Ik heb het in de gaten, dat ik soms dingen meer niet goed ‘opvang’ met mijn best wel grote oren. Ik merkte het laatst bij de filmvoorstelling (Children of Al-Andalus). Er werd toen achterin de zaal iets gezegd door een jonge vrouw, die geen microfoon voor haar gezicht had gekregen. Ik zat op de tweede rij en verstond niet wat ze zei. Andere mensen wel en ook twee jonge vrouwen die rechts van mij op dezelfde rij zaten. Toen wist ik al dat er iets niet klopte met mijn gehoor.
En op het verjaardagsfeestje van mijn jongste zoon laatst kon ik ook niet alle gesprekken volgen door het achtergrondgeruis van muziek en gesprekken door elkaar heen. Gelukkig kon ik nog wel een gesprek voeren met de persoon die naast me zat.
Laatst wilde Ahmad naar Specsavers om zijn te wijd geworden leesbril te laten bijstellen. ‘Dan ga ik met je mee en dan ga ik daar een gehoortest doen,’ zei ik.
Ik deed de test en inderdaad was de uitslag dat ik enig gehoorverlies had. Wilde ik een afspraak, vroeg de winkelbediende. ‘Nee, nog niet,’ antwoordde ik. Ik kan het nog wel even doen met deze oren zoals ze nu functioneren.
Ik ben van nature best nieuwsgierig en ik hoor graag veel om me heen, maar ook denk ik dat terughoudendheid hierin niet slecht is voor mij. Niet alles is voor mijn oren bestemd en datgene dat dit wel is kan ik gelukkig nog verstaan. Dat geluiden minder hard binnenkomen heeft ook zijn voordelen. Ach ja, ik moet eraan geloven dat veel in het lichaam nu begint te slijten. Ik merk ook dat mijn evenwichtsorgaan niet meer zo optimaal functioneert als in mijn jongere jaren. Dat betekent dat ik voorzichtiger moet zijn in mijn bewegingen.
Herkent de oudere lezer dit? (70+)
