Mijn kinderen hebben geen achternaam gekregen bij hun geboorte. Dat heeft de volgende reden. Hun vader komt uit het grensgebied van Afghanistan en Pakistan en heeft de Pakistaanse nationaliteit. Dit hoewel hij er zelf prat op gaat dat hij een Pathan is en dat het graf van zijn overgrootpa zich in Kabul bevindt en daar wordt geëerd als het graf van een sufi-heilige ofwel ‘pir’. Het was voor het nageslacht van deze pir (door de pir zelf tijdens zijn leven) verboden dit graf, dat door mensen gezien wordt als als een bedevaartsoord, te bezoeken. De opa van mijn kinderen gehoorzaamde niet en bezocht het graf van zijn vader toch. Hij werd kort daarna verlamd en lag vanaf dat moment in bed zonder nog te kunnen spreken. Kort daarna stierf hij, toen mijn ex nog een baby was.
Na de dood van opa vertrok de jongste van zijn 4 vrouwen (de oma van mijn kinderen dus) met drie kinderen naar Karachi in het zuiden van Pakistan. Zij was bang voor de drie andere vrouwen, die in Peshawar allemaal op hetzelfde terrein woonden met een gemeenschappelijke binnenplaats. De andere vrouwen waren jaloers op haar en konden haar nu wat aandoen.
Een indrukwekkend verhaal, maar de clou van het verhaal is dat er in het gebied waar mijn ex geboren is geen achternamen zijn. Je bent die en die, zoon van die en die, maar een voor- en achternaam bestaat daar niet.
Toen mijn kinderen geboren werden was ik wel op de hoogte van het feit dat mijn ex geen achternaam had. Maar ik dacht dat ik in Nederland gewoon zijn naam kon kiezen als achternaam voor al mijn kinderen. Dat is ook gebeurd. Al mijn kinderen hebben hun vaders naam als tweede naam. Maar wat blijkt nou? (En ik kwam daar pas achter toen mijn kinderen al volwassen waren) Mijn kinderen hebben geen achternaam, maar wel allemaal dezelfde tweede voornaam. Hiermee zijn ze zonder problemen groot geworden. Voor de meisjes, die zelf weer kinderen kregen was het geen probleem, als zij de naam van hun partner gaven als achternaam voor hun kinderen. Voor mijn zoon is het echter wel een probleem. Hoe kan hij zijn kinderen een achternaam geven, als hij die zelf niet heeft? Gelukkig is er een oplossing. Mijn kinderen kunnen allemaal desgewenst hun tweede roepnaam alsnog bij de gemeente laten registreren als achternaam. Ik wil graag dat zij dat ook doen.
Mijn zoon twijfelde nog even of hij de naam zou kiezen van mijn vader (mijn achternaam) of die van zijn vader. Hij neigde ernaar om mijn naam te kiezen. Mijn naam is Theunissen, maar ik voel me net zo min een Theunissen (de naam van mijn biologische vader) als een Elkerbout (de naam van mijn stiefvader). In mijn ogen is er maar één realiteit. Je heet naar de persoon die je vader is (of moeder). Hoezeer je je verwant voelt met of gekoesterd voelt door die persoon doet niet ter zake. Het is de realiteit. Ik ben blij dat hij nu heeft gekozen voor de naam van zijn vader, zoals ik dat heb bedoeld vanaf zijn geboorte.
Het blijft voor mij een ‘dingetje’, die namen. Voor mijzelf zegt mijn eigen naam me niets en deze bepaalt zeker niet mijn identiteitsgevoel. Ik ben te vaak van naam gewisseld om er nog waarde aan te hechten, evenals aan mijn ‘roots’.
