Wat betreft meubels, kleding en veel andere spullen ben ik zuinig en weinig consumptief.

Dat geldt niet voor apparaten. Het is niet zo dat ik onnodig apparaten aanschaf, maar als ik een apparaat nodig heb, dan bezuinig ik daar niet op. Deze zomer ben ik me bijzonder te buiten gegaan voor mijn doen. Ik kocht een nieuwe telefoon, een tv en een geluidssysteem.

Dus zo zuinig ben ik ook weer niet, maar ik hecht aan bepaalde zaken meer waarde dan aan andere, ook al kan ik soms heel lang wachten voordat ik mezelf wat gun.

Dat geldt bijvoorbeeld voor muziek. Ik heb vroeger veel van muziek gehouden. Het luisteren naar muziek gaf me troost. Ik maakte mijn huiswerk met muziek. Als ik moest gaan slapen luisterde ik stiekem naar muziek onder de dekens op een heel klein radiootje. Tijdens mijn eerste huwelijk hield de liefde voor muziek even op, zoals zoveel voor mij ophield in die tijd. Maar toen ik was gevlucht naar een opvanghuis met mijn kinderen had ik vrijwel permanent oordoppen in mijn oren en een walkman met een cassettebandje in mijn zak. De muziek sleepte mij door moeilijke tijden. Dat was toen muziek van de 90er jaren

Maar met geluidsinstallaties had ik nooit geluk. Die deden het bij mij nooit lang en waren zo kapot. Ik ging geloven dat er geen zegen rustte op mij en muziek. Of in ieder geval dat ik kennelijk nooit muziek door mijn huis kon laten schallen, maar deze alleen discreet zou kunnen beluisteren via een koptelefoon of oordopjes. Dat is o.k., maar muziek horen via goede luisprekers is toch wel wat anders. Ik wil niet graag anderen lastig vallen met mijn muziekgeluid en daarom liet ik het jaren maar zo.

Intussen denk ik met weemoed terug aan de tijd dat ik heel klein was en nog niet naar school hoefde. Mijn moeder was in huis bezig en had de arbeidsvitaminen aanstaan op de radio. Ik zat uit het raam te kijken en genoot van de muziek. En zo kan ik me wel andere momentjes voor de geest halen. Mijn kinderen in hun jonge jaren, die muziek lieten horen via hun kamers met een mooie beat, waarvan ik ook genoot. Het verrast worden door een mooie plaat die ik hoor op de radio of in een film. Ja, ik ben nog steeds dol op muziek, ook al wil ik het niet aldoor horen. Het is vooral de verrassing van het moment die ineens zo kan ontroeren of enthousiasmeren. En ik ben nog steeds gek op dansen. Dat doe je nu eenmaal beter zonder dopjes in je oren of een koptelefoon op je knar.

Dus ja, ik heb mezelf een Sonos soundsysteem gegund met geluid in drie kamers. Met een korting via verzamelde punten bij de ING bank. En ik heb de muziek nu aanstaan in de huiskamer, terwijl ik hier zit te typen.

Probleem is dat ik niet direct weet welke muziek ik leuk vind. Het is voor mij altijd een verrassing als ik iets hoor wat me raakt. En daarbij is het ook zo dat ik ook snel uitgeluisterd ben als ik een bepaalde melodie te vaak gehoord heb. Dus dat is nu even zoeken. Ik heb op dit moment negentiger jaren muziek opstaan, verder terug is voor mij te gedateerd. Ik denk dat ik verder moet kijken. Ik heb het nog niet echt gevonden. Maar het geluid is goed!

Oma moet even wennen 🙂.