَبِير al-Khabier (de Alwetende omtrent subtiele zaken)
27. الخَالِق al-Khaaliq (de Schepper)
28. الخَلاّق al-Khallaaq (de Schepper Die voortdurend schept)
29. الرَّؤُوف ar-Ra-oef (de Meest Vriendelijke en Genadevolle)
30. الرَّحْمَان ar-Rah’maan (de Meest Barmhartige)
31. الرَّحِيم ar-Rah’iem (de Meest Genadevolle)
32. الرَّزَّاق ar-Razzaaq (de voortdurende Schenker van veelvuldige voorzieningen)
33. الرَّقِيب ar-Raqieb (de Toezichthouder)
34. السّلام as-Salaam (Degene Die vrij is van enige tekortkoming, de Bron van Vrede en Perfectie)
35. السَّمِيع as-Samie’ (de Alhorende)
36. الشَاكِر ash-Shaakir (Degene Die het meest blijk geeft van waardering)
37. لشَّكُور ash-Shakoer (Degene Die het meest bereid is om te waarderen)
38. الشَّهِيد ash-Shahied (de Getuige)
39. الصَّمَد as–Samad (de Volmaakte, de Onafhankelijke Heer, Degene van Wie al het geschapene afhankelijk is)
40. العَالِم al-‘Aalim (de Kenner van het onwaarneembare en het waarneembare)
41. العَزِيز al-‘Aziez (de Almachtige, Degene Wiens Macht verheven is)
42. العَظِيم al-‘Adhziem (de Bezitter van Grootheid)
43. العَفُوّ al-‘Afoeww (de Schenker van Vergiffenis, Degene die keer op keer vergeeft)
44. العَلِيم al-‘Aliem (de Alwetende)
45. العَلِيّ al-‘Aliyy (de Allerhoogste)
46. الغَفَّار al-Ghaffaar (de Meest Vergevensgezinde)
47. الغَفُور al-Ghafoer (de Meest Vergevensgezinde)
48. الغَنِيّ al-Ghaniyy (de Zelfvoorzienende, de Onafhankelijke, de Behoefteloze)
49. الفَتَّاح al-Fattaah’ (de Rechter en de Opperste Opener Die de waarheid onderscheidt van de valsheid)
50. القَادِر al-Qaadir (de Machtige)
51. القَاهِر al-Qaahir (de Onderwerper)
52. القُدُّوس al-Qoeddoes (de Allerheiligste, de Pure en Perfecte)
53. القَدِير al-Qadier (de Almachtige)
54. القَرِيب al-Qarieb (de Nabije, Degene Die dicht bij Zijn dienaren is)
55. القَوِيّ al-Qawiyy (de Sterke, met Perfecte Kracht)
56. القَهَّار al-Qahhaar (de Onderwerper en de Meest Machtige)
57. الكَبِير al-Kabier (de Bezitter van Grootheid, de Onvergelijkbare Grote)
58. الكَرِيم al-Kariem (de Vrijgevige)
59. اللَّطِيف al-Latief (de Meest subtiele in Kennis en de Zorgzame)
60. المُؤمِن al-Moe-emin (de Schenker van veiligheid, de Ware en Betrouwbare)
61. المُتَعَالِي al-Moeta’aalie (de Meest Verhevene)
62. المُتَكَبِّر al-Moetakabbir (de Majestueuze)
63. المَتِين al-Matien (de Sterke)
64. المُجِيب al-Moedjieb (de Verhorende, de Gehoorgevende)
65. المَجِيد al-Madjied (de Glorierijke)
66. المُحِيط al-Moeh’iet (de Alles Omringende)
67. المُصَوِّر al-Moesawwir (de Vormgever)
68. المُقْتَدِر al-Moeqtadir (de Almachtige)
69. المُقِيت al-Moeqiet (de Almachtige Getuige en Voorziener)
70. المَلِك al-Malik (de Koning)
71. المَلِيك al-Maliek (de Almachtige Koning)
72. المَولَى al-Mawlaa (de Heer, Helper en Beschermer)
73. المُهَيْمِن al-Moehaymin (de Getuige over Zijn schepping)
74. النَّصِير an-Nasier (de Helper)
75. الوَاحِد al-Waah’id (de Unieke, de Ene)
76. الوَارِث al-Waarith (de Erfgenaam)
77. الوَاسِع al-Waasi’ (de Alomvattende)
78. الوَدُود al-Wadoed (de Liefdevolle)
79. الوَكِيل al-Wakiel (de Vertrouweling, de Beste Rangschikker)
80. الوَلِيّ al-Waliyy (de Beschermer, de Helper)
81. الوَهَّاب al-Wahhaab (de veelvuldige Schenker)
Vanuit de Soennah van de boodschapper van Allah (salallaahoe ‘alayhie wa sellem):
82. الرَّبّ ar-Rabb (de Heer en Opvoeder)
83. الجَمِيل al-Djamiel (de Mooie)
84. الجَوَاد al-Djawaad (de Gulle)
85. الحَكَم al-H’akam (de Rechter)
86. الحَيِّي al-H’ayyie (Degene Die Bescheiden is)
87. الرَّفِيق ar-Rafieq (de Vriendelijke)
88. السُّبُّوح as-Soebboeh’ (de Perfecte)
89. السَّيِّد as-Sayyid (de Heer en Meester)
90. الشَّافِي ash-Shaafie (Degene Die geneest)
91. الطَّيِّب at–Tayyib (de Goede, de Pure)
92. القابِض al-Qaabid (de Onthouder, de Beperker)
93. البَاسِط al-Baasit (de Vrijgevige, de Schenker van overvloedige voorziening)
94. المُقَدِّم al-Moeqaddim (Degene Die Bevordert)
95. المُؤَخِّر al-Moe-akhkhir (Degene Die Uitstelt)
96. المُحْسِن al-Moeh’sin (de Welwillende)
97. المُعْطِي al-Moe’tie (de Schenker)
98. المَنَّان al-Mannaan (de Weldoener, de Liefdadige Schenker van giften)
99. الوِتْر al-Witr (de Enige, Degene Die geen partner heeft noch iemand zoals Hem)
In een vorig stukje schreef ik over de zinloosheid van veel gedachten en emoties die in ons kunnen opkomen. Gedachten en emoties die ons niets goeds opleveren en zelfs schadelijk kunnen zijn voor ons eigen lichaam of voor anderen. Ik bedacht toen dat je de gedachtestroom in je hoofd nooit zal kunnen stoppen maar dat je deze wel kan beschouwen en onderwerpen aan onderzoek. Dan kan je onderscheid maken tussen de gedachten die van nut zijn en de gedachten die dat niet zijn.
De laatste tijd heb ik veel pijntjes in mijn lichaam. Soms kan ik daarvan niet slapen. De pijntjes kunnen mijn gedachten zo gaan beheersen dat ik me er druk om ga maken. Ik merk dat dit vooral het geval is nu ik wat ouder ben. In mijn jonge jaren had ik er een groot vertrouwen in dat pijn meestal tijdelijk was en vanzelf wel zou overgaan in mijn verder gezonde lichaam. Maar als oudje betrap ik mij erop dat ik me veel meer zorgen maak bij pijn. ´Het zal toch niet dit zijn of dat?´ Soms ga ik zoeken op internet waarvan de pijn een symptoom zou kunnen zijn en daar word ik dan in de regel niet wijzer van en zeker niet geruster. Ik denk zelfs dat al dat aandacht geven aan elk pijntje, dat begint te grenzen aan hypochondrie, alleen maar meer pijn veroorzaakt, met name in mijn overgevoelige darmen.
Vannacht nam ik de proef op de som, toen ik weer eens niet kon slapen van pijn. Ik herhaalde simpelweg de naam Allah in mijn gedachten en voelde mijn lichaam zich ontspannen. Sterker nog, er kwamen gedachten voorbij die ik als zinvol kon beschouwen en ik begreep ineens dat bepaalde gedachten, ja zelfs de boeken die ik nu aan het lezen ben niet goed zijn voor mij en letterlijk mijn lichamelijk welzijn negatief beïnvloeden. Ik bleef Allah Allah herhalen (zonder geluid) en voelde me steeds beter. Mijn buikpijn zakte, mijn heuppijn verdween, mijn slapende voet ontspande zich. Het voelde aan als een wonder. Het bracht me in een bijna euforische toestand. Vandaag blijf ik het merken. Ik blijf voor mezelf ´Allah´ herhalen (al vergeet ik het ook af en toe) en merk dat ik vandaag tot veel actie ben gekomen. De boeken die niet goed voor me zijn ga ik verwijderen van mijn e-reader. Ik heb weer zin om te schilderen. Ik schrijf nu dit stukje om mijn ontdekking te delen.
De tasbih (gebedsketting) heeft 99 kralen
Mijn moeder vertelde me ooit dat ik als baby niet veel huilde. Soms was ik zo lang stil, dat ze ging kijken of ik nog wel leefde. Dan zag ze mij met open ogen liggen kijken zonder dat ik kennelijk wat nodig had. Maar als ik huilde, zei ze, dan klonk dit altijd als ´Ala….ala….ala´. Kennelijk zocht ik al als baby mijn toevlucht bij Allah. Zo valt nu voor mij alles op zijn plek. Een moslim kan Allah aanroepen bij al Zijn verheven namen, maar de naam ´Allah´ draagt alle goede en troostrijke eigenschappen van Allah in zich en is dus de meest omvattende aanroep. Zoals Fatiha (het openingshoofdstuk van de heilige Koran) de hele Koran vertegenwoordigt. De Fatiha is een smeekbede om leiding en de rest van de Koran is uitleg van hoe de leiding te volgen. Zoals de eerste verzen van de tweede sura (hoofdstuk) zeggen:
Alif. Lam. Mim.
This is the Scripture whereof there is no doubt, a guidance unto those who ward off (evil).
Islam is naseeha (advies) en bedoeld voor degene die het advies wil volgen.
Nu alweer drie weken geleden had ik buikgriep. Ik denk dat ik daar nu nog niet helemaal vanaf ben. Dagelijks voel ik een pijntje hier of daar in het ouder wordende lichaam en ook heb ik nog wat darmproblemen. Ahmad wees me erop dat de chirurg in 2019 me gezegd heeft dat ik eraan moet denken kleine hoeveelheden tegelijk te eten en meerdere maaltijden per dag en dat ik niet ineens grote porties kan verwerken. Dat was ik vergeten en soms ga ik me te buiten aan te veel olijven en een te groot bord eten. Dat moet ik gewoon niet doen en dan gaat alles goed. Maar wat me een beetje zorgen baarde was een lichte pijn in een snijtand. Ik heb al een aantal implantaten en weet wat voor een gedoe het is eer je zo een vervangende tand of kies in je mond hebt zitten. Dus de tanden die ik nog heb hoop ik te kunnen sparen tot het einde van mijn leven, voor zover mogelijk. Dat doe ik door heel goed te poetsen en dagelijks met ragertjes de ruimte tussen tanden en kiezen ook schoon te maken. Maar die snijtand zat dus een beetje te zeuren sinds die griep.
Ik heb daar een tijd mee rondgelopen en gisteren vond Ahmad het tijd worden om voor mij een afspraak te maken bij New Dental. Ik kon vandaag terecht. Zelf dacht ik al dat de tand waarschijnlijk niks mankeerde (omdat de pijn zo goed als verdwenen is), maar voor de zekerheid ging ik toch. Direct bij binnenkomst werd er een 3D echo gemaakt van mijn oude bekkie. Dat vind ik nog eens spijkers met koppen slaan. Niet een beetje ouwehoeren en met een ijzeren staaf hier en daar op tanden kloppen maar gewoon direct grondig van binnenuit alles bekijken met het futuristische echoapparaat, dat vervolgens direct de gegevens transporteert naar de pc van de tandarts.
Op haar vraag hoe het ging vertelde ik dat ik sinds die grieptsunami last had gehad van die snijtand. Ze voelde er wat aan en zei me dat er niets aan de hand was met de tand, ook niets waarneembaars op de echo. Zuur braaksel (sorry lezer) kan een vervelend effect hebben op tanden en kiezen, maar het is niet ernstig. Ze zag dat ik ook een lelijke herpesinfectie op mijn onderlip had, wat ook samenhangt met die griep. Dat was voor mij een bevestiging/geruststelling.
Maar waar ik blij mee was dat ze me ook zei dat ze me kon verlossen van een ondertandje dat me al een flink aantal jaren in de weg zit. Dat tandje is helemaal naar voren gegroeid en staat gewoon alleen maar eigenwijs te wezen tussen de rest van mijn ondertanden die daarachter vrijwel aangesloten een rij vormen. Ik wilde al lang van dat tandje af, maar nooit eerder deed de tandarts mij hierover zelf een voorstel tot vandaag. Ik ging er dan ook enthousiast op in. Weg met dat tandje! Op 13 januari heb ik een afspraak hiervoor. Ik verheug me erop. Had eerst nog mijn twijfel of je een gezonde tand mag wegdoen, maar de tandarts heeft die twijfel weggenomen. Zoals Jezus sprak: Mattheüs 18:9 En indien uw oog u ergert, trekt het uit, en werpt het van u.
Afscheid van tandje. Nee, ik ben niet weer aan de hoofddoek. Het was gisteren hennadag.
Hoewel het hier ook niet zo warm is gedurende de nachten en ochtenden, is het weer hier wel een zalfje vergeleken bij het weer in Nederland. Ik zie in de weerberichten dat het daar nu koud en grijs is. Natuurlijk zijn we blij dat wij het geluk hebben in de winter hier meer zon en warmte te genieten dan in Nederland. En omgekeerd is het ook fijn de hitte hier niet te hoeven voelen in de zomer, als wij in Nederland verblijven.
Vaak is het hier in huis frisser dan buiten. Daarom gaven Ahmad´s kinderen ons elk een warm huispyjama cadeau voor kerst en voor ieder ook een muts/pet en das. Telkens als we thuis zijn lopen wij nu rond in deze lekkere warme fleece pyjama,
De pet voor Ahmad was te groot voor zijn hoofd. Hij krijgt nu een andere.
We wisten dat het druk zou zijn voor ons, twee dagen onder één dak met een gezin met twee kleine kindertjes en dat was het ook. Maar gezellig was het zeker en de liefde die ik zag onderling voelde heel weldadig en warm aan.
Zoals ik vertelde in een eerder stukje wordt er hier geen vuurwerk afgestoken tijdens en rond de jaarwisseling. Dat klopte niet helemaal, want hier en daar was het name voorafgaand en een dag na de jaarwisseling wel een bedeesd knalletje te horen. Dat waren knalletjes van rotjes die stiekem werden afgestoken en dat gebeurde met name op de nu betegelde verdiepingen op de helling achter onze doodlopende straat. Het waren jongeren, die natuurlijk op internet kunnen zien dat er elders wel op los geknald wordt.
Maar wij waren braaf en hielden het bij wandelingetjes met de kindertjes en verder veel spelen met ze in huis. Om 12 uur is het de gewoonte dat een ieder 12 druiven eet en er telkens één in de mond propt bij elke slag van de klok. Hiervoor heeft een ieder een bakje met 12 al los geplukte druiven klaarstaan. Ik at de druiven op mijn gemak op en was dus te laat met de algehele inname. Het bijgeloof luidt dat je dan pech zal hebben in het komende jaar. Gelukkig heb ik daar nog niets van gemerkt.
Ook al was het druk en vroegen en kregen de kleintjes veel aandacht, het was ook beregezellig. Ik heb de sfeer proberen weer te geven met het volgende filmpje:
Vaak maak ik mezelf wijs dat namen niet belangrijk zijn. Dat komt waarschijnlijk omdat mijn naam zo vaak veranderd is. Ik werd geboren als Monique Theunissen. Kreeg vervolgens de achternaam van mijn stiefvader en heette toen Monique Elkerbout. Daarna heette ik mevrouw Amir (met de achternaam van mijn eerste echtgenoot). Soms zei ik via de telefoon tegen een instantie die ik belde dat ik mevrouw Amir heette. Maar kennelijk zei ik dat zo onduidelijk dat de persoon aan de lijn me vroeg of ik mevrouw Mier was (😂). Daarna veranderde ik mijn voornaam in Shabnam, omdat ik meende dat het een islamitische naam is. Dat is het ook wel, maar vooral in landen als Afghanistan. Oorspronkelijk is de naam van Perzische oorsprong. Ook mijn achternaam veranderde ik daarna in Theunissen, de naam van mijn biologische vader.
Vervolgens trouwde ik opnieuw en kreeg ik de gehuwdennaam Ghoerahoe. Ik bleef me al die tijd Shabnam Theunissen noemen en dat is nu ook nog zo. Inmiddels heb ik de gehuwdennaam Gamboa Vera, maar ik gebruik die nooit.
Shabnam Theunissen is de naam. Het gekke is dat ik verlegen word als ik mijn eigen naam uitspreek, bijna alsof ik mij ervoor moet verontschuldigen dat ik zo heet (het is de officiële naam in mijn paspoort en op mijn rijbewijs). Waarom vervult het uitspreken van mijn naam mij met zoveel verlegenheid? Het komt door de reacties van vooral Nederlandse mensen. Veel Nederlandse mensen geven, als zij mijn voornaam horen, als eerste reactie dat zij dat een moeilijke naam vinden, moeilijk ook om te onthouden. Mijn buurvouw bijvoorbeeld, voor wie ik jaren boodschappen deed, heeft mijn naam nooit willen onthouden. Het was voor haar te moeilijk, zei ze. Ze kon wel perfect de voornamen van haar Marokkaanse bovenburen onthouden, inclusief hun verjaardagen. Maar mijn naam was te moeilijk. Ik bleef altijd ´de buurvrouw´. En dat geldt ook voor mijn andere buren. Hoeveel we ook met elkaar praten, ik wordt door hen aangesproken als ´buurvrouw´. Zelden hoor ik mijn eigen naam in Nederland uit de mond van een ander.
Hoe anders is dat hier in Spanje. Sowieso is het hier de gewoonte, als je bijvoorbeeld bij de dokter of de tandarts komt en je bent aan de beurt, dat men je dan noemt bij je voornaam en niet bij je achternaam (mevrouw of meneer….). Alleen als een voornaam veel voorkomt wordt de achternaam ook genoemd om verwarring te voorkomen als er twee mensen met dezelfde voornaam in de wachtkamer zitten.
Dat mensen aanspreken met de voornaam komt op mij als heel warm en familiair over. Opvallend is ook dat mensen hier geen enkele moeite lijken te hebben met het onthouden en uitspreken van mijn naam. Mijn naam wordt hier uitgesproken op een vriendelijke toon, alsof ik gekend en gezien wordt. Toen ik laatst bij de fysiotherapeut was, gebruikte hij herhaaldelijk mijn naam om aan te geven wat hij ging doen. ´Shabnam,……´
Ik merk nu dat namen wel belangrijk zijn en je een identiteit geven. Als ik mijn eigen naam hoor, voel ik me gezien. Dat doet me heel goed. Ik mis dat in Nederland. Ik voel me daar ´een persoon zonder naam´ en misschien is dat mijn eigen schuld, omdat ik zelf weinig doe met namen over en weer.
Omdat ik nu weet hoe belangrijk namen toch zijn, ben ik van plan ook beter namen van anderen te onthouden en ze veelvuldig aan te spreken met hun naam. Het geeft een gevoel van herkenning en verbondenheid, weet ik nu. En ik schaam me niet meer om mijn eigen naam te noemen.
Mijn naam is Shabnam en ik schaam me er niet meer voor 🙂.
Wij zijn inmiddels gewend kerst te vieren met ons tweetjes. Mijn familie is ver weg en de kinderen van Ahmad zijn gewend kerst te vieren met hun moeder. Het zou leuk zijn als wij daar ook bij konden zijn maar hun moeder wil dat absoluut niet en wij en zijn kinderen respecteren dat.
Gisteren was het een stralend zonnige dag zonder een zuchtje wind. Dat compenseerde voor ons het gevoel niet omringd te mogen zijn door familie. Het zonnetje verwarmde ons hart.
En de kroketjes van Ahmad zijn niet te versmaden 😋
Hier in Spanje is kerst vandaag voorbij. Men kent hier geen tweede kerstdag. De ´noche buena´ was de nacht van 24 op 25 december. In de avond van 24 december zit men hier met elkaar te genieten van het kerstdiner, 25 december is gereserveerd voor familiebezoek en dan zijn de winkels gesloten.
Vandaag, 26 december, is het hier een gewone doordeweekse dag. Vanmiddag heb ik mijn tweede afspraak bij de fysiotherapeut. Het is vandaag ook minder zonnig dan gisteren.
