Bij aankomst in ons straatje zagen we een heel stel buurtbewoners buiten voor hun huis zitten, terwijl hun kinderen en kleinkinderen buiten speelden.

Zoals altijd maakten ze met ons een praatje. Niet diepgaand maar zoals het hoort, over en weer vragen hoe het ermee is en natuurlijk klagen over het weer. De zomer was weer verschrikkelijk heet geweest hier en men verlangde naar de winter. Ons buurtje is nu autovrij, dat wil zeggen: er wordt nog wel gereden om in uit de garages te komen, maar er wordt niet geparkeerd. Dat is wel een stuk mooier om te zien en rustiger.

Ahmad had in Nederland een pyrografiewerkje gemaakt voor Miguel, de kattenman.

Hij kwam het gisteren ophalen met zijn vrouw. Dat is best apart, want hier plegen mensen niet veel bij elkaar op bezoek te gaan in hun huizen. We zaten even te praten op het terras en toen vertelde Miguel, die nu 7 katten heeft, dat hij eigenlijk nooit van plan was een kat te nemen. Hij was meer een hondenman, maar hij hield van alle dieren. Dacht evenwel nooit dat hij een huisdier wilde. Tot hij op een goed moment een jong zwerfkatje tegenkwam. Het diertje mauwde klagelijk. Hij aaide het even, maar zei dat hij verder niks kon doen voor het beestje. Hij wilde doorlopen maar het katje bleef mauwen en toen zei hij tegen het katje: ´Ik ga nu naar huis en als je helemaal me me meeloopt tot in mijn huis, dan mag je bij me blijven wonen´. Het katje liep met hem mee en het liep zelfs de trap op naar de tweede verdieping. Dit katje zou de eerste bewoner worden en daarna volgden er nog zes katten van de straat.