Gelukkig zijn

Mijn vriend P. (de P. die niet ernstig ziek is) was er verbaasd over dat ik zei dat dit de gelukkigste fase in mijn leven tot nu toe is. Hij zei dit totaal niet te herkennen, omdat hij het helemaal niet prettig vindt om oud te zijn. Ook ik vind het jammer dat ik nu door een wat zwakker lichaam dan voorheen minder kan dan in mijn jongere jaren. Maar daar weegt tegenop dat er nu ook minder gedaan hoeft te worden en het leven een stuk gemakkelijker is als gepensioneerde met kinderen die allen hun eigen leven hebben.

Ik ben gaan nadenken. Hoe kan het toch dat zo weinigen van mijn leeftijd zich herkennen in mijn gelukbeleving als oudere?

Ik zie het antwoord daarop als volgt. Als je veel hebt moeten afzien gedurende een aanzienlijk deel van je leven, dan voelt al het geluk en gemak van leven wat je daarna ten deel valt als een hemel op aarde. Heb je in je jongere jaren veel plezier gekend en veel moois mogen meemaken, dan kan op je oude dag het leven tegenvallen als bepaalde goede omstandigheden die je hebt gehad in je leven wegvallen.

Ik behoor, denk ik, tot de kleine groep mensen die in haar jongere jaren veel heeft moeten missen en dat komt (besef ik heel goed) voor een groot deel door domme keuzes die ik zelf maakte. En die keuzes werden weer bepaald door een totaal gebrek aan zelfvertrouwen, wat weer veroorzaakt werd door ervaringen in mijn jeugd. Telkens merkte ik wel dat een onzichtbare welwillende ‘hand’ mij wegtrok uit uiterst penibele en vervelende situaties. En uiteindelijk mag ik nu ervaren dat alles alsnog is goed gekomen. Alhamdullillah! Dank u, o God.

Ik ben samen met de liefde van mijn leven. Als ik met hem ben maakt het mij niet uit waar ik me bevind. Ik ben gelukkig naast hem. Met mijn kinderen, die allemaal ook door pieken en dalen zijn gegaan en om wie ik me veel bekommerd heb, gaat het nu alle vier goed. Ze zijn gelukkig met hun partners, werk en hun kinderen. Ik heb met hen allemaal een mooi en goed contact. Ze redden zich nu wel, ook al zou ik er niet meer zijn en dat geeft mij veel rust.

De gelukkige jaren die ik nu mag meemaken zijn een cadeautje. Voor mij is het altijd belangrijk geweest nuttig te zijn voor een ander. Ik heb lange tijd gedacht nog niet te mogen sterven, omdat ik hier nog nodig was. Dat idee heb ik nu niet meer. Ik kan nu wel gaan ?, maar zal daar zelf nu zeker niet voor kiezen. Want ik ben veel te gelukkig met mijn vredige en kalme leven nu. Als de tijd echter komt, dan ga ik met een gerust hart.

Soebhan Allah. Alles is te danken aan Allah. Zonder Allah ben ik niets. Ik moet nu denken aan het volgende gedicht:

Voetstappen in het zand

ik droomde eens en zie
ik liep aan ’t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.

We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
de Heer liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.

Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.

Ik zei toen “Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad..”

De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
“Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen…”

– Mary Stevenson

Werkelijk voelt het zo voor mij als ik terugkijk op mijn leven.

Wat betekent geloven in God / Allah voor mij?

Vannacht werd ik wakker om 3 uur. Na het ochtendgebed een klein half uurtje later kon ik niet gemakkelijk inslapen. Ik dacht: laat ik deze tijd benutten om me dingen af te vragen. Wat betekent het geloven in God/ Allah voor mij?

Vanaf dat ik een klein kind was geloof ik in het bestaan van een God. Waarom dat zo is kan ik niet verklaren. Hoe ouder ik werd, hoe moeilijker het voor mij werd om dit godsbesef te gieten in een bestaande godsdienst. Uiteindelijk besloot ik dat er in ieder geval een Hogere Intelligentie moest zijn achter alles wat gebeurde of zoals ik het toen in gedachten noemde: kosmische wetten die overal gelden en die perfect zijn. Ik hield een schriftje bij van gebeurtenissen en de consequenties daarvan en probeerde zo uit te zoeken wat de overeenkomsten waren in alle gebeurtennissen en hun gevolgen. Ik ontdekte dat er niet altijd een causaal verband hoeft te zijn tussen gebeurtenissen, maar dat het ook een een correlatie kan zijn tussen gebeurtenissen. Dat wil zeggen dat gebeurtenissen gelijktijdig kunnen plaatsvinden zonder oorzakelijk verband. Ik ontdekte dat wat men ’toeval’ noemt een uiting kan zijn van zo een correlatie tussen gebeurtenissen. Ik zag betekenis in beide typen verband en probeerde op mijn manier inzicht te krijgen in de kosmische wetten. Het bleef natuurlijk een heel gezoek zonder einde.

Toen ik nog wat ouder was en inmiddels psychologie studeerde hield ik me in mijn vrije tijd bezig met het bestuderen van allerlei geloofsrichtingen en filosofische inzichten. Met name zocht ik naar overeenkomsten tussen de godsdiensten, die mogelijk waarheid konden bevatten. Ik herkende me vooral in het oosterse denken dat meer belang hecht aan het samenvallen van gebeurtenissen dan aan causale verbanden. In mijn psychologiestudie kwam deze manier van kijken naar de wereld vooral tot uiting in de Gestalt psychologie.

Kort na het behalen van mijn doctoraal in de psychologie bekeerde ik me tot de islam, een voor velen onbegrijpelijke keuze.

Nu, 45 jaar later, vraag ik me ook soms af waarom ik heb gekozen voor de islam als godsdienst. Ik herken me niet in de strenge kledingvoorschriften voor met name vrouwen die sommige moslims hanteren en evenmin in veel andere geboden en verboden die sommigen zich opleggen, zoals het niet mogen portretteren van mensen, dieren of planten en het niet mogen dansen of muziek maken. Ik geloof wel in veel andere adviezen zoals het advies om geen alcohol te drinken en varkensvlees te eten, geen overspel te plegen, niet te liegen, mens dier en plant geen schade te berokkenen, niet te roddelen, goed te zijn voor ouders, kinderen, familie en buren (voor mensen in het algemeen), eerlijk zijn in de handel. Kortom leven alsof God/Allah voortdurend over je schouder meekijkt op alles wat je van plan bent, zegt en doet. Sheikh Nazim (moge zijn verlichte ziel voor altijd in vrede rusten en met Allah zijn) verwoordde het heel simpel. Hij zei: ‘Bij alles wat je wilt gaan zeggen of doen, kun je je afvragen wat Allah hiervan zou vinden. Vindt hij het goed dan is het o.k.. Zo niet, doe het dan beter niet. Zo gemakkelijk is het.’ Hij glimlachte terwijl hij dit zei.

En daarmee kom ik bij wat Allah voor mij betekent. Allah fungeert voor mij als een ‘kompas’ in mijn leven. Allah is voor mij Perfectie en Allah geeft voor mij aan op elk moment wat goed gedrag is of slecht. Het bidden tot Allah vijf keer per dag helpt mij om mij even dicht bij Allah te voelen en los van de dagelijkse beslommeringen en mijn constante gedachtestroom.

Ik weet dat veel mensen zeggen dat er geen god bestaat en dat het een verzinsel is van de mens. Ik kan niet bewijzen dat dit niet zo is. Maar voor mij is het belangrijk om mij tot Allah/God te wenden om een richtlijn te hebben. Ik kan die richtlijn niet uit mezelf halen, omdat ik niet perfect ben en omdat ik weet dat mijn ‘nafs’ (ego) mij om de tuin kan leiden. Het refereren aan Allah, die niet gekend kan worden, maar die wordt geëerd in 99 namen van perfecte eigenschappen, helpt mij op de ‘siratal mustaqim’ (juiste weg) te blijven. Als ik afdwaal ben ik niet gelukkig, weet ik uit ervaring.

Ik ben nog steeds wat grieperig….

Niet zeuren

Vandaag stond ik op om 5 uur om te gaan ontbijten en direct nam ik me voor om het vandaag anders te doen dan gisteren. Niet kijken op de klok en dan denken: ´hoeveel uur duurt het nog voordat ik mag eten´. Dat is een slecht idee. Beter is het gewoon de dingen te doen die je moet doen en niet aan ´eten of geen eten´ denken.

Want is dat moment dat je je eerste hap neemt na 15 uur vasten zoveel beter dan veel andere momenten op je dag? Nee, eigenlijk niet. Het moment van weer mogen eten kan me zelfs triest maken. Bijvoorbeeld als ik bij het ontvasten gulzig mijn appelschijfjes met kaneel en honing zit te kauwen en dan moet denken aan een veel te groot deel van de mensen en dieren op de wereld die creperen van de honger en zich behelpen met beschimmeld brood en afgekloven boutjes uit vuilnisbakken of helemaal zelfs dat niet hebben. Ik kan er niks aan doen dat zulke gedachten me passeren. Het vasten wat ik doe is niets vergeleken bij mensen die elke dag onzeker zijn of ze wel eten hebben voor zichzelf, hun kinderen en hun dieren of die in de ochtend al weten dat ze dat niet zullen hebben en langzaam doodgaan van honger en ontbering. Met die gedachte is het gemakkelijk voor mij om de knop om te zetten en niet te denken aan mijn buik, waarvan ik al weet dat die weer gevuld zal worden, maar me te richten op andere gedachten en bezigheden.

Zoals vanmorgen toen ik, zoals ik gewend ben nu, bij de dageraad op het terras ging staan en hangend over de balustrade mijn oren te goed deed aan het concert van de vroege merels. Wat een lieflijk geluid. In de verte begeleid door haangekraai in verschillende toonaarden en af en toe het katachtige geluid van de pauw. Een hond die even blaft. Ik stond er lange tijd naar te luisteren bij het licht van de maan, waar nu al een stukje vanaf is. Als de maan weg is, dan zal de maand ramadan voorbij zijn en begint de maand shawal, ook één van de vier heilige maanden.

Na het bidden ga ik even liggen, maar slapen lukt mij niet als de dag eenmaal begonnen is. Mijn gedachten zweven weg, terwijl ik de dagelijkse ´zikr´ in gedachten uitspreek. Ik blijf nog even liggen, maar dan komen herinneringen uit mijn eerste huwelijk boven. Dat is een andere eigenaardigheid van het vasten tijdens de ramadan. Je gevoeligheid neemt toe en herinneringen kunnen ineens tevoorschijn komen. Het zijn soms mooie herinneringen en soms hele nare. Maar steeds besef ik hoe ik uit zoveel penibele situaties gered ben door de onzichtbare voorzienigheid van de Onbegrepen Macht die ik Allah noem. Hoe dankbaar ben ik dat mijn leven letterlijk op het spel stond en ik daar levend uit ben gekomen en dat ik nu hier ben, gezond en wel en met de liefde van mijn leven dichtbij.

Ik heb nooit wraakgevoelens gehad naar mensen die mij iets aandeden. Ik weet dat ieder uiteindelijk datgene zal krijgen wat deze verdient. Ik hoef daar niets voor te doen. Ik heb geleerd van mijn ervaringen en ik ben daar dankbaar voor.

Overmorgen gaan we weer naar Nederland. Ik verheug me op het weerzien met mijn kinderen en kleinkinderen. Ook heb ik enkele afspraken staan met mensen die ik ken uit een ver verleden. Ik verheug me erop om met die mensen bij te praten. En last but not least verheug ik me op het weerzien met mijn buurvrouw, die ik ben gaan ervaren als een zielmaatje.

De Glorieuze Koran

Soms duurt de dag lang als vastende, zoals vandaag. We hebben niet veel bijzonders te doen op deze dag. En dan lijkt de dag lang.

Ik heb gemerkt dat ik somber wordt van het kijken naar het nieuws en twitter op mijn telefoon. Het levert me geen enkel goed gevoel op. Liever lees ik in de Meaning of the Glorious Quran. Het is erg gemakkelijk om deze op mijn ereader te hebben. Met mijn telefoon ernaast om moeilijke Engelse woorden te vertalen d.m.v. ´google translator´ leest het heel fijn.

Ik weet niet hoeveel keren ik de Koran nu heb uitgelezen in vertalingen, maar elke keer ontdek ik weer meer. Hoe mooi en uniek de samenstelling van de Koran is en hóe Deze geschreven is. Al kan een vertaling nooit het originele Arabisch weergeven, deze Engelse vertaling geeft mij wel de indruk hoe bijzonder poëtisch en uniek de Tekst is. Het is een Boek dat niemand zomaar zou kunnen schrijven. Alles over de Koran staat ook in de Koran Zelf. Dat geen woord ooit zal worden veranderd in de originele Arabische tekst en dat de Koran in Delen is geopenbaard gedurende langere tijd. Dat de Tekst in het Arabisch gemakkelijk te onthouden is voor de mens. Zoveel over de Islam staat in de Koran Zelf. Ik heb geen twijfel over dat de originele Koran een bijzonder en onveranderlijk Boek is. Een Heilige Tekst.

De vertaling van Marmaduke Pickthall, die hij zelf bescheiden de Meaning of the Glorious Quran noemt en niet ´the Quran´, is naar mijn idee de allerbeste vertaling in het Engels die er is. Marmaduke Pickthall had tijdens zijn leven een bijzonder taalgevoel (wordt over hem gezegd) en dit talent heeft hij benut voor het nobele werk om de Koran te vertalen. Christelijk opgevoed en dus al van huis uit religieus en gelovig heeft hij zich bekeerd tot de islam en werd hij een gerespecteerde islam-geleerde. In zijn vertaling voel ik zijn liefde en ontzag voor Allah en ik prijs me gelukkig dat dit de eerste vertaling was die ik las in 1977, waardoor ik me op 1 april 1978 besloot te bekeren. Een gelukstreffer voor mij. Allah´s wegen zijn ondoorgrondelijk.

The Meaning of the Glorious Quran door Marmaduke Packthall

Toen ik in 1977 de vertaling van de Koran las van Marmaduke Pickthall was ik overtuigd dat ik me wilde bekeren. Nooit las ik een andere vertaling die me zo heeft kunnen bekoren. De Koran werd in een tijdspanne van 23 jaar geopenbaard. Dat gebeurde telkens wanneer de profeet Mohamed in trance ging en woorden sprak uit naam van Allah en dat was in zijn taal, het Arabisch. Deze woorden werden uit het hoofd geleerd door zijn sahabas (metgezellen) en stukken daarvan werden opgetekend op perkament, hout, steen of ander materiaal. Pas later zijn alle woorden opgedeeld in hoofdstukken en in een bepaalde volgorde in een boek verzameld, de Heilige Koran.

Ik had graag gewild dat ik de Koran in het Arabisch kon lezen en begrijpen, maar ik kan hem nu wel lezen maar nog niet begrijpen in het Arabisch op enkele woorden na. Ik moet me voor mijn begrip behelpen met vertalingen die nooit de oorspronkelijke tekst kunnen evenaren. De mooiste vertaling vind ik die van Marmaduke Pickthall. Omdat deze vertaling nu online te lezen is op internet en gratis is te downloaden in diverse formaten, heb ik de link naar deze vertaling nu bovenaan in mijn weblog in mijn pagina´s gezet voor een eventueel geïnteresseerde lezer. Ik wil in mijn weblog niet al te veel meer uitweiden over islam, maar ik wil wel een tegenwicht geven tegen de negatieve twitteraars en sommige publicisten, die zich baseren op stukjes uit de Koran die zij volledig los van het verband aanhalen en op een negatieve manier willen wegzetten. Datzelfde kan je ook doen met de Bijbel, een ander Heilig Boek. Ook daarin staan passages die je met een negatieve bril kan lezen en dan verkeerd kan opvatten. Het blijven mensen die de heilige woorden hebben opgetekend en mensen zijn niet perfect of onfeilbaar.

Dit is de site waarop je de complete Koranvertaling van Marmaduke Pickthall gratis kan downloaden in diverse formaten, alsmede andere literatuur over islam, waaronder de negen boekwerken met de hadith van Buchari en andere interessante werken zoals boeken van de Perzische dichter Sadi en het persoonlijke geloofsverhaal van Richard Francis Burton.

Het wordt erg warm in de semana santa

Dus dat wordt afzien voor degenen die die de beelden gaan rondsjouwen. Afgelopen vrijdag kwam alvast een beeld van Jezus op een ezeltje voorbij (la borriquita). Een jaarlijks terugkerende traditie, waarvoor alsnog elk jaar enthousiast wordt geklapt alsof het de eerste keer is. De afgelopen twee jaar hebben de mensen deze voor hen belangrijke processieweek moeten missen vanwege corona. Toch liep hier niet de hele straat uit om de ´imagen´ te bewonderen. Het lijkt of de belangstelling met de jaren minder wordt.

Net als in Nederland zijn ook in Spanje steeds meer mensen naar eigen zeggen ongelovig, al is dat nog niet de meerderheid van de de bevolking, zoals nu in Nederland.

Na een grijze maand is de lucht hier nu geklaard. Ik had gisteren bovendien een verhelderend gesprek met een van mijn kinderen. Het gaf een helder licht op een situatie en dat maakte mij en ook de ander heel gelukkig. Het gebeurde op de zevende dag van mijn vasten. Ik ben blij met de mooie ervaringen die ik nu al mag meemaken. God/Allah is Genadevol en Alwijs.

De natuur herstelt zich snel en laat haar perfectie zien. Dit is een van de redenen waarom ik geloof.

Mooie momentjes in de vastenmaand

Vanuit de slaapkamer. Het belooft een mooie dag te worden.

Mooie momentjes tijdens het vasten zijn er voor mij eigenlijk de hele dag. Want het gevoel dat ik heb gedurende een dag vasten kan ik met geen woorden beschrijven.

Een mooi momentje echt alleen voor mij vind ik het ontbijt voorafgaande aan de dageraad. Dan sta ik in mijn uppie op en drink ik aan ons keukentafeltje stilletjes koffie met een geroosterd broodje en dan nog een banaantje. Die koffie in de ochtend smaakt mij zo goed dat ik vanmorgen een grote bierpul vulde met koffie. Dat ging erin. Door die enorme hoeveelheid koffie was ik de hele dag zo energiek als een speedfreak. Geen slecht gevoel, maar het was op het manische af. Nu is het 18.33 en ik heb nog steeds een enorme energie. Geen probleem.

Na het ontbijt ga ik altijd even op het dakterras staan om de ochtendlucht op te snuiven. Vandaag getuigde een sterrenhemel ervan dat het een mooie zonnige dag zou worden. Ik zag een overbuurman zijn huis verlaten met een wandelstok en zachtjes de voordeur achter zich sluiten om zijn vrouw niet wakker te maken. Hij gaat elke ochtend voor zonsopgang een uur wandelen en ziet kennelijk ook graag hoe het langzaam licht wordt. Ook keek een kat van Miguel even naar mij vanaf het dak.

Fietsen doe ik niet tijdens de ramadan. Alleen de oefeningen van Nederland in beweging, om niet helemaal stram te worden en geen spierkracht te verliezen. Ik lees in plaats van het fietsen in de Koran. Eerst ga ik de Arabische Koran reciteren. Ik merk dat de lessen van opa Khalil langzaam terugkomen naarmate ik meer lees. Wat waren ook alweer de lang uitgesproken klinkers en de korte en dat soort dingen. Zit ik eenmaal in het ritme, dan wil ik niet stoppen. Daarna lees ik een stuk uit de vertaling. Ik schrik soms toch wel van sommige passages uit de Koran, die ik hier nu lees in een Nederlandse vertaling. Dan kan ik me voorstellen hoe de Koran kan overkomen op een andere lezer. Ik denk dat dit hem ook zit in hoe er vertaald wordt. Elk Arabisch woord heeft veel betekenissen en bovendien moeten de verhalen gezien worden in de context van de tijd van de profeet. Alle profeten werden in hun tijd belachelijk gemaakt door ongelovigen, maar sommige profeten en hun discipelen werden werkelijk vervolgd en bedreigd met de dood. Zij moesten zich wel verdedigen. Ook wordt in de Koran zelf gewaarschuwd dat sommige dingen die erin staan letterlijk moeten worden opgevat en andere overdrachtelijk en dat het niet goed is als mensen juist de dingen die overdrachtelijk bedoeld zijn als letterlijk opvatten.

In de vertaling van Marmaduke Pickthall : Sura al Imran vers 7 He it is Who hath revealed unto thee (Muhammad) the Scripture wherein are clear revelations – they are the substance of the Book – and others (which are) allegorical. But those in whose hearts is doubt pursue, forsooth, that which is allegorical seeking (to cause) dissension by seeking to explain it. None knoweth its explanation save Allah. And those who are of sound instruction say: We believe therein; the whole is from our Lord; but only men of understanding really heed.

In de Nederlandse vertaling van een Pakistaanse geleerde: Hij is het, Die het boek heeft nedergezonden; er zijn verzen die onoverdrachtelijk zijn, zij vormen de grondslag van het Boek, en er zijn andere (verzen), die zinnebeeldig zijn. Maar degenen in wier hart dwaling is, volgen die welke zinnebeeldig (bedoeld) zijn en zoeken tweedracht en de verkeerde uitleg. En niemand kent de juiste uitleg dan Allah en degenen die vast gegrondvest zijn in kennis, die zeggen: ´Wij geloven er in; het geheel is van onze Heer´; en niemand trekt er lering uit dan zij die begrip hebben.

De Koran is voor veel uitleg vatbaar en er zijn heel veel boeken geschreven om de verzen te verklaren. Wij mensen zijn beperkt in wat we kunnen begrijpen. Shekh Nazim placht te zeggen: Wat het verstand kan bevatten past in een theekopje, maar wat het hart kan omvatten is als een oceaan.

Een ander mooi moment is dat van het ontvasten. Dat je de minuten aftelt en precies bij zonsondergang je eerst hapje eet na een dua. Ahmad verwent mij elke dag met een bord met daarop in dunne plakjes gesneden appel bestrooid met kaneel en besprenkeld met wat honing en daarbij ook wat vijgen, omdat we geen dadels hebben. Het is voor het eerst in alle jaren dat ik vast dat iemand die verwennerij voor mij klaarzet bij het ontvasten ❤.

Mi amor

Ik ga toch vasten

In Nederlandse media zag ik dat de maand ramadan al op 2 april zou beginnen, maar volgens mijn islamitische kalender is het vandaag de 29e van de maand shaban. In een Spaanse krant zie ik bevestigd dat de ramadan hier in Spanje morgen begint. Ik heb dus tijd gekregen om te beslissen of ik wil gaan vasten. Vanmorgen wist ik het met zekerheid. Ik mis deze vastenmaand van bezinning, zoals ik die veel jaren heb mogen meemaken. Het is bovendien een voorschrift voor elke moslim dat wordt genoemd in de Koran. Een paar jaar kon ik niet meedoen vanwege darmproblemen na twee darmoperaties. De chirurg van de laatste operatie heeft destijds gezegd dat ik niet bang hoefde te zijn voor terugkeer van een acute darmhernia, als ik voorzichtig ben met wat ik eet. Hij heeft niet gezegd dat ik niet mag vasten. Maar bij mij zat de schrik er na die laatste pijnervaring zo in dat ik niet durfde te vasten.

Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat het vasten van dageraad tot zonsondergang, zoals dat in de maand ramadan wordt voorgeschreven, goed is voor de gezondheid van mensen. En juist voor de darmen!

Ik vertrouw op Allah en op wat ik ervaren heb tijdens de vastenmaand gedurende veel jaren. Ik ga morgen mee vasten met alle moslims die vasten, zoals ik altijd gewend ben geweest.

Ahmad ervaart het vasten anders dan ik. Hij heeft niet de jarenlange ervaring ermee die ik heb en voor hem is de bekoring van het vasten minder. Hij is een gewoontediertje dat prijs stelt op zijn natje en droogje op tijd. Daar is niets mis mee en het maakt van hem geen minder goed mens.

‘Ik kom gewoon gezellig bij je zitten, als je eet overdag,’ heb ik gezegd. Dat deed ik vroeger ook met mijn kinderen.

Ik ben heel blij dat ik de beslissing heb genomen om weer te vasten. Dat Ahmad en ik veel van elkaar houden wil niet zeggen dat wij alles in het leven hetzelfde ervaren. Hij maakt zich een beetje zorgen om mijn gezondheid, maar dat hoeft niet.

Vandaag ben ik 44 jaar moslim

Ik zei de shahada (geloofsbelijdenis) op 1 april 1978. Het jaar daarvoor had ik de Koran gelezen. Ik was al gelovig vanaf mijn geboorte, maar mijn geloof leek in geen enkele godsdienst te passen. Telkens als ik me begaf in kerken of andersoortige geloofsgemeenschappen voelde ik me een toeschouwer, die door de ruit naar binnen keek, maar geen verbinding kreeg met de gelovigen daarbinnen. Ik las boeken over alle geloven die er waren. Maar ik bleef een eenling met een godsbesef dat ik nergens kon delen met anderen. Ik geloofde in de overeenkomsten tussen alle geloven, maar geen enkel geloof kwam op mij overtuigend genoeg over om me er 100 % aan te verbinden.

Tot ik de Koran las, stukje bij beetje in de vroege ochtenduren. Ik las hem in het Engels, in de vertaling van Marmaduke Pickthall. Ik zie op internet dat men deze koranvertaling nu gratis kan downloaden. Maar in de jaren 70 was er nog geen internet en het was ook zeldzaam dat een Nederlander vroeg naar een vertaling van dit heilige boek. Ik kocht deze Koran, mooi gebonden in een fraaie kaft met een Arabische tekst en op de bladzijde ernaast de vertaling in het Engels, in een winkel genaamd Wristers. Ik betaalde er 144 gulden voor, wat in die tijd een enorm bedrag was voor een boek. Ik deed dat voor een groot deel van het verjaardaggeld dat ik van mijn oma had gekregen. Ik schreef haar een enthousiaste bedankbrief. Ik was dolgelukkig met het boek.

Toen wist ik nog niet hoe afwijzend mijn omgeving zou gaan reageren op mijn enthousiasme over wat ik gelezen had in de Koran. Ik kon het gevoel, de ontroering en de herkenning die ik ervoer bij het lezen van veel passages is de Koran met niemand delen. Mijn hart werd geraakt, ook al begreep ik niet alle passages. Na het lezen van de Koran wilde ik me zo snel mogelijk bekeren tot de islam. En dat deed ik dus op 1 april 1978.

Op 1 januari 1996 deed ik bayat (legde ik de eed van trouw af) in de Naqhsbandi soefi tariqat (=weg). Ik ben nog steeds een murid (leerling), maar ik ga niet meer naar bijeenkomsten met andere murids en ook doe ik niet het hele programma dat is voorgeschreven voor degene die vastbesloten is die weg te gaan. Als je dat hele programma doet, besteed je veel tijd eraan en sta je een uur voor de dageraad op (dat is ruim drie uur voor zonsopgang). Ik heb dat enkele jaren gedaan en soms mis ik het, maar ik kan het nu niet opbrengen. Ik hoop het weer te gaan doen als ik ooit alleen mocht komen te staan. Dan zal ik veel tijd hebben, inshaallah

Overmorgen begint de ramadan. Ik kan aan het vasten niet meedoen vanwege mijn darmproblemen. Dat is al enkele jaren zo. Maar ik wil deze mooie maand toch speciaal maken door elke dag te gaan lezen in de Koran. Dat dit precies een juz (=een van de dertig delen waarin de Koran is onderverdeeld) zou moeten zijn wil ik mezelf niet opleggen, omdat ik daar waarschijnlijk niet aan kan voldoen. Maar ik wil weer gaan lezen in de Koran. Ik heb hier een Nederlandse vertaling liggen.

Mijn leermeester sheikh Nazim zei ooit dat elke zin en elke surah in de Koran een veelvoud van betekenissen heeft. Je kan de Koran lezen en herlezen. Naarmate je iman (geloof) toeneemt zal ook je begrip van de woorden in Koran toenemen. Ik hoop dat mijn iman groot genoeg is om meer te begrijpen.

Ik mis het om de wijze woorden van shaikh Nazim te beluisteren. want hij is niet meer op deze wereld sinds 7 mei 2014. Gelukkig kan ik zijn levenslessen nog altijd nalezen in de vele boeken die ik daarover nog heb.

De dunne en eenvoudig gebonden boekjes links bovenaan zijn de meest indrukwekkende. Zij dateren uit de tijd dat het hele naqhsbandi-gebeuren nog niet commercieel was en mensen boeken uitgaven om kennis te verspreiden in plaats van voor geldelijk gewin. Alle boeken over de naqhsbandileer die ik daarna kocht waren slechts een slap aftreksel van deze oorspronkelijke teksten. Het boek links van de houten tulp met de goudkleurige geometrische figuren is mijn allereerste Koran ?❤

Ahmad over islam

De nacht dat ik een droom had waaruit ik concludeerde dat ik moest stoppen met kijken op twitter, had Ahmad ook een droom. Hij droomde dat hij een groep mensen vertelde over islam. ´Ik leek wel een soort predikant,´ lachte hij er zelf over. Maar de droom had hem wel geïnspireerd wat betreft zijn geloof, dat hij ziet als iets heel anders dan godsdienst.

Ik zei: ´Waarom zet je die gedachten niet op schrift?´ Dat heeft hij gedaan. Ik vond het leuk om zijn korte stuk erover te lezen. Hij belicht de islam vanuit het standpunt van landbouw, voeding en het omgaan met de natuur, iets dat ik bij hem vind passen vanuit zijn achtergrond. Daarom vond ik het de moeite waard om het hier, vertaald in het Nederlands te delen in mijn weblog.

De islam is ontstaan als een richtlijn voor het leven, zoals alle godsdiensten. Alle profeten waren boodschappers met advies hoe men het beste kon leven, in vrede en in harmonie met elkaar en de natuur. Hoe meer deze godsdiensten bolwerken van macht werden, hoe meer ze verstikkend werden voor de mens en hoe meer ze gebuikt werden als machtsmiddel om de mens bang te maken, te onderdrukken of te vervolgen. Zo was het in oorsprong nooit bedoeld.

Hier volgt zijn stukje over islam:

Geloof is niet hetzelfde als religie
De profeet (S.A.W.) bracht de woorden van Allah over en daaruit ontstond de Koran, het Heilige en Nobele Boek.
Als wij de magie die eigen is aan de godsdienst buiten beschouwing laten, dan vinden wij in zijn (de Profeet’s) boodschappen en in de praktijk van zijn leven het zoeken naar het welzijn van zijn gemeenschap, een gemeenschap die geen onderscheid maakt tussen rassen, talen of geloofsovertuigingen. En dat welzijn is gebaseerd op lichamelijke, geestelijke en spirituele gezondheid. Daarom vinden wij in de Koran zoveel adviezen om zorg te dragen voor het land, het water, de gewassen, het voedsel en dat onze handelingen altijd een nobele en rechtvaardige bedoeling moeten hebben tegenover onszelf en anderen.
Als wij dus in plaats van regels en voorschriften te prediken die meer dwingend dan bevrijdend zijn, de regels van haram en halal prediken voor lichamelijk, geestelijk en spiritueel welzijn, dan zouden wij in staat zijn een bevrijdende beweging te zijn, en niet een dwingende werkelijkheid die goede bedoelingen en goede daden aan banden legt, altijd in angst voor politieke macht, de “fluisteraar”, of degene die uit vooroordeel of hebzucht beschuldigt.


Om geestelijke en spirituele gezondheid mogelijk te maken, moeten we een goede lichamelijke gezondheid hebben. Lichamelijke gezondheid kan je zien als de pijlers van een huis, omdat het niet alleen de basis is voor het bouwen van een huis (materieel), maar ook voor het creëren van een thuis (affectief, emotioneel en spiritueel). De eerste voorwaarde voor lichamelijke gezondheid is vrij te zijn van aangeboren gebreken, iets wat niet van onszelf afhangt, noch van onze ouders. De tweede is een goede voeding en om dat mogelijk te maken zijn gezonde, natuurlijke producten, een evenwichtige en hygiënische culinaire cultuur noodzakelijk, met goede smaken en geuren. Zo voorkomen we al veel ziekten.
Maar dergelijk ´gezond´ (halal) voedsel komt niet zomaar uit de lucht vallen. Het vereist, net als elke andere culturele discipline, respect voor het milieu en de toepassing van methoden en technieken die de natuur respecteren: met andere woorden, het beoefenen van een goede agro-cultuur (1) en eco-nomica (2). Als wat wij eten en drinken niet rein of gezond is, zal ons lichaam ook niet rein of gezond zijn. Soms kan het zijn dat wij geen gezond voedsel maar (haram) ongezond voedsel eten, hetzij omdat het niet goed gekookt of geteeld is, hetzij omdat wij er te veel van eten, en in beide gevallen zal onze gezondheid verslechteren.
Hier hebben we te maken met verschillende economische en politieke belangen, want als we geen evenwicht bereiken tussen de menselijke belangen en behoeften en de natuur, dan wordt het heel moeilijk om een gezonde en evenwichtige samenleving te hebben.

1.- Van Latijn agri ‘veld’ en cultūra ’teelt’, ‘veredeling’. Landbouw is een geheel van technieken en kennis met betrekking tot het bewerken van het land. Deze activiteit houdt verband met werk op het land, grondbewerking, zaaien, planten, het telen van groenten of gewassen. Deze landbouwactiviteit is van groot strategisch belang als fundamentele basis voor de zelfvoorzienende ontwikkeling en rijkdom van menselijke gemeenschappen.
2.- Het woord economie komt in het Latijn van het Griekse οἰκονομία (oikonomia), dat is samengesteld uit οἶκος (oîkos), dat “huis” betekent, en νέμειν (némein), dat kan worden vertaald als “verdelen”, “besturen” of “beheren”. Zo zou economie gaan betekenen “administratie van het huis of huishouden”.

(geschreven door Ahmad (Paco) Gamboa Vera)