Categorie archieven: Ons leven in Andalusië

Wat belangrijk is of niet

Geplaatst op door
Beantwoorden

Terwijl ik behoorlijk lui mijn dagen doorbreng, is Ahmad een groot deel van de dag bezig met nuttige en constructieve dingen die hem veel voldoening geven. Hij heeft inmiddels al bijna een mooi doosje voor zijn schoondochter af:

Het lood moet nog bewerkt worden en krijgt dan een een zwarte kleur

Maar daarnaast is hij begonnen met het restaureren van twee krukjes die hij heeft omgetoverd tot nachtkastjes voor naast het logeerbed.

Hij heeft de witgelakte tafeltjes gedecoreerd met zwarte acrylverf om ze beter te laten harmoniëren met het zwarte ledikant. Vooral de decoratie op het tafelblad is knap gedaan door secuur passen en meten en afplakken. Mijn ´artesano´. Toen ik de foto maakte grapte hij dat hij mijn werk stond te doen (schilderen).

Intussen lummel ik de dagen weg met de smoes dat het te mooi weer is om daar niet van te genieten met een boekje en een kort broekje.

Vannacht tijdens het even wakker liggen bekroop de gedachte me dat ik een vrij nutteloos persoon ben. Naast het huishouden en op mijn beurt koken lever ik niet veel meer werk dan deze stukjes in mijn weblog en mijn schilderijen, waar ik zelf graag naar terugkijk, maar waarop verder geen mens zit te wachten. Mijn grootste hobby is het portretteren van mensen of dieren en de meeste mensen hebben geen behoefte aan realistische portretten van zichzelf.

Ik lag daar vannacht even over te piekeren en voelde me een behoorlijke nul. Maar toen dacht ik opeens: welke maatstaven leg ik aan? Wat bepaalt of iemand nut heeft voor zichzelf of anderen? Zijn het de producten die je aflevert? Is het je uiterlijk of je materiële succes? Hoe moeten mensen zich voelen die door een handicap, ziekte of of na een ongeluk niet veel meer kunnen of zelfs afhankelijk zijn geworden van de hulp van anderen? Is hun leven dan niet meer waardevol? Misschien zijn zij waardevol vanwege de liefde die ze nog kunnen tonen voor een ander, een luisterend oor of een goede raad. Er zijn zoveel dingen die belangrijk zijn in het leven. Mooie producten afleveren is leuk en trots kunnen zijn op je eigen verworvenheden kan fijn zijn, maar het is niet waar alles om gaat.

Er zijn andere dingen zijn waar ik me druk om kan maken. Dat het ook belangrijk is te reflecteren op je handelen en je best te doen voor jezelf en een ander. Dat zijn zaken die niet meetbaar zijn en niet tastbaar in producten, maar die voor mij wel zwaar wegen. Wil ik mijn ego voeden of mijn ziel? Mijn ziel!

Gelukschaamte en oordeelschaamte

Geplaatst op door
2

We drinken onze tweede koffie op het zonnige terras. ´Wat hebben we toch een mooi leven,´ zegt Ahmad. Ik bevestig dat. Dan zegt hij: ´Terwijl er intussen zoveel mensen lijden op de wereld door honger, pijn of andere ellende´. ´Ja dat is zo,´ beaam ik. ´En niet alleen in Gaza maar overal is leed, zelfs misschien hier dichtbij wordt op dit moment een kind of een vrouw mishandeld of iemand heeft verschrikkelijke pijn.´

Ik besef dat ik al een tijd bijna niet in mijn weblog durf te schrijven, omdat mijn leven schril afsteekt bij dat van zoveel anderen. Wie wil nu lezen dat een ander een heel gelukkig en vredig leven leidt? Dat is heel saai en misschien zelfs irritant.

Omdat er in onze ´buitenwereld´ niet zoveel gebeurt en de dagen rustig en kalmpjes over gaan van de ene in de andere, wil ik het vandaag hebben over mijn binnenwereld.

Ik heb last van gelukschaamte. Durf mijn leven daarom bijna met niemand te delen. Om kort te gaan kan ik ons leven nu beschrijven als ´so far so good´. Supergoed!

Daarom nu iets waarover ik niet tevreden ben. Dat is iets in mijzelf. Ik ben nog steeds te vaak op een dag (soms wel een paar keer in een uur) de ´vijfde getuige´. Wie is de vijfde getuige? Ik heb dat al vaker beschreven in dit weblog.

Grandscheikh Abdullah ad Daghestani gaf dit voor mij belangrijke advies heel veel jaren geleden via he gesproken woord en de boeken van sheikh Nazim. Het gaat om het volgende:

Er zijn van elke gedachte of handeling van ons mensen vier getuigen: Allah, de profeet en de twee engelen links en rechts van ons. Zij nemen al onze gedachten en intenties waar. Het is aan ons om ons best te doen en ons te gedragen overeenkomstig Allah´s wetten/ de kosmische wetten. Zelfs een ongelovige kent de uitdrukking ´what goes around comes around´ ofwel ´karma is a bitch´ ofwel ´boontje komt om zijn loontje´, ´wie goed doet goed ontmoet´, enz.

Wat in het soefisme strikt wordt afgeraden is: de vijfde getuige te zijn. Dat wil zeggen te oordelen over andere mensen. Ieder heeft al vier getuigen en heeft onze getuigenis/ ons oordeel niet nodig. Dus wij hoeven niet te oordelen over een ander. ´Kijk naar jezelf´. Een mooie uitdrukking is ook: ´wat je zegt ben je zelf´.

Wat ik denk over een ander, c.q. waar ik mij aan erger in een ander zegt veel over mijzelf. Misschien ook wel wat over de ander, zeker wel, maar interessanter is het om me af te vragen waarom ik juist dat zie in die andere persoon. Een persoon heeft nog zoveel andere facetten. Ik zie alleen de buitenkant van de ander en diens gedrag of diens woorden, maar weet niet waarvandaan dat gedrag komt. Het is ook niet aan mij om er een oordeel over te vellen. Beter kijk ik naar mezelf. Hoe reageer ik op de ander? Daarvan kan ik leren en alleen mijn eigen reactie kan ik veranderen, niet die van een ander.

Elke morgen smeek ik Allah me te helpen om voorgoed ervan verlost te worden de vijfde getuige te zijn. Het is één van de meest ergerlijke eigenschappen die ik in mezelf bespeur. Oordelen! Voorbeeldje: vandaag waren we in een winkel voor bouwmaterialen. We zochten oogjes en spijkertjes. Die lagen los in laadjes. Er waren sluitbare plastic zakjes in verschillende groottes. Die mocht je voor een bepaalde prijs per zakje vullen met elk willekeurig schroefje, moertje, haakje of oogje naar keus, tot het zakje nog net dichtgedrukt kon worden. Ik zag naast ons een vrouw met een propvol zakje steeds meer schroeven in het al volle zakje proppen. Zij bleef proppen en kreeg het zakje uiteindelijk niet meer dicht. ´Kijk,´ zei ik tegen Ahmad, en wees naar de vrouw. ´Hebberig,´ beaamde Ahmad. Maar ik voelde me schuldig, omdat ik hem erop had gewezen. Het was niet onze zaak. Laat dat mens toch lekker proppen.

Op de heenweg reed een auto tergend langzaam voor ons. De bestuurder drukte daarbij ook nog regelmatig onnodig op de rem. Ik maakte ook daar weer een opmerking over. Toen we eindelijk konden inhalen zag ik dat het een vrouw was. Ik voelde me schuldig over mijn opmerking. Weet ik veel wat er achter haar angstige en voorzichtige rijgedrag zat. Misschien was haar auto gloednieuw of had ze een slecht zicht.

Twee ogenschijnlijk onbelangrijke voorbeelden. Maar een dag is er vol van. Soms kijk ik een serie en scheld ik een acteur uit voor zeikerd omdat ik het huilen van die persoon irritant vind. Allemaal oordelen, oordelen…..Ik word soms gek van mezelf.

Luieren bij mooi weer

Geplaatst op door
Beantwoorden

Terwijl België en Frankrijk kampen met wateroverlast door veel regenval, men in IJsland vreest voor een vulkaanuitbarsting en er overal op de wereld weerberichten zijn die niets lijken op wat we gewend zijn, is het hier zonnig en warm weer, alsof de zomer nog lang niet voorbij is. Hier kampt men met extreme droogte. Maar er schijnt wel elke dag een zonnetje. Zo ´heb elk nadeel zijn voordeel´ (Cruijff). Voor onze ontkalkte karkasjes en artrosegewrichten zijn de zon en droogte een zalfje.

Ik kan helaas niets veranderen in mijn eentje en alleen maar hopen op een omwenteling in het denken van mensen over onszelf, de ander en de wereld om ons heen. Elke tijd kent zijn ´voor en tegen´, zijn uitdagingen en problemen die om oplossingen vragen. Laten we stemmen op partijen die een andere koers gaan varen dan de afgelopen jaren, voor zover dat nog helpt tegenover de enorme krachten, belangen en machten die nu heersen.

Ik blijf nog even roepen, hoor.

Leven langs de zijlijn

Geplaatst op door
2
Wat ben ik blij met mijn Nikon.

Wat een kalmte. De uitdrukking op het gezicht van dit kleine paardje, alleen in een verlaten en omheind gebied naast het dorp, geeft goed weer hoe ik me voel.

Ik dank God /Allah op mijn knieën voor dit mooie leven. Vandaag nog even genieten van de nazomer. Het schilderij kan wachten.

Intussen is Ahmad wel druk bezig. Olijven marineren. En daarna gaat hij verder met de restauratie van twee krukjes die nu zullen gaan dienen als nachtkastjes bij het logeerbed.

Partij voor de Dieren

Geplaatst op door
Beantwoorden

Binnenkort zijn er verkiezingen in Nederland. Maar ik kan niet stemmen vanaf hier. Eigenlijk vind ik dat wel jammer, want ik heb dit keer duidelijk een idee wat de partij van mijn voorkeur is: De PvdD. En dat is niet alleen maar omdat deze partij opkomt voor het welzijn van dieren, maar daarnaast vanwege andere programmapunten waar zij voor staan. Het is ook een partij die benadrukt dat minder consumeren en exporteren gewenst is en dat veel land dat nu wordt ingenomen door excessieve landbouw en veeteelt beter gebruikt kan worden voor huizenbouw.

Terwijl de SP en andere ´linkse´ partijen eigenlijk vechten om een groter deel van de koek voor de minder bedeelden pleit de PvdD voor een ´minder gulzig eten van de koek´ door ons allen. We ´lijden´ nu door overconsumptie, doorgeschoten groothandel en daarmee vernietiging van natuurlijke bronnen. Dat doorbreek je niet met alleen een andere verdeling van een koek die in principe al onnodig groot en dik is. Dat is wat mijn simpele brein vaststelt. Maar ik denk dat juist de partijen waarin ik geen vertrouwen heb gaan winnen. We zullen het binnenkort zien. Het liberalisme, waarbij het individu centraal staat, viert overal hoogtij, gesteund door machten die groter zijn dan ik. ($$$$$$$)

Meubels verplaatsen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Terwijl in Nederland mensen met schemerlampjes, kaarsjes en dekentjes binnen zitten, waren wij hier aan het sjouwen in onze korte broek met alle ramen open. Het is hier nog steeds heerlijk zonnig weer, al staat er wel een behoorlijk windje dat wij vandaag door ons huis lieten waaien. Want het was wel even aanpakken, het logeerbed uit het atelier naar de salon en de loodzware Ikea bedbank naar het atelier.

We deden het met beleid. De bedbank paste nauwelijks door de deuren en door de steeds smaller wordende gang. Dat was even ´passen en meten en rechtop, schuin en in hoeken manoeuvreren´. We hebben daarbij het hele huis in alle hoeken en gaten schoongemaakt met stofzuiger, poetslap en dweil. Ook richtten we het kantoor/atelier anders in. We zijn allebei heel blij met het resultaat. Laat de logees maar komen. En wij hebben nu meer ruimte.

Filmpje van Ahmad

Geplaatst op door
Beantwoorden

Gemaakt van een selectie uit de vele foto´s die we beiden maakten. Ik heb me geabonneerd op het videokanaal van Ahmad en kwam daar nog een filmpje tegen, ´memorias´ geheten, dat onze geschiedenis van 15 jaar samen weergeeft in beelden.

Over fotograferen en filmen gesproken. Ik heb al heel lang een Nikon reflexcamera. Vandaag kwam ik erachter dat ik met deze camera kan fotograferen maar ook filmen. Ook blijken er veel meer mogelijkheden op te zitten dan ik eerder dacht en gebruikte. Ik heb de toeter eraf gehaald en vervangen door het originele objectief waarmee ik zowel dichtbij en veraf kan fotograferen en filmen. Het lijkt wel of ik een nieuwe camera cadeau heb gekregen. Al is de Nikon een stuk zwaarder om bij me te dragen dan de Sony, het is een camera met een heel ander karakter en dat zie ik als een geweldige aanvulling.

Vandaag heb ik eindelijk begrepen dat het geen kwaad kan de gebruikershandleiding te raadplegen die bij een camera hoort. Dan leer je nog eens wat 😉.

Weer thuis

Geplaatst op door
Beantwoorden

Hoe fijn is dat. We kwamen erachter dat 1 nachtje slapen ook o.k. zou zijn geweest, omdat we maar 70 km verderop waren. We kunnen best vaker uitstapjes maken naar dorpen in de omgeving en soms kan dit zelfs zonder in een hotel of casa rustica te verblijven. Oost-west-thuis-best, zeker wat eten betreft. Hoewel we een keer best goed gegeten hebben in een restaurant met een Indiase keuken.

Tijdens onze eerste bergwandeling was de batterij van mijn kleine Sony camera op. Ik maakte deze foto met de ´Nikon met de toeter´ die alleen in de verte scherp te stellen is. Gek genoeg kwamen juist de bloemen dichtbij scherp in beeld en de rest vaag. Dat maakt de foto in mijn ogen mooi.

We hebben allebei mooie foto´s gemaakt en die met elkaar gedeeld. Ahmad is al bezig een filmpje te plakken met een selectie uit ons beider foto´s door middel van het mooie programma Lightroom. Ik weet nog niet of ik dat ook ga doen. Misschien kiezen we wel beiden dezelfde foto´s en dan is dat overbodig. Ik ga liever verder met mijn schilderij.

Moet nog veel aan gebeuren

Al met al was het een heel mooie reis die ons nieuwe energie heeft gegeven. Zo kwamen we op het idee om het logeerbed te verhuizen naar de ´salon´ (die ik nu alleen gebruik om te fietsen en intussen naar tv te kijken) en de bedbank in ons kantoor/atelier te zetten in plaats van dat bed, dat veel meer plaats inneemt. Dat we daar niet eerder op zijn gekomen.

Tweede dag hier

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vannacht niet goed geslapen. Ahmad had buikpijn door het eten van te veel kaas. En dat ging niet ongemerkt aan mij voorbij, waarna ik ook slecht sliep. Ons kussen was te hoog en te hard.

Vanmorgen kregen wij een filmpje toegestuurd door mijn jongste zoon. In het filmpje was een mooie songtekst te horen tijdens het vertonen van verschrikkelijke beelden van gewonde en overleden kindertjes in oorlogstijd, afgewisseld met beelden van families die gezellig bijeen waren alsof er niets aan de hand is. De boodschap van het filmpje was dat we niet moeten wegkijken.

Dat was verdrietig wakker worden. Het feit dat je niets kan doen maakt machteloos. Ik weet dat het niet helpt om erover te gaan sjagerijnen. Maar het zorgt er wel voor dat we beseffen hoe oneerlijk alles verdeeld is op de wereld door toedoen van mensen. Het was altijd al zo, maar nu komen de beelden makkelijker binnen door de grotere verspreiding van het wereldnieuws en worden mensen gemakkelijker met alles geconfronteerd wat er gaande is tot in de verste uithoeken van de wereld. En van dat nieuws wordt niemand vrolijk.

Toch maar doorgaan met genieten van deze vakantie.