Maandelijks archief: oktober 2021

Mag een moeder trots zijn?

Geplaatst op door
2

Mijn stiefvader zei altijd smalend over ouders die opschepten over hun kinderen: ´Elke ouder verbeeldt zich dat zijn uilen valken zijn.´ Met andere woorden: het is niet goed om trots te zijn op je kinderen. Dat zou een soort ijdelheid zijn. Nog daargelaten of de vergelijking die hij geeft een goede zou zijn. Want is een uil minder dan een valk? Maar er zit iets van ontmoediging in deze woorden. Zo van: doe maar gewoon en verbeeld je maar niks.

Ik verbeeld me ook niks, maar ik ben wel heel trots op mijn kinderen. Ik heb ze nooit opgezweept tot prestaties, noch op school, noch in de sport of op het gebied van wat dan ook. Voor mij was alleen maar belangrijk dat zij zich zouden ontwikkelen tot ´goede´ personen. Dat wil voor mij zeggen: tot personen die nooit iemand opzettelijk pijn doen en die niet liegen. Eerlijk zijn was voor mij erg belangrijk. En ik wilde graag dat zij zich zouden ontwikkelen tot wat het beste bij hen paste.

Het waren geen van vieren ´studjes´ en er zit geen kind bij met de titel van dr of drs. Misschien wel mede omdat zij zagen dat hun moeder met haar academische titel qua carrière en verdiensten niet ver gekomen was in het leven. Ik bagatelliseerde mogelijk zelf het belang van boekenwijsheid, zonder me daar bewust van te zijn. Diverse malen werd ik bij de leerplichtambtenaar geroepen, omdat mijn kinderen spijbelden.

Ik heb veel gepraat met mijn kinderen en daardoor mogelijk toch wat kennis meegegeven. Ik ben ervan overtuigd dat de beste leerschool het leven zelf is.

En mijn kinderen hebben veel geleerd, soms door mij opgemerkt en nog vaker door mij niet opgemerkt. Ze verrasten mij alle vier als jong volwassenen. Ik zag ze elk hun eigen weg gaan en uiteindelijk in een vak terecht komen dat bij ze paste en waarin ze konden ´knallen´, om een mode-uitdrukking te gebruiken.

En nu is het mijn jongste zoon, ondanks een zwaar jaar met de nodige tegenslagen, opnieuw gelukt om zich een eretitel te verwerven binnen het bedrijf waar hij werkt. En dat allemaal op eigen kracht, thuis werkend met één koter en later twee koters als handenbindertjes erbij. Dat deed hij toch maar even gewoon. Het is voor mij iets om blij van te worden, maar minstens zo blij ben ik dat hij daarnaast een heel lieve zoon, een lieve partner en een lieve, toegewijde vader is. Ik denk dat al deze kwaliteiten samenhangen en dat de steun van een goede partner daarbij heel belangrijk is. Ik prijs me bijzonder gelukkig met mijn kinderen. Alhamdulillah zeggen wij dan. Dank u, o God/Allah.

Links op foto, mijn jongste oogappeltje met mijn lieve schoondochter ?

Als jullie me missen….

Geplaatst op door
1

…Dan ben ik vissen, pissen……..nee….ik ben aan het schilderen, rummikubben, bellen met kinderen, lezen (alle boeken van Kees van Beijnum) en kijken naar Netflix op de fiets (momenteel de serie ´Wanted´). Even geen inspiratie om hier mijn hart te luchten. Er is te veel om over na te denken en te weinig om te willen delen. Dan maar wat plaatjes:

Het is nu wat frisser

Geplaatst op door
Beantwoorden

Maar nog steeds kurkdroog. We doen onze wandelingetjes in de buurt in de ochtend en ik heb weer een idee om te gaan schilderen. Opnieuw de angst voor het wachtende canvas, dat wel al voorzien is van een onderlaag. Ik wil doorzetten, dus vandaag de eerste lijnen gaan zetten (contouren). Verder geen nieuws. Nog een maand en dan gaan we weer naar NL.

Scharrelende pauwen in de verte
De versiering van de día de Hispanidad is er nog steeds.

De heenreis naar Zuheros

Geplaatst op door
2

Die verliep goed op een paar hindernissen na en een tragische botsing onderweg.

We gingen niet rechtstreeks naar de plaats van bestemming, maar maakten een omweg. Dat was omdat Ahmad op de heenweg membrillo wilde inslaan, rechtstreeks van de fabriek. Crema de membrillo is een soort mousse, gemaakt van een vrucht, genaamd membrillo (kweepeer) . Hier in Spanje wordt deze vrucht verwerkt tot een dikke mousse en deze wordt vaak gegeten in combinatie met kaas.

Wij eten dagelijks bij het avondeten schapenkaas met membrillo als toetje.

Na wat omzwervingen bereikten we onze vertrouwde leverancier van membrillo. We kochten direct maar zes dozen met zes pakjes membrillo.

Dat we via een omweg San Lorenzo bereikten kwam doordat we eerst naar een andere leverancier reden, die we nog niet kenden. Ahmad wilde eens wat anders proberen. Dat bleek geen succes, want deze in een trieste achterbuurt gelegen leverancier leverde niet aan particulieren, maar alleen aan bedrijven. Gelukkig was San Lorenzo niet ver ervandaan, maar de weg erheen bleek geen zegen te hebben voor ons en een in het bijzonder voor een hond.

Op een tweebaans weggetje met tweerichtingsverkeer zag ik ineens vanaf mijn plek naast de bestuurder een bruine hond tevoorschijn komen uit de bosjes. De hond leek mijn richting op te kijken, maar liep alsnog zomaar de weg op. Ik slaakte een gil, maar Ahmad kon niet meer remmen. Het gebeurde te plotseling. We hoorden een doffe klap. Ahmad zag vervolgens in zijn achteruitkijkspiegel de hond de weg over rennen naar de overkant en verder het veld in. Het dier had dus een flinke klap gehad, maar was niet onder de wielen gekomen. Hij kon nog lopen.

We waren er allebei stil van en ik kon het lieve koppie van de slanke bruine hond een tijdlang niet vergeten. Ik hoop dat het dier snel is thuisgekomen en dat zijn eigenaar heeft gezien dat hij gewond was en hem heeft laten nakijken door een dierenarts. Toen we bij aankomst de auto nakeken, zagen we wat haartjes van de hond op onze bumper en de (plastic) bumper was een beetje ontzet, maar ik kon hem zo weer terugduwen. Ik hoop dat de bumper enigszins heeft meegeveerd en de klap meeviel voor de hond.

Dit ongeval legde een domper op het begin van onze vakantie. Ik vroeg me nog een tijd af waar de hond is heengerend en of hij wel een baasje of vrouwtje heeft die hem verzorgt. De ervaring leert dat hier dit type honden gebruikt worden voor de jacht en vervolgens worden afgedankt en aan hun lot overgelaten. ?

Beelden van ons reisje

Geplaatst op door
2

Zoals jullie zien op het filmpje, mooi samengesteld door Ahmad met foto´s gemaakt door ons allebei (sommige foto´s van mij bleken toch bruikbaar), waren er veel katten in het hotel. Wij vonden dat heel gezellig, vooral omdat ze zich heel decoratief opstelden, direct de eerste dag al.

Ook vond ik het leuk om elke dag langs de schapen en geiten te lopen, die pal naast onze route in een grote groep bij elkaar waren op een stukje grond. De eigenaar van de dieren vertelde ons dat hij er al een tijd niet op uittrekt met zijn kudde. De natuur is zo kurkdroog, dat er niets meer te eten is voor zijn dieren. Ze worden elke dag binnen in de stal gevoerd .

Het viel ons natuurlijk ook op dat de natuur veel droger was dan de vorige keer dat wij deze route wandelden, want dat was in het voorjaar. Er waren toen veel wilde bloemetjes te zien en alles oogde groener.

Ik zag wel, net als de vorige keer, een hop vliegen, die Ahmad helaas niet zag. Daar word ik altijd blij van. Het was een heerlijke vakantie, met als enige minpuntje het eten. Hoe chique het hotel ook was, het eten viel ons weer tegen. We hebben kennelijk een verwende smaak. We waren blij weer thuis te zijn en zelf te kunnen koken ?. Op dit moment ruik ik de heerijke puchero (soep), die Ahmad aan het klaarmaken is.

Museum

Geplaatst op door
Beantwoorden
Eén van de weinige foto´s die ik wel mooi vind van mezelf

Ik ben niet zo een museum fanaat en Ahmad ook niet. Maar Ahmad houdt veel van geschiedenis en daarom had hij veel zin om het museum in Zuheros te bezoeken, wat we deden op de tweede dag.

Het museum bestaat uit drie onderdelen. Je hebt het oudheidkundig gedeelte in één gebouw, het gedeelte met gebruiksvoorwerpen uit de laatste eeuwen in een een ander pand en je hebt een gedeelte waarbij je in de kasteelruïne kan binnengaan en daarin de trappen kan beklimmen tot in de toren. Laatstgenoemde activiteit gaf schitterende doorkijkjes en vergezichten.

Ahmad was helemaal enthousiast over het museum met de gebruiksvoorwerpen van vroeger. Er was daar dan ook veel te zien over oude ambachten en interieurs, maar vooral ook de voorwerpen die werden gebruikt in de landbouw. Veel van die voorwerpen heeft hijzelf gebruikt, toen hij met zijn vader en andere familie op het land werkte. Hij begon daarover enthousiast te vertellen. Ik hoorde dat wat sullig aan, omdat ik niet alles begreep wat hij uitlegde, maar ik vond het heel leuk om zijn enthousiasme te zien en het het jeugdsentiment dat bij hem bovenkwam.

Hij maakte als eerste filmpje een filmpje van het museum met de gebruiksvoorwerpen.

Ahmad is de fotograaf

Geplaatst op door
Beantwoorden
Onze stralende fotograaf ?

De vakantie was heerlijk. We waren in feite niet in Doña Mencía, want dat is een stukje verderop. Ons hotel lag dichtbij de heuvel waarop het dorp Zuheros zich bevindt. Het is een heel mooi dorpje met wegen die steil omhoog en omlaag gaan. We zijn daar vanuit het hotel tweemaal naartoe gewandeld. De klim en de afdaling waren dermate steil, dat we er na twee keer die wandeling een beetje spierpijn aan overhielden in onze dijen en kuiten.

Ahmad en ik maakten allebei foto´s. Net bekeek ik de mijne en die van hem en constateerde dat die van hem een stuk beter waren dan die van mij. Ik weet niet wat me bezielde, maar veel van mijn foto´s zijn te haastig geschoten en soms onscherp en bewogen. Een flink aantal kan zo de prullenbak in. Maar die van Ahmad zijn juweeltjes en geven goed de mooie sfeer en schoonheid weer. Hij zal ook de video´s maken dit keer.

Ik zal wel een klein filmpje delen van wat filmclipjes die ik maakte van de reis erheen. Die reis was ook al voorpret en ik kon filmen, omdat ik niet reed op de heenweg. Verder zal ik enkele foto´s plaatsen die wel gelukt zijn. We hebben keus genoeg.

Siratal mustaqim (de juiste/rechte weg)

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het is vervelend om het te moeten bekennen, maar de laatste tijd bekruipt me een onprettig gevoel als er wordt gesproken over moslims, islam, etc.

Zo trots als ik was op deze in mijn ogen mooie religie toen ik net de Koran had gelezen en me bekeerd had (in 1978), zo beschaamd voel ik me nu voor het gedrag van zovelen die zeggen te handelen in naam van de Islam. Ik voel me niet verwant met andere moslims, voor zover ik me dat ooit al gevoeld heb. Ik heb sinds mijn moslim zijn enerzijds te maken gehad met onbegrip van niet-moslims in mijn omgeving en anderzijds met een totale non-acceptatie van de moslim gemeenschap, waarvan ik voor mijn gevoel dan ook geen deel uitmaakte. Misschien was dat wel enigszins zo in de periode dat ik in Pakistan verbleef en daar samenleefde met mijn vrome schoonfamilie. Maar ook zij zagen me waarschijnlijk als een onwetend buitenbeentje dat wel erg haar best deed. Mijn ex was een blowende ´moslim in naam´, die zich niets aantrok van de de vijf pilaren van de islam. Ik beleefde mijn geloof jarenlang in eenzaamheid.

Daar kwam verandering in toen ik me, niet lang na na mijn scheiding, aansloot bij een groep sufi´s. Ik deed ´bayat´ in de Naqhsbandi Trariqat (tariqat betekent pad) en legde op die manier een eed van trouw af aan deze sufi-weg.

Daarna volgden jaren van deelname aan de activiteiten van deze groep, de wekelijkse zikr, het afreizen naar Londen en Duitsland tijdens de Ramadan en later naar Cyprus om te kunnen bidden achter sheikh Nazim en zijn sohbets (soort lezingen in de vorm van advies, ´naseeha´) te kunnen aanhoren. Godsdienst is in mijn ogen niet meer dan advies voor goed gedrag en intenties en ik liet me dat advies smaken als een dorstige zuigeling. Het was alsof alle zingeving en troost waarnaar ik mijn hele leven gezocht had samenkwamen in deze sohbets van mijn leermeester sheikh Nazim. Het was een mooie tijd. Ik denk dat ik dankzij deze wijze lessen met inspiratie en geduld mijn vier kinderen heb kunnen opvoeden en alle problemen uit die tijd het hoofd heb kunnen bieden. Ook heb ik nooit verdere hulp nodig gehad voor het verwerken van mijn jeugd en latere ervaringen. Alles viel voor mij in psychologische zin op zijn plek. Jarenlang las ik alleen maar boeken over islam en soefisme. Ik keek geen tv en las geen boeken over andere onderwerpen, omdat ik dat in die tijd tijdverspilling vond. Ik heb een kast vol met deze boeken, die ik las en soms ook herlas.

Sheikh Nazim leeft niet meer en er is voor mij geen reden meer om af te reizen naar de plekken waar hij zijn inspirerende sohbets deelde met zijn leerlingen. De boeken over soefisme, de koran en de hadith heb ik gelezen en herlezen. Ik lees nu al jaren geen boek meer over islam en ga me nu te buiten aan andere boeken, romans en tv-series, waarvoor ik mijn hele leven nooit tijd heb gehad. Ik meen dat ik nu weet wat er te weten valt over het geloof en daarnaar wil ik handelen.

Voor mij is God of Allah te groot om te passen in slechts één netwerk van regeltjes van één kerk of één leer. Ik zie overeenkomsten in alle geloven en heb de overtuiging dat alle profeten kwamen met dezelfde boodschap. Daarom begrijp ik de godsdienststrijd die mensen tot op heden voeren niet. Ik bespeur evenveel goedheid of slechtheid onder gelovige mensen als onder ongelovige mensen. Voor mij telt hoe en vanuit welke bedoeling iemand handelt en dat kan goed of slecht zijn, ongeacht wat iemand gelooft. Een geloof kan een houvast bieden voor mensen en de boodschap van elk geloof is in wezen dezelfde. Kijk maar naar de volgende twee gebeden, de één is een beknopte samenvatting van het islamitische geloof en de ander een samenvatting van het christelijke.

Openingsvers in de Koran

  1. In de Naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle
  2. Alle lof zij Allah, de Heer der Werelden.
  3. De Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle.
  4. De Heerser op de Dag des Oordeels.
  5. U alleen aanbidden wij en U alleen vragen wij om hulp.
  6. Leid ons op het rechte pad.
  7. Het Pad van degenen aan wie U gunsten heeft geschonken, niet van degenen op wie de toorn rust en niet dat van de dwalenden.

Het ´onze vader´

Onze Vader die in de hemelen zijt
Uw naam worde geheiligd
Uw koninkrijk kome
Uw wil geschiede
Op aarde zoals in de hemel

Geef ons heden ons dagelijks brood
En vergeef ons onze schulden
Gelijk ook wij aan anderen vergeven
En leidt ons niet in verzoeking
Maar verlos ons van de boze

Want van U is het koninkrijk
En de kracht en de heerlijkheid
Tot in eeuwigheid
In eeuwigheid

Amen

Bijna jarig

Geplaatst op door
1

Vrijdag hoop ik 71 jaar te worden. Dat is iets om blij mee te zijn. Niet iedereen is het gegeven om deze leeftijd te bereiken.

Ik heb nooit veel op gehad met het vieren van verjaardagen in de vorm van feestjes. Iemand uitnodigen voor mijn verjaardag maakt me verlegen. Het is voor een ander toch niet zo een ´big deal´ dat ik toevallig verjaar? En ik wil ook helemaal geen cadeautjes. Dat vind ik zo geforceerd. Waar heb ik dat aan verdiend? Ik nodig liever mensen zomaar uit voor het eten ofzo en dat hoeft helemaal niet vanwege een speciale gelegenheid te zijn.

Ik los het feit dat ik geen verjaardagen van mezelf wil vieren al jaren op door hier te zijn, als ik jarig ben. Hier weet geen hond dat ik jarig ben, behalve mijn lieverd.

We zijn dit jaar van plan mijn verjaardag te vieren met een hotelbezoek in een landelijk gebied. We hebben voor de nacht voorafgaand aan mijn verjaardag een hotel gereserveerd, waar we al een paar jaar geleden een oogje op hadden. Toen liepen we erlangs.

een foto van ons bezoek in 2019, met op de achtergrond het hotel waar we nu geboekt hebben.

We hadden dat jaar gereserveerd in een ander, minder rustiek gelegen hotel. Maar we genoten wel heel erg van de wandeling die we daar maakten langs een pad waarlangs vroeger een treinrails had gelegen. Het voordeel was dat het een gemakkelijke wandeling was zonder al te steile hellingen of los liggende rotsblokken en stenen. En de omringende natuur was schitterend. Die wandeling willen we graag overdoen. En dat hopen we dus te doen donderdag en vrijdag a.s.

We boffen dit jaar overigens heel erg met het weer. We hebben al vanaf onze aankomst hier dagelijks zonneschijn. Ik zit hier overdag nog steeds in een korte broek met een sportBH. En we eten veel op ons terras. Het is gewoon zeldzaam heerlijk om hier nu te zijn. Dat geluk hadden we niet zo vaak eerdere jaren, want niet elke herfst is het zulk mooi en rustig weer.

filmpje van de wandeling in 2019 voor de liefhebber om opnieuw te bekijjken