Afgelopen weekend was de oudste dochter (V) van Ahmad een weekendje bij ons. Zij heeft geen kinderen en geen partner en dat maakte dat we haar lekker konden verwennen. Het was een stuk rustiger dan het laatste verblijf van zijn jongste dochter (Z) en partner (A) bij ons met hun twee kleine kindjes.
V had haar hond meegenomen, genaamd Yembe. Hij heeft aan zijn halsband een metalen gitaartje hangen met zijn naam erop. In het Nederlands zouden we zeggen Djembé. Hij is genoemd naar de Afrikaanse vaastrommel, die ook in Cubaanse muziek veel te horen is. Ahmad´s dochter is een fervent beoefenaar van de danskunst in haar vrije tijd en heeft misschien daarom haar hond genoemd in de sfeer van de dansstijl die ze al een paar jaar wekelijks uitvoert. Het is een heel lief en gehoorzaam dier met een zacht velletje en dito karakter.
Het samenzijn met haar was heel ontspannen en genoeglijk. Ze zei achteraf ook dat het verblijf in ons knusse huisje haar goed had gedaan te midden van haar drukke bestaan als wiskundelerares met daarnaast een aantal creatieve hobby´s. Wij vonden het ook heel gezellig. Ik hoop dat ze vaker bij ons komt logeren.
Ooit maakte ik een schilderijtje op hardboard. Het moest Ahmad voorstellen als jongeman, op weg naar hun land met zijn twee muilezels. Ik heb het altijd een lelijk schilderij gevonden, slordig geschilderd en het doet me niet aan Ahmad denken.
Daarom besloot ik een ander schilderijtje te maken op de achterkant van het hardboard plankje en dat werd deze. Een gevleugeld paard. Dit werkje vind ik leuker om naar te kijken en die komt nu in het lijstje.
Een tijd terug (ergens in de zomer van 2024) kreeg ik een mail met een column daarin van Henk van Straten . Onderin de mail en het stukje het verzoek en de mogelijkheid dit stukje te ´belonen´ met een betaling via een tikkie.
Over die mail schreef ik op mijn beurt een stukje in mijn weblog. Daarin vertelde ik dat ik had gereageerd had op zijn mail met dat ik het leuk zou vinden als hij mij zijn columns zou blijven sturen, maar dat ik er niet voor zou gaan betalen. Ik realiseerde me op dat moment niet dat Henk van Straten al naam had opgebouwd als een bekend schrijver en dat ik zelfs enkele boeken van hem met plezier had gelezen. Ik was benieuwd of hij alsnog zijn stukjes zou blijven sturen zonder betaling.
Hij bleef mij columns sturen met een zekere regelmaat en dat vond ik heel tof van hem. Ik las ze altijd en op sommige antwoordde ik ook kort dat ik het een goed of mooi stukje vond. Ik betaalde er nooit voor.
Vandaag kreeg ik weer een stukje en ik vond dat een bijzonder goed verhaal, dat bovendien aansluit bij mijn levensmotto. Hij geeft die levensvisie goed weer met voorbeelden die een ieder kunnen aanspreken. Daarom wil ik het stukje van Henk van Straten hier delen met mijn lezers. Wie weet is er zelfs iemand zo gul om hem wél te betalen voor zijn column. Ikzelf houd het bij complimentjes. Hier komt zijn stukje:
´Dit is het ook niet hè (Geschreven door Henk van Straten)
Mistig en koud ’s ochtends vroeg op het hondenveldje. Natte kou, grijze deken. Moos en ik waren er met z’n tweeën tot de scharnieren van het metalen hekje klonken en een oudere vrouw met haar twee oude hondjes zich bij ons voegden. Ik zie haar vaker. We knikten naar elkaar. Zij en ik liepen samen een eindje op, schouders hoog tegen de kou. ‘Dit is het ook niet hè,’ zei ze. Onze honden snuffelden aan elkaar maar verloren al snel interesse, de leeftijdskloof te groot. Eén van haar honden kromde zijn rug en kakte. De drollen lagen dampend op de nog bevroren aarde en bladeren. ‘Nee hè,’ antwoordde ik. Haar zin behoefde geen toelichting of nadere context. Ze had het over het weer, en in bredere zin over het moment zelf. Dit is het ook niet impliceert de mogelijkheid van een situatie die het wél is. Of met een andere klemtoon: de mogelijkheid van een situatie die hét is. Een ochtend met regen, nee, dat is het ook niet. Een heel donkere ochtend, dat is het ook niet. Of in de zomer, ’s ochtends al meteen veel te warm, bah, dat is het ook zeker niet. Met al die ochtenden is iets mis. De perfecte ochtend, wat betreft het weer, is misschien een ochtend in de late lente, met een milde zon en een briesje, zo rond de achttien graden, vol belofte en kwetterende vogeltjes. Maar dan heb je misschien gewrichtspijn, of geldzorgen, of ettert de nare opmerking van een geliefde nog in je ziel. Dus ook dan: dit is het ook niet hè. Daarom beaamde ik het ook. Daarom beaamde ik haar observatie. Want ik ervaar iedere dag zo. Er zit altijd iets scheef. De situatie is nooit de situatie zoals hij zou moeten zijn. Ik wil er niet steeds dat stomme boeddhisme bijhalen, maar al zo’n 2.500 jaar lang hebben ze het daar over dukkha, het gegeven dat er altijd lijden is, dat er altijd iets niet goed zit. En zo lang je denkt iets te kunnen vermijden, of juist te kunnen bemachtigen, om die situatie van goed wel te bereken, hou je jezelf juist gevangen in die staat van lijden. Het wiel van Samsara. Na die ochtend met de vrouw en onze honden kwam de zin steeds weer in me op, bijna dwangmatig. Koffie op station, kartonnen beker, te duur: dit is het ook niet hè. In de bus naast een te dikke vrouw, krap op m’n stoeltje: dit is het ook niet hè. Te veel gegeten van de lunch (Italiaans!) op het werk: dit is het ook niet hè. En het liefst had ik, net als die vrouw, het hardop uitgesproken, tegen wie dan ook, tegen de dichtstbijzijnde persoon, net zoals die vrouw bij mij had gedaan. In de rij voor de kassa van de supermarkt, de persoon achter me aankijken en zeggen: ‘Dit is het ook niet hè?’ Pas later realiseerde ik me hoe fout we zaten, die vrouw en ik. Hoe we het compleet bij het verleerde eind hadden gehad. Want al die momenten—de ochtend met de honden en alle momenten erna en ervoor—waren het natuurlijk juist wél. In de natte kou slaperig staan te kijken naar een dampende drol, dat was exáct wat er aan de hand was. Er was geen alternatief, geen keuze. Er was niets, maar dan ook niets anders, dan het bestaan van precies die situatie. Toen we naar die oude, gekromde hond stonden te kijken—het poepen ging hem al niet meer makkelijk af, duurde lang, deed pijn—had zij moeten zeggen: ‘Dit is het hè?’ En dan had ik geantwoord: ‘Ja.’
Ik schrijf deze stukjes met plezier en vanuit het hart, net als mijn boeken. (Nieuwe roman Watermeloenman verschijnt in april!) Desalniettemin is een beetje erkenning absoluut prettig. Ook betaal ik voor deze nieuwsbriefservice maandelijkse kosten. Mocht je zo nu en dan een kleine bijdrage kunnen missen dan zou dat geweldig zijn. Maar het hoeft niet! KLIK HIER VOOR EEN OPEN TIKKIE.
Gisteren had ik mijn derde sessie bij de fysiotherapeut. Een uur lang kreeg mijn ruggetje aandacht door middel van onder andere een massage van minstens een half uur. Zoals ik al verwachtte bleek de knoop in de spier rechts in mijn onderrug een stuk minder groot te zijn. De spier was ´mas relajado´, constateerde ook de therapeut al masserende. Daarna ging hij verder naar onderen in mijn rechterbil en daar bleek nu een andere knoop te zitten, die hij ook ging masseren. Het probleem had zich dus verplaatst naar mijn rechterbilspier, wat ik eigenlijk de laatste tijd al goed gemerkt had, omdat die pijn uitstraalt naar de gammanail die nog steeds in mijn donder zit. Ik voelde geen gêne terwijl de jonge man zat te kneden in mijn bil. Het is immers zijn beroep om dat te doen met lichamen van allerlei vorm. Ik heb gelukkig ook al niet meer de neiging het uur vol te kletsen, zoals de eerste keer. Ik gaf me daarentegen over aan wat er gebeurde in mijn lichaam. Ik merkte dat al masserende hij de knoop in mijn bilspier al een beetje weg kreeg. Vervolgens werd het futuristische apparaat aangezet en dat is voor mij het meest pijnlijke deel van het fysio-uur. Dat trillende gebeuk op mijn spieren voelt heel onaangenaam. ´Una tortura´, klaagde ik. Hij stelde me gerust dat het nog maar even duurde. Daarna was het de beurt aan de warmtebehandeling. Dat is een heerlijk gevoel. Al die tijd lag ik op mijn buik met mijn neus in een gat.
Daarna mocht ik op mijn rug gaan liggen en nam de therapeut een aantal oefeningen met me door die ik thuis kan doen (en ook braaf ga doen). De volgende afspraak heb ik over een maand.
Toen ik thuis kwam zag ik in de spiegel dat de kohl in mijn oog was uitgelopen naar mijn wangen. Ik zag eruit als een panda. Nee, dat is te lief. Als een spookwijf is een betere typering. Volgende keer kan ik beter zonder kohl naar de afspraak gaan.
Dat was altijd mijn devies en dat blijft het ook. Ik betrap me erop dat zodra ik meer wil dan er is of iets heel anders zou willen dan er is, dat ik mezelf en mijn omgeving dan alleen maar ongelukkig maak. Ik voel me het meest gelukkig als ik alles accepteer zoals het gaat en alleen maar roep: Allahamdulillah!. Ik kan niets doen aan het leed van anderen, ook al zou ik dat graag willen. Ik kan alleen maar mijn best doen anderen een beetje blij te maken in mijn omgeving. Ik ben vanbinnen blij, dankbaar voor het leven dat mij nu gegund is met een lieve man en (klein)kinderen. Ik prijs me rijk. Qua gezondheid accepteer ik dat mijn lichaam het niet eeuwig zal volhouden om te blijven voortbestaan. Aan alles komt een eind en dus ook aan mijn bestaan op deze wereld. Ik kan alleen maar proberen zo gezond mogelijk te leven en te eten en ik vind dat allerminst saai.
En zo verblijf ik met een gelukkig gevoel in het moment en dat is voor mij goed. Ik gun dat iedereen. Mijn raad aan een ieder: ´Blijf kalm en doe wat je kan. Zuiver je hart van onzinnige of kwaadaardige ingevingen. Doe niemand bewust pijn. Wat jouzelf niet graag geschiedt, doe dat ook een ander niet.´
Vanmorgen werden we verrast door nog een kleine groene gast, Ahmad zette de kleine groene stinkwants buiten op tafel, zodat ik een fotootje kon schieten van weer een mooi groen diertje.
Tijdens het afwassen zag ik ineens een klein groen diertje over de tegelmuur kruipen. Ik dacht: een groene spin? Nee, het was een jonge sprinkhaan. Ahmad liet het beestje op een servet springen en bracht het naar buiten. Blij met elk insectje dat we zien. Wat een mooi beestje.
Allah heeft 99 namen die bij de moslim bekend zijn. Sommige van die namen zijn te vinden in de Koran en andere zijn bekend geworden vanuit de overleveringen uit het leven van de profeet, de hadith. Volgens heiligen zijn er veel meer schone namen van Allah, die wij niet kennen. Elke naam beschrijft een eigenschap van Allah, een Entiteit die wij niet kunnen kennen, maar die zich openbaart in Zijn Schepping (en de wonderlijke perfectie daarvan) en in het hart van ons mensen.
99 eigenschappen van Allah swt
1. الله Allaah (Allah – Degene Die het verdient om aanbeden te worden)
2. الأحَد al-Ah’ad (de Enige, de Unieke)
3. الأعْلَى al-A’laa (de Allerhoogste)
4. الأكْرَم al-Akram (de Meest Vrijgevige)
5. الإله al-Ilaah (de God, Degene Die alleen het verdient om aanbeden te worden)
6. الأوَّل al-Awwal (de Eerste)
7. الآخِر al-Aakhir (de Laatste)
8. الظاهِر adhz-Dhzaahir (de Hoogste)
9. البَاطِن al-Baatin (de Meest Nabije)
10. البارِئ al-Baarie-e (de Voortbrenger)
11. البَرّ al-Barr (de Zorgzame, de Bron van alle Goedheid)
12. البَصِير al-Basier (de Alziende)
13. التَّوَّاب at-Tawwaab (de Berouwaanvaardende, Degene Die Zijn dienaren leidt naar het berouw tonen en Die hun berouw aanvaardt)
14. الجَبَّار al-Djabbaar (de Onderwerper)
15. الحافِظ al-H’aafidhz (de Waker, de Beschermer)
16. الحَسِيب al-H’asieb (de Toereikende en Beoordelaar)
17. الحَفِيظ al-H’afiedhz (de Waker)
18. الحَفِيُّ al-H’afiyy (de Goedgezinde, de Zachtmoedige)
19. الحقّ al-H’aqq (de Ware)
20. المُبِين al-Moebien (de Verduidelijker)
21. الحَكِيم al-H’akiem (de Alwijze) of al-H’aakim (de Alwijze)
22. الحَلِيم al-H’aliem (de Meest Verdraagzame)
23. الحَمِيد al-H’amied (de Prijzenswaardige)
24. الحَيّ al-H’ayy (de Eeuwig Levende)
25. القَيُّوم al-Qayyoem (de Zelfbestaande, de Onderhouder)
26. الخَبِير al-Khabier (de Alwetende omtrent subtiele zaken)
27. الخَالِق al-Khaaliq (de Schepper)
28. الخَلاّق al-Khallaaq (de Schepper Die voortdurend schept)
29. الرَّؤُوف ar-Ra-oef (de Meest Vriendelijke en Genadevolle)
30. الرَّحْمَان ar-Rah’maan (de Meest Barmhartige)
31. الرَّحِيم ar-Rah’iem (de Meest Genadevolle)
32. الرَّزَّاق ar-Razzaaq (de voortdurende Schenker van veelvuldige voorzieningen)
33. الرَّقِيب ar-Raqieb (de Toezichthouder)
34. السّلام as-Salaam (Degene Die vrij is van enige tekortkoming, de Bron van Vrede en Perfectie)
35. السَّمِيع as-Samie’ (de Alhorende)
36. الشَاكِر ash-Shaakir (Degene Die het meest blijk geeft van waardering)
37. لشَّكُور ash-Shakoer (Degene Die het meest bereid is om te waarderen)
38. الشَّهِيد ash-Shahied (de Getuige)
39. الصَّمَد as–Samad (de Volmaakte, de Onafhankelijke Heer, Degene van Wie al het geschapene afhankelijk is)
40. العَالِم al-‘Aalim (de Kenner van het onwaarneembare en het waarneembare)
41. العَزِيز al-‘Aziez (de Almachtige, Degene Wiens Macht verheven is)
42. العَظِيم al-‘Adhziem (de Bezitter van Grootheid)
43. العَفُوّ al-‘Afoeww (de Schenker van Vergiffenis, Degene die keer op keer vergeeft)
44. العَلِيم al-‘Aliem (de Alwetende)
45. العَلِيّ al-‘Aliyy (de Allerhoogste)
46. الغَفَّار al-Ghaffaar (de Meest Vergevensgezinde)
47. الغَفُور al-Ghafoer (de Meest Vergevensgezinde)
48. الغَنِيّ al-Ghaniyy (de Zelfvoorzienende, de Onafhankelijke, de Behoefteloze)
49. الفَتَّاح al-Fattaah’ (de Rechter en de Opperste Opener Die de waarheid onderscheidt van de valsheid)
50. القَادِر al-Qaadir (de Machtige)
51. القَاهِر al-Qaahir (de Onderwerper)
52. القُدُّوس al-Qoeddoes (de Allerheiligste, de Pure en Perfecte)
53. القَدِير al-Qadier (de Almachtige)
54. القَرِيب al-Qarieb (de Nabije, Degene Die dicht bij Zijn dienaren is)
55. القَوِيّ al-Qawiyy (de Sterke, met Perfecte Kracht)
56. القَهَّار al-Qahhaar (de Onderwerper en de Meest Machtige)
57. الكَبِير al-Kabier (de Bezitter van Grootheid, de Onvergelijkbare Grote)
58. الكَرِيم al-Kariem (de Vrijgevige)
59. اللَّطِيف al-Latief (de Meest subtiele in Kennis en de Zorgzame)
60. المُؤمِن al-Moe-emin (de Schenker van veiligheid, de Ware en Betrouwbare)
61. المُتَعَالِي al-Moeta’aalie (de Meest Verhevene)
62. المُتَكَبِّر al-Moetakabbir (de Majestueuze)
63. المَتِين al-Matien (de Sterke)
64. المُجِيب al-Moedjieb (de Verhorende, de Gehoorgevende)
65. المَجِيد al-Madjied (de Glorierijke)
66. المُحِيط al-Moeh’iet (de Alles Omringende)
67. المُصَوِّر al-Moesawwir (de Vormgever)
68. المُقْتَدِر al-Moeqtadir (de Almachtige)
69. المُقِيت al-Moeqiet (de Almachtige Getuige en Voorziener)
70. المَلِك al-Malik (de Koning)
71. المَلِيك al-Maliek (de Almachtige Koning)
72. المَولَى al-Mawlaa (de Heer, Helper en Beschermer)
73. المُهَيْمِن al-Moehaymin (de Getuige over Zijn schepping)
74. النَّصِير an-Nasier (de Helper)
75. الوَاحِد al-Waah’id (de Unieke, de Ene)
76. الوَارِث al-Waarith (de Erfgenaam)
77. الوَاسِع al-Waasi’ (de Alomvattende)
78. الوَدُود al-Wadoed (de Liefdevolle)
79. الوَكِيل al-Wakiel (de Vertrouweling, de Beste Rangschikker)
80. الوَلِيّ al-Waliyy (de Beschermer, de Helper)
81. الوَهَّاب al-Wahhaab (de veelvuldige Schenker)
Vanuit de Soennah van de boodschapper van Allah (salallaahoe ‘alayhie wa sellem):
82. الرَّبّ ar-Rabb (de Heer en Opvoeder)
83. الجَمِيل al-Djamiel (de Mooie)
84. الجَوَاد al-Djawaad (de Gulle)
85. الحَكَم al-H’akam (de Rechter)
86. الحَيِّي al-H’ayyie (Degene Die Bescheiden is)
87. الرَّفِيق ar-Rafieq (de Vriendelijke)
88. السُّبُّوح as-Soebboeh’ (de Perfecte)
89. السَّيِّد as-Sayyid (de Heer en Meester)
90. الشَّافِي ash-Shaafie (Degene Die geneest)
91. الطَّيِّب at–Tayyib (de Goede, de Pure)
92. القابِض al-Qaabid (de Onthouder, de Beperker)
93. البَاسِط al-Baasit (de Vrijgevige, de Schenker van overvloedige voorziening)
94. المُقَدِّم al-Moeqaddim (Degene Die Bevordert)
95. المُؤَخِّر al-Moe-akhkhir (Degene Die Uitstelt)
96. المُحْسِن al-Moeh’sin (de Welwillende)
97. المُعْطِي al-Moe’tie (de Schenker)
98. المَنَّان al-Mannaan (de Weldoener, de Liefdadige Schenker van giften)
99. الوِتْر al-Witr (de Enige, Degene Die geen partner heeft noch iemand zoals Hem)
In een vorig stukje schreef ik over de zinloosheid van veel gedachten en emoties die in ons kunnen opkomen. Gedachten en emoties die ons niets goeds opleveren en zelfs schadelijk kunnen zijn voor ons eigen lichaam of voor anderen. Ik bedacht toen dat je de gedachtestroom in je hoofd nooit zal kunnen stoppen maar dat je deze wel kan beschouwen en onderwerpen aan onderzoek. Dan kan je onderscheid maken tussen de gedachten die van nut zijn en de gedachten die dat niet zijn.
De laatste tijd heb ik veel pijntjes in mijn lichaam. Soms kan ik daarvan niet slapen. De pijntjes kunnen mijn gedachten zo gaan beheersen dat ik me er druk om ga maken. Ik merk dat dit vooral het geval is nu ik wat ouder ben. In mijn jonge jaren had ik er een groot vertrouwen in dat pijn meestal tijdelijk was en vanzelf wel zou overgaan in mijn verder gezonde lichaam. Maar als oudje betrap ik mij erop dat ik me veel meer zorgen maak bij pijn. ´Het zal toch niet dit zijn of dat?´ Soms ga ik zoeken op internet waarvan de pijn een symptoom zou kunnen zijn en daar word ik dan in de regel niet wijzer van en zeker niet geruster. Ik denk zelfs dat al dat aandacht geven aan elk pijntje, dat begint te grenzen aan hypochondrie, alleen maar meer pijn veroorzaakt, met name in mijn overgevoelige darmen.
Vannacht nam ik de proef op de som, toen ik weer eens niet kon slapen van pijn. Ik herhaalde simpelweg de naam Allah in mijn gedachten en voelde mijn lichaam zich ontspannen. Sterker nog, er kwamen gedachten voorbij die ik als zinvol kon beschouwen en ik begreep ineens dat bepaalde gedachten, ja zelfs de boeken die ik nu aan het lezen ben niet goed zijn voor mij en letterlijk mijn lichamelijk welzijn negatief beïnvloeden. Ik bleef Allah Allah herhalen (zonder geluid) en voelde me steeds beter. Mijn buikpijn zakte, mijn heuppijn verdween, mijn slapende voet ontspande zich. Het voelde aan als een wonder. Het bracht me in een bijna euforische toestand. Vandaag blijf ik het merken. Ik blijf voor mezelf ´Allah´ herhalen (al vergeet ik het ook af en toe) en merk dat ik vandaag tot veel actie ben gekomen. De boeken die niet goed voor me zijn ga ik verwijderen van mijn e-reader. Ik heb weer zin om te schilderen. Ik schrijf nu dit stukje om mijn ontdekking te delen.
De tasbih (gebedsketting) heeft 99 kralen
Mijn moeder vertelde me ooit dat ik als baby niet veel huilde. Soms was ik zo lang stil, dat ze ging kijken of ik nog wel leefde. Dan zag ze mij met open ogen liggen kijken zonder dat ik kennelijk wat nodig had. Maar als ik huilde, zei ze, dan klonk dit altijd als ´Ala….ala….ala´. Kennelijk zocht ik al als baby mijn toevlucht bij Allah. Zo valt nu voor mij alles op zijn plek. Een moslim kan Allah aanroepen bij al Zijn verheven namen, maar de naam ´Allah´ draagt alle goede en troostrijke eigenschappen van Allah in zich en is dus de meest omvattende aanroep. Zoals Fatiha (het openingshoofdstuk van de heilige Koran) de hele Koran vertegenwoordigt. De Fatiha is een smeekbede om leiding en de rest van de Koran is uitleg van hoe de leiding te volgen. Zoals de eerste verzen van de tweede sura (hoofdstuk) zeggen:
Alif. Lam. Mim.
This is the Scripture whereof there is no doubt, a guidance unto those who ward off (evil).
Islam is naseeha (advies) en bedoeld voor degene die het advies wil volgen.
Nu alweer drie weken geleden had ik buikgriep. Ik denk dat ik daar nu nog niet helemaal vanaf ben. Dagelijks voel ik een pijntje hier of daar in het ouder wordende lichaam en ook heb ik nog wat darmproblemen. Ahmad wees me erop dat de chirurg in 2019 me gezegd heeft dat ik eraan moet denken kleine hoeveelheden tegelijk te eten en meerdere maaltijden per dag en dat ik niet ineens grote porties kan verwerken. Dat was ik vergeten en soms ga ik me te buiten aan te veel olijven en een te groot bord eten. Dat moet ik gewoon niet doen en dan gaat alles goed. Maar wat me een beetje zorgen baarde was een lichte pijn in een snijtand. Ik heb al een aantal implantaten en weet wat voor een gedoe het is eer je zo een vervangende tand of kies in je mond hebt zitten. Dus de tanden die ik nog heb hoop ik te kunnen sparen tot het einde van mijn leven, voor zover mogelijk. Dat doe ik door heel goed te poetsen en dagelijks met ragertjes de ruimte tussen tanden en kiezen ook schoon te maken. Maar die snijtand zat dus een beetje te zeuren sinds die griep.
Ik heb daar een tijd mee rondgelopen en gisteren vond Ahmad het tijd worden om voor mij een afspraak te maken bij New Dental. Ik kon vandaag terecht. Zelf dacht ik al dat de tand waarschijnlijk niks mankeerde (omdat de pijn zo goed als verdwenen is), maar voor de zekerheid ging ik toch. Direct bij binnenkomst werd er een 3D echo gemaakt van mijn oude bekkie. Dat vind ik nog eens spijkers met koppen slaan. Niet een beetje ouwehoeren en met een ijzeren staaf hier en daar op tanden kloppen maar gewoon direct grondig van binnenuit alles bekijken met het futuristische echoapparaat, dat vervolgens direct de gegevens transporteert naar de pc van de tandarts.
Op haar vraag hoe het ging vertelde ik dat ik sinds die grieptsunami last had gehad van die snijtand. Ze voelde er wat aan en zei me dat er niets aan de hand was met de tand, ook niets waarneembaars op de echo. Zuur braaksel (sorry lezer) kan een vervelend effect hebben op tanden en kiezen, maar het is niet ernstig. Ze zag dat ik ook een lelijke herpesinfectie op mijn onderlip had, wat ook samenhangt met die griep. Dat was voor mij een bevestiging/geruststelling.
Maar waar ik blij mee was dat ze me ook zei dat ze me kon verlossen van een ondertandje dat me al een flink aantal jaren in de weg zit. Dat tandje is helemaal naar voren gegroeid en staat gewoon alleen maar eigenwijs te wezen tussen de rest van mijn ondertanden die daarachter vrijwel aangesloten een rij vormen. Ik wilde al lang van dat tandje af, maar nooit eerder deed de tandarts mij hierover zelf een voorstel tot vandaag. Ik ging er dan ook enthousiast op in. Weg met dat tandje! Op 13 januari heb ik een afspraak hiervoor. Ik verheug me erop. Had eerst nog mijn twijfel of je een gezonde tand mag wegdoen, maar de tandarts heeft die twijfel weggenomen. Zoals Jezus sprak: Mattheüs 18:9 En indien uw oog u ergert, trekt het uit, en werpt het van u.
Afscheid van tandje. Nee, ik ben niet weer aan de hoofddoek. Het was gisteren hennadag.
Hoewel het hier ook niet zo warm is gedurende de nachten en ochtenden, is het weer hier wel een zalfje vergeleken bij het weer in Nederland. Ik zie in de weerberichten dat het daar nu koud en grijs is. Natuurlijk zijn we blij dat wij het geluk hebben in de winter hier meer zon en warmte te genieten dan in Nederland. En omgekeerd is het ook fijn de hitte hier niet te hoeven voelen in de zomer, als wij in Nederland verblijven.
Vaak is het hier in huis frisser dan buiten. Daarom gaven Ahmad´s kinderen ons elk een warm huispyjama cadeau voor kerst en voor ieder ook een muts/pet en das. Telkens als we thuis zijn lopen wij nu rond in deze lekkere warme fleece pyjama,
De pet voor Ahmad was te groot voor zijn hoofd. Hij krijgt nu een andere.
