Hoe fijn is dat. We kwamen erachter dat 1 nachtje slapen ook o.k. zou zijn geweest, omdat we maar 70 km verderop waren. We kunnen best vaker uitstapjes maken naar dorpen in de omgeving en soms kan dit zelfs zonder in een hotel of casa rustica te verblijven. Oost-west-thuis-best, zeker wat eten betreft. Hoewel we een keer best goed gegeten hebben in een restaurant met een Indiase keuken.
Tijdens onze eerste bergwandeling was de batterij van mijn kleine Sony camera op. Ik maakte deze foto met de ´Nikon met de toeter´ die alleen in de verte scherp te stellen is. Gek genoeg kwamen juist de bloemen dichtbij scherp in beeld en de rest vaag. Dat maakt de foto in mijn ogen mooi.
We hebben allebei mooie foto´s gemaakt en die met elkaar gedeeld. Ahmad is al bezig een filmpje te plakken met een selectie uit ons beider foto´s door middel van het mooie programma Lightroom. Ik weet nog niet of ik dat ook ga doen. Misschien kiezen we wel beiden dezelfde foto´s en dan is dat overbodig. Ik ga liever verder met mijn schilderij.
Moet nog veel aan gebeuren
Al met al was het een heel mooie reis die ons nieuwe energie heeft gegeven. Zo kwamen we op het idee om het logeerbed te verhuizen naar de ´salon´ (die ik nu alleen gebruik om te fietsen en intussen naar tv te kijken) en de bedbank in ons kantoor/atelier te zetten in plaats van dat bed, dat veel meer plaats inneemt. Dat we daar niet eerder op zijn gekomen.
Gisteren zijn we teruggekomen. We zagen naarmate we verder Malaga en de costa naderden het verschil in luchtkwaliteit. In Guadalcanal is het zicht helder en hier is de lucht heiig.
De bewoners van Guadalcanal zijn vriendelijk en relaxed. De bewoners van Alhaurin de la Torre zijn dat ook, vooral in het oude dorpsgedeelte waarin wij wonen. Maar in Guadalcanal is de sfeer toch nóg meer ontspannen. Guadalcanal ligt middenin het beschermde natuurgebied van de Sierra de Norte in de provincie Sevilla. Het gebied staat bekend om zijn vele vogelsoorten. Vogelspotters en andere natuurliefhebbers plegen het gebied met name in de zomer veel te bezoeken. Je hoort ook in het dorp een grote variatie aan vogelgefluit. Het dorp Guadalcanal is vrij klein en overzichtelijk met allemaal witte, veelal antieke woningen met dikke, goed isolerende muren. Er staat geen enkel flatgebouw.
We werden steeds enthousiaster om daar te gaan wonen, vooral toen we zagen dat er veel huizen te koop staan. Het is voor Ahmad beter om dichtbij zijn dochter te wonen. Zeker als ik eerder zou komen te overlijden dan hij. Bovendien kunnen we heel goed met haar en haar partner opschieten en voelen wij ons allebei erg thuis in Guadalcanal.
Dus Ahmad zoekt nu een huis naar zijn zin in Guadalcanal of omgeving en zal dan zijn huis in Alhaurin de la Torre moeten verkopen. We hebben al gezien dat er wel mogelijkheden zijn om vanuit het afgelegen Guadalcanal met een trein rechtstreeks naar Madrid te reizen (ook al duurt het 6 uur, maar je ziet dan ook veel mooi landschap). Vanuit Madrid gaan veel vluchten naar Nederland, maar helaas niet naar Rotterdam luchthaven. Als je maar een keer per jaar op en neer hoeft te reizen is dat niet zo een groot probleem.
Nu is het wachten op een huis daar dat ons bevalt, want gemakkelijk laten we deze leuke atico ook niet achter. Het huis zal helemaal naar onze zin moeten zijn en vooral naar die van Ahmad, omdat dit het huis zal zijn waarin hij zijn verdere leven zal wonen. We hebben de dorpsbewoners en zijn dochter en partner laten weten dat hij op zoek is naar een woning en ook het enige makelaarskantoor bezocht dat het dorp kent. Maar de meeste huizen worden daar niet via de makelaar verkocht, maar gaan van eigenaar tot koper via mondelinge info. Daarvan moeten wij het waarschijnlijk ook hebben. Zijn dochter en partner gaan voor hem op zoek.
Ik had geen internet in het schitterende casa rural dat wij huurden in Guadalcanal, maar ik heb in word zitten schrijven over wat ik daar meemaakte en voelde. Het hele verhaal zal ik hierna in mijn weblog zetten, geïllustreerd met foto´s.
