Het is vervelend om het te moeten bekennen, maar de laatste tijd bekruipt me een onprettig gevoel als er wordt gesproken over moslims, islam, etc.
Zo trots als ik was op deze in mijn ogen mooie religie toen ik net de Koran had gelezen en me bekeerd had (in 1978), zo beschaamd voel ik me nu voor het gedrag van zovelen die zeggen te handelen in naam van de Islam. Ik voel me niet verwant met andere moslims, voor zover ik me dat ooit al gevoeld heb. Ik heb sinds mijn moslim zijn enerzijds te maken gehad met onbegrip van niet-moslims in mijn omgeving en anderzijds met een totale non-acceptatie van de moslim gemeenschap, waarvan ik voor mijn gevoel dan ook geen deel uitmaakte. Misschien was dat wel enigszins zo in de periode dat ik in Pakistan verbleef en daar samenleefde met mijn vrome schoonfamilie. Maar ook zij zagen me waarschijnlijk als een onwetend buitenbeentje dat wel erg haar best deed. Mijn ex was een blowende ´moslim in naam´, die zich niets aantrok van de de vijf pilaren van de islam. Ik beleefde mijn geloof jarenlang in eenzaamheid.
Daar kwam verandering in toen ik me, niet lang na na mijn scheiding, aansloot bij een groep sufi´s. Ik deed ´bayat´ in de Naqhsbandi Trariqat (tariqat betekent pad) en legde op die manier een eed van trouw af aan deze sufi-weg.
Daarna volgden jaren van deelname aan de activiteiten van deze groep, de wekelijkse zikr, het afreizen naar Londen en Duitsland tijdens de Ramadan en later naar Cyprus om te kunnen bidden achter sheikh Nazim en zijn sohbets (soort lezingen in de vorm van advies, ´naseeha´) te kunnen aanhoren. Godsdienst is in mijn ogen niet meer dan advies voor goed gedrag en intenties en ik liet me dat advies smaken als een dorstige zuigeling. Het was alsof alle zingeving en troost waarnaar ik mijn hele leven gezocht had samenkwamen in deze sohbets van mijn leermeester sheikh Nazim. Het was een mooie tijd. Ik denk dat ik dankzij deze wijze lessen met inspiratie en geduld mijn vier kinderen heb kunnen opvoeden en alle problemen uit die tijd het hoofd heb kunnen bieden. Ook heb ik nooit verdere hulp nodig gehad voor het verwerken van mijn jeugd en latere ervaringen. Alles viel voor mij in psychologische zin op zijn plek. Jarenlang las ik alleen maar boeken over islam en soefisme. Ik keek geen tv en las geen boeken over andere onderwerpen, omdat ik dat in die tijd tijdverspilling vond. Ik heb een kast vol met deze boeken, die ik las en soms ook herlas.
Sheikh Nazim leeft niet meer en er is voor mij geen reden meer om af te reizen naar de plekken waar hij zijn inspirerende sohbets deelde met zijn leerlingen. De boeken over soefisme, de koran en de hadith heb ik gelezen en herlezen. Ik lees nu al jaren geen boek meer over islam en ga me nu te buiten aan andere boeken, romans en tv-series, waarvoor ik mijn hele leven nooit tijd heb gehad. Ik meen dat ik nu weet wat er te weten valt over het geloof en daarnaar wil ik handelen.
Voor mij is God of Allah te groot om te passen in slechts één netwerk van regeltjes van één kerk of één leer. Ik zie overeenkomsten in alle geloven en heb de overtuiging dat alle profeten kwamen met dezelfde boodschap. Daarom begrijp ik de godsdienststrijd die mensen tot op heden voeren niet. Ik bespeur evenveel goedheid of slechtheid onder gelovige mensen als onder ongelovige mensen. Voor mij telt hoe en vanuit welke bedoeling iemand handelt en dat kan goed of slecht zijn, ongeacht wat iemand gelooft. Een geloof kan een houvast bieden voor mensen en de boodschap van elk geloof is in wezen dezelfde. Kijk maar naar de volgende twee gebeden, de één is een beknopte samenvatting van het islamitische geloof en de ander een samenvatting van het christelijke.
Openingsvers in de Koran
- In de Naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle
- Alle lof zij Allah, de Heer der Werelden.
- De Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle.
- De Heerser op de Dag des Oordeels.
- U alleen aanbidden wij en U alleen vragen wij om hulp.
- Leid ons op het rechte pad.
- Het Pad van degenen aan wie U gunsten heeft geschonken, niet van degenen op wie de toorn rust en niet dat van de dwalenden.
Het ´onze vader´
Onze Vader die in de hemelen zijt
Uw naam worde geheiligd
Uw koninkrijk kome
Uw wil geschiede
Op aarde zoals in de hemel
Geef ons heden ons dagelijks brood
En vergeef ons onze schulden
Gelijk ook wij aan anderen vergeven
En leidt ons niet in verzoeking
Maar verlos ons van de boze
Want van U is het koninkrijk
En de kracht en de heerlijkheid
Tot in eeuwigheid
In eeuwigheid
Amen