En het was een verrassing met de PVV als winnaar. Ik moet er ondanks mezelf om glimlachen. Wilders heeft het toch maar mooi geflikt. Er zit iets rebels in die man en dat heb ik altijd wel mooi gevonden. Je kan veel van hem zeggen maar recht voor zijn raap is hij wel.
Ik betrap mezelf er al mijn hele leven op dat ik behoorlijk beïnvloedbaar ben. De afgelopen weken kwam er elke ochtend een lijsttrekker van de diverse partijen op NPO1. En bijna altijd vond ik die persoon dan sympathiek en het verhaal dat men had aannemelijk. Behalve het verhaal van ja21. Marijnissen vond ik te veel drammen met een wat te schel stemgeluid, ook al heeft zij op veel punten gelijk.
Het is niet nieuw voor mij om in mezelf te constateren dat ik zeer beïnvloedbaar ben. In veel standpunten kan ik wat goeds zien tot er enthousiast over worden aan toe. Zo zag ik bijvoorbeeld ooit veel in het communisme. Dat leek me op het eerste gezicht heel rechtvaardig en zelfs de ideeën van Baghwan kwamen op het eerste gezicht niet zo gek op me over tot ik er meer over te weten kwam. Maar uiteindelijk zie ik dan de onvolmaaktheid van alles en ook de belangen die verborgen liggen achter wat mensen doen en zeggen. Vroeger keek ik daar te gemakkelijk overheen. Ik kon me niet voorstellen dat mensen andere bedoelingen hadden dan ze voorgaven. Dat heb ik door schade en schande moeten leren. Ik had zelf niet veel bijbedoelingen en doorzag daardoor die van anderen niet. Daarom lachten mijn ouders me vroeger uit. Ze vonden me enorm naïef en daar hadden ze gelijk in.
Toch voelde ik daarnaast wel intuïtief aan of mensen tegen me logen of niet en zag ik ook de negatievere kanten van de ander, maar ik kneep daar een oog voor dicht. Ik wilde geloven dat iedereen de beste bedoelingen had en dat als iemand zich niet prettig gedroeg, dat dit dan niet diens schuld was maar dat het dan ergens door kwam waar die persoon niks aan kon doen. Ik zag mensen meer als slachtoffers dan als daders. Ik had er totaal geen oog voor dat mensen bepaalde belangen konden hebben en ergens op uit waren. Het berekenende zit niet in mij en ik kon het dan ook moeilijk waarnemen in de ander. Vandaar dat ik me in veel situaties een ´vreemde eend in de bijt´ voelde en dit ook was. Tot in mijn gezin van herkomst aan toe.
Van Wilders vermoed ik dat hij een schaap in wolfsvacht is en van sommige anderen met mooiere praatjes denk ik dat zij misschien wel wolven in schaapsvacht zijn. Niets is wat het lijkt, daar ben ik nu wel achter. Maar hoofdzakelijk besef ik dat ik nog veel moet leren, al ben ik 73 jaar.
Op mijn 21e jaar zei ik dat ik de wereld wilde verbeteren door met mezelf te beginnen en nu denk ik daar nog steeds zo over. Je kan alleen jezelf veranderen en niet de ander of de wereld. Maar ik kan niet zeggen dat ik mezelf veel verbeterd vind in de 52 jaar dat ik nu verder ben in leeftijd. Ik sta eigenlijk nog steeds in de kinderschoenen.
Gaat het niet ook zo met de problemen op de wereld? Hebben mensen geleerd van hun fouten en zijn ze zich anders gaan gedragen?