Een vriendin van mijn leeftijd zei me dat zij zich niet herkent in het verband dat ik leg tussen mijn lichamelijk onwelzijn van dit moment en mijn leeftijd. Zij voelt zich helemaal niet oud, hoewel zij ook bepaalde dingen minder durft en kan dan toen zij jonger was.
Ik ben daarover gaan nadenken en besef dat zij gelijk heeft. Je kan van een blessure die je hebt niet je leeftijd de schuld geven. Iedereen kan lelijk vallen en daardoor tijdelijk of permanent zwaar geblesseerd zijn. Dat heeft niets met leeftijd te maken.
Ik zag alweer een hele tijd terug een documentaire over mensen van allerlei leeftijden met zwaar lichamelijk letsel ten gevolge van een ongeluk. Eén casus daarvan maakte op mij veel indruk.
Het betrof een nog vrij jong man (misschien rond de 45 jaar). Hij was erg sportief en gewend geweest altijd veel te sporten. Zijn vrouw had kanker en lag ziek thuis. Op een nacht moest hij naar het toilet en liep hij de trap af. Hij deed daarbij het licht niet aan, omdat hij zijn vrouw die toch al slecht sliep niet wilde storen. Hij verstapte zich op de trap en kwam ten val. Hij hield daaraan een dwarslaesie over. Je ziet in die documentaire hoe onder andere het herstelverloop van deze man gevolgd wordt. Hij heeft in het begin nog hoop dat het gevoel in zijn benen zal terugkomen. De eerste 6 weken schijnen cruciaal te zijn. Het gevoel komt niet terug en hij moet verder leven met het besef dat hij voor de rest van zijn leven vanonder verlamd zal zijn. Hoeveel pech kan een mens hebben! Zijn verhaal greep me aan.
Bovenstaande is een voorbeeld van een jongere man, die moet verder leven zonder de functie van zijn benen. Een voorbeeld van het feit dat het verlies van bepaalde functies niet alleen te maken heeft met leeftijd. Er zijn helaas te veel mensen op de wereld die als gevolg van ongelukken of ziekten vroegtijdig in hun leven met uitval van functies te maken hebben.
Dat ik bij mezelf nu alles op één hoop gooi en de artrose in mijn handen en mijn zere knie en ribbenkast wijt aan het ouder worden klopt dus voor geen meter.
Daarnaast heb ik mezelf voorgenomen om niet meer te veel uit te wijden over mijn lichamelijk ongemak in dit weblog. Er zijn verdulleme wel leukere of interessantere dingen om het over te hebben.
Hier iets anders om over na te denken:
