Hij weet nog niet of hij het weblog ooit echt de ether in gaat sturen. Het staat nu in zijn local host. Maar hij liet me alvast de inleiding lezen die hij schreef aangaande zijn motivatie voor dit weblog. Ik las hem en zag er in mijn ogen alles in wat Ahmad typeert als liefhebber van de natuur en hoe hij die weet te verbinden met spiritualiteit, liefde en zijn geloof. Daarom wil ik de inleiding hier plaatsen in het origineel en in mijn mijn vertaling uit het Spaans.
Zie onderstaande:
Este es un espacio para hablar de mi jardín como símbolo de vivir y saber. Un jardín es mucho más que un conjunto de plantas más o menos ordenadas: es una pequeña representación de la dinámica vital de las personas, animales y plantas, y todo ello bendecido por la luz del sol, la luna y las estrellas, el agua y el viento que contiene el oxígeno y otras partículas vitales.
Sin embargo, teniendo en cuenta todo lo anterior, un jardín nace en la mente antes que en la realidad, una idea, o pensamiento, que germina en lo más profundo de los sentimientos, las emociones y la espiritualidad. Hablamos de jardín como expresión humana, no como un producto comercial. Cada sociedad y cultura ha ordenado este pequeño espacio según sus valores, anhelos y sentimientos, su tecnología, saberes y recursos. Pero quiero hablar de la vida contenida en un jardín, sea el que sea, pobre o rico, diverso o monótono.
¿Para que ha creado la naturaleza tanto colores y olores? No es un ofrecimiento para deleite humano, sino para sus propias necesidades biológicas: atraer a los insectos que puedan polinizarlas y, de este modo, reproducirse y evolucionar genéticamente. Y por debajo de sus flores y hojas, otro mundo infinitamente pequeño, trabaja sin descanso para hacer posible todo signo de vida. Es una armonía universal donde todos ponen su pequeña aportación en este proceso vital, pero eso no signfica una forma ideal (desde la perspectiva humana) de ser y comportarse, como podemos contemplar en la crudeza de los depredadores cuando necesitan cazar para comer, o para defenderse. Pero esa «crudeza natural» es un puro bálsamo ante las crueldades de que es capaz el ser humano.
Un jardín es una representación del gusto y refinamiento por la vida, en su sentido más profundo, pues alrededor de las flores y sus aromas, han surgido verdaderas obras poéticas, grandes obras de artes en pinturas y arquitectura en cuyo espacio es propio para el amor, la amistad, la alegría y la meditación, también ese rincón donde podemos ocultarnos para llorar las penas, los desamores y engaños.
Por tanto, un jardín es un espacio cultural, emocional y espiritual que cada ser humano necesita y anhela.
Mijn vertaling:
Dit is een ruimte om te praten over mijn tuin als symbool van leven en kennis. Een tuin is veel meer dan een verzameling min of meer geordende planten: het is een kleine representatie van de vitale dynamiek van mensen, dieren en planten, en dit alles gezegend door het licht van de zon, de maan en de sterren, het water en de wind die zuurstof en andere vitale deeltjes bevat.
Als we echter al het bovenstaande in aanmerking nemen, wordt een tuin in de ziel geboren voordat het in werkelijkheid een idee of gedachte is, die ontkiemt uit de diepten van gevoelens, emoties en spiritualiteit. Ik wil hier praten over een tuin als menselijke uitdrukking, niet als een commercieel product. Elke samenleving en cultuur heeft haar ruimte georganiseerd op basis van haar waarden, verlangens en gevoelens, haar technologie, kennis en middelen. Maar ik wil het hebben over het leven in een tuin, wat die ook mag zijn, arm of rijk, divers of eentonig.
Waarom heeft de natuur zoveel kleuren en geuren gecreëerd? Het is geen aanbod voor menselijk genot, maar voor haar eigen biologische behoeften: het aantrekken van insecten die haar kunnen bestuiven, zodat zij zich op deze manier genetisch kan voortplanten en evolueren. En onder de bloemen en bladeren werkt een andere oneindig kleine wereld onvermoeibaar om elk teken van leven mogelijk te maken. Het is een universele harmonie waarin elke soort zijn kleine bijdrage levert aan dit vitale proces, maar dat betekent niet dat er een ideale manier is (vanuit menselijk perspectief) om te bestaan en zich te gedragen, zoals we kunnen zien in de ruwheid van roofdieren wanneer ze moeten jagen om te kunnen eten of zich verdedigen. Maar deze ‘natuurlijke wreedheid’ is een puur balsem vergeleken met de wreedheden waartoe mensen in staat zijn.
Een tuin is een weergave van de smaak en verfijning van het leven, in de diepste zin van het woord, omdat rond de bloemen en hun aroma’s echte poëtische werken zijn ontstaan, grote kunstwerken in schilderijen en architectuur waarin de ruimte geschikt is voor liefde, vriendschap , vreugde en meditatie. Daarnaast een ruimte waar we ons kunnen verstoppen om uit te huilen over het door ons geleden (liefdes)verdriet en bedrog.
Daarom is een tuin een culturele, emotionele en spirituele ruimte die ieder mens nodig heeft en waarnaar hij verlangt.
