Categorie archieven: Ons leven in Andalusië

Momentjes van zwakte

Geplaatst op door
Beantwoorden
Malaga, even voor zonsopgang gisteren

Deze foto maakte ik gisteren. Ik was opgestaan met een moe en zeer loom gevoel. Het ontbijt had ik met moeite naar binnen gewerkt en ook daarna voelde ik een onbestemde negativiteit. Dat is natuurlijk nooit de bedoeling van een vastende, maar ik denk dat niemand ontkomt aan dat soort dieptepuntjes. De vastenmaand is er geen van alleen maar halleluja en hosanna. Ik ervaar ook mijn kwetsbaarheid en gevoelens van zwakte. Ik denk dat het chronische slaaptekort me gisteren opbrak. Omdat je pas laat eet en al vroeg moet opstaan om te eten is de nachtrust kort. Hooguit 5 uurtjes. Dat kan je compenseren door overdag wat te slapen, maar tot gisteren was mij dat niet gelukt.

Er stond ook een programma op me te wachten gisteren. Ahmad moest naar een privékliniek in Malaga voor de behandeling van zijn nastaar door middel van laserstralen. Hij wist al dat vooraf een pupilverwijder in zijn ogen gedruppeld zou worden en dat hij niet zelf terug zou kunnen rijden. Dus daarom moest ik mee om hem terug te rijden. Ik maakte me daar een beetje druk over. Zou ik wel wakker en alert genoeg zijn om te rijden door het drukke verkeer van Malaga? Ik ben sinds ik zelf staar had en daar jarenlang niet aan geholpen werd een bangerd geworden achter het stuur. Ik heb die jaren met beperkt zicht niet voldoende kunnen zien om met zelfvertrouwen te rijden. Inmiddels kan ik al jaren wel goed zien na een staaroperatie, maar de angst om te rijden zit nog in mij. Ik voel de angst alleen de uren voordat ik achter het stuur ga zitten. Rijd ik eenmaal, dan merk ik dat het rijden helemaal geen probleem voor me is.

Ahmad werd snel geholpen en al direct merkte hij dat hij nu weer heel scherp kan zien. Ik ben echt blij voor hem. Eigenlijk had hij een afspraak voor de behandeling van zijn nastaar in oktober in het algemene ziekenhuis waar hij verzekerd is. Maar hij heeft ervoor gekozen daarop niet te wachten en zijn oog tegen betaling te laten behandelen in een privékliniek. Nu kan hij op 21 april naar Nederland afreizen met twee goede ogen.

Eenmaal thuis voelde ik me beter dan in de ochtend, maar nog steeds was ik erg moe. Uiteindelijk, vlak voor het eten om 20.50, heb ik toch heel even kunnen wegdommelen en dat heeft me verkwikt. Vandaag voel ik me een stuk sterker.

Begin van de dageraad bij een heldere dag. De maan zakt weg achter de heuvels.

Het wordt erg warm in de semana santa

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dus dat wordt afzien voor degenen die die de beelden gaan rondsjouwen. Afgelopen vrijdag kwam alvast een beeld van Jezus op een ezeltje voorbij (la borriquita). Een jaarlijks terugkerende traditie, waarvoor alsnog elk jaar enthousiast wordt geklapt alsof het de eerste keer is. De afgelopen twee jaar hebben de mensen deze voor hen belangrijke processieweek moeten missen vanwege corona. Toch liep hier niet de hele straat uit om de ´imagen´ te bewonderen. Het lijkt of de belangstelling met de jaren minder wordt.

Net als in Nederland zijn ook in Spanje steeds meer mensen naar eigen zeggen ongelovig, al is dat nog niet de meerderheid van de de bevolking, zoals nu in Nederland.

Na een grijze maand is de lucht hier nu geklaard. Ik had gisteren bovendien een verhelderend gesprek met een van mijn kinderen. Het gaf een helder licht op een situatie en dat maakte mij en ook de ander heel gelukkig. Het gebeurde op de zevende dag van mijn vasten. Ik ben blij met de mooie ervaringen die ik nu al mag meemaken. God/Allah is Genadevol en Alwijs.

De natuur herstelt zich snel en laat haar perfectie zien. Dit is een van de redenen waarom ik geloof.

De steen blijft nog even zitten

Geplaatst op door
Beantwoorden

Gisteren reden we naar een ziekenhuis in een landelijke omgeving vlakbij Cartama. Ahmad was daarheen verwezen om te horen wat de datum van zijn operatie zou worden. Dat ziekenhuis ligt op 20 minuten rijden van ons huis en dat is niet verder dan het ziekenhuis in Malaga. De weg erheen is smal, maar schilderachtig en bij het ziekenhuis is een parkeerplaats waar altijd plaats is. Dat is een heel verschil met het ziekenhuis in Malaga, waarheen de weg druk is en filegevoelig. Bovendien is er bij dat ziekenhuis veel te weinig parkeergelegenheid en is het zoeken naar een parkeerplekje daar een hel.

Het tussen de heuvels en bergen gelegen ziekenhuis oogt modern en overzichtelijk. Ahmad werd heel snel geholpen. Voor ons zat een mooie jonge urologe in chirurgenkleding. In mijn ogen zijn veel werkenden piepjong, maar dat komt omdat ikzelf oud ben ?. Maar ik zag aan haar dat ze efficiënt was en toen ik keek naar haar handen en armen, kon ik me voorstellen dat zij het chirurgische werk prima zou kunnen klaren. Al direct werd duidelijk dat de operatie niet met spoed zal plaatsvinden. Het kan nog wel een paar maanden duren voordat Ahmad aan de beurt is. Er is geen acuut gevaar, maar alleen ongemak. Hij loopt al jaren rond met deze steen.

Ze legde ons de details van de operatie uit en Ahmad moest een aantal formulieren ondertekenen. Dat voelde goed, want dan weet je ook dat er zeker iets staat te gebeuren. Maar wanneer is dus niet zeker. Ook niet waar de operatie zal plaatsvinden. Maar als het zover is, dan zal hij gebeld worden.

Het ziekenhuis Quadalhorce ligt in een mooie omgeving. De zon bescheen het groen en de wilde bloemen die zijn opgekomen na de langverwachte regenbuien. In de verte zagen we de besneeuwde bergtoppen van de Sierra de la Nieve

´Grond die hoort bij het ziekenhuis. Rechtsonder zie je een figuur die lijkt op een mediterende yogi vanachter gezien, maar het is een werknemer, van voren gezien, die de beplanting aan het maaien is

Het ziet er nu naar uit dat we toch op 21 april naar Nederland kunnen afreizen zoals we van plan waren.

Mooie momentjes in de vastenmaand

Geplaatst op door
Beantwoorden
Vanuit de slaapkamer. Het belooft een mooie dag te worden.

Mooie momentjes tijdens het vasten zijn er voor mij eigenlijk de hele dag. Want het gevoel dat ik heb gedurende een dag vasten kan ik met geen woorden beschrijven.

Een mooi momentje echt alleen voor mij vind ik het ontbijt voorafgaande aan de dageraad. Dan sta ik in mijn uppie op en drink ik aan ons keukentafeltje stilletjes koffie met een geroosterd broodje en dan nog een banaantje. Die koffie in de ochtend smaakt mij zo goed dat ik vanmorgen een grote bierpul vulde met koffie. Dat ging erin. Door die enorme hoeveelheid koffie was ik de hele dag zo energiek als een speedfreak. Geen slecht gevoel, maar het was op het manische af. Nu is het 18.33 en ik heb nog steeds een enorme energie. Geen probleem.

Na het ontbijt ga ik altijd even op het dakterras staan om de ochtendlucht op te snuiven. Vandaag getuigde een sterrenhemel ervan dat het een mooie zonnige dag zou worden. Ik zag een overbuurman zijn huis verlaten met een wandelstok en zachtjes de voordeur achter zich sluiten om zijn vrouw niet wakker te maken. Hij gaat elke ochtend voor zonsopgang een uur wandelen en ziet kennelijk ook graag hoe het langzaam licht wordt. Ook keek een kat van Miguel even naar mij vanaf het dak.

Fietsen doe ik niet tijdens de ramadan. Alleen de oefeningen van Nederland in beweging, om niet helemaal stram te worden en geen spierkracht te verliezen. Ik lees in plaats van het fietsen in de Koran. Eerst ga ik de Arabische Koran reciteren. Ik merk dat de lessen van opa Khalil langzaam terugkomen naarmate ik meer lees. Wat waren ook alweer de lang uitgesproken klinkers en de korte en dat soort dingen. Zit ik eenmaal in het ritme, dan wil ik niet stoppen. Daarna lees ik een stuk uit de vertaling. Ik schrik soms toch wel van sommige passages uit de Koran, die ik hier nu lees in een Nederlandse vertaling. Dan kan ik me voorstellen hoe de Koran kan overkomen op een andere lezer. Ik denk dat dit hem ook zit in hoe er vertaald wordt. Elk Arabisch woord heeft veel betekenissen en bovendien moeten de verhalen gezien worden in de context van de tijd van de profeet. Alle profeten werden in hun tijd belachelijk gemaakt door ongelovigen, maar sommige profeten en hun discipelen werden werkelijk vervolgd en bedreigd met de dood. Zij moesten zich wel verdedigen. Ook wordt in de Koran zelf gewaarschuwd dat sommige dingen die erin staan letterlijk moeten worden opgevat en andere overdrachtelijk en dat het niet goed is als mensen juist de dingen die overdrachtelijk bedoeld zijn als letterlijk opvatten.

In de vertaling van Marmaduke Pickthall : Sura al Imran vers 7 He it is Who hath revealed unto thee (Muhammad) the Scripture wherein are clear revelations – they are the substance of the Book – and others (which are) allegorical. But those in whose hearts is doubt pursue, forsooth, that which is allegorical seeking (to cause) dissension by seeking to explain it. None knoweth its explanation save Allah. And those who are of sound instruction say: We believe therein; the whole is from our Lord; but only men of understanding really heed.

In de Nederlandse vertaling van een Pakistaanse geleerde: Hij is het, Die het boek heeft nedergezonden; er zijn verzen die onoverdrachtelijk zijn, zij vormen de grondslag van het Boek, en er zijn andere (verzen), die zinnebeeldig zijn. Maar degenen in wier hart dwaling is, volgen die welke zinnebeeldig (bedoeld) zijn en zoeken tweedracht en de verkeerde uitleg. En niemand kent de juiste uitleg dan Allah en degenen die vast gegrondvest zijn in kennis, die zeggen: ´Wij geloven er in; het geheel is van onze Heer´; en niemand trekt er lering uit dan zij die begrip hebben.

De Koran is voor veel uitleg vatbaar en er zijn heel veel boeken geschreven om de verzen te verklaren. Wij mensen zijn beperkt in wat we kunnen begrijpen. Shekh Nazim placht te zeggen: Wat het verstand kan bevatten past in een theekopje, maar wat het hart kan omvatten is als een oceaan.

Een ander mooi moment is dat van het ontvasten. Dat je de minuten aftelt en precies bij zonsondergang je eerst hapje eet na een dua. Ahmad verwent mij elke dag met een bord met daarop in dunne plakjes gesneden appel bestrooid met kaneel en besprenkeld met wat honing en daarbij ook wat vijgen, omdat we geen dadels hebben. Het is voor het eerst in alle jaren dat ik vast dat iemand die verwennerij voor mij klaarzet bij het ontvasten ❤.

Mi amor

Ahmad verzamelt stenen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vanmorgen ging Ahmad naar de uroloog. Hij wilde weten wat er aan de hand was, omdat hij al een tijd klachten heeft. Bij een onderzoek kwam naar voren dat hij een steen van 1,5 cm heeft in zijn blaas. De steen zit net voor de uitgang en belemmert de onbekommerde doorstroom van zijn plasjes. De steen zal verwijderd moeten worden door middel van een operatie. Ik ben wel blij voor hem, want als die steen verwijderd is, dan zal dat voor hem vast een opluchting zijn. Net als het geval is met de galstenen die hij een paar jaar geleden moest laten verwijderen. Sinds die operatie voelt hij zich veel beter en hij heeft geen buikpijnaanvallen meer gehad.

´Ik lijk wel een steengroeve,´ zegt Ahmad. ´Waar komen die stenen vandaan?´ Tja, wie zal het zeggen. We krijgen allemaal wel wat als we ouder worden, tenzij je heel veel geluk hebt.

Deze week moet hij nog een paar keer naar het ziekenhuis voor verdere onderzoeken en donderdag hoort hij wat de operatiedatum zal zijn. Ik denk niet dat het allemaal kan gebeuren voordat we van plan waren naar Nederland te vertrekken. We hebben tickets voor 21 april. Dus waarschijnlijk moeten wij onze reis naar Nederland uitstellen.

Zo zien we maar weer. Dingen gaan niet altijd volgens plan. Gewoon meegaan met de flow is mijn devies. Het heeft geen zin om achteruit te roeien op een boot die al met volle kracht vooruit gaat.

Waar eerst nog een droge vlakte was groeien nu wilde margrieten, de lievelingsbloem van mijn moeder.
Enkele boompjes langs de kant van de weg doen hun best in bloei te gaan. Het is hier nog grijs, maar helaas met teleurstellend weinig regenval. Vanaf woensdag lijkt het zonniger weer te worden.

Voorlopig zit ik hier als een koukleum (vanwege het vasten) met een dekentje over mijn benen en een kruik op schoot. Maar de temperatuur gaat hier vanaf woensdag omhoog. Februari was hier uitzonderlijk warm en maart uitzonderlijk koud en grijs. Ook het weer kan je niet voorzien.

Dag 1 vasten, het gaat goed

Geplaatst op door
Beantwoorden

Voel me heerlijk. Geen hoofdpijn. Heb het alleen een beetje koud. Ben zo blij dat ik weer vast.

Ahmad heeft de ramen, die vol stof zaten en waardoor bijna niets meer te zien was, gezeemd. Er komt meer licht in het huis en de vensters geven een helder zicht op de buitenwereld. Hopelijk gaat datzelfde ook binnenkort gebeuren met het rechteroog van mijn lief. Hij ziet er slecht mee. De opticien onderzocht het en zag dat hij last had van nastaar. Dat is vuil dat blijft zitten op de lens na een staaroperatie. Op 13 april gaan we naar een privé kliniek om dat weg te laten laseren. Hopelijk is zijn zicht dan net zo goed als dat van mij als ik door zijn gezeemde ramen kijk.

Hij is nu bezig met zijn cristales. Het motortje van de kleine slijptol bromt. Zal ik dan ook maar een begin maken met een schilderijtje? Ik stel dat om de één of andere reden steeds uit.

Dit wil ik schilderen, maar dan in kleur. 30 x 40. Ik ben een bange schijterd, die niet durft te beginnen.

In plaats daarvan zit ik naar mooie muziek te luisteren:

Mooie tekst. Yeah.

Nieuw leven

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op veel plaatsen op de wereld is oorlog en onrust en dagelijks zijn er slachtoffers te betreuren. Maar er vinden ook geboortes plaats en er is nieuw leven.

Bij de dochter van Ahmad is een kuikentje geboren. Volgens zijn schoonzoon hadden dat er meer kunnen zijn, maar de haan is volgens hem nogal lui. Eén ei is bevrucht en dat is altijd beter dan geen ei.

Ook is er een piepjong hondje komen aanlopen op het erf van zijn dochter. Niemand heeft het jonge dier opgeëist en ze hebben besloten het hondje te houden. Het zal een grote hond worden en dat is ook fijn voor later, als ze verhuizen naar Quadalcanal.

Een ander heuglijk feit is dat Ahmad voor de tweede keer opa hoopt te worden. De vriendin van zijn jongste zoon is zwanger?? .

Ontrouw wat betreft kappers

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zo trouw als ik ben in de relaties met familie en in de liefde, zo ontrouw ben ik als klant van kappers. Vaak ben ik enthousiast als ik voor de eerste keer bij een kapper mijn haar heb laten knippen, maar als ik een tweede keer naar dezelfde kapper ga ben ik meestal teleurgesteld. Dan hop ik vrolijk verder naar een volgende haarsalon. Er zijn er genoeg. Ik vraag me weleens af hoe al die kapperszaken het kunnen volhouden te midden van zoveel concurrentie. Maar dan besef ik dat haren altijd geknipt zullen moeten worden, om maar niet te spreken van de vele andere haarbehandelingen die mensen laten doen. Dus het aanbod is groot maar de vraag evengoed.

Ik was al vanaf november 2021 niet meer naar een kapper geweest. Bij mij is het altijd zo dat ik van de ene dag op de andere ineens de dringende noodzaak voel om wat aan mijn haren te laten doen. Het viel me ineens op hoe lang en onverzorgd mijn haar oogde.

De afgelopen tijd ging ik steeds naar een kapper in een van de mooie hoofdstraten van dit dorp. Ze zei zelf dat ze beroemd was bij iedereen vanwege haar knipkunsten. Met vrij wilde bewegingen begon zij met het korten van mijn hennarode haar en daarbij zag ze eruit als een ware artiest. Maar toen ik bij een tweede knipbeurt in de spiegel zag hoe ze steeds meer lagen weghakte in mijn toch al niet zo enorme bos haar had ik stilletjes mijn twijfels. Terwijl zij met een basstem conversatie voerde met andere klanten in de zaak liet ik het maar gebeuren. Eerlijk gezegd was ik een beetje bang van haar. Met haar enorme gestalte, geheel in het zwart gekleed, leek ze op een grote als gotik verklede beer. Ik voelde me maar kleintjes in die stoel. Al mijn hele leven heb ik niet veel praatjes bij kappers. Om de een of andere reden voel ik me nogal onzeker in kappersstoelen.

Vandaag wilde ik weer eens een andere kapper proberen, die ik gezien had in een meer achteraf gelegen straatje. De kapperszaak zag er vanbinnen mooi uit en ik zag, naar binnen glurend, veel vrouwen zitten in de kappersstoelen. ´Dat moet een goede zijn,´ dacht ik. Als ergens veel klanten zijn, zie ik dat als een goed teken. Thuis keek ik op de website van deze kapper en ik zag dat de zaak bijna 5 sterren had. Ik belde vanmorgen voor een afspraak en ik kon direct vanmiddag komen. Daar houd ik van.

Voor ik ging nam ik een besluit: drie centimeter eraf en geen lagen meer. Alleen van achteren wat lange lagen voor het model. Ik voelde me voor de verandering heerlijk toen mijn haar gewassen werd, omdat ik intussen in een een massage stoel achterover lag. Ik genoot van deze verwennerij. Daarna ging een lieve, jonge en mooie meid me knippen, terwijl ze telkens vroeg of het ok was wat ze deed. Ik heb graag kappers die luisteren naar wat ik wil.

De stoelzitting ging omhoog en mijn voeten eveneens door een voetensteun die omhoog kwam. Ik voelde een aangename warmte onder mijn ledematen, terwijl de stoel ook begon te trillen alsof ik gemasseerd werd. Ik sloot mijn ogen en genoot van het moment, terwijl mijn haar met zachte hand gewassen werd ?

Nog niet wetend of ik echt tevreden was liep ik de kapper uit, maar toen ik thuis mijn haar op mijn manier gekamd had, zag ik dat het goed was. Nu denk ik dat ik voortaan naar deze kapper zal gaan, maar de vraag is hoe lang dit zo zal blijven, gezien mijn trouweloze verleden ?.

Wandelen naar de Lidl

Geplaatst op door
Beantwoorden

Er gebeurt veel lelijks in de wereld om ons heen. Daarover praten wij vaak. Meestal zijn wij het erover eens hoe daarmee om te gaan. Wat we in ieder geval doen is: lief zijn voor elkaar en zo goed mogelijk zijn voor onze omgeving. Meer kunnen wij niet doen.

Vandaag besloten we met ons boodschappenkarretje naar de Lidl te lopen in plaats van de auto te pakken. Ik vind de wandeling daarheen, ook al lopen we langs een vrij drukke weg, altijd leuk. Op de terugweg zagen we een grappig hondje en wist plantenman Ahmad weer een paar wilde bittere sinaasappels te scoren in de verwaarloosde boomgaard waarlangs we liepen. Hij gebruikt die sinaasappels voor het marineren van onze olijven. Ook plukte hij wat ´hinojo´ (venkel), eveneens heerlijk in die marinade en in de soep. Ik maakte een piepklein filmpje.

Dingen die blij maken

Later gingen we nog een keer naar buiten en kwamen we de overbuurvrouw tegen. Ze had ons vanmorgen zien lopen met ons boodschappenkarretje en dacht dat we de auto verkocht hadden of misschien wilden verkopen. Zij had interesse in onze auto voor haar dochter. Het is een daihatsu die je hier verder nergens ziet. Maar nee, wij willen ons trouwe rode autootje niet kwijt. Het is een dapper ding met bouwjaar 2005 en hij heeft ons nog nooit in de steek gelaten. ´We hadden gewoon zin om te lopen,´ zei ik haar.