Categorie archieven: Ons leven in Andalusië

Wandelen om aan te sterken

Geplaatst op door
Beantwoorden

Als je hier in de ochtend langs de mooie goedverzorgde lanen kijkt die dit dorp rijk is, dan zie je veel mensen joggen en wandelen over de brede trottoirs. De mensen die op die manier hun beentjes strekken bestaan uit jongeren, maar de laatste tijd zie ik vooral ook veel ouderen, soms in groepjes, soms in (echt)paren. Met een rugzakje zie je ze dapper stappen en soms ook even kletsen met voorbijgangers. Hier kent men elkaar veelal, omdat veel mensen hier hun hele leven al wonen.

Ahmad doet niets aan gymnastiek binnenshuis, zoals ik met mijn ´Nederland in Beweging´ en ´fietsen met Netflix´. Daarom houdt hij ervan om een ochtendwandeling te maken. Tegenwoordig ga ik met hem mee, omdat het nog te warm is hier om binnenshuis te fietsen.

Ik was alleen behoorlijk uitgekeken op het rondje dat deze ´animal de costumbre´ dagelijks loopt (altijd hetzelfde rondje). ´Laten we ook eens een andere weg gaan,´ stelde ik voor. Daar was Ahmad wel voor te porren. We hebben genoten van de wandeling van vanmorgen, die ons bracht in verrassend rustige buurtjes met pleintjes.

Droge rivierbedding en grafity met boze mickey mouse
Opschrift: ´Hier is God. Gedenk God´
Hier is God ook
´Landgoed van de pater´
Landgoed van de zwerver
Schoonheid te midden van rotzooi

Complimenten voor schilderij

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ook al zit ik nu ver weg, ik ben de buurvrouw niet vergeten. Ik wilde haar niet eerder bellen, omdat ik nog te veel en te vaak hoestte, maar vandaag vond ik het tijd om te vragen hoe het met haar is.

Nog ongeveer hetzelfde. Haar voet wordt om de dag opnieuw verbonden en doet dan zoveel pijn dat zij er morfine voor moet innemen. Ze is weer een paar kilo afgevallen, terwijl ze toch behoorlijk veel eet. Ze mist me erg. Niet alleen vanwege de boodschappen, maar ook vanwege de gesprekjes die we voerden. Ik vertelde haar dat ik regelmatig zal bellen, maar dat ik even stil was, omdat ik corona had en dat ik daar pas nu een beetje van ben aan het herstellen. Ik blijk niet de enige. Mijn buurmeisje in Nederland, die in de kinderopvang werkt, heeft ook corona en dezelfde symptomen als ik. Daarom ziet ze haar moeder, mijn buurvrouw, die haar ook vaak placht op te zoeken, nu ook even niet. Een Marokkaanse bovenbuurman zet nu de vuilniszakken voor haar buiten en leegt haar brievenbus voor haar. En haar zoon is net op weg gegaan om boodschappen te doen voor haar. Dus dat loopt allemaal wel gelukkig

Millvina Dean

Ze zegt: ´Zal ik je eens wat vertellen?´ Jah, doe maar. Mensen zijn heel enthousiast over het schilderij dat ik van haar gemaakt heb. Ze maken er foto´s van en raken niet uitgepraat hoe goed ik de uitdrukking op haar gezicht heb getroffen. Ze schijnt volgens de bewonderaars van mijn schilderij bovendien sprekend te lijken op de enige overlevende van de Titanic, een dame met net zo een wilskrachtige en sterke uitdrukking als zij. Eerlijk gezegd zie ik de gelijkenis niet zo. Ik vind mijn buurvrouw veel knapper, gevoeliger en liever. En flink, dat wel.

Ik ben wel blij met de belangstelling en de complimenten die mijn schilderij ten deel vallen. ??. Heb ik toch niet voor niks zitten klooien met verf.

Daardoor krijg ik zin om ook het schilderij van mijn schoolvriend te gaan maken.

Patent

Geplaatst op door
Beantwoorden

Bijna iedereen is, denk ik, wel bekend met het lampje dat gaat branden op het dashboard van je auto als je banden onvoldoende spanning hebben en opgepompt dienen te worden.

Ik heb veel aan dat lampje gehad toen het een tijd lang in mijn auto heel vaak ging branden. Dankzij dat waarschuwingslampje bleef ik mijn rechterachterband herhaaldelijk oppompen totdat ik er bij Quickfit achter kwam dat er een oude roestige spijker in die band zat, wat zij in een momentje konden verhelpen.

Het patent op de software achter dit lampje heeft de zoon van Ahmad. Hij studeerde erop af voordat hij als ingenieur bij de Formule 1 ging werken. Hij heeft het patent op deze applicatie zoals mag blijken uit de volgende link. Ahmad vroeg zijn zoon hoeveel geld hij heeft ontvangen voor het patent op deze app waar nu zoveel automobilisten gebruik van kunnen maken. In totaal 200 euro was het antwoord.

Tot zover het rendement van het hebben van een patent ?.

El espulgabuey (de koereiger)

Geplaatst op door
1

Vandaag is het weer el día de Hispanidad. De dag waarop mensen de vlag van Spanje mogen komen kussen. Het is een vrije dag waarop alle winkels gesloten zijn, zoals ook op de zondagen hier.

Wij besloten een ochtendwandeling te maken, het bekende rondje om onze buurt heen. We stonden oog in oog met de drie muilezels die we ook vaak vanuit ons dakterrasje in de verte kunnen zien. En we zagen veel espulgabueys, de nuttige vogels die de luizen uit de pelzen van het grote vee pikken.

Op de rug van de muilezel een ´espulgabuey´ en op de voorgrond pauwen

Het is nu makkelijk thuiskomen via het kolossale bouwwerk met lift dat ons regelrecht naar onze straat voert. Wij kozen er voor onze verslapte spieren wat te trainen door de trappen te nemen.

De simpele geneeskracht van wat zout en een ui

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ahmad en ik hebben allebei te lijden onder de rare complicaties die corona met zich meebrengt. Ahmad heeft een irritatie van zijn hele mondholte en kan zijn kunstgebit niet verdragen waardoor hij uiteraard niet normaal kan eten. En ik blijf maar hoesten en raak daar heel gefrustreerd van. Ahmad heeft veel geld uitgegeven aan middeltjes die mij zouden helpen en geen van deze hebben gewerkt. Het is gemeen spul met bijwerkingen bovendien. Ik denk dat ze meer bedoeld zijn om de fabrikanten te verrijken dan om de mensen werkelijk ergens vanaf te helpen.

Wat mij nu nog het meeste helpt is gorgelen met zout water. Het is niet voor niets bekend dat slakken oplossen in zout en dat gebeurt evenzo met slijm.

Daarnaast kreeg Ahmad vandaag een heel nuttige tip van twee buurvrouwen uit onze straat. Ik heb het huismiddel net toegepast en voelde de weldadige werking. Daarom wil ik de tip hier delen. Het recept is als volgt: – snipper een uitje -vouw de uisnippers in een stuk keukenrolpapier -vouw daaromheen een schoon keukendoekje als een envelop zodat de uitjes er niet uit kunnen vallen – verwarm het pakketje in de magnetron – ga ergens achterover liggen en leg het warme pakketje met uien op je borst en bij je keel tot het afkoelt. Je kunt het pakketje de hele dag door opnieuw opwarmen en hergebruiken.

Ik hoest nog steeds, maar ik voelde op het moment dat het warme pakketje op mijn borst lag wel dat er iets los kwam in mijn luchtpijp. Ik heb veel meer vertrouwen in deze huismiddeltjes dan in de chemische rommel die verkrijgbaar is als middel tegen verkoudheid, hoest en andere ongemak.

Zoals de Andalusiërs hier plegen te antwoorden als je vraagt hoe het met ze gaat en het gaat niet erg best. ´Tirando´ Hetgeen letterlijk vertaald betekent: trekkende. Dus je moet het verstaan als iets van: ik blijf trekken aan het koord van het leven dat als een last achter me aansleept. Er is geen andere optie. Vamos ya!

Samen ziek

Geplaatst op door
1

De corona heeft huisgehouden en raast nog steeds door onze lichamen. Ahmad en ik zijn allebei ziek. Het lijkt erop dat we het ergste hebben gehad. De koorts is gezakt. Bij mij duurde die drie dagen waarin ik alleen maar kon slapen en ik zo versuft was dat ik Ahmads stem als achter een muur hoorde, zodat ik dacht: word ik nou doof? Na twee dagen kreeg Ahmad ook symptomen, maar hevige koorts had hij niet lang. Na één slechte nacht, waarna hij vrijwel een hele dag sliep, was hij alweer een stuk beter. Het ziekteproces lijkt bij hem gelukkig sneller en milder te verlopen dan bij mij. We zijn allebei nu vrijwel koortsvrij en sterk verzwakt, maar ik blijf de hardnekkige hoest houden, die me al twee weken gek maakt. Het zit bij mij meer op de longen dan bij Ahmad die ook verkouden is en een ander hoestje heeft. Volgens de dokter hier wijzen mijn symptomen op longontsteking. Ahmad moest toevallig naar de dokter voor een herhaalrecept (toen hij nog niet ziek was) en zonder me gezien te hebben adviseerde zijn dokter hem om mij onmiddellijk naar het ziekenhuis te brengen voor een longfoto. Ik was toen veel te ziek om op te staan en in het ziekenhuis uren te moeten zitten wachten op een stoel. Ik wilde alleen maar slapen en had te veel koorts. Nu denk ik: als het al ´op de longen zou zitten´, dan is er weinig aan te doen, zoals internet me vertelt. Alleen tegen een ´normale´ longontsteking werken medicijnen, maar tegen een longontsteking als gevolg van corona werken die niet. Je moet zo een longontsteking uitzieken op hoop van zegen. Pas bij benauwdheid of bruin of bloederig slijm (sorry lezer) moet je naar het ziekenhuis en daar doen ze dan ook niet veel meer dan zuurstof toedienen. Gelukkig heb ik laatstgenoemde symptomen niet.

We helpen elkaar met het verrichten van de noodzakelijke huishoudelijke taakjes. We eten licht verteerbaar voedsel. In veel dat we normaal gesproken lekker vinden hebben we geen trek. Ik heb op mijn ziekste moment zelfs een paar dagen niks kunnen eten en werd al misselijk van water. Ik ben blij dat ik nu tenminste weer kan eten met mijn magere kop.

Mijn hoofd is weer helder en ik hoor Ahmad goed, maar mijn lichaam is verzwakt. Ik heb drie nachten niet kunnen slapen vanwege rusteloze benen. Verdulleme. Het is een kwaal die ik wel herken bij mezelf, maar waar ik tot op heden slechts af en toe last van heb gehad en dat ook meestal niet gedurende een hele nacht of zelfs meerdere nachten. Dus wat deed ik? Ik ging maar een stukje lopen door onze lange gang en wat beenoefeningen doen. ´Als jullie willen bewegen, beweeg dan!´ zei ik tegen mijn benen. Ik ging even op het terras staan en maakte een klein filmpje. Alles beter dan je te blijven verbijten in bed en toch niet kunnen slapen.

Gelukkig heb ik een schrijver ontdekt die ik goed vind, Jeroen Brouwers. Daarmee kan ik een tijd zoet zijn, want hij heeft heel wat geschreven. Biografisch, daar houd ik van. En een schitterend, helder taalgebruik. Ik begin met zijn vroegste jeugd.

Naar de oogkliniek

Geplaatst op door
Beantwoorden

In Spanje is het zo dat je twee soorten ziekenkostenverzekeringen hebt. Het lijkt een beetje op het ziekenfonds en de particuliere verzekering die Nederland vroeger kende.

Ambtenaren voor de staat (in tegenstelling tot ambtenaren voor de regio) hebben de particuliere verzekering vanzelf, maar anderen moeten deze verzekering apart afsluiten tegen betaling van een maandelijks bedrag. Deze verzekering kun je niet meer afsluiten als je de leeftijd van 60 jaar heb bereikt. Je moet dus in je jongere jaren zo een extra verzekering afsluiten als je de mogelijkheid wil hebben om je te laten behandelen in particuliere klinieken. Ahmad heeft dat niet gedaan, omdat in zijn jonge jaren de basisverzekering (seguridad social) nog heel goed was, één van de beste in Europa. Dat is nu een stuk minder, omdat sinds 2012 Noord Europa heeft geëist dat Spanje zijn wetten veranderde wat betreft sociale zekerheid om te kunnen voldoen aan het terugbetalen van de staatsschuld. Sindsdien brokkelt de dienstverlening in de reguliere gezondheidszorg en de ziekenhuizen die van staatswege worden gefinancierd steeds meer af.

Ahmad had eigenlijk een afspraak voor zijn nastaar in het algemene ziekenhuis van Malaga. Hij is niet gegaan, omdat ze daar alleen zijn ogen nakijken en daarna doorverwijzen naar een privékliniek voor behandeling van de nastaar. En dat is omdat de algemene ziekenhuizen niet genoeg capaciteit hebben en daarom doorverwijzen naar klinieken. Maar dan krijgt hij de behandeling alsnog gratis. Probleem is dat iemand met een basisverzekering daarop meestal maanden moet wachten.

Daarin had Ahmad geen zin en daarom maakte hij direct een afspraak bij een privékliniek in Malaga. Hij kon al de volgende dag terecht voor consult en behandeling. Dat deed hij vanmorgen. Ik ging mee met mijn zieke kop om hem terug te kunnen rijden. Met de pupilverwijderaar in zijn ogen zou hij niet kunnen rijden.

We gingen naar de kliniek waar hij ook zijn rechteroog tegen betaling had laten laseren een jaar geleden. Dat kostte toen 180 euro. Nu moest hij 400 euro dokken. ´Hoe kan dat?´ vroeg hij. ´Ik begrijp dat de prijs omhoog gegaan kan zijn, maar meer dan het dubbele lijkt me wel erg veel. De dokter werd erbij gehaald en uiteindelijk kwamen ze uit op 250 piek. ´Gelukkig heb ik mijn mond open gedaan,´ zegt Ahmad achteraf.

Hij heeft nu twee ogen met een goed zicht. Hij heeft bijna een jaar rondgelopen met een linkeroog dat heel weinig zag (alles door een mist). De behandeling is het geld zeker waard.

Ik heb in Nederland een aanvullende verzekering die mij hier recht geeft op behandeling in zowel een algemeen ziekenhuis als een privékliniek. Momenteel ben ik nog steeds ziek. Dag 10 inmiddels. Laat ik het niet hebben over snot, maar over hoestaanvallen die me dag en nacht opbreken en maar niet overgaan. Als ik naar de dokterspost hier in het dorp een dokter wil zien, dan is het niet meer gemakkelijk om een afspraak te krijgen. Je moet om 8 uur in de ochtend in de rij gaan staan om een afspraak te krijgen en dan maar hopen dat het snel is. Ik kan ook naar één van de particuliere klinieken, die ook een dokterspost hebben. Maar die klinieken zijn ver weg, een dik half uur rijden. Dat kost ook tijd. Ik heb Ahmad gezegd: ´Laten we morgen eerst maar in de rij gaan staan bij de dokterspost op 10 minuten lopen. Als ik daar niet snel een afspraak kan krijgen, dan kunnen we alsnog naar een kliniek rijden.

Normaal ga ik nooit naar de dokter voor een verkoudheid. Maar dit duurt zo lang en het put me uit. Ik voel me heel slecht en zie geen vooruitgang.

Vrolijke gezichten

Geplaatst op door
4

Stond vandaag weer op met die knallende koppijn waaraan ik inmiddels gewend ben. Wanneer gaat de griep over? Het is nu dag 10. De fluimicil en de mondspray beginnen hun werk te doen. De snot wil er nu uitkomen. Was ik daar maar eerder aan begonnen. Maar ik ben niet gewend om medicatie te gebruiken voor een zware verkoudheid of een griep en ga daarvoor ook nooit naar een dokter. Mijn stiefvader placht te zeggen: ´Met medicijnen duurt een griep 7 dagen en zonder een week (haha)´. Dus medicijnen zouden flauwekul zijn. Ik merk nu toch dat er weldegelijk producten zijn die kunnen helpen of op zijn minst verlichting geven.

Vanmorgen maakten we een ochtendwandeling en gisteren deden we grote boodschappen. Opvallend is hoeveel vrolijker mensen in dit dorp uit hun ogen kijken dan in Nederland. Al bij de Mercadona gisteren viel me op hoe tevreden de mensen hier kijken, met een lichte glimlach op hun gezichten. De Andalusiër is geen klager. De expressie van de meeste oudjes hier vind ik ronduit lief. Dat is wat anders dan de verbitterde en misprijzende trek die ik zie op de gezichten van veel ouderen in Nederland. En vanmorgen, toen we onze ochtendwandeling deden, werden we gegroet door elke voorbijganger. Het maakt mensen niet uit of ze je kennen. Maar degenen die ons wel kennen maakten direct ook een praatje.

Gezien vanaf de voordeur

We zagen dat niet alleen onze straat opnieuw geasfalteerd is en afgezet met plantenbakken zodat niemand meer kan parkeren, maar dat dit in onze hele buurt aan het gebeuren is. Het ziet er heel leuk uit en het zal een stuk rustiger zijn. De smalle straten lenen zich niet echt voor autoverkeer, maar zonder geparkeerde auto´s aan de kant van de wegen zal het doorrijden veel gemakkelijker zijn.

Er hangt een ochtendnevel in het dal, maar het rozige woestijnzand in de lucht lijkt minder geworden.
´Beneden´ wordt een enorme parkeerplaats aangelegd.