Bezichtiging finca Guadalcanal
3
Categorie archieven: Ons leven in Andalusië
3 Makelaars
Het huis bij Guadalcanal staat ingeschreven bij nog twee andere makelaars. Eén daarvan is de plaatselijke makelaar van Guadalcanal. Deze makelaar kan wel eerder een afspraak met ons maken voor bezichtiging van de finca, waarschijnlijk morgen of overmorgen. We wachten op een belletje.
Intussen genieten we hier van de heerlijke nazomer met nu heel mooie luchten.
Net op tijd
bedachten we ons dat het er natuurlijk dik in zit dat de eigenaar al een deal heeft met de makelaar en dat deze niet gratis de finca op de website zet, compleet met een paar mooie filmpjes. Dus het is natuurlijk helemaal niet verstandig om te proberen buiten de makelaar om te willen onderhandelen.
Vandaag belde Ahmad vandaag de makelaar om zich te melden voor de eerstvolgende afspraak die zij kan inplannen. Dat zal zijn tijdens een ´puente´. Dat is een lang weekend waarin mensen die werken meer dagen dan het weekend telt vrij hebben in verband met een feestdag. De volgende puente zal zijn vanwege ´el día del constitución´ en de ´día de la inmaculada´ ergens begin december. Zij beweerde dat dit was omdat er dan op één dag meerdere mensen naar het huis konden komen kijken, omdat die dan vrij waren van werk. Maar we hoorden op de achtergrond kinderstemmetjes. Waarschijnlijk werkt ze dus thuis en is ze om te kunnen reizen afhankelijk van oppas voor haar kindertjes. Het lijkt ons sterk dat een huis dat al dik een jaar te koop staat zo veel bezichtigd zou worden. Maar dat hoort allemaal bij het spel.
We kijken er nu wat rustiger naar. Als dit huis voor Ahmad bestemd is dan krijgt hij het wel en zo niet dan zoeken we verder.
Het blijft spannend en leuk om ernaar uit te zien.
Overigens is het ook geen straf om hier in Alahaurin de la Torre te wonen, al is het een stuk minder rustig dan Guadalcanal en omstreken. Het weer hier is sinds een paar dagen een stuk mooier. De wind is gedraaid van zuidelijke richting (met al dat saharastof!) naar westelijke richting. En dat geeft een mooie heldere lucht met een ver zicht. Dat is heel vrolijk.
Het klimaat hier is zachter dan in Guadalcanal, waar de winters behoorlijk koud kunnen zijn. Wij kiezen echter toch voor de gezondere lucht daar en de rust. Ik vind het ook belangrijk dat Ahmad dicht bij een van zijn kinderen woont als hij nog ouder wordt en ik er misschien niet meer ben.
Ongeduldig
Het door ons begeerde huis wordt verkocht met tussenkomst van een makelaarskantoor, zoals dat in de meeste gevallen gebeurt. De contactpersoon die ons het huis moet laten zien heeft al een paar keer gebeld, maar Ahmad heeft niet opgenomen, omdat hij eigenlijk liever direct met de eigenaar wil onderhandelen. Hij kreeg vervolgens een app van de makelaar dat zij pas vanaf 4 december tijd heeft om een afspraak voor bezichtiging te plannen. Ahmad had op een foto (die al een jaar oud is) achter het bord met de makelaar en diens nummer een ander bord gezien met nog een telefoonnummer, dat op de foto niet te lezen was. Vandaag is zijn dochter erheen gereden om het telefoonnummer voor ons na te zien, maar het hing er niet meer. Ook was er niemand aanwezig op het terrein. Maar de omgeving zag er verzorgd uit en niet alsof het huis en het terrein langdurig verlaten is. De moestuin vergt natuurlijk ook onderhoud.
We zijn nu van plan om er komende zaterdag naartoe te rijden, in de hoop dan de eigenaar aan te treffen en zo niet, dat hangen wij een papier op de deur met een telefoonnummer en de mededeling dat Ahmad belangstelling heeft voor deze finca.
Ik merk wel dat Ahmad heel enthousiast is en niet kan wachten om de koop en de verkoop in gang te zetten.
Onze buren pal naast ons hier in Alhaurin wonen er al een paar jaar niet meer. Zij wonen in een huis dat zij ook al bezaten in Torremolinos. Het is dus de afgelopen tijd heel rustig geweest naast ons. Het huis naast ons staat al een tijd te koop. Mensen komen kijken, maar wijzen het tot nu toe af. Vandaag hoorde ik mijn buren praten met een stel vanaf ons terras. Het leek erop dat ze eindelijk geslaagd zijn om mensen te interesseren voor hun huis (dat in een slechte staat verkeert). Ik hoorde een vergenoegd gegiechel uit de monden van beide partijen en ik hoorde een onbekende stem zeggen dat ze bepaalde dingen wel moesten veranderen. Het idee dat er pal naast onze slaapkamer weer een echtpaar komt slapen, waarvan het gesnurk te horen zal zijn door de muur heen lokt me niet. Als er weer mensen naast ons komen wonen is dat voor mij een reden erbij om hier weg te willen.
Het is afwachten geblazen hoe alles zich gaat ontwikkelen. Mijn liefste is daar niet zo goed in ?. Ik zie het allemaal wel….
Huis in de natuur (voorpret)
Na het zien van een aantal teleurstellende woningen die te koop waren in het dorp Guadalcanal, hebben wij nu een huis gezien waar we allebei heel enthousiast over zijn. Ik ging steeds meer in de richting van een huisje buiten het dorp denken en dat deed Ahmad ook. We kwamen op internet een huis tegen dat al lange tijd te koop staat. Het is een heel aardig huisje dat geheel geïsoleerd staat in de natuur met een lap grond erbij met olijfbomen en fruitbomen. Het staat waarschijnlijk al zo lang te koop omdat het zo ver weg is van alles en niet interessant voor voor mensen die niets te zoeken hebben in het dorp Guadalcanal. Naar Guadalcanal is het maar 3 km en dat is voor Ahmad en zijn dochter heel gunstig. Er zijn in de verste omtrekken geen snelwegen in de buurt en er is geen lichtvervuiling, zodat je de sterren goed zal kunnen zien.
Ahmad heeft al contact opgenomen met de makelaar. We gaan het eerst in het echt bekijken en dan zal hij besluiten of hij zijn huis hier verkoopt en gaat verhuizen naar de campo, waar zijn hart ligt. We zijn allebei enthousiast.
Ik zal foto´s plaatsen zodra wij erheen gereden zijn om het in het echt te bezichtigen (als hij besluit om het te kopen).
Zeker is dat we allebei bereid zijn afscheid te nemen van de atico in Alhaurin de la Torre. We hebben 10 jaar mogen genieten van deze omgeving en eigenlijk alles wel gedaan wat er hier te doen is. We verheugen ons heel erg op een rustig leven in de natuur met een moestuin en kippen. Jawel kippen! Want als wij weg zijn kunnen de kippen naar de campo van zijn dochter. Als wij er niet zijn kan haar partner A de fruitbomen en olijfbomen verzorgen en de moestuin en zij mogen dan natuurlijk van de opbrengst genieten. A en Ahmad zijn allebei boeren met veel liefde voor de campo. Ik kan misschien ook een handje helpen en veel leren.
Guedalcanal oktober 2022
Terug in Alhaurin de la Torre
Gisteren zijn we teruggekomen. We zagen naarmate we verder Malaga en de costa naderden het verschil in luchtkwaliteit. In Guadalcanal is het zicht helder en hier is de lucht heiig.
De bewoners van Guadalcanal zijn vriendelijk en relaxed. De bewoners van Alhaurin de la Torre zijn dat ook, vooral in het oude dorpsgedeelte waarin wij wonen. Maar in Guadalcanal is de sfeer toch nóg meer ontspannen. Guadalcanal ligt middenin het beschermde natuurgebied van de Sierra de Norte in de provincie Sevilla. Het gebied staat bekend om zijn vele vogelsoorten. Vogelspotters en andere natuurliefhebbers plegen het gebied met name in de zomer veel te bezoeken. Je hoort ook in het dorp een grote variatie aan vogelgefluit. Het dorp Guadalcanal is vrij klein en overzichtelijk met allemaal witte, veelal antieke woningen met dikke, goed isolerende muren. Er staat geen enkel flatgebouw.
We werden steeds enthousiaster om daar te gaan wonen, vooral toen we zagen dat er veel huizen te koop staan. Het is voor Ahmad beter om dichtbij zijn dochter te wonen. Zeker als ik eerder zou komen te overlijden dan hij. Bovendien kunnen we heel goed met haar en haar partner opschieten en voelen wij ons allebei erg thuis in Guadalcanal.
Dus Ahmad zoekt nu een huis naar zijn zin in Guadalcanal of omgeving en zal dan zijn huis in Alhaurin de la Torre moeten verkopen. We hebben al gezien dat er wel mogelijkheden zijn om vanuit het afgelegen Guadalcanal met een trein rechtstreeks naar Madrid te reizen (ook al duurt het 6 uur, maar je ziet dan ook veel mooi landschap). Vanuit Madrid gaan veel vluchten naar Nederland, maar helaas niet naar Rotterdam luchthaven. Als je maar een keer per jaar op en neer hoeft te reizen is dat niet zo een groot probleem.
Nu is het wachten op een huis daar dat ons bevalt, want gemakkelijk laten we deze leuke atico ook niet achter. Het huis zal helemaal naar onze zin moeten zijn en vooral naar die van Ahmad, omdat dit het huis zal zijn waarin hij zijn verdere leven zal wonen. We hebben de dorpsbewoners en zijn dochter en partner laten weten dat hij op zoek is naar een woning en ook het enige makelaarskantoor bezocht dat het dorp kent. Maar de meeste huizen worden daar niet via de makelaar verkocht, maar gaan van eigenaar tot koper via mondelinge info. Daarvan moeten wij het waarschijnlijk ook hebben. Zijn dochter en partner gaan voor hem op zoek.
Ik had geen internet in het schitterende casa rural dat wij huurden in Guadalcanal, maar ik heb in word zitten schrijven over wat ik daar meemaakte en voelde. Het hele verhaal zal ik hierna in mijn weblog zetten, geïllustreerd met foto´s.
Mijn weblog was een tijd uit de ether
Er zat geen slotje meer op de link en de site was onbereikbaar. Even gespiekt bij Strato, mijn webhost. Daar zag ik dat mijn site kwetsbaar zou zijn en dat ik voor 5 piek per maand de site veiliger kon laten zijn. Daar piekerde ik niet over.
Ik dacht echt dat het nu afgelopen was met mijn weblog en eigenlijk gaf me dat een gevoel van opluchting. Misschien is het gewoon tijd om ermee te kappen, bedacht ik. Als ik dan toch schrijfneigingen voel opborrelen, dan is het misschien een beter idee om fictie te gaan schrijven in word. Ik vind de verhalen over mijn eigen leven en mijn gedachten al een tijd niet meer zo boeiend en zeker niet om ze te willen delen met de hele wereld. Het schrijven van fictie lijkt me daarentegen leuk om te doen.
Ahmad bood aan om mijn weblog, zoals het tot dusver is bijgehouden, voor me te bewaren met behulp van een ´local host´ op mijn externe schijf. Ik vind het knap dat mijn autodidact weet hoe dat moet. Dan is het hele weblog nog na te lezen vanaf die externe schijf voor mijn kinderen, mochten ze dat ooit leuk vinden na mijn dood. Dan zou ik daarna mijn domeinnaam en website kunnen opzeggen bij Strato. Maar ik zei: ´Laten we het nog even aanzien. Misschien komt de site vanzelf weer in de lucht en was het een tijdelijk onderhoudsprobleem bij Strato. En inderdaad was na een paar uur mijn website weer helemaal bereikbaar, met veiligheidsslotje en al. En dat bleek ik toch ook wel fijn te vinden. Nu kan ik vrolijk verder leuteren en babbelen in mijn eigen domeintje. Ik weet dat ik slechts door een paar trouwe lezers wordt gelezen en af en toe door een toevallige voorbijganger. Dat mijn stukjes gelezen worden door mensen die ik van lang geleden ken geeft mij een vertrouwd gevoel. Het is voor mij een soort draadje naar mijn verleden. Ik heb zo weinig mensen overgehouden van mijn leven vroeger, op school, tijdens mijn studie en werk. Als ik kijk naar mijn twee schoolvrienden, P en P, dan zie ik dat zij wel veel contacten met mensen van vroeger hebben aangehouden en dat is eigenlijk heel leuk. Ik mis dat, maar het is ook grotendeels mijn schuld. Ik onderhoud vriendschappen slecht.
Maar om een lang verhaal korter te maken: jullie zijn nog niet van me af. Ik blijf nog doorgaan, zolang mijn website niet hapert. Ik schrijf voor mijn plezier. Lezen is niet verplicht.
Maar vanaf morgen zal ik een week met mijn laptopje naar de dochter van Ahmad moeten gaan om stukjes te kunnen plaatsen. Ik weet niet of ik daar veel aan zal toekomen. Ik zal wel alles in word bijhouden en op de digitale plaat vastleggen wat ik kan. Tot later!
We gaan een week naar Guadalcanal
Dat betekent een week afscheid van het hier zijn. Vanmorgen maakten we onze ochtendwandeling voor het ontbijt en vertrokken wij in het donker.
We liepen dezelfde route als gisteren, maar dan in omgekeerde richting. Toch vond het gisteren leuker, toen we liepen bij daglicht.
Maar morgen rijden we meer dan 300 km om een week in Guadalcanal te kunnen verblijven in de buurt van de dochter van Ahmad. We gaan niet bij ze logeren, maar hebben voor een week een huis gehuurd in het dorp. Het ziet er heel mooi uit, maar er is daar geen internet. Ik zal daar schrijven in word en foto´s maken die ik misschien kan uploaden als we bij zijn dochter in huis zijn. We hopen weer terug te zijn op 2 november 2022.
Boer bakker bolletje
Ahmad heeft altijd zin om op culinair gebied te experimenteren. Gisteren had hij ineens zin om broodjes te bakken. Wij willen hier weleens shoarma eten, maar shoarmabroodjes kennen ze hier niet. Dus hij ging ze maken.
