Maandelijks archief: januari 2022

Goed toeven hier

Geplaatst op door
Beantwoorden
Eten in het zonnetje

En lezen en rummikubben in het zonnetje. Dat is geen straf!

Ik ben er nog niet op uit gegaan in het dorp, behalve één keer voor het samen wegbrengen van vuilnis. Ik mis dat ook niet. Ahmad doet tot nu toe de boodschappen. Het is voor mij fijn genoeg in ons kleine, besloten domeintje.

Maar morgen hopen we erop uit te gaan met het autootje. Naar Mercadona, de Aldi en en de Lidl. Dat vind ik al spannend genoeg. Ook ben ik van plan een keer op zoek te gaan naar nieuwe (spijker)broeken. De mijne zijn aan het slijten en ik heb een beetje genoeg van dat skinny model, waarin ik nu al jaren rondloop.

Ahmad is alweer bezig met zijn ´cristales´, elke dag een beetje. Hij maakt een bewaardoosje voor spulletjes voor zijn kleinkind. Ik doe niets creatiefs. Lees wel het ene boek na het andere en kijk naar wat andere schilders doen, op YouTube en Project Rembrandt. Via het scherm wil ik op die manier leren. Ooit raadde iemand mij aan om een poging te wagen deelnemer te worden van dit programma. Maar dat is ver van mijn wensen. Ik schilder niet op commando, maar moet er ineens goesting in krijgen en dan ga ik wel aan de gang. Ook lijkt het me niks als mensen me dwingen een bepaald onderwerp te schilderen, zoals een citroen. En bovendien heb ik in de vorige seizoenen van dit programma gezien dat ze meestal de oudjes er het eerste uitknikkeren. Voor mij wel begrijpelijk, want de jeugd heeft nog een toekomst en daarom is het de moeite waard om erin te investeren met goede raad omtrent technieken en dergelijke. Ik kijk liever toe vanaf de zijlijn en leer zo ook wat.

Mijn volgende schilderij moet een zelfportret worden als eerste oefening voor ´live´ schilderen in plaats van naar een foto. Ik heb een staande spiegel al klaargezet naast mijn ezel. Maar iedere keer als ik in die spiegel mijn eigen kop zie met de rimpels, die goed in beeld komen vanwege het onflatteuze zijlicht (compleet met de barcode op mijn bovenlip), dan vergaat me de animo.

Vannacht zag ik iets moois in een droom. Ik zag een hemelsblauwe zee, vrijwel zonder golven en daarin stond een aantal prachtige witte paarden met mooie manen in allerlei houdingen in het ondiepe water mooi te wezen. Het was een prachtgezicht. ´Nou heb ik weer mijn camera niet bij me´, zei ik in mijn droom tegen Ahmad. Maar direct op dat moment besefte ik dat een foto nooit zo mooi de sfeer zou kunnen weergeven als de werkelijkheid van het moment. Laat staan een schilderij.

Vanmorgen werd ik wakker met het idee dat schilderen misschien wel totaal zinloos is. Het gaat om het moment en dat kan je niet pakken. Je kan er alleen maar in zijn.

Op de één of andere manier voel ik er nu ineens meer voor een schilderij te gaan maken uit het hoofd van het beeld van vannacht in mijn droom. Maar ik weet al dat dat een fiasco wordt. Of ik moet het ´vaag houden´. Beelden laten zich niet gemakkelijk ´vangen´ op het doek, als je geen Rembrandt heet. Ik begin nu wat meer te begrijpen waarom sommige schilders na een tijd ´realistisch´ geschilderd te hebben overgaan op abstract. Omdat voor sommige indrukken en gevoelens woorden of beelden tekortschieten.

Stop niet, zonder je arts te raadplegen, abrupt met voorgeschreven medicatie!

Geplaatst op door
Beantwoorden

Eergisteren schreef ik een stukje over een ongemak waarmee ik te kampen heb. Een vriend van mij reageerde daarop met een grap. Dat vond ik in eerste instantie niet leuk en daar wees ik hem ook op. Maar toen hij me uitlegde wat zijn reactie motiveerde, begreep ik dat wel. Ik heb het stuk met alle commentaren verwijderd.

Ik ben vrij om hier te zeggen wat ik wil. Sommige dingen wil ik delen met wie dat maar wil lezen en andere niet. Gisteren bracht ik een verwonding ter sprake die ik heb, omdat ik op dat moment daarvan heel veel last had, mede door mijn eigen toedoen. Ik was abrupt gestopt met medicatie die mij is voorgeschreven (om met mijn euvel zo comfortabel mogelijk te kunnen leven). Omdat ik last kreeg van bijwerkingen van het middel, besloot ik daar per direct mee te stoppen. Dat pakte verkeerd uit.

Ik raadpleegde internet en kwam er zo achter waarom het medicijn dat mij is voorgeschreven voor mij zo essentieel is. Dat was overigens pas nadat ik mijn hart in de digitale ruimte had uitgestort over mijn narigheid.

Nooit is me door een medicus uitgelegd waarom dit medicijn voor mij zo van belang is en waarom ik echt niet zonder kan. Die uitleg kreeg ik pas door onderzoek op internet. Nu pas begrijp ik het medische probleem dat ik heb. Dat is fijn voor mij, maar bij nader inzien niet interessant voor de lezer.

Ik dacht, toen ik het stukje aan het schrijven was, dat het mogelijk zinvol was, omdat het een troost en herkenning kan geven bij lotgenoten. Ik denk achteraf dat dit niet mijn missie moet zijn. Ook wilde ik laten zien dat mijn leven niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. De reden dat ik er nu op terugkom en het achteraf toch nog bespreek is dat ik anderen wil waarschuwen om nooit zomaar op eigen houtje met medicatie te stoppen. Ik heb daar vroeger veel nare voorbeelden gezien bij anderen en merkte het nu ook bij mezelf. Het was voor mij een kleine hel, maar het komt weer goed, nu ik mijn medicatie weer inneem.

Mijn lieve broer Hans

Geplaatst op door
1

Vandaag kreeg ik onverwacht een mail:

Dear Ms Shabnam Theunissen,

I allow myself to write to you on behalf of the International Committee of the Red Cross (ICRC).

As every year, the ICRC team in Moscow Delegation and special invitees gathered on 17th December 2021 to remember the tragedy and sacrifice of colleagues killed in Novie Atagi, Russia in 1996. 

We feel important to convey to you that memory of your late brother Hans is not forgotten and Rememberance Day has a deep meaning for all the ICRC.

The video of the commemoration event can be downloaded and watched here: https://we.tl/t-ZRuX7cUbcu

With heartfelt thoughts and warm regards,

Martin Schüepp

————————
Martin Schüepp
Regional Director for Europe & Central Asia
International Committee of the Red Cross (ICRC)
19, Av. de la Paix, 1202 Genève, Suisse
Tel. +41 (0)22 730 32 61

De warme woorden deden me goed. Toevallig moest ik enkele dagen geleden heel sterk denken aan mijn broer. Niet zozeer een speciale gebeurtenis met hem kwam in mij op, maar het gevoel dat ik als zusje bij hem had, toen ik klein was. Beschermd door zijn liefde als grote broer in een gezin dat verder koud en zelfs vijandig was. Hij gaf me het gevoel dat er toch van me gehouden werd, wat ik nu ook ervaar met mijn kinderen en met Ahmad. En ik hield zielsveel van mijn broer, had alles voor hem over.

Natuurlijk heb ik de video direct gedownload en ik zette hem op YouTube om hem hier te kunnen delen. Meer dan ik verwacht had, was ik ontroerd en voelde ik tranen over mijn wangen biggelen. Het lijkt wel of ik mezelf dat alleen toesta bij beelden. Vooral toen ze de witte linten ophingen. Het filmpje is verder niet eens zo interessant, hoewel ik de woorden die gezegd worden erg mooi vind en universeel geldend. Je ziet veel beelden van de sprekers, die iets ter herdenking wilden delen. Ook beelden van de gewonden in het ziekenhuis en de Rode Kruis werkers die hen verzorgden. Geen beelden van mijn broer, die bezig was met het leiding geven aan de verbouwing van het pand, waarin het ziekenhuis gevestigd was. Hij werkte hard om het allemaal af te hebben voordat het nog meer zou gaan vriezen. Hij leefde samen met de andere Rode Kruis werkers in het ziekenhuis. In de nacht van 17 december werd hij met de 5 andere werkers in zijn slaap door zijn hoofd geschoten.

In memoriam Hans Elkerbout

En ik ben blij dat ze dit jaar deze foto, die ik naschilderde, hebben gebruikt van Hans. Zoveel mooier en vrolijker dan die van vorig jaar.

Eerst hadden ze deze foto. Die vind ik ook mooi, maar zo triest?

Eindelijk regen en hondenleven

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vannacht regende het hier voor het eerst enige tijd aan één stuk. Dat begon rond 4 uur in de ochtend. Ik had al geslapen, maar lag midden in de nacht/ vroege ochtend een paar uurtjes wakker, waarschijnlijk omdat ik eigenlijk al uitgeslapen was. Maar toen het begon te regenen, maakte het geluid daarvan mij zo lekker rustig dat ik toch weer in slaap viel en een stel maffe dromen beleefde.

Regelmatig kijk ik even naar de twee honden, die achter ons huisje permanent op een terras wonen. Als ze naar me kijken praat ik tegen ze vanuit de verte. Ik weet dat honden goede oren hebben. Gelukkig hebben ze elkaar als gezelschap. Anders zou het een saaie boel zijn voor ze. Regelmatig zie ik ze met elkaar spelen en dollen. Meestal op het vaste tijdstip van 17 uur, als ze bijna gevoederd worden. Bij aankomst zag ik dat hun twee hokken op het terras er niet meer stonden. Ze hebben nu een ingang naar het schuurtje om te slapen en dat maakt dat ze meer plek hebben om buiten te slapen en te spelen.

Hiervoor hadden ze vaak nauwelijks een plek om te liggen tussen hun eigen drollen, die één of twee keer per dag worden weggehaald door de twee jonge Engelse meiden die daar wonen met een oude lange, grijze vrouw. Haar zien we regelmatig boodschappen halen met een karretje.

Jullie merken het al. Ik heb vanhier niet veel interessants te melden. Onze dagen verlopen hier in een vrijwel identiek ritme als in Nederland. En daar zijn we dik tevreden mee.

Grijze, rustige dagen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het bezoek van de zoon was kort maar gezellig. Hij moest 2 uur in de auto afleggen om hier te komen. Tot aan de reis hierheen had hij, zoals wij heel goed kunnen begrijpen, moeite om afscheid te nemen van zijn geliefde. Hij verorberde en kop soep en 6 kroketjes en kreeg er 3 mee voor in het vliegtuig.

Op de vraag of hij uitkijkt naar ander werk, kregen wij een duidelijk antwoord: nee. Hij heeft hard moeten werken om deze baan te krijgen en hij vindt het werk heel leuk. Zijn vriendin kan goed omgaan met zijn frequente afwezigheid. Ze zijn wel van plan een huis te kopen in de ´campo´. Ze willen net als zijn zus ver buiten de stad wonen in de natuur in de provincie Sevilla.

Vanmorgen in alle vroegte vertrok hij naar het vliegveld. Ik bleef lekker liggen, terwijl Ahmad koffie voor hem zette.

Het zonnetje, waarop we ons verheugden, hebben we na de eerste twee dagen niet meer gezien. Al dagen zien we hier een grijze lucht, waaruit geen druppel regen valt. Maar de temperatuur is goed te hebben.

Hier mag men al lang naar het café, maar daarvan hebben wij tot op heden geen gebruik gemaakt. Churros zijn wel lekker bij de koffie, maar ook weer niet zo lekker dat we daarvoor bij dit sombere weer ons beschutte optrekje willen verlaten.

Vanmorgen hebben we de ´salon´ veranderd, zodat een eventuele logé in de toekomst een knusser en meer afgezonderd hoekje heeft om te slapen op de bedbank. De woonkamer heeft namelijk geen deur en loopt zonder deur uit op de lange gang. Het was even een gedoe met de tv, de modem en de kabels, maar ik ben heel blij met de nieuwe look van deze ruimte, waar we eigenlijk alleen komen om te fietsen of het terras op te gaan.

Bedbank staat nu in een nis van de kamer
Waar eerst bedbank stond, staat nu het tv meubel. Op de plek ervoor heb ik genoeg ruimte om mee te doen met Nederland in Beweging
Tussen de gang en de woonkamer is geen deur.
Vanuit de woonkamer heb je een deur die direct toegang geeft naar ´buiten´ (het trapportaal)
De idioot lange gang leidt langs badkamer en keuken en een slaapkamer om te eindigen in een andere slaapkamer, die wij gebruiken als pc kamer / atelier.

Zoals dit appartement, zo zijn veel appartementen in Spanje ingericht, omdat ze rondom een ´ojo de patio´ zijn gebouwd.

Het leven hier voelt als een permanente vakantie. Straks even de buurvrouw bellen. Haar ben ik niet vergeten. Mijn kinderen ook niet.

Zoon komt vandaag

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zoals ik al eerder schreef, werkt de zoon van Ahmad als ingenieur bij de Formule 1. Waar de formule 1 gereden wordt, daar moet hij heen. Dus die jongeman reist wat af. Sinds kort heeft hij een ´nieuwe´ vriendin, met wie het serieus lijkt te worden. Hij heeft zijn appartement in Sevilla opgezegd en is bij haar ingetrokken in Tarifa.

Hij doet het werk bij de Formule 1 sinds hij is afgestudeerd en dat is al een flink aantal jaren. Wij vragen ons af hoe lang hij dit reizende bestaan nog gaat volhouden, nu hij het zo fijn heeft met zijn geliefde. Misschien krijgt hij ook wel plannen voor een wat stabieler en huiselijker leven, nu hij zijn zus gelukkig ziet met haar baby.

Met pasgeboren nichtje ?

Maar dat blijft speculeren. Voorlopig blijft hij dit werk doen en gelukkig heeft hij nu een relatie met iemand die daarmee kan omgaan.

Nu zijn er geen wedstrijden en hij heeft een tijd kunnen genieten van een periode met zijn vriendin en thuis kunnen werken. Maar morgen moet hij een tijd lang naar het kantoor van de Formule 1 in Milaan. Hij wil het vliegtuig nemen vanaf Malaga en vroeg aan zijn vader of hij de dag ervoor hier kan dineren (la cena) en blijven slapen, want hij vertrekt morgen al in de ochtend.

Natuurlijk is dat goed. Hij krijgt vandaag soep (puchera) en de kroketjes van Ahmad. De twijfelaar staat niet meer in onze pc-kamer/atelier. Maar we hebben een 160 cm brede bedbank in de woonkamer (waar we nooit zitten) en daarop kan hij slapen.

Tis niet elke dag feest

Geplaatst op door
Beantwoorden

En dan heb ik het over het weer. Hoewel er hier minder bewolkte dagen zijn, komt het wel voor. Vandaag is het zo een grijze en winderige dag. Bij een temperatuur van 16 graden. Geen weer voor het dakterras, maar wel weer om lekker met het kacheltje tussen ons in naar boeken te zoeken voor de e-reader. Ik heb mijn abonnement op de digitale bibliotheek verlengd. Ik merk dat ik hier veel meer lees dan in Nederland. Ik heb daarvoor hier meer tijd. Geen kopzorgen en nauwelijks iets te regelen. Hier is de man ´in charge´.

Verder verheug ik me op het ´Project Rembrandt´, de schilderwedstrijd op die vanaf morgen wekelijks te bekijken is op de NPO en voor mij via NLZIet. Een grote aanrader voor elke hobbyist-schilder.

Zelf ben ik van plan om als oefening een zelfportret te gaan schilderen met behulp van een spiegel naast me. Het schilderen vanuit de realiteit is anders dan van een foto. Bij gebrek aan een model dat steeds kan stilzitten voor mij, gebruik ik mijn eigen hoofd, zoals zoveel schilders voor mij dat deden.

En dan is er natuurlijk nog het dagelijks meedoen met ´Nederland in Beweging´ (goed voor mijn met metaal gefikste heup) en fietsen met Netflix. Met hier een ander aanbod dan in Nederland, dat wel.

Ik vermaak me wel. Vanmiddag een uitje?. Dan gaan we samen het vuilnis buiten zetten. Hier moet je daarvoor een paar straten verderop zijn……