De woningnood is hier lang niet zo groot als in Nederland. Huizen zijn te koop voor veel minder geld dan in Nederland. Daar staat tegenover dat het gemiddelde inkomen van de Spanjaard veel lager is dan dat van een inwoner van Nederland. Het is daarom voor buitenlanders aantrekkelijk om in Spanje een huis te kopen. Als iemand zijn huis voor een goede prijs kan verkopen in Nederland, dan kan deze met wat geluk een huis in Spanje kopen dat twee keer zo groot is en met veel meer grond. Vandaar dat dit ook veel gedaan wordt.

Maar voor de gemiddelde Spanjaard die nog geen eigen huis heeft is het niet zo gemakkelijk een huis te kopen, ook al lijkt de koopsom naar de maatstaven van de noorderling belachelijk laag. Zo laag is de koopsom eigenlijk niet meer, zeker in de grote steden of aan de costa´s, want daar zijn de bedragen voor huur of koop van een huis ook hoog en dat wordt steeds erger. Hier in de provincie Malaga zijn de prijzen van de woningen enorm gestegen.

Net als in Nederland heb je in Spanje ook sociale woningen, maar dat zijn er verhoudingsgewijs in vergelijking met het aantal woningzoekenden veel minder dan in bijvoorbeeld Nederland, waar toch ook al jaren een tekort is aan deze categorie woningen. Daarbij komt dat in Spanje deze woningen steeds meer worden afgebroken om plaats te maken voor andere woningen die meer opbrengen. In de oude binnenstad van grote steden als Madrid en Malaga worden sociale woningen regelmatig gesloopt om plaats te maken voor andere bebouwing. Datzelfde gebeurt in Nederland ook, maar daar is men wel zo correct om mensen een andere woning aan te bieden en daarnaast zelfs verhuiskosten. Zo niet in Spanje! Daar worden mensen zonder pardon op straat gezet als hun huis plat gaat. Dat geeft heel schrijnende situaties te zien. Oude mensen en zelfs gehandicapten staan ineens op straat.

Alhaurin de la Torre is een welvarend dorp, dat je bijna geen dorp meer kan noemen, omdat de plaats enorm is gegroeid door de vele buitenwijken (urbanizaciones). Als wij gaan wandelen vanuit het oude centrum waar wij wonen, dan kunnen we kilometers lopen binnen de bebouwde kom. Veel mensen die in Malaga werken hebben in de buitenwijken een woning.

Maar dakloosheid bestaat hier ook. En huizen worden hier gekraakt, ook al mag dat officieel niet. Als het huis door niemand wordt opgeëist dan wordt er weleens een oogje dicht gedaan. Een voorbeeld van zo een kraakpand is dit huis.

En dat blijkt te kloppen. Laatst zagen we een man voor het huis bezig grote plastic 5 liter- flessen in een karretje te laden. Eerst begreep ik niet wat hij deed. Zou hij ze verzamelen voor statiegeld? Maar hier is nog geen statiegeld op dergelijke flessen. Boven op het balkon stond een zwartharige vrouw naar hem te kijken. Ze zag eruit als een ´gitane´. Omdat ik zo keek en zij naar me terugkeek zwaaide ik naar haar en zij zwaaide terug. ´Woon je in dit huis?´ vroeg ik haar. Ahmad naast me zei zachtjes: ´Dat moet je niet vragen.´ Maar zij antwoordde me gewoon en zei: ´Ja, ik woon hier.´ ´Goed gedaan,´ riep ik en ik zwaaide nog ten afscheid. De man had naast de vele lege flessen ook een stuk tuinslang bij zich in het karretje. Toen ik verder liep en ging nadenken, begreep ik dat hij de flessen had ingeladen om water te gaan halen bij de bron in het dorp, waar je gratis goed drinkwater kan tappen. De slang diende natuurlijk om snel de flessen te kunnen vullen zonder ze stuk voor stuk te hoeven optillen.

Vandaag vraag ik Ahmad: ´Schaamde jij je dat ik gewoon vroeg aan die vrouw of ze daar woonde?´ ´Nee,´ antwoordt hij. ´Ik schaamde me niet. Maar het had gekund dat zij iets zou antwoorden als ´´wat gaat jou dat aan?´´ Maar dat gebeurde niet, want het was een open persoon.´ ´Ja,´ zeg ik. ´Dat had zij kunnen zeggen en dat zou ik ook geaccepteerd hebben, want daar heeft ze dan gelijk in.´ Het gaat me natuurlijk niets aan.

Als ik er later over nadenk dan besef ik dat ik de vraag stelde vanuit een open invalshoek en dat zij dat waarschijnlijk ook zo heeft opgevat. Ik heb zelf ooit een woning gekraakt als student, waarin ook geen elektriciteit en water was en ik weet hoe je dan kan afzien maar nood breekt wetten. Dat ik zei: ´Goed gedaan´ kwam uit mijn hart.