Om te beginnen met de Sonosperikelen. Sonos heeft een mooi geluidssysteem. Als je zo een systeem bestelt word je aangenaam verrast door de mooie en degelijke manier manier waarop de speakers en de beam verpakt worden voor verzending. Je ziet dat daaraan veel zorg wordt besteed. Het voelt als een cadeau wanneer je de dozen uitpakt.

De software van Sonos is heel eigentijds, waarbij veel gewerkt wordt met bluetooth. Dat heeft zijn voor een zijn tegen. Het mooie ervan is dat je extra luidsprekers kan aansluiten door alleen maar een stekker in het stopcontact te steken. De Sonos app in je telefoon helpt je dan verder door de installatie heen en met die app kun je ook je dan ook muziek naar keuze afluisteren via je Sonosapp die je kan verbinden met verschillende diensten zoals Spotify en YouTube Music, alle radiozenders of een eigen aan te maken speellijst, terwijl de installatie ook een mooi geluid geeft wanneer je de tv aanzet. Dubbel rendement dus.

Maar het bleek voor mij een Ahmad niet gemakkelijk om alles in goede orde te koppelen. Kijkend op internet zag ik dat wij niet de enigen waren met deze sofwear-problemen. Er schijnt bij meer mensen iets helemaal fout te gaan in de Sonos App.

Vanmorgen bedacht ik me dat ik toch liever de twee losse luidsprekers in de woonkamer wilde in plaats van verspreid door het huis. Beter één kamer met een goed vol geluid dan verschillende vertrekken met een minder geluid. Het lukte Ahmad en mij niet de speakers met met de beam te verbinden en daarom belde ik toch maar mijn zoon. Hij had toevallig tijd en kwam vrij snel langs met zijn gezin. Binnen een kwartier had hij alles voor elkaar. Mijn schoondochter veranderende daarna ook nog wat instellingen in mijn telefoon in mijn Whatsapp account. Ik had daar ook wat problemen waarvan ik het waarom niet begreep.

Ik dacht dat ik wel handig was geworden op digitaal gebied, maar moet toch constateren dat zowel Ahmad als ik op dat gebied achter lopen bij de generatie na ons, hoe vaak we ook bezig zijn met onze laptopjes en neuzelen in onze telefoons.

Wat ben ik blij. Vanavond voetbal kijken met een surround bioscoopgeluid. Daar verheugen we ons op.

Maar nu komt de verrassing. Toen we aan het rummikubben waren vanmiddag, vroeg Ahmad of ik wat achtergrondmuziek wilde opzetten. Ik zag hem even later vrolijk meetikken op het ritme. Alle jaren dat we nu samen zijn heb ik gedacht dat hij helemaal niet van muziek houdt en liever stilte om zich heen heeft. Hoezeer heb ik me vergist! ‘Ik wist niet dat jij muziek wel leuk vond,’ zeg ik tegen hem. ‘Het ligt eraan welke muziek,’ zegt hij. ‘Maar een muziekje op de achtergrond, niet al te hard, vind ik wel gezellig.’

Dat is voor mij een opluchting en een grote verrassing. Zo kunnen we dus af en toe samen van muziek genieten. En op momenten dat ik alleen ben in de woonkamer kan ik de bassen wat verder openzetten en even lekker bewegen op de muziek. Dat lijkt me heerlijk.

Al met al ben ik dus blij met mijn nieuwe aankoop, waarvan ik vannacht nog even wakker lag, denkend dat het misschien van mijn kant een overdreven en hebberige uitspatting was geweest. Ik moet echt wennen aan zulk gedrag van mijzelf.

Nu is het voorlopig wel even genoeg met al die grillen.