Categorie archieven: Ons leven in Andalusië

We pakken onze routine weer op

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het is leuk om er even uit te zijn, maar het is minstens even fijn om weer in je eigen huis te zijn en weer bezig te zijn met je dagelijkse bezigheden. Een zeker ritme in je leven is heel rustgevend, heb ik gemerkt. Dat heb ik kunnen ervaren sinds ik met Ahmad samenwoon. Daarvoor leefde ik wat meer uit de losse hand.

Bij thuiskomst gisteren vonden we weer drolletjes op ons terras. Het is leuk om de katten van Miguel te zien en te horen spelen op ons dak, maar het is minder fijn om elke ochtend drollen aan te treffen in steeds hetzelfde hoekje. Ahmad stuurde een foto naar Miguel en Miguel reageerde daarop met de woorden dat hij waarschijnlijk wel wist welke van zijn katten ons terras als toilet gebruikt. Hij zou deze kat vannacht binnen laten blijven. En werkelijk lag er vanmorgen geen drol. Dus Miguel kent zijn katten goed.

De storm die dinsdag regen veroorzaakte in Guadalcanal heeft zich naar het zuiden verplaatst. Er staat hier momenteel een harde wind en vannacht is eindelijk regen voorspeld, maar het zal waarschijnlijk niet genoeg zijn om het watertekort hier op te heffen.

Ik heb mijn sportactiviteiten in huis weer opgepakt, ben een mooi en spannend boek aan het lezen in het Spaans (om op een aangename manier mijn Spaanse woordenschat uit te breiden) en ik heb toch weer een schilderprojectje. Ik wil een schilderij maken van drie van mijn kinderen, zoals ik ze heel graag zie.

Mijn andere zoon is helaas iemand die zich niet graag laat fotograferen, maar zonder beeld van hem ben ik heel blij dat het de laatste tijd heel goed gaat met hem. Ik ben trots op de ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt in zijn leven. Helaas komt hij dus niet in beeld, maar hij is evengoed in mijn gedachten.

Afscheid

Geplaatst op door
Beantwoorden

We pakten onze spullen en reden naar het jonge gezin om afscheid te nemen. Gelukkig had de baby vannacht beter geslapen en waren ze beter uitgerust.

De schoonzoon was heel lief tegen mij. Hij zei (en dat heeft hij al vaker gezegd) dat ik tot de familie behoor en dat ik me zo ook moet voelen. Ik legde hem uit dat ik naar de kinderen terughoudend ben omdat ze al een oma hebben. Waarop hij lachend zei dat ik dan gewoon de andere oma kan zijn van zijn kant. (Zijn moeder is namelijk al lang geleden overleden, toen hij nog jong was). Ik vond dat ontzettend lief van hem en het gaf me een heel warm gevoel. Op een goed moment legde hij de baby in mijn armen. Het was de eerste keer dat ik de baby dicht tegen me aan had. (Natuurlijk wilde ik de baby al daarvoor graag vasthouden, maar ik wilde me ook niet opdringen). Ik was ontroerd door de warmte van deze lieve mensen. Ahmads dochter zei dat ze wilde dat er nog gauw foto´s gemaakt werden van Ahmad en mij en de kinderen. Ik had mijn camera in de auto laten liggen, maar dat werd opgelost door een paar foto´s te maken met de telefoons die er wel waren. De leukste heb ik opgeslagen.

Bij het afscheid kreeg ik een kusje van de kleine meid, die al aardig aan ons begint te wennen.

We namen hartelijk afscheid van dit lieve gezin en we zijn zeker van plan hen vaker op te zoeken.

Jagers in Spanje

Geplaatst op door
Beantwoorden

In Spanje vind je veel verschillen in hoe men met dieren omgaat. Aan de ene kant zie je dat mensen voer en water neerzetten voor de vele straatkatten hier en dat er heel veel mensen een hond hebben die ze bij de geringste kou al van een jasje voorzien.

Er is een wet in het leven geroepen dat honden niet vastgebonden of opgesloten in hokken gehouden mogen worden. Wie daar toch op betrapt wordt riskeert een hoge boete.

Maar vreemd genoeg wordt daarbij een uitzondering gemaakt voor bezitters van jachthonden. Deze zijn van deze wet vrijgesteld en mogen doen en laten met hun honden wat ze wensen. En dat zagen we een paar dagen geleden ook.

Het was een soort ´dag van de jacht´ en voor ons huis verzamelden zich een flink aantal mannen. Daartussen stond ook een enkele vrouw, maar dat was een uitzondering want de jachtsport is bij uitstek een sport waarmee sommige mannen hun ´mannelijkheid´ willen bewijzen.

Voor de verzamelplek stonden de auto´s van de jagers, de meeste van flink formaat en met wielen die geschikt waren om over de niet geasfalteerde paden te rijden. Maar daarachter waren ook enkele auto´s met aanhangwagens waarin in twee verdiepingen dicht opeen de jachthonden zich bevonden. Terwijl de mannen bij elkaar stonden te kletsen moesten deze honden blijven zitten op de deze ongemakkelijke plek. We hoorden ze tot in ons huis janken en blaffen. Sommige geluiden klonken als die van een gekweld dier met pijn.

Dit is in mijn ogen een heel vreemde tweedeling in het gedrag van de Spanjaard ten opzichte van dieren. Aan de ene kant zijn ze zorgzaam en goed voor hun huisdieren en vee, maar aan de andere kant zij ze wreed als het gaat om de behandeling van jachthonden en stieren en daarin worden ze ook nog gesteund door de wet. Het op een laffe manier treiteren en vervolgens langzaam doden van stieren is namelijk ook volgens de wet nog steeds toegestaan. Het jagen en slecht behandelen van jachthonden en het stierenvechten wordt gezien als ´cultureel erfgoed´ en wordt gerespecteerd door de wet alsof het iets moois en belangrijks betreft.

Winderige en wat saaie dag

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vandaag waait het hard. Op buienradar zie je dan een windzak die rood kleurt. De winden gieren om het huis. En nu valt er ook nog een kletterende regenbui op het keuken-dak, waar wij achter de laptop zitten. Wat een verschil met de afgelopen dagen toen we nog met de familie buiten konden zitten, eten en spelen.

Het gezin heeft vannacht weer heel slecht geslapen vanwege het huilen van hun kleine baby. Ze verontschuldigden zich vanmorgen voor het feit dat ze vandaag zouden proberen slaap in te halen. We zouden eigenlijk vandaag naar hun campo gaan met de schoonzoon, maar dit gaat waarschijnlijk niet door of zal gebeuren aan het einde van de middag, wanneer het hopelijk niet meer regent.

We hebben bedacht dat we de volgende keer minder dagen naar Guadalcanal zullen gaan. Drie nachten is eigenlijk wel voldoende. We vinden het leuk om de familie te zien, maar willen ook niet te veel beslag op hun tijd leggen. Als wij hier zijn voelen zij zich geroepen om ons dagelijks te zien en we willen geen last voor hun zijn.

Net voor de bui gingen we nog even naar de winkel voor eieren en lopend door het vervallen en verlaten ogende dorp zei ik tegen Ahmad: ´Ik vind het wel leuk om hier enkele dagen te zijn, maar ik zou hier niet willen wonen.´ Ahmad beaamde dat. Hij zei dat hij blij is dat we morgen weer vertrekken naar ons eigen stekje in Alhaurin de la Torre. Gek idee dat we een jaar terug er serieus over dachten naar hier te verhuizen.

Allemachtig, wat is het hier noodweer op dit moment! Koud is het evenwel niet. We zitten hier in een klassieke woning, gebouwd met heel dikke muren die zowel warmte als kou buiten houden. Gelukkig lekt het ook nergens.

Het enige dat hindert zijn de vele vliegen hier, klein van stuk maar heel irritant aanwezig. Ik ben niet gewend vliegen dood te slaan. In Nederland verwijs ik de daar wat grotere en onsmakelijkere exemplaren altijd voorzichtig met een plumeau naar de uitgang via een open raam of deur, maar hier is dat niet te doen. We slaan de kleine vliegjes dood waar we kunnen en bij elke mep heb ik een gemengd gevoel. Aan de ene kant ben ik dan blij dat we van een vlieg verlost zijn, maar aan de andere kant heb ik een schuldgevoel. Dat ik zomaar een klein wezentje doodmep, alleen omdat het kan en ik groter en sterker ben. Zoals de ene mens de andere vernietigt, omdat het kan door machtsverschillen. Het geeft een onbehaaglijk gevoel. Ahmad heeft daar wat minder last van. Hij heeft al meer dode vliegjes dan ik op zijn geweten.

En het blijft maar regenen….Wat een wolkbreuk.

Laatste maaltijd samen

Geplaatst op door
Beantwoorden

De kleine familie kwam ons helpen de kroketjes te eten met soep. Daarna fruit en thee met zoete versnaperingen. Het was een gemoedelijk en gezellig samenzijn zoals altijd. Opa wilde nu ook wel spelen met de kleine Sara.

paardje rijden met de wandelstok

Wijzelf zullen vandaag en morgen de restjes eten, want er is nog steeds wat over. Morgenochtend hebben we afgesproken met de schoonzoon in hun campo. Daar zullen we o.a. hun kippen en de hond met haar nest jongen gaan bewonderen. De geiten hebben ze al een tijd terug geslacht en opgegeten. Ze zorgden voor meer last dan voordeel. Waren te wild en lieten zich niet melken, maar vraten wel alle gewassen op.

Ochtendwandeling in de campo

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het huis in het dorp dat we huren ligt op enkele meters afstand van twee paden tot in de campo. Dat voordeel benutten we door vandaag weer een wandeling te maken na het ontbijt. We lopen dezelfde route als gisteren, maar in omgekeerde richting. Het is een route die leidt naar het huisje dat we eerder een paar keer huurden. Dat huisje had als voordeel dat het heel rustig gelegen is midden op een berg, maar het nadeel is dat het alleen maar plaats biedt aan twee personen en dat we daar niemand van zijn kinderen kunnen uitnodigen om van de vakantie mee te genieten.

Het huisje is schattig, maar niet groter dan een studio. Bovendien is daar geen Wifi voor deze verwende nerds.
Schitterend uitzicht vanaf de plek waar het huisje zich bevindt op Guadalcanal.
De olijfbomen zijn goed resistent tegen de droogte.
Deze schapen zijn niet mager. Ze krijgen duidelijk extra droogvoer.

We zijn hier nu pas vanaf vrijdag, maar het lijkt veel langer. ´Grappig is dat,´ zeg ik tegen Ahmad. ´Dat het lijkt of de tijd veel langzamer voorbij lijkt te zijn gegaan, omdat je elke dag zoveel meemaakt en niet zo in je routine zit als normaal. We genieten enorm van deze vakantie. Het is een combinatie van heerlijk buiten zijn in een bijzonder rustige omgeving met de gezelligheid van samenzijn met familie.

Zijn oudste dochter is nu niet meer bij ons, maar vanmiddag komt het jonge gezin ons helpen met het opeten van Ahmad´s overheerlijke kroketjes, die gisteren niet meer gebakken konden worden, omdat we genoeg gegeten hadden. Vandaag staan deze kroketjes en harira op het menu.

Mooie dag

Geplaatst op door
Beantwoorden

De dag begon met een ochtendwandeling met de dochter van Ahmad en haar hond in de campo. De mist gaf het landschap een mysterieus uiterlijk.

Daarna hadden we een fijne middag met de hele familie rond de tafel met lekker eten en vlees op de barbecue. Toen het jonge gezin was vertrokken naar hun huis voor een siësta moest ook de oudste dochter helaas weg. Zij moet morgen weer gewoon werken. We brachten haar naar het station. Een station iets verderop maar gemakkelijker te bereiken met de auto.

We gaan haar en haar lieve grappige hond missen. Zij is een tante die uren kan spelen met de kleine Sara.

Eerste indruk

Geplaatst op door
Beantwoorden

De reis verliep gemakkelijk, omdat we elkaar aflosten bij het rijden. Een aardig echtpaar stond ons al op te wachten bij de woning die we huren tot woensdag. Ze lieten ons de hele gerenoveerde woning zien en legden uit hoe de douche werkt, e.d. Het huis is veel groter dan het huisje in de campo dat we eerder huurden. De grote omheinde patio, waar je gemakkelijk met meerdere mensen kan zitten, geeft je de illusie van veel privacy terwijl je toch midden in het dorp zit. Doet me denken aan Pakistan met de door muren omheinde patio´s voor het huis.

In de middag gingen we zijn oudste dochter en haar hond ophalen van een treinstation 30 km hiervandaan. Met de hond mocht ze niet helemaal tot Guadalcanal reizen. Zij zou dit weekend bij ons logeren om ook haar zus en de kinderen te kunnen zien. De tocht naar dat station was een stuk vermoeiender dan de reis van Malaga naar Guadalcanal. Het station lag ergens midden in de wildernis en het laatste stuk van de weg erheen ging over heel smalle bergweggetjes met veel bochten en een zeer slecht zicht op tegenliggers, die er gelukkig weinig waren. Ahmad reed gehaast en dat maakte dat ik met samengeknepen billetjes naast hem zat. Op het station, dat er verlaten en vervallen bij lag, bleek de trein uit Sevilla niet op tijd te zijn. We zaten daar nog een kwartier te wachten, terwijl het leek of er in dit verlaten oord nooit een trein zou komen. Maar jawel, er kwam uiteindelijk een trein, waaruit zijn dochter werkelijk met haar hond naar buiten kwam. De terugweg naar huis verliep relaxter.

In de avond kwam zijn jongste dochter met haar gezin ons opzoeken en aten we taart met thee. Dat was gezellig, maar zowel Ahmad als ik waren ook moe. Ondanks die vermoeidheid sliep ik slecht. Maar het was fijn om na een lange periode van droogte een flinke regenbui op het dak te horen kletteren.

Vanmorgen was het droog, maar de lucht is een stuk opgefrist. In de namiddag komt de familie ons weer opzoeken.

Nog meer voorbereidingen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Morgen staat weer een reis naar Guadalcanal op het programma. Dat betekent nog wat meer geregel. Meestal hebben we voor een weekje Guadalcanal meer bagage bij ons dan voor een half jaar Nederland en Spanje over en weer. Dit is omdat we de meeste dingen die we daar en hier nodig hebben dubbel hebben aangeschaft, zodat we er niet steeds mee heen en weer hoeven te sjouwen.

Maar voor zo een weekje naar Guadalcanal om even in de buurt van Ahmad´s dochter te zijn hebben we een hele kofferbak vol spullen, zoals nu (vandaag nog klaar te maken) een pan harera en een ovenschotel met macaroni. Verder de nodige specerijen om daar te kunnen koken voor de familie.

We hebben dit keer een huis in het dorp gehuurd, waar gelukkig wel Wifi is. Ik zal de geïnteresseerde lezer op de hoogte houden van onze belevenissen daar.

Vanmorgen kochten we in de Chinese winkel lijstjes voor de pyrografie-werkjes van Ahmad. Het zijn cadeautjes voor zijn (klein)kinderen.

Niet veel veranderd hier

Geplaatst op door
Beantwoorden

Bij aankomst in ons straatje zagen we een heel stel buurtbewoners buiten voor hun huis zitten, terwijl hun kinderen en kleinkinderen buiten speelden.

Zoals altijd maakten ze met ons een praatje. Niet diepgaand maar zoals het hoort, over en weer vragen hoe het ermee is en natuurlijk klagen over het weer. De zomer was weer verschrikkelijk heet geweest hier en men verlangde naar de winter. Ons buurtje is nu autovrij, dat wil zeggen: er wordt nog wel gereden om in uit de garages te komen, maar er wordt niet geparkeerd. Dat is wel een stuk mooier om te zien en rustiger.

Onze straat vanmorgen

Ahmad had in Nederland een pyrografiewerkje gemaakt voor Miguel, de kattenman.

Hij kwam het gisteren ophalen met zijn vrouw. Dat is best apart, want hier plegen mensen niet veel bij elkaar op bezoek te gaan in hun huizen. We zaten even te praten op het terras en toen vertelde Miguel, die nu 7 katten heeft, dat hij eigenlijk nooit van plan was een kat te nemen. Hij was meer een hondenman, maar hij hield van alle dieren. Dacht evenwel nooit dat hij een huisdier wilde. Tot hij op een goed moment een jong zwerfkatje tegenkwam. Het diertje mauwde klagelijk. Hij aaide het even, maar zei dat hij verder niks kon doen voor het beestje. Hij wilde doorlopen maar het katje bleef mauwen en toen zei hij tegen het katje: ´Ik ga nu naar huis en als je helemaal me me meeloopt tot in mijn huis, dan mag je bij me blijven wonen´. Het katje liep met hem mee en het liep zelfs de trap op naar de tweede verdieping. Dit katje zou de eerste bewoner worden en daarna volgden er nog zes katten van de straat.