Stond vandaag weer op met die knallende koppijn waaraan ik inmiddels gewend ben. Wanneer gaat de griep over? Het is nu dag 10. De fluimicil en de mondspray beginnen hun werk te doen. De snot wil er nu uitkomen. Was ik daar maar eerder aan begonnen. Maar ik ben niet gewend om medicatie te gebruiken voor een zware verkoudheid of een griep en ga daarvoor ook nooit naar een dokter. Mijn stiefvader placht te zeggen: ´Met medicijnen duurt een griep 7 dagen en zonder een week (haha)´. Dus medicijnen zouden flauwekul zijn. Ik merk nu toch dat er weldegelijk producten zijn die kunnen helpen of op zijn minst verlichting geven.

Vanmorgen maakten we een ochtendwandeling en gisteren deden we grote boodschappen. Opvallend is hoeveel vrolijker mensen in dit dorp uit hun ogen kijken dan in Nederland. Al bij de Mercadona gisteren viel me op hoe tevreden de mensen hier kijken, met een lichte glimlach op hun gezichten. De Andalusiër is geen klager. De expressie van de meeste oudjes hier vind ik ronduit lief. Dat is wat anders dan de verbitterde en misprijzende trek die ik zie op de gezichten van veel ouderen in Nederland. En vanmorgen, toen we onze ochtendwandeling deden, werden we gegroet door elke voorbijganger. Het maakt mensen niet uit of ze je kennen. Maar degenen die ons wel kennen maakten direct ook een praatje.

We zagen dat niet alleen onze straat opnieuw geasfalteerd is en afgezet met plantenbakken zodat niemand meer kan parkeren, maar dat dit in onze hele buurt aan het gebeuren is. Het ziet er heel leuk uit en het zal een stuk rustiger zijn. De smalle straten lenen zich niet echt voor autoverkeer, maar zonder geparkeerde auto´s aan de kant van de wegen zal het doorrijden veel gemakkelijker zijn.