Het bezoek van de zoon was kort maar gezellig. Hij moest 2 uur in de auto afleggen om hier te komen. Tot aan de reis hierheen had hij, zoals wij heel goed kunnen begrijpen, moeite om afscheid te nemen van zijn geliefde. Hij verorberde en kop soep en 6 kroketjes en kreeg er 3 mee voor in het vliegtuig.
Op de vraag of hij uitkijkt naar ander werk, kregen wij een duidelijk antwoord: nee. Hij heeft hard moeten werken om deze baan te krijgen en hij vindt het werk heel leuk. Zijn vriendin kan goed omgaan met zijn frequente afwezigheid. Ze zijn wel van plan een huis te kopen in de ´campo´. Ze willen net als zijn zus ver buiten de stad wonen in de natuur in de provincie Sevilla.
Vanmorgen in alle vroegte vertrok hij naar het vliegveld. Ik bleef lekker liggen, terwijl Ahmad koffie voor hem zette.
Het zonnetje, waarop we ons verheugden, hebben we na de eerste twee dagen niet meer gezien. Al dagen zien we hier een grijze lucht, waaruit geen druppel regen valt. Maar de temperatuur is goed te hebben.
Hier mag men al lang naar het café, maar daarvan hebben wij tot op heden geen gebruik gemaakt. Churros zijn wel lekker bij de koffie, maar ook weer niet zo lekker dat we daarvoor bij dit sombere weer ons beschutte optrekje willen verlaten.
Vanmorgen hebben we de ´salon´ veranderd, zodat een eventuele logé in de toekomst een knusser en meer afgezonderd hoekje heeft om te slapen op de bedbank. De woonkamer heeft namelijk geen deur en loopt zonder deur uit op de lange gang. Het was even een gedoe met de tv, de modem en de kabels, maar ik ben heel blij met de nieuwe look van deze ruimte, waar we eigenlijk alleen komen om te fietsen of het terras op te gaan.
Zoals dit appartement, zo zijn veel appartementen in Spanje ingericht, omdat ze rondom een ´ojo de patio´ zijn gebouwd.
Het leven hier voelt als een permanente vakantie. Straks even de buurvrouw bellen. Haar ben ik niet vergeten. Mijn kinderen ook niet.